บททั้งหมดของ ย้อนเวลาไปทวงบัลลังก์แค้นให้คุณหนูตัวจริง: บทที่ 11 - บทที่ 20

เซียวเฉินพาถังซินเวยขึ้นไปบนชั้นห้าของอาคารกูเยว่โดยตรงเจียงซือซืออ้างชื่อของเขาเรียกหมอมีชื่อเสียมายังเมืองหนานเฉิง เขาย่อมไม่นั่งนิ่งดูดายหลังมาถึงชั้นห้าแล้ว มองเห็นห้องส่วนตัวสองห้องถูกเปิดประตูทิ้งไว้ ภายในส่วนใหญ่ล้วนเป็นแพทย์อาวุโสชราภาพแล้วคนเหล่านี้ล้วนเป็นแพทย์ระดับหนึ่งของประเทศเซี่ย มีตำแหน่งสูงเซียวเฉินพาถังซินเวยเดินไปยังห้องส่วนตัวฝั่งตรงข้ามแห่งหนึ่ง ยังไม่ปิดประตู สามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของอาจารย์หมอเหล่านั้นได้ตอนนี้อาจารย์หมอระดับหนึ่งกำลังถกเถียงกันอย่างตื่นเต้น ล้วนคิดว่าใกล้จะได้พบหมอเทวดาแล้วนั่นคือภูเขามหึมาทางสายแพทย์ ดุจอนุสณ์ที่มีชีวิตอยู่ ต่อให้เป็นอาจารย์หมอระดับหนึ่งก็ล้วนเลื่อมใสอย่างมาก“คณหนูสี่สกุลเจียงสามารถคำนับหมอเทวดาเป็นอาจารย์ได้ เห็นชัดว่าเธอมีพรสวรรค์ไม่ธรรมดา ชวนให้คนอิจฉาจริงๆ เลย...สกุลเจียงมีหมอเทวดาเป็นที่พึ่ง ไม่มีวันล้มลง” ถังซินเวยพูดอย่างสลดใจเธอตั้งใจพูดให้เซียวเฉินฟังแท้จริงแล้วเธอไม่หวังให้เซียวเฉินแก้แค้นสกุลเจียง เพราะตอนนี้สกุลเจียงมีอำนาจยิ่งใหญ่ เธอกลัวเซียวเฉินจะถูกทำร้าย“ไม่มีวันล้มเหรอ?” เซียวเฉินหัวเรา

“พรวด!”“แค่กๆ...”จากนั้นอาจารย์หมอระดับหนึ่งหลายคนก็เข้ามาลองอย่างต่อเนื่องเพียงแต่ผลลัพธ์ไม่ต่างกัน ไม่มีใครสามารถคลายจุดลมปราณที่เจียงหลิวถูกปิดกั้นไว้ได้หากฝืนคลายจุดลมปราณ ก็จะเหมือนอาจารย์หลิวก่อนหน้านี้ ไม่เพียงทำร้ายตนเอง ยังจะทำให้เจียงหลิวได้รับบาดเจ็บมากขึ้นอีกด้วยเหล่าหมอมีชื่อเสียงพูดไม่ออก ไม่กล้าตำหนิอย่างโอหังอีกก็เหมือนอย่างที่เซียวเฉินพูด ไม่มีใครสามารถช่วยได้ทั้งๆ ที่เป็นแค่จุดลมปราณธรรมดาแห่งหนึ่ง กลับทำให้เหล่าอาจารย์หมอมีชื่อเสียงทำอะไรไม่ถูกเห็นสีหน้าเจียงหลิวซีดลงเรื่อยๆ ลมหายใจเองก็อ่อนแรงยิ่งขึ้น เจียงอีอีและเจียงซือซือร้อนใจดุจไฟเผา ใบหน้าเขียวคล้ำ“หรือว่าไม่มีใครสามารถรักษาน้องเล็กได้จริงๆ” พวกเธอไม่อยากเชื่อเซียวเฉินคนนั้น ทั้งๆ ที่เป็นแค่ตัวไร้ประโยชน์คนหนึ่ง!ทำไมเจียงหลิวถูกเขาทำร้ายอาการหนักถึงขนาดนี้ เหล่าหมอมีชื่อเสียงล้วนไม่สามารถรักษาได้“เลิกรักษาได้แล้ว!”เห็นเจียงหลิวเหลือเพียงลมหายใจสุดท้าย ในที่สุดเจียงอีอีก็ระเบิดอารมณ์ ออกแรงตะโกนออกไปหนึ่งประโยคจะรักษาต่อไปไม่ได้...ยังรักษาต่อไป เจียงหลิวก็ไม่มีชีวิตอยู่ต่อแล้ว“ทำ

