Saktong nakasakay na sa eroplano si Albert bago natanggap ni Carlos ang balita.Bahagyang tumingin si Carlos kina Bryan, Conrad at Gilbert na kasama niya sa loob ng pribadong silid.Nag-alinlangan siya kung dapat ba niyang iulat ito o hindi.Tinaas ni Marcus ang kanyang tingin."May problema ba?"Mabilis na lumapit si Carlos at ibinaba ang kanyang boses."Nag-file ng leave si Sir Albert at nasa eroplano na siya ngayon.Tinatayang makakarating siya sa Manila sa loob ng dalawang oras.""Mm." Walang emosyon na sagot ni Marcus."Ayos lang ‘yan."Nagulat si Gilbert."Akala ko hindi mo hahayaan ang pamangkin mo na bumalik bago mo tuluyang mapanalo ang asawa mo?""Tama ‘yan." Tumango si Marcus, saka mayabang na ngumiti."Pero nakuha ko na siya.At kakakumpisal lang ng asawa ko sa akin."Napangiti siyang parang pusa na may hawak na daga."Ang tamis ng boses niya. Sayang, kayong dalawa, mga single, hindi niyo maririnig ang ganung klaseng tinig."Bryan: …Gilbert: …Idinagdag pa ni Marcus, naka
Bumili si Beatrice ng ilang cake na gusto ni Beatrice at nagtungo sa lumang bahay.Pagkapasok pa lang niya sa lumang bahay, nakasalubong niya agad si Menchie Villamor, ang hipag ni Marcus.Hindi sila gaanong nagkakausap nang pribado, kaya hindi alam ni Beatrice kung ano ang sasabihin.Ngunit masigla at magiliw siyang binati ni Menchie, "Beatrice, halika, kumain tayo ng arozcaldo."Habang nagsasalita, pumunta si Menchie sa kusina at naglabas ng dalawang mangkok ng arozcaldo. "Tikman mo, purong malagkit at tagalog na manok ang ginamit ko dito. Ako mismo ang nagluto, masarap ito."Malambot at banayad ang kanyang tinig, kaya nakakaaliw pakinggan."Sige." Tumango si Beatrice at sumunod kay Menchie para kumain ng arozcaldo, ngunit hindi nagtagal ay naubusan ulit sila ng paksa.Tahimik na tinitigan ni Menchie si Beatrice, naghahanap ng pwedeng pag-usapan. "Beatrice, napansin ko na bagay sa'yo ang magsuot ng dress. Madalas ka bang nag?""Hindi," umiling si Beatrice."Sayang naman! Sa tingin k
Narinig ni Beatrice na tatawagan ni Menchie si Albert, kaya mabilis siyang nagdesisyon: "Hindi na kailangan, kaya ko itong ayusin mag-isa."Pagkatapos noon, dali-dali siyang lumabas ng kwarto, tumakbo papunta sa ikalawang palapag, binuksan nang tama ang pinto ni Marcus, at pumasok.Tumakbo rin palabas si Menchie kasama ang isang katulong at eksaktong nakita kung paano pumasok si Beatrice sa kwarto ni Marcus. Halos lumuwa ang kanyang mga mata sa gulat.Tiningnan niya ang katulong na punong-puno ng pagkabigla sa mukha: "Sabi mo, nandito ang bayaw ko?""Opo! Hindi ba ito ang kwarto iyon ang kwarto nya? Miss Beatrice..."Bago pa matapos ng katulong ang pagsasalita, tinakpan agad ni Menchie ang kanyang bibig: "Shh—huwag kang maingay!"Nang tingnan niya ang kanyang telepono, nakita niyang kumokonekta ito sa numero ni Albert. Sa sobrang takot niya, muntik nang tumalon ang kanyang puso, kaya dali-dali niyang pinatay ang tawag."Diyos ko! Tapos na! Wasak na talaga!"Sa sobrang kaba, paikot-iko
