บทที่ 6 : ฉันเป็นเลขา ไม่ใช่บาริต้าชงกาแฟ

เช้าวันต่อมา

เช้าที่แสนสดใส วันนี้เป็นวันที่อิงฟ้าต้องเริ่มทำงานแบบจริงจังที่ บริษัท ABZ กรุ๊ปจำกัด ซึ่งเป็นบริษัทของคิมหันต์นั่นเอง

“สู้ๆ อิงฟ้า ไม่มีอะไรน่ากลัว เธอทำได้แน่ ฮึ้บ” อิงฟ้าพรึมพรำให้กำลังใจตัวเอง

ในเมื่อประธานที่เธอต้องไปเป็นเลขาให้นั้น คือ คิมหันต์ ผู้ชายที่เพิ่งจะโดนเธอตบปากแตกที่ผับไปเมื่อวันก่อน เธอจึงคิดว่าต้องโดนอีตานั่นแกล้งเอาคืนแน่ๆ

..................................Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.................................

เสียงโทรศัพท์ของอิงฟ้าดังขึ้น เธอรีบกดรับสายทันใด

“สวัสดีค่ะคุณป้า โทรมาหาฟ้าแต่เช้าเลย” อิงฟ้าเอ่ยทักทายปลายสาย

“หวัดดีจ้ะลูกหนูฟ้า วันนี้ไปเริ่มงานวันแรกเนอะ สู้ ๆ นะลูก” คุณหญิงเพียงเพ็ญ ตอบรับ

“ค่ะคุณป้า ฟ้าตื่นเต้นจังเลยค่ะ กำลังจะขับรถออกไปแล้วค่ะ” อิงฟ้าตอบกลับเสียงหวาน

“ขับรถดี ๆ นะลูก ถ้าตาคิมทำอะไรให้หนูไม่พอใจรีบมาบอกป้าเลยนะลูก ป้าจะจัดการให้” คุณหญิงเพียงเพ็ญเอ่ยบอก

“ขอบคุณนะคะคุณป้า แต่ฟ้าคงไม่รบกวนคุณป้าขนาดนั้นหรอกค่ะ ฟ้าเอาอยู่ค่ะ”

“เดี๋ยวฟ้าขับรถก่อนนะคะคุณป้า ไว้ว่าง ๆ ฟ้าจะเข้าไปเยี่ยม คุณลุง คุณป้านะคะ อยากไปเจอน้องดาวด้วย ไม่ได้เจอนานแล้วค่ะ” อิงฟ้าตอบคุณหญิงเพียงเพ็ญ

“ได้เลยลูกหนูฟ้า น้องดาวก็บ่นคิดถึงหนูเหมือนกัน ขับรถดี ๆ นะลูก ป้าไม่กวนแล้ว”

“ขอบคุณค่ะคุณป้า สวัสดีค่ะ” อิงฟ้าเอ่ย ก่อนที่จะกดวางสาย

@ บริษัท ABZ จำกัด

รถคันหรูถูกขับเคลื่อนไปจอดตรงลานจอดรถ ซึ่งแบ่งเป็นที่จอดรถของท่านประธาน เหล่าผู้บริหาร ผู้จัดการแผนกต่างๆ และเลขาผู้บริหาร

อิงