"Ma, bakit ngayon ko lang nalaman na napakahusay mo palang umarte?"Malamig na ngumiti si Erica, kalmado ang kanyang mga mata, at wala ni isang luha.Marahil, kapag labis na ang pagdurusa ng isang tao, hindi na niya magawang umiyak.Napatingin si Beatrice sa kanya na may bahagyang pag-aalala. Gusto sana niyang tapikin ang balikat nito para damayan siya, ngunit natakot siyang baka masaktan ang mga sugat niya."Erica, kung gusto mong umiyak, umiyak ka lang. Wala ka nang kailangang sabihin pa. Ang mahalaga ngayon, dalhin na kita sa ospital, okay?"Mapait na ngumiti si Erica."Ma, nakita mo ba? Sa ganitong sitwasyon, iniisip ni ate Beatrice kung malungkot ba ako, kung nasasaktan ba ako, at kung paano niya ako madadala sa ospital. Samantalang ikaw? Ang iniisip mo ay kung paano siya idiin sa kasalanan!""A-Ako..."Hindi nakapagsalita si Minda.Dahan-dahang tumayo si Erica, hirap na hirap sa bawat galaw.Tinanggal niya ang huling harang na bumabalot sa kanyang dignidad, at inihayag ang dugua
Reinier Martinez: ...Ito ba ang parehong babaeng malakas siyang hinagupit kanina?Paano niya nagawang magpalit ng mukha nang ganoon kabilis?"Huwag kang matakot." Marahang hinaplos ni Marcus ang likod ng kamay ni Beatrice, pinapakalma ito gamit ang banayad niyang tinig.Pagkatapos, humarap siya kay Reinier, malamig ang titig na tila bangkay lang ang nakikita niya."Huwag kang matakot, asawa mo mismo ang papatay sa kanya."Reinier: ...Muling bumulong si Beatrice sa tainga ni Marcus at ipinaliwanag ang buong nangyari.Lalong dumilim ang ekspresyon ni Marcus, saka siya tumingin kay Erica."Paano mo gustong tulungan ka ng tiyuhin mo?"Bago pa makasagot si Erica, biglang sumigaw si Minda."Marcus, tumigil ka na sa pagpapanggap!""Sinabi sa akin ng mga tauhan ko na pinapili ka ni Monica sa pagitan ng dalawang opsyon—iligtas si Beatrice o si Erica! At wala kang pag-aalinlangan na pinili si Beatrice!"Kung hindi dahil dito, hindi sana siya nag-alala, hindi sana siya humingi ng duplicate roo
Napabuntong-hininga si Marcus, ngunit puno pa rin ng lambing ang kanyang tinig."Beatrice, may napakalinaw akong hangganan sa puso ko.""Hangganan?" Bahagyang natigilan si Beatrice."Oo. Malinaw sa akin ang bawat antas ng relasyon sa pamilya. Isipin mo ang isang bilog na ako ang sentro—ang relasyon ng mag-asawa ang nasa pinakaloob. Nasa pangalawang layer ang mga magulang at anak. Ang mga kapatid naman ay nasa pangatlong layer. Ang mga pamangkin, pinsan, at kaibigan ay wala na sa loob ng bilog na iyon.Kaya kita iniligtas at hindi si Erica.Si Albert ay iba sa akin. Wala siyang malinaw na hangganan pagdating sa pamilya at mga kaibigan, kaya madali siyang nagdesisyon na samahan ang kanyang junior assistant sa probinsya matapos maaresto si Minda."Natigilan si Beatrice.Nagulat siya sa matibay at seryosong paliwanag ni Marcus."Ibig sabihin, hindi ko na kailangang itanong sa’yo kung paano mo haharapin ang isyu sa biyenan at manugang? Hindi ko na rin kailangang itanong kung paano mo pakik