Medyo naguguluhan ang ekspresyon ng mukha ni Menchie, saka niya malambing na sinuntok si Jacob: "Tingnan mo nga 'yang sarili mo, matandang manyak! Ano bang pinagsasasabi mo sa harap ng mga nakababatang henerasyon?"Si Erica, na kakagaling lang sa matinding sakit ng puso, ay lalong nadurog nang makita ang matamis na lambingan nina Menchie at Jacob. Hindi na niya napigilan ang sarili at tuluyang humagulgol."Pati kayo binu-bully ako! Pati kayo pinapakita pa ang pagmamahalan sa harap ko!"Pagkasabi noon, umiiyak siyang bumalik sa kanyang kwarto.Sanay na si Menchie sa pagiging makapal ang mukha, kaya hindi siya nag-alala na may mga kasambahay na nakatingin. Diretsong binuhat ni Jacob ang asawa nyang si Manchie."Kung may dapat sisihin, eh 'yan ay ang asawa kong sobrang kaakit-akit."Pagkatapos sabihin iyon, mabilis niyang binaybay ang pasilyo habang buhat buhat si Menchie, saka siya dahan-dahang nagtanggal ng sinturon nito.Sa dalawang beses na panunukso ni Jacob, biglang nag-blangko ang
Nagulat si Beatrice at mabilis na isinara ang pinto bago humarap kay Albert.Hindi.Kailangan ko siyang harapin ngayon!Sa sandaling iyon, pumasok din sina Jacob at Manchie.Mabilis na napansin ni Jacob ang puting bathrobe na naiipit sa pinto ng aparador at agad niyang naisip—Pwede bang magtago ka naman nang mas maayos?!Pero sa loob-loob niya, mas lalo siyang nagulat.Ang kapatid ko? Siya, na may sobrang taas ng tingin sa sarili? Kailan pa siya natutong magtago sa aparador?!Naging napaka-awkward ng sitwasyon.Si Albert ang unang nagsalita, “Beatrice, anong ginagawa mo rito?"Mabilis namang sumagot si Menchie para takpan ang sitwasyon. "Ako ang nagpapunta sa kanya rito!"Mabilis na tumango si Beatrice. "Oo, inutusan ako ni Bilas na pumunta rito!"Napakunot-noo si Albert habang nakatitig kay Beatrice. Lumapit siya at iniabot ang kamay para hipuin ang kanyang noo."Beatrice, anong nangyayari sa'yo? Dapat ang tawag mo sa kanya ay ‘Tita,’ hindi ‘bilas.’"Agad na umiwas si Beatrice sa ha
"Tita, ano ang sinabi mo?" Napatingin si Albert kay Menchie nang hindi makapaniwala.Bago pa siya makasagot, biglang may narinig silang boses mula sa labas ng pinto—ang boses ni Chona, ang junior assistant ni Albert."Sir Albert, nandiyan ka ba?"Biglang napabalikwas si Albert na parang nakuryente. Kita sa mukha niya ang kaba at hindi siya makatingin nang diretso kay Beatrice."A-Ako..."Halatang hindi mapakali si Albert.Samantala, pinigilan ng lingkod sa labas ng sala si Chona, ngunit patuloy pa rin itong sumisigaw."Sir Albert, naririnig mo ba ako? Ako ito, si Chona!"Madiing kumunot ang noo ni Jacob at tinapunan ng matalim na tingin si Albert. Kahit walang galit sa kanyang boses, ang ekspresyon niya ay sapat nang nakakapanindak."Bakit may ibang babae na nagpunta rito? Mahigpit ang tradisyon ng ating pamilya. Hindi mo ba dinidisiplina ang sarili mo?""A-Ano... Kasamahan ko lang siya sa trabaho," nakayukong sagot ni Albert."Kahit kasamahan mo lang, dapat may distansya pa rin kayo!
Pagkasabi niyon, tumayo na sila. Sabay pumasok sina Jacob at ang asawa nitong si Menchie papasok sa kanilang silid.Napakalaki ng silid nina Jacob at Memchie. Ang receiving area ay hiwalay sa mismong kwarto.Naupo si Jacob kasama ang kanyang batang asawa sa sofa, habang si Beatrice naman ay itinulak si Marcus papasok sa loob.Pagkakita ni Menchie kay Marcus, agad siyang tumayo, yumuko, at sinserong nag-sorry."Bayaw, nagkamali ako. Huwag mo sana itong ipaalam kina Papa, okay? Ang bagay na hindi sinasadyang nakain ni Beatrice… ako ang bumili niyon sa black market."Dahan-dahang itinaas ni Marcus ang kanyang mga talukap, ang tingin niya’y naging matalim."Bakit ka bumili ng ganyang klase ng bagay, hipag? Alam mong kinasusuklaman ni Papa ang mga ganyang bagay!"Bagama’t nasa kwarenta na si Menchie, para siyang batang pinagalitan.Nakayukong ipinaliwanag niya, halatang naiinis sa sarili."Bayaw, hindi ka pa kasal kaya hindi mo maiintindihan ang saya nito...Bumili lang ako ng ilang malili
Nang marinig ni Marcus kung paano siya ipinagtanggol ni Beatrice, hindi niya mapigilan ang pag-angat ng sulok ng kanyang labi. Kumuha siya ng isang higop ng tsaa, na para bang nasa napakagandang mood, saka tumango kay Jacob."Ang sarap sa pakiramdam ng pagmamahal ng aking asawa."Pagkasabi noon, nilingon niya si Menchie at ngumiti. "Mali ang sinabi mo kanina, hipag. Sabi mo, ang mga hindi pa kasal ay hindi nakakaintindi. Pero kasal na ako—at si Beatrice ay talagang napaka-interesante."Sa sandaling marinig iyon, namula agad ang mukha ni Beatrice at galit na pinisil ang braso ni Marcus.Ngunit napangiti lang si Marcus at tila hindi man lang nasaktan.Samantala, si Menchie ay tila nasa panaginip!Agarang piniga niya ang braso ng kanyang asawa. "Masakit ba? Nanaginip ba ako? Narinig mo ba iyon?""Masakit, asawa ko." Kahit hindi siya madaling nasasaktan, alam niyang si Menchie ay sensitibo sa sakit at palaging tinutwist ang malambot na parte ng kanyang braso—na mas lalong masakit.Biglang
"Chona, nandito ako para sa isang educational trip, hindi para mamasyal!"Pinagbuksan ni Beatrice ang pinto ng upuan sa harapan at tinapik ito, hudyat na dapat nang bumaba si Chona.Sa oras na iyon, dali-daling lumapit si Albert at sumandal sa bintana ng sasakyan, humihingal: "Beatrice, ipagkakatiwala ko na sa iyo ang Chona. May bihirang propesor ng arkeolohiya mula dito sa Cavite na nakipag-appointment sa akin, kaya pupunta na ako ngayon."Pagkasabi niyo, agad ng umalis si Albert ni hindi man lang nakatanggi si Beatrice.Pinagsama ni Chona ang kanyang mga kamay at nagpa-cute kay Beatrice: "Ate Beatrice, please.""Malapit lang ang ospital kung saan kami may appointment, katabi lang halos ng eskwelahan mo. Idiretso mo na lang ako roon habang papunta ka sa school mo."Nang makitang hindi pa rin pumapayag si Beatrice, malungkot na tumingin si Chona sa kanya at nagkunwaring kaawa-awa:"Kaya mo bang iwan ang isang buntis na may kambal sa tabi ng kalsada?Hindi ko kabisado ang lugar na ito,
"Hindi... Ako... Bakit naman ako magkakaguilty conscience?" Pinagpag ni Minda ang kanyang pajama. "Pakiramdam ko lang, hindi ako presentableng tingnan nang walang makeup."Hindi na inintindi ni Robert ang kakaibang reaksyon ni Minda at kalmadong sinabi, "Anong itsura mo? Hindi ko pa ba 'yan nakita noon?"Mabilis ang kabog ng dibdib ni Minda, iniisip na baka nahuli na siya. Pilit siyang ngumiti at pinapasok si Robert, "Bakit ka nandito?"Huminga nang malalim si Robert at may bahagyang pagkaasiwang tumingin kay Mind: "Mag-impake ka na. Pupunta ako sa SUB University ngayon, at dadalhin din kita para makita ang mga cherry blossom."Doon sila unang nagkita noon.Dahil abala si Robert sa pag-aaral ng virus sa katawan ni Marcus nitong mga nakaraang taon, napabayaan niya ang kanyang pamilya, at sa kaloob-looban niya, may bahagya siyang pagsisisi.Gusto niyang isama si Minda sa isang lakad, muling ipaalala sa kanya ang nakaraan, at tulungan siyang itama ang kanyang sarili.Nanlaki ang mga mata
