Nagkagulo ang pamilya Aragon sa puntong ito.Inakap ni Marcus si Beatrice at malapit na silang umalis.Lumapit si Lucy, tinatanggap ang sakit sa katawan: "Mr. Villamor, binigyan mo ako ng labing walong sampal. Dapat mong tuparin ang iyong salita at payagan kaming umalis.""Sige, kakalimutan na natin ang tungkol sa pagsampal mo kay Beatrice. Hindi ko na rin ipapadala si Carlos sa himpilan ng pulis.""Paano naman ang Aicheng Fund..."Nang sabihin ito ni Lucy, tumingin sina Oscar, Ian at Samuel sa kanya na may pag-aalinlangan.Ngumiti si Marcus at tiniklop ang mga gilid ng bibig: "Anong kinalaman ng Aicheng Fund dito? Una sa lahat, hindi ako nakialam sa Aicheng Fund, at wala akong control dito.Pangalawa, ang Aicheng Fund ay may pekeng mga account, at kahit ako ay hindi ito kayang controlin."Nang lumabas sila mula sa villa, nakita nila ang isang piraso ng puting tela na nakatakip sa isang lugar na hindi kalayuan, at isang cordon ang itinayo sa paligid nito.Awtomatikong tinakpan ni Mar
May bagong mananayaw sa entablado. Mas malusog ang pangangatawan niya kaysa kay Jennifer, may mas payat na bewang, at maganda ang mukha, pero nawalan siya ng interes matapos lang itong silipin.Kumuha si Bryan ng sigarilyo at nagsimulang manigarilyo.Sa totoo lang, gusto niyang makahanap ng isang tao na kasing talino ni Carlos para magkaroon siya ng pag-asa, pero sino ba naman ang mag-aakalang magiging tapunan lang pala ng mga matatanda?Magaling, Marcus, tatandaan ko 'to.Hindi nagtagal pagkatapos umupo, dumating si Gilbert, na may galit na ekspresyon sa mukha."Ano'ng ginagawa mo dito?" tumaas ang mga mata ni Bryan at tinignan siya."Sinabi ni Marcus na hindi pa nakapunta ang asawa nya sa Huangchao at gusto niyang makita ito. Sinabi niya na kung malapit lang ako, ay dumaan na lang ako para samahan siya at magsabi ng mga biro. Natatakot siya na baka mahihiya siya kasi wala naman siyang kilala dito."Nagmumukmok si Gilbert: "Anong mga biro naman ang maipapayo ko? Lahat ng magkasintaha
"Matagal ko nang gusto si Beatrice mula nang tumira ako sa maliit na bahay sa likod ng bundok.Pagkaalis ko sa maliit na bahay, nagsimula akong magmasid sa kanya, minamasdan siya ng mga taon, ine-analyze ang mga hilig niya, at matibay na ini-record ito sa isipan ko.Alam ko ang buwanang dalaw niya, ang kulay at sukat ng mga damit niya, pati na rin kung anong stationery at cartoons ang gusto niya."Nagbago ang mukha ni Marcus at mabilis niyang kinuha ang cellphone ni Gilbert.Tumingin si Beatrice kay Marcus ng malabo, may kakaibang pakiramdam na kumalat sa puso niya, sabay na pag-aasam at hindi makapaniwala."Anong maliit na bahay sa likod ng bundok? Ano ang relasyon mo sa maliit na bahay na iyon?""Asawa ko, isang hindi pagkakaintindihan lang ito..."Bago pa matapos magsalita si Marcus, si Gilbert ay bumagsak sa sofa at ipinagpag ang mga kamay: "Eh, anong masama don! Si Marcus ay nakulong sa maliit na bahay sa likod ng bundok ng isang panahon..."Masakit na kumirot ang puso ni Beatric
