Semua Bab วุ่นนักแอบรักคุณเลขา: Bab 1 - Bab 10

วันเสาร์ณ บ้านเลิศรัตนพาณิชย์ร่างสูงเดินลงมาจากห้องนอนที่อยู่ชั้น 2 ของบ้าน วันนี้เป็นวันหยุดของ บริษัท ABZ กรุ๊ป จำกัด คิมหันต์จึงไม่ต้องเข้าบริษัท กว่าเขาจะตื่นลงมากินข้าวก็เกือบจะเที่ยงวันแล้ว“ป้าแจ่มครับ คุณแม่ คุณพ่อไปไหนครับ ผมตื่นมาไม่เจอเลย”คิมหันต์เอ่ยถามแม่บ้านเก่าแก่ประจำตระกูลที่กำลังคุมเหล่าแม่บ้านคนอื่น ๆ ทำความสะอาดอยู่“คุณท่านออกไปตีกอล์ฟค่ะ ส่วนคุณผู้หญิงเห็นบอกว่าจะออกไปเจอเพื่อนเก่า กว่าจะกลับคงเย็นค่ะ”“ไม่มีใครอยู่บ้านเลยเหรอ แล้วยัยดาวหายไปไหนอีกคนล่ะ”คิมหันต์เอ่ยถามต่อ เมื่อกวาดสายตามองไปรอบบ้านไม่เจอใครเลยสักคนนอกจากการ์ดและแม่บ้าน“คุณหนูดาวเธอบอกจะออกไปดูหนังและช้อปปิ้งกับเพื่อนค่ะ กว่าจะกลับก็คงเย็นเหมือนกัน นายน้อยจะกินอะไรไหมคะ ป้าจะได้ไปบอกให้พี่บัวเตรียมให้”“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมก็จะออกไปหาเพื่อนข้างนอก”เขาตอบแล้วเดินไปคว้ากุญแจรถสปอร์ตคันหรูขับออกไปทันทีตั้งแต่ที่เขากลับมาไทย เขาก็เอาแต่ทำงาน และยังต้องหัวเสียกับการหาเลขาคนใหม่อยู่ไม่เว้นวัน ทำให้เขาไม่มีเวลามาเจอเพื่อนสนิทเลย พอถึงวันหยุดเขาจึงนัดปาร์ตี้กับเพื่อนสนิทสักหน่อย โดยสถานที่นัดกันน

ดวงอาทิตย์ของวันใหม่โผล่พ้นขอบฟ้า แสงอรุณสาดส่องมาที่ใบหน้าเรียวเล็ก ริมฝีปากกระจับได้รูป ร่างบางค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ พร้อมกับหัวอันหนักอึ้ง เธอรู้สึกปวดหัวประหนึ่งว่ามีของหนัก ๆ กำลังทับบนหัวเธออยู่ แทบจะพาตัวเองลุกขึ้นจากเตียงไม่ไหวเลยทีเดียว“เมื่อคืนเราเมาหนักเลยเหรอเนี่ย” เธอคิดร่างบางค่อยๆ พยุงตัวเองลุกจากที่นอนแล้วเดินเข้าห้องน้ำอย่างอ่อยอิ่งเพื่อไปอาบน้ำชำระร่างกายให้รู้สึกสดชื่นเสียหน่อย เพราะดูจากสภาพตอนนี้แล้ว เธอน่าจะยังไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากที่เธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เธอเดินลงมาชั้นล่างเพื่อดูว่าเช้านี้มีอะไรให้เธอกินบ้าง ตอนนี้ท้องของเธอร้องโครกครากมันกำลังร้องบอกเธอว่าหิวจนจะไม่ไหวอยู่แล้ว ที่ห้องอาหารเธอเห็นว่าเพื่อนสาวคนสนิทของเธออย่างกิ๊ฟกำลังนั่งกินข้าวต้มกุ้งอย่างเอร็ดอร่อย“อ้าวแก ตื่นแล้วเหรอ มากินข้าวเร็ว” กิ๊ฟเอ่ยถามขึ้น“ปวดหัวมากเลยอ่ะแก นี่แกตื่นนานแล้วเหรอ”“ฉันตื่นได้สักพักแล้ว ฉันไม่ได้เมาเหมือนแกนะที่จะไม่รู้สติ”อิงฟ้าฟังเพื่อนสาวคนสนิทพูดพลางกับหันหน้าไปขอข้าวต้มกับอรที่เป็นแม่บ้านอยู่ประจำบ้านของเธอ“พี่อรขา ขอข้าวต้มให้ฟ้าถ้ว

