Pagkarinig pa lamang ng boses ni Carlos, agad na sumugod si Nikki at seryosong nag-ulat."Hindi maganda! Big boss, maaaring may nangyaring masama kay Senyorita Erica. Kulang ang tao natin dito, kailangan ba nating magpadala ng mas marami pang tauhan..."Bago pa niya matapos ang pagsasalita, agad siyang pinutol ni Marcus."Ibigay ang lahat ng lakas sa paghahanap sa aking asawa! Hindi siya dapat masaktan! Kahit isang hibla ng buhok niya, hindi maaaring mawala!"Tiningnan ni Marcus si Nikki nang seryoso. "Ginawa mo na ba ang ipinag-utos ko sa'yo?"Ang kahulugan ng kanyang tanong ay sinisisi niya ito dahil nalihis sa ibang bagay.Nanlamig ang pakiramdam ni Nikki at agad na nag-ulat, "Nahuli na si Monica Cristobal. Nilagyan ko ng locator ang kanyang bag kanina. Nagtatago siya malapit sa hotel upang subaybayan ang mga nangyayari rito.""Dalhin mo ako roon."Agad na nagpakita ng daan si Nikki, at mabilis na naglakad si Lu Xun patungo sa silid.Pagpasok pa lang ni Marcus, nakasuot ng itim na
"Pinipili ko si Beatrice!" Malinaw at walang pag-aalinlangang sagot ni Marcus, kasabay ng mahigpit niyang paghawak sa panga ni Monica, halos madurog ang kanyang baba.Nanlaki ang mga mata ni Monica, tila hindi makapaniwala. Hindi niya inakala na ganun kabilis at walang pagdadalawang-isip na sasagot si Marcus!Sa sumunod na sandali, sumakit ang kanyang panga. Tinitigan niya si Marcus nang may hindi makapaniwalang ekspresyon."Ikaw... ikaw ba talaga ang pipili sa babaeng iyon kaysa kay Erica? Siya ang pamangkin mo!"Nagyelo ang tingin ni Marcus, at lalo pang hinigpitan ang pagkakahawak niya."Itatanong ko ulit—nasaan si Beatrice? Kung ayaw mong sabihin, hindi mo na ito masasabi habambuhay."Pagkasambit niya nito, biglang pumasok si Carlos, habol ang kanyang hininga."Senyorito, may sitwasyon! Ang Heneral ay tumatahol sa harap ng kwarto 634..."Bago pa matapos ni Carlos ang kanyang sinasabi, mabilis nang tumakbo palabas si Marcus na parang ipo-ipo.Mabilis din siyang sinundan ni Carlos.
"Talaga?" Kalmado lang na inabot ni Marcus ang kamay niya at hinaplos ang batok ni Beatrice."Kumusta? Masakit pa ba?"Tiningnan ni Beatrice ang mga binti ni Marcus nang may pagtataka, saka bulong sa sarili, "Guni-guni ko lang ba ‘to dahil sa sakit?"Hindi na matiis ni Nikki ang matinding paglalambingan ng dalawa kaya siya'y umubo ng dalawang beses bilang paalala."Big boss, maaaring nasa panganib si Binibining Erica."Nagulat si Marcus, at agad siyang tumingin kay Nikki."Bilisan natin!"Mabilis na tumakbo palabas si Nikki matapos matanggap ang utos.Napakamot si Marcus sa ilong nang may kaunting hiya."Sobrang naging abala ako sa pagsagip sa’yo kaya nakalimutan ko si Erica."Nanlaki ang mata ni Beatrice, at nang mapagtanto ang sitwasyon, dali-daling sinundan si Nikki palabas.Pagdating nila sa Room 802, dali-daling kumatok at pinindot nina Nikki at Beatrice ang doorbell, gumagawa ng ingay para mapansin sila.Ngunit makalipas ang ilang minuto, walang lumabas para buksan ang pinto.Bi