“Asawa ko, pakinggan mo ang paliwanag ko.Ang gamot na ibinigay ni Minda sa’yo noong nakaraan ay sobrang lakas talaga...Nag-aalala ako na baka hindi kayanin ng katawan mo...”Noong una, talagang natatakot si Marcus na magalit ang asawa niya, kaya ipinaliwanag niya ito nang seryoso.Pero ang lugar kung saan siya lumuhod ay eksakto sa harap ni Beatrice, na nakaharap sa dalawang kumikislap na mahahabang mga binti.Maitim at puti.Walang anumang taba.Bigla siyang nabulag sa isip.Kaya habang nag-eexplain siya, nagsimula niyang idaan ang malaking kamay patungo sa hita ni Beatrice.“Asawa ko, sa totoo lang, ang magpanggap na may sakit... magpanggap na kawawa... ito ang itinuro sa akin ng tatay ko.”Pinagapang niya ang kamay niya sa mga tuhod ni Beatrice, na para bang nagmamasahe siya ng isang tao, at habang hinahaplos, nagpakita siya ng isang nahihiyang ekspresyon.“Sabi ko nga sa tatay ko noon, hindi maganda ‘to! Hindi maganda ‘to!Pero sabi ng tatay ko, siya rin ang nanalo sa nanay ko g
Ang general ay natuto ng bagong galaw kamakailan, at tuwing sinasabi ni Beatrice ang “mag-stand sa sulok”, siya’y lalong nasisiyahan.Sa oras na ito, hinaplos ni Beatrice ang ulo nito at sinabi, “Halika, ipakita mo sa tatay mo kung paano mag-stand sa sulok, okay?”“Woof~” Tugon ng general nang masaya, at agad na tumakbo patungo sa walang lamang pader, inilapat ang mga front paws sa pader, ini-extend ang mga likod na paa, itinutukod ang kanyang pwet, at masaya niyang ipinagulong ang kanyang buntot.Tumahol din ito kay Marcus: "WoofWoof"Ipinapakita kay Marcus na "Halika na, mag-stand ka dito para sa parusa~"Si Marcus:...Ngumiti si Beatrice sa kanya ng maligaya: "Sige lang, pumunta ka sa akin kapag gusto mong pag-usapan ang tungkol kay Maomao."Lumakad si Marcus patungo sa gilid ng general na may nakasimangot na mukha at humarap sa pader."Woof~Woof" Tumahol ulit ang general sa kanya, parang sinasabihan siya na kailangan niyang ipatong ang mga kamay niya sa pader para sa parusa.Kinam
“Siguro yun ang pinakamadilim na yugto ng buhay ko…”Nais ng mga tao ng Black Hawk Hall na gumawa ng isang virus sa bansa. Ang virus na ito ay ipapasa sa mga bata sa pamamagitan ng mga bakuna.Dahil ang mga bata ay ang pag-asa at kinabukasan ng bawat pamilya. Inaasahan nilang mangungutang ang mga magulang upang makabili ng mga gamot mula sa kanila para sa kanilang mga anak.Kaya, nais nilang kidnappin ang pangalawa kong kapatid at pilitin siyang isama ang virus sa bakuna.Ngunit noong mga panahong iyon, napansin na namin na may sariling pagsasaliksik din ang pangalawa kong kapatid tungkol sa virus na iyon.Sa lahat ng tao, siya ang may pinakamalaking pag-asa na masira ang virus.Kaya, nagdesisyon ako agad at inisip na ako na lang ang ipalit sa kapatid ko bilang hostage.Sinabi ko rin na hindi ako kasing kapaki pakinabang ng pangalawankong kapatid, dahil ako ang bunsong anak ng ama ko at ako ang pinaka-mahal nila.Sa huli, nahuli ako ng mga tao ng Black Hawk Hall at pinabalik nila ang
Sa pagiging iniiwasan sa paaralan, hindi pinapansin sa bahay, at na-isolate ng mga kaibigan ni Abby at ng pamilya Villamor, nakaramdam si Beatrice ng hindi magandang pakiramdam at madalas ay pumupunta siya sa likod ng bundok para maglaro mag-isa.Pagkatapos, sa isang pakikipagsapalaran, natagpuan niya ang isang maliit na halimaw na nakakulong sa isang puting bahay.Tila isang batang lalaki siya.Inisip niya na baka pareho silang uri ng tao, at pareho silang kawawa, kaya't pumunta siya doon araw-araw upang makipag-usap sa kanya.Pumunta siya doon kahit umuulan o maaraw.Palihim din siyang nag-iipon ng pagkain at dinadala ito sa kanya.Noong una, hindi nagsasalita ang batang lalaki, pero kalaunan, tila nahawaaan siya nito at paminsan-minsan ay tumutugon.Nagsimulang maexcite si Beatrice at naramdaman niyang nakatagpo siya ng isang maliit na kaibigan na talagang sa kanya lang.Upang maiwasan na kunin siya ng iba, hindi niya sinabi kaninuman, lalo na kay Abby!Sinabi niya sa batang lalak