"Kung sasabihin mo sa akin, iindahin ko." Sabi ni Beatrice habang pinapahid ang toner sa kanyang mukha."Bakit?" Ang mga mata ni Marcus ay may halatang interes.Huminto si Beatrice at tumingin sa kanya: "Ginawa ko ang lahat ng makakaya ko para makuha ang posisyong iyon, kailangan kong makita kung hanggang saan ang kaya kong gawin."Sa madaling salita, gusto niyang makuha ang posisyon ng pagigng vice chairman, pero hindi siya obsessed dito.Hindi tulad ni Monica, hindi niya kayang matalo.Tumango si Marcus bilang pagsang-ayon.Biglang tumitig si Beatrice sa kanya, may bahagyang kapilyahan at pang-aakit sa kanyang mga mata: "Iisang tabi na lang muna natin ang usapang ito. Paano naman ang kasal? Naisip mo na ba kung kailan natin ito gagawin? Mas gusto mo ba ang modern or traditional wedding?"Mabilis na kumurap ang mga mata ni Marcus, ngunit agad siyang bumalik sa kanyang kalmadong anyo at hinawakan ang kamay ni Beatrice: "Kapag dumating ang tamang panahon, ikakasal tayo."Napansin ni Be
Nang makita ni Beatrice si Marcus na lumabas mula sa dilim, agad niya itong tiningnan nang masama. Hindi niya alam kung gaano katagal nakikinig ang matandang tusong ito.Napatingin naman si Mrs. Salazar kay Marcus na may bahagyang pag-ayaw. "Ayan, ipinagkatiwala ko na ang asawa mo sa'yo. Aalis na ako."Pagkatapos sabihin iyon, naglakad siya palayo sa kanyang matataas na takong.Nang madaanan niya si Albert, mas lalo pa niyang ipinakita ang kanyang paghamak."Madam, dito nakaparada ang sasakyan." Yumuko si Carlos at itinuro ang direksyon ng sasakyan.Hindi na nag-aksaya ng oras si Beatrice, kusa niyang itinulak si Marcus pasulong at sumunod kay Carlos palabas. Naiwan si Albert, nakaluhod, yakap ang kanyang ulo habang umiiyak nang buong hinagpis.Samantala, sa loob ng venue, nanatiling nakatitig siAbby Abbysa direksyong pinagdaanan ni Beatrice. Matagal siyang hindi nakagalaw, tila hindi makapaniwala sa kanyang nakita.Kitang-kita niya kung paano pinalibutan si Beatrice ng mga tao, niya
"Mag-isip ng paraan para dalhin ang mga tao sa ibang lugar. Hindi madaling kumilos sa Manila. At kapag kumilos tayo, madali tayong mag-iwan ng ebidensya."Tumango si Minda, napagtanto niyang may punto si Monica.Ang Manila ay teritoryo ni Marcus. Kahit anong gawin nila, siguradong malalaman ito ni Marcus sa huli.Kung madadala nila ang mga tao sa ibang lugar, mas magiging madali ang kanilang pagkilos.Dahil dito, agad na nag-usap sina Minda at Monica upang planuhin ang kanilang estratehiya.Sa venue...Lumapit ang lahat kay Beatrice upang batiin siya.Maging ang mga socialite na nagpahirap sa kanya kanina ay lumapit at nag-sorry.May ilan pang walang hiya na naglabas ng kanilang mga cellphone at binuksan ang messages."Ano sa tingin mo? Dagdagan natin ng friend para mas madali tayong makapag-usap sa hinaharap?""Pasensya na, bihira akong makihalubilo sa iba. Ilan lang sa mga matataas ang kalidad na kaibigan ang nasa paligid ko." Matamis na ngumiti si Beatrice ngunit maingat na tumangg
