All Chapters of ตามมาหารัก: Chapter 11 - Chapter 20

“ห้างนี้ใช่ไหมนะที่เราเคยมากินตอนงานเลี้ยงปีใหม่” ศศิกานถามกวินที่เดินอยู่ข้างๆ ตอนนี้ทั้งสามเดินเรียงหน้ากระดานกันโดยมีกวินอยู่ตรงกลาง “เอ่อ ผมไม่ได้มาครับ” กวินพูดขึ้นสร้างเสียงหัวเราะคิกคักอย่างพอใจกับคนข้างๆ “อะ อ้อ พี่ลืมไปวินดูแลยายที่ป่วยพอดีนี่นา งั้นเราไปกินร้านนั้นกันไหมล่ะ เดี่ยวพี่เลี้ยงเอง” มือเรียวชี้ไปที่ร้านชาบูแห่งนั้น “น้ำไม่อยากกินชาบูค่ะ” ร่างบางเดินมาแทรกกลางก่อนจะเกี่ยวแขนกำยำเขาเอาไว้อย่างแสดงความเป็นเจ้าของ “เอ๊ะ!” ศศิกานมองอย่างไม่ชอบใจก่อนจะเดินมาอีกทางหนึ่ง “เราไปกินซูชิกันดีกว่านะคะ” เธอดึงแขนคนตัวสูงให้เดินตาม “ไม่ค่ะ พี่ไม่กิน เราไปกินชาบูกันดีกว่า” อีกคนก็คว้าแขนอีกข้างของกวินดึงไปอีกทาง “เฮ้อ” ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะยืนนิ่งเป็นหุ่นไม่ไปทางไหนสักทาง “พี่วิน ไม่กินซูชิเหรอคะ?” แววตาดูที่ดูผิดหวังมองมาที่เขาจนหัวใจแกร่งกระตุกวูบไหวไปตามเธอ “นั่นสิ พี่ก็อยากกินชาบูเหมือนกัน” อีกทางก็ไม่ยอมจะกินให้ได้ กวินมองหน้าสองสาวสลับไปมา “ไปกินอาหารข้างทางเถอะคร

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นทำให้น่างบางที่ตั้งไวงัวเงียลุกขึ้นมาปิดมันก่อนจะมองเวลา ตีห้าครึ่ง ถึงเวลาที่เธอต้องลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปบ้านงาน “หือออ เปิดไฟทำไม” คนตัวสูงรีบเอาผ้าห่มปิดตาเมื่อเจอแสงไฟจ้ารบกวนการหลับไหล “ขอโทษนะคะพี่วิน น้ำต้องรีบแต่งหน้าเดี่ยวไม่ทัน” ณัชชารีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำก่อนอีกครั้ง ครั้งนี้เธออาบไม่ถึงสิบนาทีก็วิ่งออกมาเปลี่ยนชุด ลอบมองคนที่เอาผ้าห่มปิดหน้านอนต่อ กลัวว่าเขาจะเปิดผ้าที่คุมโปงมาเห็นสภาพที่ล่อแหลมของเธอเอาตอนนี้ หลังจากที่สวมชุดไทยที่วาววาเลือกมาให้ร่างบางก็รีบเคลื่อนตัวเองมหน้ากระจกก่อนจะลากกระเป๋าที่อัดแน่นไปด้วยเครื่องสำอางออกมาวางเรียงหน้ากระจก ณัชชาพิจารณาสีชุดก่อนจะลงมือแต่งหน้าด้วยความถนัดตั้งแต่สมัยมหาลัย พร้อมกับลอบมองคนที่ไม่ยอมเปิดหน้าออกมาเป็นระยะ กลัวว่าเขาจะตื่นเอา พอแต่งหน้าตนเองเสร็จเรียบร้อย เธอก็ได้จัดแต่งทรงผมดดยการใช้โรลม้วนผมมาจัดทำทรงอย่างชำนาญ มองนาฬิกาอีกทีก็หกโมงกว่าๆเข้าไปแล้ว พิธีตักบาตรเริ่มเจ็ดโมงครึ่ง ส่วนคนที่นอนอยู่ไม่มีท่าทีจะตื่นจะเธอต้องหันมาปลุกเขาก่อน

