บททั้งหมดของ The Billionaire’s Accidental Marriage: Disabled Hot Uncle : บทที่ 611 - บทที่ 620

Pagkatapos marinig ang sinabi, halos mawalan ng balanse si Abby.Tumingin siya kay Lucy, at pagkatapos ay sa kanyang mga kapatid: "Mom - kuya, kua..."Naisip ni Lucy ang anak niyang itinapon sa bahay-ampunan, at iniisip ang pekeng anak na nasa harap niya.Tiningnan niya si Abby at Beatrice, at naramdaman niyang parang may mabigat na bato na nakapatong sa kanyang dibdib, at hindi siya makahinga.Tiningnan niya si Abby at naramdaman niyang kasing takot niya ng isang babae na multo.Naisip ang nakaraan niya, nagsimula siyang tumawa ng mapanuyang.Pagsara ng mga mata, narinig ang tunog ng panghampas ng latigo sa kanyang mga tainga, na nagdulot sa kanya ng kahihiyan mula ulo hanggang paa.Lumapit siya kay Beatrice na may luha at nanginig ang kamay habang hinawakan siya: "Beatrice, nagkamali ako, patawarin mo ako?""Hindi." Binawi ni Beatrice ang kamay niya nang walang emosyon, "Hindi lang kita mapapatawad, magsasampa rin ako ng kaso laban sa iyo.""Kakasuhan mo ako?""Oo, sasampahan kita n

Tumango si Beatrice na may nakakalokong ngiti.Hindi ko inasahan na darating ang araw na ito nang mabilis.Talaga namang nakakatawa.Sa mga sandaling iyon, si Oscar, na nakatayo, ay naramdaman na parang nanghihina ang kanyang mga binti at bumagsak sa lupa.Sa isang iglap, parang dumaan ang maraming taon sa kanya."Paano nangyari ito... Paano ko nakuha ang ganitong asawa at pekeng anak... Paano nangyari ito..."Tumawa si Lucy nang takot at kabaliwan."Beatrice, nakita mo ba yun?Ang pangalawa mong kapatid ay nakulong dahil sa'yo!Ang pangatlong kapatid mo ay nawalan ng magandang kasal dahil sa'yo!Ang utos ng panganay mong kapatid ay nawala dahil sa'yo!Kung hindi dahil sa'yo, hindi kikilos si Mr. Villamor, at hindi malalaglag ang pamilya natin sa ganitong kalagayan.Kaya, sabihin mo nga... Ikaw ba ay malas?"Pagkarinig nito, nagalit si Marcus at hinampas ang feather duster sa kanyang kamay, at sa isang mabilis na galaw, tumama ito kay Lucy."Napakabobo!""Si Koby at ikaw, na nagplano

May bagong mananayaw sa entablado. Mas malusog ang pangangatawan niya kaysa kay Jennifer, may mas payat na bewang, at maganda ang mukha, pero nawalan siya ng interes matapos lang itong silipin.Kumuha si Bryan ng sigarilyo at nagsimulang manigarilyo.Sa totoo lang, gusto niyang makahanap ng isang tao na kasing talino ni Carlos para magkaroon siya ng pag-asa, pero sino ba naman ang mag-aakalang magiging tapunan lang pala ng mga matatanda?Magaling, Marcus, tatandaan ko 'to.Hindi nagtagal pagkatapos umupo, dumating si Gilbert, na may galit na ekspresyon sa mukha."Ano'ng ginagawa mo dito?" tumaas ang mga mata ni Bryan at tinignan siya."Sinabi ni Marcus na hindi pa nakapunta ang asawa nya sa Huangchao at gusto niyang makita ito. Sinabi niya na kung malapit lang ako, ay dumaan na lang ako para samahan siya at magsabi ng mga biro. Natatakot siya na baka mahihiya siya kasi wala naman siyang kilala dito."Nagmumukmok si Gilbert: "Anong mga biro naman ang maipapayo ko? Lahat ng magkasintaha

“Asawa ko, pakinggan mo ang paliwanag ko.Ang gamot na ibinigay ni Minda sa’yo noong nakaraan ay sobrang lakas talaga...Nag-aalala ako na baka hindi kayanin ng katawan mo...”Noong una, talagang natatakot si Marcus na magalit ang asawa niya, kaya ipinaliwanag niya ito nang seryoso.Pero ang lugar kung saan siya lumuhod ay eksakto sa harap ni Beatrice, na nakaharap sa dalawang kumikislap na mahahabang mga binti.Maitim at puti.Walang anumang taba.Bigla siyang nabulag sa isip.Kaya habang nag-eexplain siya, nagsimula niyang idaan ang malaking kamay patungo sa hita ni Beatrice.“Asawa ko, sa totoo lang, ang magpanggap na may sakit... magpanggap na kawawa... ito ang itinuro sa akin ng tatay ko.”Pinagapang niya ang kamay niya sa mga tuhod ni Beatrice, na para bang nagmamasahe siya ng isang tao, at habang hinahaplos, nagpakita siya ng isang nahihiyang ekspresyon.“Sabi ko nga sa tatay ko noon, hindi maganda ‘to! Hindi maganda ‘to!Pero sabi ng tatay ko, siya rin ang nanalo sa nanay ko g

“Siguro yun ang pinakamadilim na yugto ng buhay ko…”Nais ng mga tao ng Black Hawk Hall na gumawa ng isang virus sa bansa. Ang virus na ito ay ipapasa sa mga bata sa pamamagitan ng mga bakuna.Dahil ang mga bata ay ang pag-asa at kinabukasan ng bawat pamilya. Inaasahan nilang mangungutang ang mga magulang upang makabili ng mga gamot mula sa kanila para sa kanilang mga anak.Kaya, nais nilang kidnappin ang pangalawa kong kapatid at pilitin siyang isama ang virus sa bakuna.Ngunit noong mga panahong iyon, napansin na namin na may sariling pagsasaliksik din ang pangalawa kong kapatid tungkol sa virus na iyon.Sa lahat ng tao, siya ang may pinakamalaking pag-asa na masira ang virus.Kaya, nagdesisyon ako agad at inisip na ako na lang ang ipalit sa kapatid ko bilang hostage.Sinabi ko rin na hindi ako kasing kapaki pakinabang ng pangalawankong kapatid, dahil ako ang bunsong anak ng ama ko at ako ang pinaka-mahal nila.Sa huli, nahuli ako ng mga tao ng Black Hawk Hall at pinabalik nila ang