Tuwing nagsusulat siya ng isang salita, binabaybay niya ito nang maingat at binibigkas nang may pasensya.Maganda ang boses niya, na parang may mahika na makakapagbigay siya ng lakas sa batang lalaki upang kontrolin ang kanyang mga damdamin.Sinabi niya sa batang lalaki na tuwing may demonyo sa kanyang puso na gustong makaapekto sa kanya, dapat niyang bigkasin ang "Heart Sutra."Ganoon, sa isang espesyal na bakasyong tag-init, nakuha ni Beatrice ang nag-iisang pinakamagandang kaibigan sa kanyang buhay — si Maomao.Dahil siya ay may maraming buhok sa katawan.Pero sa madilim at halos lumubog na panahon, biglang naliwanagan si Marcus ng isang sinag ng liwanag, na magbibigay gabay sa kanya sa buong buhay niya.Naalala pa niya na nang malapit nang matapos ang bakasyong tag-init ni Beatrice, dumaan siya upang magpaalam sa kanya sa loob ng tatlong magkasunod na araw.Umiiyak siya sa tatlong araw na iyon at sinabing hindi niya kayang iwan siya.Pagkatapos, milagrosong gumaling si Marcus.Nab
Isang stretched Rolls-Royce ang dumating sa dinner.Bumaba ang Johnson brothers, at kasama nila si Mae na naka-red dress.Naka-heavy makeup siya at suot ang isang sexy strapless dress, ang kanyang katawan ay halos magbukang sobrang laki, at mukhang may kalaswaan at may pagka-flirty sa unang tingin, hindi gaya ng isang college student.Pagbaba pa lang niya ng kotse, naka-lean siya sa stretched Rolls-Royce para mag-selfie, at kumuha pa ng isa pang selfie sa entrance ng dinner at ipinost ito sa Social Moments.Matapos gawin ang lahat ng ito, kinuha niya ang braso ni Jack at sinabi, "Salamat, mahal, hindi ko pa naranasan makapunta sa ganitong klase ng lugar sa buong buhay ko."Si Jack ay isang playboy at madalas magpalit ng babae, pero si Mae ay nanatili, dahil sweet siya at siya ang pinakamagaling mag-aliw kay Jack.Ang dalawang magkapatid ay pumasok sa dinner.Hindi nakatiis si Jack at nagsabi: "Kuya, sa tingin mo ba kikita itong OCT Zhenpin? Ang layo-layo ng lokasyon. Sino ba naman sa
Malapit nang mag-roll ng mata si Beatrice nang kumilos ang bata sa kanyang tiyan.Matapos ito, tinapik niya si Marcus sa balikat nang masaya: "Kumilos...kumilos! Siya...siya...sumupa lang sa akin.""Ano ba iyon?" Tanong ni Marcus habang nakakunot ang noo."Ang bata! Ang bata, sumupa lang sa akin." Puno ng kasiyahan ang mukha ni Beatrice.Tiningnan ni Marcus ang namamagang tiyan ng may konting pagka-disdain: "Ang batang ito, naglakas-loob pang sumipa sa'yo."Bago pa natapos ang sinabi ni Marcus, ini-twist ni Beatrice ang braso niya at itinutuwid siya: "Fetal movement! Isang normal na reaksyon sa pagbubuntis. Hindi mo ba nabasa ang mga libro tungkol sa pagbubuntis?"Sumimangot si Marcus: "Mas focus ako sa mga bahagi tungkol sa mga buntis."Iniiwasan ang ibang mga detalye.Ipinatong ni Beatrice ang kanyang kamay sa tiyan at naghintay ng mahinahon.Tulad ng inaasahan, gumalaw ang bata at dahan-dahang tumama sa kanyang palad.Bata pa ang fetus, kaya ang galaw ay karaniwang "swimming".Pero