"Ahhhhhmmmmm, wala na." Sagot ni Monica na may matigas na ekspresyon.Nagsimula agad ang botohan.Halos sabay na itinaas ng direktor ng Women's Federation at ng asawa ni Mrs. Sakazar ang kanilang mga placard.Sumunod naman sina Ginang Villamor at Marcus sa pagboto.Nang makita ng mga tao na bumoto na si Marcus Villamor, agad nilang itinaas ang kanilang mga placard upang bumoto rin.Maraming socialite na malapit kay Monica Cristobal ang ayaw sanang bumoto, ngunit dahil parami nang parami ang nagtataas ng placard, naging kapansin-pansin ang hindi nila pagboto at lumakas ang pressure sa kanila.Sa huli, wala silang nagawa kundi itaas din ang kanilang placard.Excited na inanunsyo ng MC sa entablado: "60 boto!""63 boto!""66 boto! Isang boto ang lamang kay Miss Monica Cristobal!""Diyos ko! Umabot na sa 70 boto!""Mayroon pa bang gustong bumoto? 75 boto!""100 boto!""150 boto!""218 boto! Ang vote rate ay lumampas sa 98%! Binabati kita, Miss Beatrice Aragon, ikaw ang nakakuha ng unang p
Hindi nasira ang mga strap ng damit ni Beatrice, at nanatili siyang kaakit-akit sa entablado.Sa sandaling iyon, tumingin si Rommel Cristobal sa anak nyang si Monica at sinenyasan siyang pindutin ang remote control button.Mahigpit na tumango si Monica.Sa pagkakataong ito, agad niyang kinuha ang remote control, itinutok ito kay Beatrice sa entablado, at pinindot ito nang may matalim na titig.Ngunit walang nangyari!Natigilan si Monica, at kumunot ang noo ni Rommel Cristobal."Imposible!" Napaatras si Monica sa gulat at pinindot pa ito nang ilang beses, ngunit nanatiling maayos ang mga strap ng damit ni Beatrice, walang kahit anong problema.Dismayado, binuksan ni Monica ang remote control, sinuri ang baterya, muling kinabit ito, at mariing pinindot muli habang nakatutok kay Beatrice.Umandar ang ilaw ng remote control, ngunit nanatiling mahigpit ang suot ni Beatrice sa kanyang katawan—walang kahit anong pagbabagong nangyari."Paano nangyari ito?" Hawak pa rin ni Monica ang remote co
"Oh, may mali ba sa sagot ko?" Tanong ni Beatrice na may ngiti.Sandaling natigilan ang celebrity, pagkatapos ay itinuro ang malaking screen nang may pananabik: "Hindi ba ito isang malaking problema? May babaeng tumawag sa’yo upang humingi ng tulong, ngunit tinanggihan mo siya nang walang awa.Ang babaeng ito ay malamang na buntis. Ang pagtanggi mo ay katumbas ng pagtanggi sa dalawang buhay!Masyado mong minamaliit ang buhay ng tao! Napakalupit mo!""Sandali lang," pinutol ni Beatrice ang celebrity habang nakangiti, "Huwag kang magmadaling husgahan na ito ay kalupitan.Una sa lahat, nang matanggap ko ang tawag na ito, hindi pa ako nahahalal bilang pangalawang tagapangulo, kaya walang sitwasyon kung saan may mahihinang grupo na lumapit sa akin para magtanong at ako ay tumanggi.Pangalawa, wala akong pagtutol sa sinabi mo. Totoo ngang buntis ang babaeng ito. Gusto niyang ituloy ang pagbubuntis, ngunit may ibang opinyon ang ama ng bata. Kaya, ako ba ang mali?Ang bagay na ito ay usapan s
"Sige, gusto kong itanong, ano ang layunin ng pagtatatag ng Caring for Women Association?""Ito ay upang alagaan ang mga kababaihang nasa mahirap na kalagayan sa Pilipinas!Kung nais mong magpakita ng malasakit sa kanila, dapat ay marunong kang umunawa sa kanilang sitwasyon upang maabot mo ang kanilang damdamin.Ang isang taong may dalang bag na nagkakahalaga ng higit sa tatlong milyong piso ba ay kayang umunawa sa isang taong kinakailangang pagkasyahin ang tatlong libong piso sa loob ng isang buwan?""Sa palagay ko, hindi!"Matapos magsalita ni Beatrice, ang direktor ng Women's Federation ang unang tumango bilang pagsang-ayon at nagsabi, "Tama."Ang asawa ni Mr. Salazar ang unang pumalakpak, at agad namang sinundan ng malakas at masiglang palakpakan mula sa buong lugar.Makalipas ang ilang sandali, isang pangalawang socialite ang nagtaas ng placard upang magtanong.Siya ang socialite na may retokadong mukha—ang parehong taong humarang kay Beatrice kanina."Ms. Aragin, ayon sa aking k