"Anong ginagawa namin rito? Siyempre, dumadalaw kami sa pasyente!"Mataas na itinaas ni Lucy ang mamahaling fruit basket na dala niya at walang pakundangang pumasok sa kwarto, kahit hindi man lang kumatok.Narinig ni Erica ang ingay at agad siyang umupo nang tuwid.Saglit na nagkunwari si Lucy na nag-aalala."Aba, Erica, tingnan mo naman! Kawawa ka naman, paano ka nagkaganito? Ang sakit ng puso ko na makita ka sa ganyang kalagayan!"Tahimik lang na nakatayo sa gilid si Beatrice, ngunit may bahagyang ngisi sa kanyang labi.Mula pagkabata, ni minsan ay hindi pa niya narinig si Lucy na mag-alala para sa kanya nang ganito.Ngayon, bigla na lang itong nagmamalasakit sa anak ng iba.Pero, wala na siyang pakialam.Noong huli silang magkita, tuluyan na niyang pinutol ang relasyon nilang mag-ina.Hindi na niya kailangang bigyang pansin ang taong ito.Nakasimangot si Erica at tiningnan sina Lucy at Abby."Paano niyo nalaman na nasaktan ako?"Walang pag-aalinlangan ang sagot ni Lucy."Nakita ko
Pagkarinig sa boses ng babae, tila tinamaan ng kidlat si Erica."Sino siya?"Hindi kailanman nagkaroon ng ibang babae sa tabi ni Bryan!Sa isang banda, katulad ng kanyang tiyuhin, napaka-ilap ni Bryan pagdating sa mga babae.Walang emosyon niyang tinuloy ang pagbuklat ng mga dokumento ng kumpanya, hindi man lang siya tumingala."Ipinadala siya ng nanay mo.""Ang mama ko?" Kumirot ang boses ni Erica, lumakas ito ng ilang tono."Oo. Pinadala siya kahapon. Pakisabi sa kanya, salamat."Walang bahid ng emosyon ang malamig na boses ni Bryan.Biglang nanikip ang dibdib ni Erica."Ang mama ko… habang ipinapahamak ako kagabi, ikaw naman ay binigyan niya ng babae?""Tama."Ibinaba ni Bryan ang dokumento at malamig siyang tinitigan. Maputla na si Erica, at halos hindi na makatayo sa kinatatayuan niya.Dahan-dahan siyang umatras."Ibig sabihin… hindi ka nakapunta dahil sa kanya?""Hindi." Itinaas ni Bryan ang kanyang tingin."Alam mo namang kahit kailan, hindi ako napipilitan. Kung ayaw ko, walan
Dumaan ang babae sa harapan niya, iniwan ang banayad na halimuyak ng gardenia sa hangin.Hindi sinasadya, napatingin si Bryan sa kanya.Ang kanyang mahahabang buhok ay umabot hanggang baywang, nakalugay at nabasa ng ulan, humahati ito sa maninipis na hibla.Mukha siyang medyo napahiya sa kanyang basang kasuotan, ngunit sa kabila ng lahat, ang kanyang gilid na profile ay nakakagulat na kaakit-akit.Ang kanyang balat ay singkinis at singputi ng bagong balat na itlog, at ang kanyang mahaba at makinis na leeg ay walang kapintasan.Ang manipis niyang bestidang basa ng ulan ay dumikit sa kanyang katawan, hinuhubog ang kanyang perpektong pigura—isang nakakaakit na imahe ng isang diwata na bumaba sa lupa.Ngunit ang kanyang malalalim na mata ay puno ng inosente at walang muwang na liwanag.Napansin ng babae ang tingin ni Bryan at palihim siyang lumayo upang panatilihin ang distansya sa pagitan nila.Dumilim ang tingin ni Bryan at walang ekspresyong ibinaling ang kanyang paningin sa malayo.Pa
Saktong nakasakay na sa eroplano si Albert bago natanggap ni Carlos ang balita.Bahagyang tumingin si Carlos kina Bryan, Conrad at Gilbert na kasama niya sa loob ng pribadong silid.Nag-alinlangan siya kung dapat ba niyang iulat ito o hindi.Tinaas ni Marcus ang kanyang tingin."May problema ba?"Mabilis na lumapit si Carlos at ibinaba ang kanyang boses."Nag-file ng leave si Sir Albert at nasa eroplano na siya ngayon.Tinatayang makakarating siya sa Manila sa loob ng dalawang oras.""Mm." Walang emosyon na sagot ni Marcus."Ayos lang ‘yan."Nagulat si Gilbert."Akala ko hindi mo hahayaan ang pamangkin mo na bumalik bago mo tuluyang mapanalo ang asawa mo?""Tama ‘yan." Tumango si Marcus, saka mayabang na ngumiti."Pero nakuha ko na siya.At kakakumpisal lang ng asawa ko sa akin."Napangiti siyang parang pusa na may hawak na daga."Ang tamis ng boses niya. Sayang, kayong dalawa, mga single, hindi niyo maririnig ang ganung klaseng tinig."Bryan: …Gilbert: …Idinagdag pa ni Marcus, naka