Nabigla si Bryan.Kakabili lang niya ng dry pot at hindi pa siya bumili ng inumin. Buti na lang at alisto si Uncle Philip.Si Uncle Philip ay ngumiti ng may kaunting lungkot: "Boss, Miss Jennifer, aalis na ako.""Sige." Hinaplos ni Bryan ang kanyang ilong, "Papasuweldo ko na lang ng dagdag sa finance department mamaya.""Sige po." Mabilis na bumaba si Uncle Philip sa iron ladder.Tumingin si Jennifer sa lahat ng nasa harapan niya na parang wala sa sarili, at labis na naantig na hindi makapagsalita.Hinaplos ni Bryan ang ulo ni Jennifer, hinila siya para umupo sa picnic mat, at isa-isa niyang binuksan ang mga takip ng mga takeout box: "Ito ay fresh shrimp dry pot, ito ay spicy beef dry pot, ito ay frog dry pot, ito ay beef short rib dry pot, ito ay chicken wing dry pot, at ito ay five-spice crayfish dry pot. Anong lasa ang gusto mo?"Nalito si Jennifer "Ang dami? Sayang naman. Hindi natin kayang ubusin ng dalawa lang tayo.""Kung gusto mo, masaya ka. Mayaman ang boyfriend mo, hindi mo
"Ano ang sinabi mo?" Si Arturo ay hindi kailanman inisip na ang kanyang masunurin at matulunging asawa ay magsasabi ng ganitong bagay, at hindi siya nakapag-react agad."Naisip ko nang mabuti. Hindi na natin kayang mamuhay ng ganito. Mamaya, pupunta tayo sa Civil Affairs Bureau para mag-divorce."Sa wakas, nasabi ni Ara ang matagal na niyang gustong sabihin sa asawa, at nakaramdam siya ng kaluwagan.Tahimik siyang naglakad patungo sa kusina, kumuha ng isang mangkok ng kanin, umupo sa dining table, at nagsabi habang kumakain."Lumaki na si Jennifer, hindi mo na siya kailangang alagaan. Malapit na siyang magtapos at magiging independyente na.Tungkol sa akin, may sweldo at pensiyon ako, hindi na kita kailangan para suportahan kami. Ang bahay na ito, hati tayo, dalawang kwarto, ikaw ay mananatili sa iyong orihinal na kwarto, at ako'y makikihati muna kay Jennifer.Pagkaraan ng ilang panahon, kung makakakita ako ng angkop na bahay na pwedeng rentahan, lilipat ako. Sa hinaharap, ikaw na ang
"Nasaan si Jennifer? Tinawagan ko siya, pero naka-off ang phone niya." Hindi nakita ni Bryan si Jennifer, at ang mga mata niya ay mabilis na dumaan sa mukha ng ama nito at tumutok sa ina nito ng may kasamang pagkabahala sa mga mata.Itinuro ni Ara ang pinto nang malabo: "Nasa kwarto si Jennifer hindi pa siya lumalabas.""Hindi. Tiningnan ko kanina sa labas ng bintana. Wala sa kwarto niya! Nasa mesa ang phone niya."Pagkabanggit ni Bryan ng mga salitang iyon, mabilis na pinunasan ni Ara ang hawakan ng kanyang apron, kinuha ang susi mula sa TV cabinet, binuksan ang pinto, at tiyak nga, wala ni isa mang tao sa loob."Jennifer... Saan kaya siya pupunta?"Kinuha ni Bryan ang phone mula sa mesa, at ang mga kilay at mata niya ay nagiging seryoso.Si Arturo naman ay nag-aalala rin sa puntong ito, at tinuro si Bryan ng galit: "Kasalanan mo 'to! Kung hindi dahil sa'yo, hindi sana ganyan ang nangyari sa internet! Dahil sa'yo, nasaktan ang anak ko..."Bago pa makumpleto ang mga salita ni Arturi,
"Tay, kagabi pinakiusapan mo akong makipag-date kay Gemrey, tapos ngayon tinitingnan mo siya? Hindi ba't ikaw ang pinakamataas?" Tiningnan ni Jennifer ang kanyang ama ng walang emosyon. Sa mga sandaling iyon, siya'y kalmado at labis na nadismaya sa kanyang ama."Kayo——!" Galit na galit ang ama ni Jennifer at binangga ang mesa habang tumayo, "Kung hindi ka naman walang hiya na pumunta sa kwarto kasama siya, hindi sana nakuha yung larawan na yun! Sa huli, siya ang may kasalanan, kaya siya ang dapat managot!""Walang hiya ako? Ganyan mo ba i-evaluate ang anak mong babae? Ang pinsan ko nga, nasa twenties na, tambay buong araw, at hindi mo siya ni minsan pinagsabihan ng masama.""Sa kabilang banda, ako ang sinasabi mong walang hiya, anak mong tumutulong magbayad ng utang mo. Tanungin kita, binebenta ko ba ang sarili ko para magbayad ng utang mo, o ano?""Ikaw——" Nahirapan magsalita ang kanyang ama.Ang liwanag sa mata ni Jennifer ay unti-unting nawala.Ang desperadong tingin sa isang tao a