ตัวของเซียวเฉินเองก็คิดไม่ถึงว่า เจียงอีอีจะคุกเข่าขอร้องต่อหน้าของเขารวดเร็วขนาดนี้เพื่อช่วยเจียงหลิวแล้ว ไม่คิดเลยว่าเธอจะยอมทุ่มเทขนาดนี้เจียงอีอีหยิ่งยโสขนาดไหน เซียวเฉินรู้ดีเขาเผยให้เห็นสีหน้าประหลาดใจ“เป็นพี่น้องที่รักกันมากจริง ๆ” เซียวเฉินพูดด้วยความเหน็บแนมเล็กน้อยเขาอยู่ที่สกุลเจียงมาสิบกว่าปี รับใช้ห้าพี่น้องมาตลอด อย่างกับคนรับใช้ความทุ่มเทแบบนั้น กลับไม่เคยถูกมองตรง ๆ เลยสักครั้งเจียงหลิวเพิ่งถูกตามตัวกลับมาได้ไม่นาน เจียงอีอีก็ยอมโยนศักดิ์ศรีทิ้งคุกเข่าขอร้องตนเองเพื่อเขาแล้ว“คนที่ทุ่มเทให้สกุลเจียงของเธอมาสิบกว่าปีกับญาติที่สนิทพึ่งเจอหน้ากันครั้งแรกคนหนึ่ง แตกต่างกันมากขนาดนี้เลยเหรอ?” เซียวเฉินพูดเพียงประโยคเดียวเจียงอีอีไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมหมอเทวดาถึงได้พูดจาแบบนี้หรือว่าเขารู้จักเซียวเฉิน?“ต่อให้คนนอกทุ่มเทมากขนาดไหน ก็เป็นเพียงคนนอก ญาติสนิทต่อให้เป็นคนแปลกหน้า ก็มีสายเลือดเดียวกันไหลเวียนอยู่! ทั้งสองคนไม่สามารถเอามาเปรียบกันได้เลยแม้แต่น้อย!” เธอพูดอย่างจริงจังเซียวเฉินรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างยิ่งนี่ก็คือแนวความคิดของพี่น้องสกุลเจียงอย่างน

เลือดสด ๆ สาดกระเซ็นท่ามกลางความมืดยามราตรีมีคนล้มลงบนพื้น สูญเสียชีวิตไปตลอดกาลหลินเทาเผยสีหน้าเหลือเชื่อออกมาให้เห็นนับตั้งแต่องครักษ์ชุดดำสกุลหลินถูกสร้างมา แทบจะไม่เคยพ่ายแพ้พวกเขาคือนักฆ่าอันทรงพลังในสายตาของคนทั่วไป พละกำลังน่าหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่งแต่วันนี้ องครักษ์ชุดดำเจอกับศัตรูที่แข็งแกร่งเพียงการปะทะกันแค่อึดใจเดียว บนพื้นก็มีศพขององครักษ์ชุดดำนอนอยู่เจ็ดแปดศพแล้วหลินเทาสูญเสียความเย่อหยิ่งและความมั่นใจ ภายในใจเกิดความตกใจอย่างรุนแรงคิดไม่ถึงว่าองครักษ์ชุดดำจะพ่ายแพ้แล้ว!ภายในชั่วพริบตาเดียวก็สูญเสียจำนวนคนเกือบหนึ่งในสาม...ทว่าคนพวกนั้นของเซียวเฉิน ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว!หลินเทาแทบจะไม่กล้าเชื่อสายตาของตนเองคนของเซียวเฉิน เรียกได้ว่าไม่เหมือนคนเลย!รูปร่างของพวกเขาเหมือนปีศาจร้าย แรงอาฆาตที่รุนแรงระเบิดออกมา เขาตกใจจนวิญญาณเกือบหลุดออกจากร่างนี่มันกลุ่มคนแบบไหนกัน?แต่ละคนราวกับฆ่าคนนับไม่ถ้วน สีหน้าท่าทางดุร้าย เหมือนกับเทพแห่งการสังหาร ไม่ใช่คนที่องครักษ์ชุดดำจะเปรียบได้เลยสักนิดเห็นความแตกต่างได้อย่างชัดเจน!องครักษ์ชุดดำไม่สามารถต่

“ผมในตอนนี้ ไม่ติดค้างอะไรกับคนสกุลเจียง”เซียวเฉินทิ้งคำพูดไว้ประโยคหนึ่ง เดินออกจากประตูบ้านสกุลเจียงอย่างสบายใจเขายุติเรื่องราวในอดีต บุญคุณและความแค้นต่อจากนี้คิดต่างหากหวังฮุ่ยหรูไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว มองดูเซียวเฉินที่เดินออกไปอย่างเงียบ ๆ“คุณแม่ ไอ้เซียวเฉินนี่กำเริบเสิบสานเกินไปแล้ว! ปล่อยมันไปไม่ได้!”“ใช่ค่ะ น้องเล็กยังกำลังทุกข์ทรมานอยู่ มีเพียงเขาที่สามารถแก้ไขได้!”“พวกเราจะต้องจับตัวมันเอาไว้ ดูว่ามันจะทนรับความทรมานได้ไหม!”ทันทีที่เซียวเฉินเดินออกไป พี่น้องทั้งห้าก็ส่งเสียงโหวกเหวก“มันถึงคราวที่พวกแกจะมาสั่งสอนฉันแล้วเหรอ?” หวังฮุ่ยหรูถามด้วยสีหน้าเย็นชาทุกคนไม่กล้าส่งเสียงออกมาทันทีหวังฮุ่ยหรูโบกมือ“สวบ!”เงาดำเงาหนึ่งปรากฏตัวขึ้นทันที คุกเข่าลงข้างหนึ่งที่ใต้เท้าเธอ“ซาอิ่งเบอร์หนึ่ง นายหญิงโปรดออกคำสั่ง!” เงาดำนั่นพูดด้วยความนอบน้อม“ซาอิ่ง!”พี่น้องสกุลเจียงสีหน้าประหลาดใจพวกเธอเคยได้ยินเพียงว่า ซาอิ่งเป็นกองกำลังลับของสกุลเจียง เชื่อฟังเพียงคำสั่งของหัวหน้าตระกูลเท่านั้น ยังไม่เคยเห็นจริง ๆที่แท้หลังจากที่หัวหน้าตระกูลสกุลเจียงจากไป กองกำ