Bumili si Beatrice ng ilang cake na gusto ni Beatrice at nagtungo sa lumang bahay.Pagkapasok pa lang niya sa lumang bahay, nakasalubong niya agad si Menchie Villamor, ang hipag ni Marcus.Hindi sila gaanong nagkakausap nang pribado, kaya hindi alam ni Beatrice kung ano ang sasabihin.Ngunit masigla at magiliw siyang binati ni Menchie, "Beatrice, halika, kumain tayo ng arozcaldo."Habang nagsasalita, pumunta si Menchie sa kusina at naglabas ng dalawang mangkok ng arozcaldo. "Tikman mo, purong malagkit at tagalog na manok ang ginamit ko dito. Ako mismo ang nagluto, masarap ito."Malambot at banayad ang kanyang tinig, kaya nakakaaliw pakinggan."Sige." Tumango si Beatrice at sumunod kay Menchie para kumain ng arozcaldo, ngunit hindi nagtagal ay naubusan ulit sila ng paksa.Tahimik na tinitigan ni Menchie si Beatrice, naghahanap ng pwedeng pag-usapan. "Beatrice, napansin ko na bagay sa'yo ang magsuot ng dress. Madalas ka bang nag?""Hindi," umiling si Beatrice."Sayang naman! Sa tingin k
"Chona, nandito ako para sa isang educational trip, hindi para mamasyal!"Pinagbuksan ni Beatrice ang pinto ng upuan sa harapan at tinapik ito, hudyat na dapat nang bumaba si Chona.Sa oras na iyon, dali-daling lumapit si Albert at sumandal sa bintana ng sasakyan, humihingal: "Beatrice, ipagkakatiwala ko na sa iyo ang Chona. May bihirang propesor ng arkeolohiya mula dito sa Cavite na nakipag-appointment sa akin, kaya pupunta na ako ngayon."Pagkasabi niyo, agad ng umalis si Albert ni hindi man lang nakatanggi si Beatrice.Pinagsama ni Chona ang kanyang mga kamay at nagpa-cute kay Beatrice: "Ate Beatrice, please.""Malapit lang ang ospital kung saan kami may appointment, katabi lang halos ng eskwelahan mo. Idiretso mo na lang ako roon habang papunta ka sa school mo."Nang makitang hindi pa rin pumapayag si Beatrice, malungkot na tumingin si Chona sa kanya at nagkunwaring kaawa-awa:"Kaya mo bang iwan ang isang buntis na may kambal sa tabi ng kalsada?Hindi ko kabisado ang lugar na ito,
"Hindi... Ako... Bakit naman ako magkakaguilty conscience?" Pinagpag ni Minda ang kanyang pajama. "Pakiramdam ko lang, hindi ako presentableng tingnan nang walang makeup."Hindi na inintindi ni Robert ang kakaibang reaksyon ni Minda at kalmadong sinabi, "Anong itsura mo? Hindi ko pa ba 'yan nakita noon?"Mabilis ang kabog ng dibdib ni Minda, iniisip na baka nahuli na siya. Pilit siyang ngumiti at pinapasok si Robert, "Bakit ka nandito?"Huminga nang malalim si Robert at may bahagyang pagkaasiwang tumingin kay Mind: "Mag-impake ka na. Pupunta ako sa SUB University ngayon, at dadalhin din kita para makita ang mga cherry blossom."Doon sila unang nagkita noon.Dahil abala si Robert sa pag-aaral ng virus sa katawan ni Marcus nitong mga nakaraang taon, napabayaan niya ang kanyang pamilya, at sa kaloob-looban niya, may bahagya siyang pagsisisi.Gusto niyang isama si Minda sa isang lakad, muling ipaalala sa kanya ang nakaraan, at tulungan siyang itama ang kanyang sarili.Nanlaki ang mga mata
"Kung sasabihin mo sa akin, iindahin ko." Sabi ni Beatrice habang pinapahid ang toner sa kanyang mukha."Bakit?" Ang mga mata ni Marcus ay may halatang interes.Huminto si Beatrice at tumingin sa kanya: "Ginawa ko ang lahat ng makakaya ko para makuha ang posisyong iyon, kailangan kong makita kung hanggang saan ang kaya kong gawin."Sa madaling salita, gusto niyang makuha ang posisyon ng pagigng vice chairman, pero hindi siya obsessed dito.Hindi tulad ni Monica, hindi niya kayang matalo.Tumango si Marcus bilang pagsang-ayon.Biglang tumitig si Beatrice sa kanya, may bahagyang kapilyahan at pang-aakit sa kanyang mga mata: "Iisang tabi na lang muna natin ang usapang ito. Paano naman ang kasal? Naisip mo na ba kung kailan natin ito gagawin? Mas gusto mo ba ang modern or traditional wedding?"Mabilis na kumurap ang mga mata ni Marcus, ngunit agad siyang bumalik sa kanyang kalmadong anyo at hinawakan ang kamay ni Beatrice: "Kapag dumating ang tamang panahon, ikakasal tayo."Napansin ni Be
Nang makita ni Beatrice si Marcus na lumabas mula sa dilim, agad niya itong tiningnan nang masama. Hindi niya alam kung gaano katagal nakikinig ang matandang tusong ito.Napatingin naman si Mrs. Salazar kay Marcus na may bahagyang pag-ayaw. "Ayan, ipinagkatiwala ko na ang asawa mo sa'yo. Aalis na ako."Pagkatapos sabihin iyon, naglakad siya palayo sa kanyang matataas na takong.Nang madaanan niya si Albert, mas lalo pa niyang ipinakita ang kanyang paghamak."Madam, dito nakaparada ang sasakyan." Yumuko si Carlos at itinuro ang direksyon ng sasakyan.Hindi na nag-aksaya ng oras si Beatrice, kusa niyang itinulak si Marcus pasulong at sumunod kay Carlos palabas. Naiwan si Albert, nakaluhod, yakap ang kanyang ulo habang umiiyak nang buong hinagpis.Samantala, sa loob ng venue, nanatiling nakatitig siAbby Abbysa direksyong pinagdaanan ni Beatrice. Matagal siyang hindi nakagalaw, tila hindi makapaniwala sa kanyang nakita.Kitang-kita niya kung paano pinalibutan si Beatrice ng mga tao, niya
"Mag-isip ng paraan para dalhin ang mga tao sa ibang lugar. Hindi madaling kumilos sa Manila. At kapag kumilos tayo, madali tayong mag-iwan ng ebidensya."Tumango si Minda, napagtanto niyang may punto si Monica.Ang Manila ay teritoryo ni Marcus. Kahit anong gawin nila, siguradong malalaman ito ni Marcus sa huli.Kung madadala nila ang mga tao sa ibang lugar, mas magiging madali ang kanilang pagkilos.Dahil dito, agad na nag-usap sina Minda at Monica upang planuhin ang kanilang estratehiya.Sa venue...Lumapit ang lahat kay Beatrice upang batiin siya.Maging ang mga socialite na nagpahirap sa kanya kanina ay lumapit at nag-sorry.May ilan pang walang hiya na naglabas ng kanilang mga cellphone at binuksan ang messages."Ano sa tingin mo? Dagdagan natin ng friend para mas madali tayong makapag-usap sa hinaharap?""Pasensya na, bihira akong makihalubilo sa iba. Ilan lang sa mga matataas ang kalidad na kaibigan ang nasa paligid ko." Matamis na ngumiti si Beatrice ngunit maingat na tumangg
"Ahhhhhmmmmm, wala na." Sagot ni Monica na may matigas na ekspresyon.Nagsimula agad ang botohan.Halos sabay na itinaas ng direktor ng Women's Federation at ng asawa ni Mrs. Sakazar ang kanilang mga placard.Sumunod naman sina Ginang Villamor at Marcus sa pagboto.Nang makita ng mga tao na bumoto na si Marcus Villamor, agad nilang itinaas ang kanilang mga placard upang bumoto rin.Maraming socialite na malapit kay Monica Cristobal ang ayaw sanang bumoto, ngunit dahil parami nang parami ang nagtataas ng placard, naging kapansin-pansin ang hindi nila pagboto at lumakas ang pressure sa kanila.Sa huli, wala silang nagawa kundi itaas din ang kanilang placard.Excited na inanunsyo ng MC sa entablado: "60 boto!""63 boto!""66 boto! Isang boto ang lamang kay Miss Monica Cristobal!""Diyos ko! Umabot na sa 70 boto!""Mayroon pa bang gustong bumoto? 75 boto!""100 boto!""150 boto!""218 boto! Ang vote rate ay lumampas sa 98%! Binabati kita, Miss Beatrice Aragon, ikaw ang nakakuha ng unang p
Hindi nasira ang mga strap ng damit ni Beatrice, at nanatili siyang kaakit-akit sa entablado.Sa sandaling iyon, tumingin si Rommel Cristobal sa anak nyang si Monica at sinenyasan siyang pindutin ang remote control button.Mahigpit na tumango si Monica.Sa pagkakataong ito, agad niyang kinuha ang remote control, itinutok ito kay Beatrice sa entablado, at pinindot ito nang may matalim na titig.Ngunit walang nangyari!Natigilan si Monica, at kumunot ang noo ni Rommel Cristobal."Imposible!" Napaatras si Monica sa gulat at pinindot pa ito nang ilang beses, ngunit nanatiling maayos ang mga strap ng damit ni Beatrice, walang kahit anong problema.Dismayado, binuksan ni Monica ang remote control, sinuri ang baterya, muling kinabit ito, at mariing pinindot muli habang nakatutok kay Beatrice.Umandar ang ilaw ng remote control, ngunit nanatiling mahigpit ang suot ni Beatrice sa kanyang katawan—walang kahit anong pagbabagong nangyari."Paano nangyari ito?" Hawak pa rin ni Monica ang remote co
"Oh, may mali ba sa sagot ko?" Tanong ni Beatrice na may ngiti.Sandaling natigilan ang celebrity, pagkatapos ay itinuro ang malaking screen nang may pananabik: "Hindi ba ito isang malaking problema? May babaeng tumawag sa’yo upang humingi ng tulong, ngunit tinanggihan mo siya nang walang awa.Ang babaeng ito ay malamang na buntis. Ang pagtanggi mo ay katumbas ng pagtanggi sa dalawang buhay!Masyado mong minamaliit ang buhay ng tao! Napakalupit mo!""Sandali lang," pinutol ni Beatrice ang celebrity habang nakangiti, "Huwag kang magmadaling husgahan na ito ay kalupitan.Una sa lahat, nang matanggap ko ang tawag na ito, hindi pa ako nahahalal bilang pangalawang tagapangulo, kaya walang sitwasyon kung saan may mahihinang grupo na lumapit sa akin para magtanong at ako ay tumanggi.Pangalawa, wala akong pagtutol sa sinabi mo. Totoo ngang buntis ang babaeng ito. Gusto niyang ituloy ang pagbubuntis, ngunit may ibang opinyon ang ama ng bata. Kaya, ako ba ang mali?Ang bagay na ito ay usapan s
"Sige, gusto kong itanong, ano ang layunin ng pagtatatag ng Caring for Women Association?""Ito ay upang alagaan ang mga kababaihang nasa mahirap na kalagayan sa Pilipinas!Kung nais mong magpakita ng malasakit sa kanila, dapat ay marunong kang umunawa sa kanilang sitwasyon upang maabot mo ang kanilang damdamin.Ang isang taong may dalang bag na nagkakahalaga ng higit sa tatlong milyong piso ba ay kayang umunawa sa isang taong kinakailangang pagkasyahin ang tatlong libong piso sa loob ng isang buwan?""Sa palagay ko, hindi!"Matapos magsalita ni Beatrice, ang direktor ng Women's Federation ang unang tumango bilang pagsang-ayon at nagsabi, "Tama."Ang asawa ni Mr. Salazar ang unang pumalakpak, at agad namang sinundan ng malakas at masiglang palakpakan mula sa buong lugar.Makalipas ang ilang sandali, isang pangalawang socialite ang nagtaas ng placard upang magtanong.Siya ang socialite na may retokadong mukha—ang parehong taong humarang kay Beatrice kanina."Ms. Aragin, ayon sa aking k