“เดี่ยวนะคะ เอาจริงเหรอคะพี่วิน?” ณัชชาเดินตามร่างสูงไปมา กวินเก็บข้าวของบางส่วนที่จำเป็นต้องใช้ลงในกระเป๋าเดินทาง“จริง ฉันจะไปทำงานที่กรุงเทพ รีบไปกับของซะ” เขาหันไปบอกเธอที่มัวแต่เดินตามไปมาอยู่“แล้วคุณแม่ คุณยายล่ะคะ?”“แม่ไปด้วยไม่กี่วันก็กลับ ส่วนยายจะให้ป้าภามาอยู่เป็นเพื่อน”“ป้าภา?” หญิงสาวเอียงใบหน้าอย่างสงสัย“อืม ลูกพี่ลูกน้องแม่ แกไม่มีครอบครัวหรอก”“อ้อ ค่ะ งั้นน้ำไปเก็บของนะคะ” ร่างบางรีบวิ่งลงไปด้านล่างด้วยความดีใจ หนึ่งเดือนพอดีที่เธอได้มาอยู่กับบรยากาศที่นี่พอจะจากไปกลับรู้สึกว่ามันวาบหวิวในใจอย่างไรไม่รู้“ใครมาน่ะ?” กนกตะโกนถามออกไปเมื่อเจอรถเบนซ์คันสีดำจอดอยู่หน้าบ้าน หรือจะเป็นญาติของหนูน้ำชาที่มารับตัวกลับบ้าน?กนกเดินออกไปอย่างสงสัย ก่อนที่จะมีชายชุดดำวิ่งออกมาเปิดประตูพร้อมกับร่างหญิงสาวที่คุ้นตาของเธอดีเหลือเกิน“มินตรา! เธอกล้ามายันบ้านฉันเลยเหรอ!?” กนกตวาดเสียงดังทำให้ทั้งกวินและณัชชาวิ่งออกมาดู“มีอะไรกันครับแม่?” ชายหนุ่มมองหญิงวัยกลางตรงหน้ามารดาท่าทีดูสุขุมสะอาดสะอ้าน พร้อมกับรถยนต์คนหรูหราที่จอดเทียบหน้าบ้านทำให้เขาเริ่มสงสัยว่าแม่รู้จักคนระดับนี้ได้ย

           “วิน เข้ามาหาแม่หน่อยได้ไหมลูก” กนกเรื่องบุตรชายที่นั่งอยู่ด้านนอก          “ครับ” ชายหนุ่มเห็นว่าแม่เรียกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือจึงรีบเดินเข้าไปพร้อมกับปิดระตูทันทีตามที่มารดาสั่ง          “ให้แม่ ฮึก มองหน้าลูกหน่อยได้ไหม?” เธอมองที่รูปภาพในมือพร้อมกับจับใบหน้าของบุตรชาย          ช่างเหมือนเหลือเกิน เหมือนพ่อของเขาไม่มีส่วนไหนผิดเพี้ยน          “แม่ร้องไห้ทำไมครับ?” มือหนาเช็ดน้ำตาให้มารดาที่ไหลริน          “ตอนนั้นแม่สวยไหม?” เธอไม่บอกว่าชายข้างกายที่ยิ้มไม่เป็นนั้นเป็นใคร แต่บุตรชายกลับตาโตมองชายในรูปก่อนจะพยักหน้าตอบมารดา          “ผมเ

 “ฮัลโหลครับ ผมกวินนะ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น หลังจากเดินทางมาถึงคอนโดเก่าของบิดา‘โล่งอกไปที ผมนึกว่านายน้อยจะไม่ติดต่อมาซะแล้ว’ เสียงปริศนาดังขึ้นกวินมองกระดาษที่เขียนเบอร์โทรและชื่อไว้ ด้วยลายมือของพ่อตนเอง {ลูคัส มือขวาคนสนิทของพ่อ ถ้าวินมาถึงแล้วให้ติดต่อหาเขาทันที} “มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับพ่อกันแน่ครับ?”‘นายน้อยรอผมสักสิบนาทีนะครับ เดี่ยวผมไปรับแล้วเรามาคุยเรื่องต่างๆกัน’ ลูคัสกดวางสายก่อน มีอะไรแปลก? มันแปลก อยู่ๆทำไมพ่อถึงทิ้งอะไรแบบนี้ให้กัน? เขาได้แต่คิดหากทบทวนดู พ่อที่ห่วงและรักลูกเมียขนาดนั้นไม่น่าจะดึงเขาเข้ามาเอี่ยวกับเรื่องแบบนี้ได้ผ่านมาได้สิบนาทีตามเวลานัดหมาย กริ่งหน้าคอนโดส่งเสียงเตือน ร่างสูงยืนขึ้นมาเต็มความสูงก่อนจะเดินไปเปิดประตู“ผมลูคัส ต่อไปนี้จะมาเป็นคนดูแลนายน้อยตามคำสั่งนายท่านครับ” ชายชุดดำ หน้ายุโรปแต่พูดไทยได้ชัดถ้อยชัดคำ“สวัสดีครับ”&ld