"Ma, bakit ngayon ko lang nalaman na napakahusay mo palang umarte?"Malamig na ngumiti si Erica, kalmado ang kanyang mga mata, at wala ni isang luha.Marahil, kapag labis na ang pagdurusa ng isang tao, hindi na niya magawang umiyak.Napatingin si Beatrice sa kanya na may bahagyang pag-aalala. Gusto sana niyang tapikin ang balikat nito para damayan siya, ngunit natakot siyang baka masaktan ang mga sugat niya."Erica, kung gusto mong umiyak, umiyak ka lang. Wala ka nang kailangang sabihin pa. Ang mahalaga ngayon, dalhin na kita sa ospital, okay?"Mapait na ngumiti si Erica."Ma, nakita mo ba? Sa ganitong sitwasyon, iniisip ni ate Beatrice kung malungkot ba ako, kung nasasaktan ba ako, at kung paano niya ako madadala sa ospital. Samantalang ikaw? Ang iniisip mo ay kung paano siya idiin sa kasalanan!""A-Ako..."Hindi nakapagsalita si Minda.Dahan-dahang tumayo si Erica, hirap na hirap sa bawat galaw.Tinanggal niya ang huling harang na bumabalot sa kanyang dignidad, at inihayag ang dugua
Last Updated : 2025-02-16 Read more