"Ma, bakit ngayon ko lang nalaman na napakahusay mo palang umarte?"Malamig na ngumiti si Erica, kalmado ang kanyang mga mata, at wala ni isang luha.Marahil, kapag labis na ang pagdurusa ng isang tao, hindi na niya magawang umiyak.Napatingin si Beatrice sa kanya na may bahagyang pag-aalala. Gusto sana niyang tapikin ang balikat nito para damayan siya, ngunit natakot siyang baka masaktan ang mga sugat niya."Erica, kung gusto mong umiyak, umiyak ka lang. Wala ka nang kailangang sabihin pa. Ang mahalaga ngayon, dalhin na kita sa ospital, okay?"Mapait na ngumiti si Erica."Ma, nakita mo ba? Sa ganitong sitwasyon, iniisip ni ate Beatrice kung malungkot ba ako, kung nasasaktan ba ako, at kung paano niya ako madadala sa ospital. Samantalang ikaw? Ang iniisip mo ay kung paano siya idiin sa kasalanan!""A-Ako..."Hindi nakapagsalita si Minda.Dahan-dahang tumayo si Erica, hirap na hirap sa bawat galaw.Tinanggal niya ang huling harang na bumabalot sa kanyang dignidad, at inihayag ang dugua
Reinier Martinez: ...Ito ba ang parehong babaeng malakas siyang hinagupit kanina?Paano niya nagawang magpalit ng mukha nang ganoon kabilis?"Huwag kang matakot." Marahang hinaplos ni Marcus ang likod ng kamay ni Beatrice, pinapakalma ito gamit ang banayad niyang tinig.Pagkatapos, humarap siya kay Reinier, malamig ang titig na tila bangkay lang ang nakikita niya."Huwag kang matakot, asawa mo mismo ang papatay sa kanya."Reinier: ...Muling bumulong si Beatrice sa tainga ni Marcus at ipinaliwanag ang buong nangyari.Lalong dumilim ang ekspresyon ni Marcus, saka siya tumingin kay Erica."Paano mo gustong tulungan ka ng tiyuhin mo?"Bago pa makasagot si Erica, biglang sumigaw si Minda."Marcus, tumigil ka na sa pagpapanggap!""Sinabi sa akin ng mga tauhan ko na pinapili ka ni Monica sa pagitan ng dalawang opsyon—iligtas si Beatrice o si Erica! At wala kang pag-aalinlangan na pinili si Beatrice!"Kung hindi dahil dito, hindi sana siya nag-alala, hindi sana siya humingi ng duplicate roo
Napabuntong-hininga si Marcus, ngunit puno pa rin ng lambing ang kanyang tinig."Beatrice, may napakalinaw akong hangganan sa puso ko.""Hangganan?" Bahagyang natigilan si Beatrice."Oo. Malinaw sa akin ang bawat antas ng relasyon sa pamilya. Isipin mo ang isang bilog na ako ang sentro—ang relasyon ng mag-asawa ang nasa pinakaloob. Nasa pangalawang layer ang mga magulang at anak. Ang mga kapatid naman ay nasa pangatlong layer. Ang mga pamangkin, pinsan, at kaibigan ay wala na sa loob ng bilog na iyon.Kaya kita iniligtas at hindi si Erica.Si Albert ay iba sa akin. Wala siyang malinaw na hangganan pagdating sa pamilya at mga kaibigan, kaya madali siyang nagdesisyon na samahan ang kanyang junior assistant sa probinsya matapos maaresto si Minda."Natigilan si Beatrice.Nagulat siya sa matibay at seryosong paliwanag ni Marcus."Ibig sabihin, hindi ko na kailangang itanong sa’yo kung paano mo haharapin ang isyu sa biyenan at manugang? Hindi ko na rin kailangang itanong kung paano mo pakik
"Anong ginagawa namin rito? Siyempre, dumadalaw kami sa pasyente!"Mataas na itinaas ni Lucy ang mamahaling fruit basket na dala niya at walang pakundangang pumasok sa kwarto, kahit hindi man lang kumatok.Narinig ni Erica ang ingay at agad siyang umupo nang tuwid.Saglit na nagkunwari si Lucy na nag-aalala."Aba, Erica, tingnan mo naman! Kawawa ka naman, paano ka nagkaganito? Ang sakit ng puso ko na makita ka sa ganyang kalagayan!"Tahimik lang na nakatayo sa gilid si Beatrice, ngunit may bahagyang ngisi sa kanyang labi.Mula pagkabata, ni minsan ay hindi pa niya narinig si Lucy na mag-alala para sa kanya nang ganito.Ngayon, bigla na lang itong nagmamalasakit sa anak ng iba.Pero, wala na siyang pakialam.Noong huli silang magkita, tuluyan na niyang pinutol ang relasyon nilang mag-ina.Hindi na niya kailangang bigyang pansin ang taong ito.Nakasimangot si Erica at tiningnan sina Lucy at Abby."Paano niyo nalaman na nasaktan ako?"Walang pag-aalinlangan ang sagot ni Lucy."Nakita ko
Pagkarinig sa boses ng babae, tila tinamaan ng kidlat si Erica."Sino siya?"Hindi kailanman nagkaroon ng ibang babae sa tabi ni Bryan!Sa isang banda, katulad ng kanyang tiyuhin, napaka-ilap ni Bryan pagdating sa mga babae.Walang emosyon niyang tinuloy ang pagbuklat ng mga dokumento ng kumpanya, hindi man lang siya tumingala."Ipinadala siya ng nanay mo.""Ang mama ko?" Kumirot ang boses ni Erica, lumakas ito ng ilang tono."Oo. Pinadala siya kahapon. Pakisabi sa kanya, salamat."Walang bahid ng emosyon ang malamig na boses ni Bryan.Biglang nanikip ang dibdib ni Erica."Ang mama ko… habang ipinapahamak ako kagabi, ikaw naman ay binigyan niya ng babae?""Tama."Ibinaba ni Bryan ang dokumento at malamig siyang tinitigan. Maputla na si Erica, at halos hindi na makatayo sa kinatatayuan niya.Dahan-dahan siyang umatras."Ibig sabihin… hindi ka nakapunta dahil sa kanya?""Hindi." Itinaas ni Bryan ang kanyang tingin."Alam mo namang kahit kailan, hindi ako napipilitan. Kung ayaw ko, walan
Dumarami ang mga tao sa paligid.Hindi pa nakakita si Ara ng ganitong klaseng babae. Natakot siya kaya’t pinakawalan si Rebeca at mabilis na nagbigay ng paliwanag sa isang tao na kumukuha ng video gamit ang cellphone: "Hindi, ang perang hawak niya ay sa anak ko at sa pamilya namin."Habang nagpapaliwanag siya, mabilis na tumakbo si Rebeca.Ang anak ni Rebeca na si Rostum ay dumating saksi sa malayo gamit ang motorsiklo at kinuha siya mula sa lugar.Si Jennifer, na nakatakas lamang mula sa kanyang ama, nakita ang ina niyang may magulong buhok at tila nawawala ang kaluluwa. Naglakad siya pabalik na para bang wala sa sarili."Inay!" Nabigla si Jennifer at nilapitan ang ina upang suportahan ito. "Anong nangyari sa'yo?"Hindi nagsalita ang kanyang ina.Namumula ang mata ni Jennifer. Alam niyang hindi niya dapat itanong, ngunit tinanong pa rin niya: "Nasaan si tiya? Nasaan ang premyo ko...""Wala na." Sagot ng kanyang ina na parang wala sa sarili at dumaan pabalik nang walang pakiramdam.Pa
Si Arturo ay nasa isang kalituhan: "Ate, hindi ko nais na hindi ka matulungan.Ako'y isang manggagawa, paano kita matutulungan?Saan ako makakakita ng 280,000 pesos!May utang pa kami dahil sa utang ni kuya!"Nang makita ng ama ni Jennifer na hindi siya handang tumulong, muling lumuhod ang hipag nito at paulit-ulit na nagbigay galang."Ikaw na lang ang makakatulong sa amin! Di ba't nakatanggap ng premyo na 200,000 pesos ang anak mo ngayon? Pakiusap, tulungan mo ako. Ako na lang ang makikipag-bargain para sa natitirang 80,000 pesos. Isa lang ang anak ko!"Habang binabanggit ito ng hipag nya, siya ay lumuluhod at may luha sa mata."Malaki na ang naabot ng Jennifer mo! Kilala na siya sa Internet. Baka maging malaking bituin siya sa hinaharap at kumita ng daan-daang libo o milyong dolyar sa bawat pelikula. Tapós na ang mga araw niyo!""Pero kami? Kami'y mga ulila at biyuda, at kailangan pang alagaan ang isang matandang babaeng may masamang ugali. Hindi na kailangang makita ng asawa mo ang
Pagpasok sa sasakyan ni Bryan, hawak ni Jennifer ang trophy at patuloy na nakangiti."Masaya ka ba?" tanong ni Bryan na may ngiti."Oo." Hawak niya ang trophy na may labis na ekspresyon, "Ito ang unang pagkakataon na nalaman kong ang dalawang daang libo ay ganoon karami at ganoon kabigat."Nahulog sa isip ni Bryan na mahirap intindihin ang kanyang kaligayahan. Hindi na lang siya nagsalita, hinaplos ang ulo ni Jennifer at tahimik na nakinig habang nagkukuwento siya.Pagkatapos ng ilang sandali, kinuha ni Jennifer ang braso ni Bryan at isinandal ang ulo niya sa braso nito."Gusto kong ipakita itong panalo ko sa mga magulang ko at pasayahin sila. Ibabalik ko ito sa iyo bukas, okay lang ba?"Naalala ni Bryan ang karanasan niya sa kulungan ng aso, at nakaramdam siya ng kaunting hindi kasiyahan.Pinisil niya ang mga kilay at nagsabi ng kaswal: "Okay lang na hindi mo na ibalik. Jennifer, hindi kita pinapahirapan tungkol sa maliit na perang ito."Masaya si Jennifer sa mga sandaling iyon at hi
Natakot si Jennifer, hinawakan ng mahigpit ang mabigat na trophy, at lumapit kay Bryan.Hinaplos ni Bryan ang kanyang mga braso at bumulong: "Wala 'yan, ilang aso lang yan."Pumunta si Jack sa dormitoryo upang magpalit ng damit at magpatuyo ng buhok. Mukha siyang mas fresh, ngunit mas mayabang din."Sinabi mong aso ako?""Hindi ba?" Itinaas ni Bryan ang kanyang mata at tiningnan siya, binanggit ang kanyang mga talukap ng mata at naglabas ng isang malamig na titig.Hindi pa nakakita si Bryan ng ganitong uri ng matinding titig, parang isang lobo na naglalakad sa kagubatan, tanging ganitong uri ng dugoing titig ang maipapakita. Agad siyang natakot at hindi na nakapag-reply.Nang makabawi siya, naramdaman niyang nahihiya siya at kinuyom ang kanyang mga kamao: "Putang ina..."Bago pa siya makapagpatuloy, itinataas ni Bryan ang kanyang paa at tinadyakan siya sa shin bone.Isang malakas na tunog, at naramdaman ni Jack ang sakit at napaluhod sa isang tuhod sa harapan ni Bryan."Putang ina..."
Ikaw ay nangungulit sa klase, may karelasyon ka, umaasa sa libreng dila sa likod, minamaliit ang isang batang babae, malisyosong nagkakalat ng tsismis laban sa isang mas matandang guro!"Ang boses ng direktor ay malakas at matatag, kaya’t ang mukha ni Jennifer ay namula at tumigil siya sa paggalaw. Gusto niyang umalis, ngunit hindi niya magalaw ang kanyang mga paa.Ganoon siya ka yabang kanina, ngunit ngayon ay ganoon siya ka kahiya-hiya."Ms. Mae , tanong ko lang, nabigyan ba kita ng makatarungan at patas na pagkakataon?Matapos itayo ang heated swimming pool, pinilit mong maglikha ng gulo muli, at nagsama-sama ang lahat upang mag-PK. Binigyan kita ng pagkakataon, ngunit alam mo kung anong klase ng sayaw ang ipinakita mo kanina.Sinabi mong lahat kayo ay makikipagkumpitensya sa akin, at sinabi ko na inyong sinayang ang mga resources ng aming departamento!""Zhong Hong, tanong ko sa iyo, maraming beses ka bang bumagsak sa mga propesyonal na kurso at elective na kurso, at hindi ka puma
Nanahimik ang mga hurado sa ilang saglit.Tahimik ang buong eksena, si Jennifer ay nakatayo roon, basang-basa pa ang katawan.Hinawakan niya ang towel sa kanyang dibdib gamit ang kanyang maliliit na kamay, at naramdaman niyang sobrang nahihiya at naaagrabyado.Sa mga sandaling iyon, lumakad ang dean patungo sa gitna ng podium, kinuha ang mikropono, at malakas na nagsalita."Mae, tama na!"Biglang sumikip ang puso ni Mae nang siya'y pagalitan sa harap ng publiko.Ang biglaang pagbabago ay nagpalala ng sitwasyon, at may ilang tinatawag na "tagapagtanggol ng katarungan at pagiging makatarungan" na kumuha ng kanilang mga mobile phone at nag-video sa dean.Ang dean, na nasa edad limampung taon, ay nakasuot ng isang pormal na striped na polo shirt at tumayo ng may dignidad sa entablado."Magandang araw sa inyong lahat, magpapakilala ako. Ako po ang department head na sinasabing paborito si Jennifer at nakikipag-tulog sa mga estudyante ko!Ang mga kandidato para sa MV shooting ng event na it
Malupit ang tingin ni Bryan at bahagyang hindi masaya ang kanyang mga kilay na puno ng peklat.Ang host sa entablado ay nagsasalita ng mga pambungad na salita.Maya-maya, pumasok na ang unang kalahok sa tubig.Nang makita ni Bryan na hindi si Jennifer, itinuwa niya ang kanyang suit at tumayo, naglakad patungo sa banyo nang kalmado.Itinaas ni Jack ang sulok ng kanyang labi at sumunod nang walang ingay.Nakatingin si Conrad sa ibang mga bodyguard, at nang makita niyang iniisip nila na si Jack ay pupunta lang sa banyo at hindi sumusunod, nanatili siya sa lugar at nagbantay.Pagkatapos ng lahat, hindi kayang talunin ng sampung Jack si Bryan.Totoo nga, pumasok si Jack sa banyo nang may yabang, at bago pa siya makapagmagaling, hinawakan ni Bryan ang kanyang leeg mula sa likod at pinress ang ulo niya sa lababo.Binuksan ang gripo, at ang tubig ay bumuhos sa ulo ni Jack.Sinubukan niyang kumawala, ngunit mahigpit na nakadikit ang kamay sa kanyang leeg.Pinakawalan niya ang isang kamay upan
Si Bryan, na hindi dumalo sa public welfare lecture tungkol sa etika ng kalalakihan, ay dumaan sa paaralan upang manood ng pagtatanghal ng kanyang kasintahan.Ang araw na ito ay ang araw ng preview ng anniversary MV sa Art Department.Dahil sa constant temperature swimming pool, nagsimula na naman ang grupo nina Mae at ng mga naiinggit na tao na magtangkang manggulo, sinasabing dapat pantay-pantay ang oportunidad para sa lahat, at gusto nilang makilahok sa anniversary performance ng paaralan.Paano nga ba masasabing ang head ng department ay sinasabing ang donor ng constant temperature swimming pool ay nagdonate ito para kay Jennifer!Bukod pa dito, ang grupo nina Mae at iba pa ay patuloy na nagsasabing ang department head ay may pinapaboran na si Jennifer at may hindi tamang relasyon sila. Hindi kayang protektahan ng department head si Jennifer ng labis, kaya’t sa huli, napilitan siyang pumayag na piliin ang mga performer ng MV sa pamamagitan ng PK.Tatlongpong minuto bago ang perfor
Si Marcus ang unang umakyat sa entablado: "Sa palagay ko, hindi naman mahirap sundin ang etika ng kalalakihan.Bilang isang lalaki, dapat mong igalang ang iyong asawa nang pantay-pantay sa kasal at kilalanin ang kanyang kontribusyon sa pamilya.Huwag siyang apihin dahil siya ay mahina, mahalin siya, alagaan siya, igalang ang kanyang personal na halaga, at magpasalamat sa kanya na samahan ka upang makita ang mga tanawin ng buhay na ito. Ito ang dapat gawin ng isang lalaki, ng isang tunay na lalaki, at ito rin ang pinakamahalagang pamantayan sa buhay ng isang tao. Hindi na kailangang itaas ito sa antas ng etika ng kalalakihan.Kaya't ang tinatawag na etika ng kalalakihan at etika ng kababaihan, sa huli, ay para mapanatili ang pinakamababang moral na pamantayan bilang isang tao at mapanatili ang konsensya ng isang tao, yun lang."Pagkatapos magsalita ni Marcus, ang buong lugar ay umapaw sa malalakas na palakpakan.Pagkatapos, umakyat si Gilbert at ilang iba pang mga executive at celebrit