Nanikip ang puso ni Jennifer, nag-pale agad ang kanyang mga labi, at pakiramdam niya'y nanghihina ang kanyang katawan.Napansin ng dean ang pagbabago sa mukha ni Jennifer at agad siyang kumuha ng upuan upang paupuin siya."Jennifer, huwag kang masyadong mag-alala. Hindi pa tapos ang isyung ito. Gusto ko lang na maiparating sa iyo para maging handa ka mentally."Nagbigay ng isang tasa ng mainit na tubig ang dean kay Jennifer, at nang makita niyang kumalma na ito, nagsalita siya ng may kaba."Gayunpaman, ang insidenteng ito ay nagdulot ng masamang epekto sa Internet, na nagdulot ng pinsala sa iyong personal na imahe. Ang MV ay kumakatawan sa imahe ng paaralan, kaya ang paaralan ay nagplano na maghanap ng angkop na tao upang palitan ang iyong papel.""Pero kung talagang matutuloy ang planong ito, ibabalik ang iyong bonus."Tumingin si Jennifer sa singaw mula sa tasa, nananakit ang mga mata, at sagot niya ng mahina: "Director, nauunawaan ko.""Jennifer, huwag kang mag-alala, gagawin ko a
Tumawa si Uncle Philip: "Mas swerte ako kaysa sa iba. Pumunta ako sa Wushu Association para humingi ng tulong, pero tinanggihan ako. Sa pagkakataong iyon, nakilala ko si Sir Marcus na naghahanap ng mga bodyguard.""Hinarangan ko siya at ikinuwento ang sitwasyon ko. Sabi ko, kung matutulungan mo akong mailigtas ang buhay ng asawa ko, ibibigay ko ang lahat sa iyo.""Pinayuhan ni Sir Marcus, si Carlos na samahan ako sa ospital para tiyakin ang kalagayan ng asawa ko. Nang matiyak nilang hindi ako nagsisinungaling, tinulungan nila akong makahanap ng pinakamagaling na doktor para sa asawa ko at nagbigay pa sila ng pera... Nakatawid kami sa mga pagsubok."Huminto sandali si Uncle Philip at tinitigan ang ina ni Jennifer ng taos-pusong mata."Ngayon na nakilala mo si Sir Bryan, parang nangyari rin sa akin noong nakilala ko si boss Marcus. Ito ay tadhana na nagsara ng isang pinto para sa iyo at nagbukas ng bintana.""Hindi natin pwedeng maging kasing-bait at sabihin na hindi natin nais umasa s
Naka-on pa rin ang mga ilaw ng operasyon.Hindi pa tiyak kung buhay o patay ang mga tao sa loob.Galit na itinulak si Jennifer NG kanyang ina."Umalis ka! Umalis ka na dito ngayon din! Ayoko nang makita ka. Wala akong anak na kasing walang hiya mo."Ang maliit na katawan ni Jennifer ay naitulak pabalik at napunta siya sa hagdanan."Inay~" Hindi naiwasan ni Jennifer na tumulo ang mga luha nang mabuksan ang kanyang bibig."Huwag mo akong tawaging 'inay'! Umalis ka na! Kung ayaw mong magpasabog ako at mamatay sa galit, umalis ka na!"Matibay ang posisyon ng kanyang ina, at wala nang magawa si Jennifer kundi umalis pansamantala.Pumunta si Uncle Philip upang asikasuhin ang bagay na may kinalaman sa doktor. Nang dumating si Bryan sa ospital, sumama siya sa kanya ng mahigit isang oras. Nang maglaon, bumalik siya dahil may mga kailangang asikasuhin sa kumpanya.Sa mga sandaling iyon, si Jennifer ay naglalakad malapit sa flower bed sa ospital, ang mga mata ay malabo, at nararamdaman niyang so