เช้าวันต่อมาเช้าที่แสนสดใส วันนี้เป็นวันที่อิงฟ้าต้องเริ่มทำงานแบบจริงจังที่ บริษัท ABZ กรุ๊ปจำกัด ซึ่งเป็นบริษัทของคิมหันต์นั่นเอง“สู้ๆ อิงฟ้า ไม่มีอะไรน่ากลัว เธอทำได้แน่ ฮึ้บ” อิงฟ้าพรึมพรำให้กำลังใจตัวเองในเมื่อประธานที่เธอต้องไปเป็นเลขาให้นั้น คือ คิมหันต์ ผู้ชายที่เพิ่งจะโดนเธอตบปากแตกที่ผับไปเมื่อวันก่อน เธอจึงคิดว่าต้องโดนอีตานั่นแกล้งเอาคืนแน่ๆ..................................Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.................................เสียงโทรศัพท์ของอิงฟ้าดังขึ้น เธอรีบกดรับสายทันใด“สวัสดีค่ะคุณป้า โทรมาหาฟ้าแต่เช้าเลย” อิงฟ้าเอ่ยทักทายปลายสาย“หวัดดีจ้ะลูกหนูฟ้า วันนี้ไปเริ่มงานวันแรกเนอะ สู้ ๆ นะลูก” คุณหญิงเพียงเพ็ญ ตอบรับ“ค่ะคุณป้า ฟ้าตื่นเต้นจังเลยค่ะ กำลังจะขับรถออกไปแล้วค่ะ” อิงฟ้าตอบกลับเสียงหวาน“ขับรถดี ๆ นะลูก ถ้าตาคิมทำอะไรให้หนูไม่พอใจรีบมาบอกป้าเลยนะลูก ป้าจะจัดการให้” คุณหญิงเพียงเพ็ญเอ่ยบอก“ขอบคุณนะคะคุณป้า แต่ฟ้าคงไม่รบกวนคุณป้าขนาดนั้นหรอกค่ะ ฟ้าเอาอยู่ค่ะ”“เดี๋ยวฟ้าขับรถก่อนนะคะคุณป้า ไว้ว่าง ๆ ฟ้าจะเข้าไปเยี่ยม คุณลุง คุณป้านะคะ อยากไปเจอน้องดาวด้วย ไม

ผ่านมาแล้วเป็นเวลา 2 สัปดาห์ อิงฟ้ายังทำงานเป็นเลขาของคิมหันต์ แม้จะโดนเจ้านายอย่างคิมหันต์แกล้งบ้างแหย่บ้าง แต่ก็ไม่เกินความสามารถของเธอที่จะรับมือ ความสัมพันธ์ในฐานะเจ้านายและลูกน้องระหว่างอิงฟ้ากับคิมหันต์นั้น พัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ อิงฟ้าได้เห็นคิมหันต์ในอีกมุมหนึ่งซึ่งหลายๆคนยังไม่เคยเห็น ส่วนคิมหันต์เองก็เริ่มมองเห็นความน่ารักในตัวอิงฟ้าและอีกมุมของอีกฟ้าที่เขาไม่เคยเห็น.... ตั้งแต่ผมได้เลขาคนใหม่ ซึ่งเป็นลูกสาวของคุณน้ารัญญาเพื่อนสนิทของคุณแม่ผม ชีวิตผมก็เปลี่ยนไปหลายอย่าง ปกติแล้วผมเป็นคนที่ไม่ค่อยทานมื้อเช้าสักเท่าไหร่ เพียงแค่กาแฟดำแก้วเดียวผมก็อยู่ได้ทั้งวันแล้ว ตั้งแต่อิงฟ้าเข้ามาเป็นเลขาของผม ทุกเช้าที่ผมมาถึงโต๊ะทำงาน มักจะมีจานแซนวิส หรือบางวันก็เป็นโจ๊กร้อนๆ พร้อมกาแฟดำ 1 แก้ว มาวางให้ผมเสมอทั้งที่ผมไม่ได้สั่ง “ทานหน่อยนะคะ มื้อเช้าเป็นมื้อที่สำคัญ” เธอมักจะพูดคำนี้เสมอ ตั้งแต่มีเลขามาแล้วสิบกว่าคน ไม่เคยมีเลขาคนไหนใส่ใจผมขนาดนี้ ผมยังแอบเห็นเธอมักจะแวะที่ ชั้น20 บ่อยๆ เธอมักจะมีขนมขบเคี้ยวเล็กๆน้อยๆไปฝากพนักงานคนอื่นๆที่ชั้นนั้นเสมอ “ทำไมเธอถึงน่ารักอย่างนี้นะ”

แสงอรุณของวันใหม่โผล่พ้นขอบฟ้าแยงทะลุผ้าม่านสาดส่องมายังเตียงขนาดคิงไซส์ที่ตอนนี้มีคนตัวเล็กร่างบางกำลังนอนซุกที่หน้าอกแกร่งของร่างสูง กิจกรรมรักเมื่อคืนที่ผ่านมาทำให้เธอเพลียหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ได้ ร่างสูงที่ตื่นมาได้สักพักแล้วแต่ยังไม่ยอมลุกไปไหนนอนกอดร่างบางไว้แน่นพร้อมมองใบหน้าเรียวงามนั้นอย่างหลงใหล"ทำไมคุณน่ารักอย่างนี้นะ""ทำไมผมถึงใจเต้นแรงเวลาที่อยู่ใกล้คุณ""ทำไมผมถึงรู้สึกว่าไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนมาอยู่ใกล้คุณเลย""ทำไมกัน......"หมื่นพันความคิดถูกพ่นบ่นพรึมพรำออกมาจากปากของร่างสูงเบาๆพร้อมกระชับอ้อมกอดนั้นแน่นกว่าเดิม.......มันรู้สึกอบอุ่นจังเลย......."อื้ออออ"ร่างบางที่ตอนนี้เหมือนจะตื่นแล้วค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ เธอพยายามกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับสายตา แต่ก็ต้องสะดุดกับสายตาคู่หนึ่งที่นอนจ้องหน้าเธออยู่"อ๊ะ!! คะ...คุณ""คุณตื่นแล้วเหรอ" ร่างสูงที่นอนกอดเธออยู่นั้นเอ่ยถาม"อื้ม......คุณเลิกกอดฉันได้แล้วค่ะ""ผมบอกว่ายังไง?" เขาเอ่ยถามอีกครั้ง"หะ...ห๊าาา บอกอะไร" คนตัวเล็กถามกลับด้วยสีหน้าสงสัย"แทนตัวเองว่าฟ้า!!" เขาตอบเธอด้วยสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย เพิ่งบอกไปเมื่อคืนเ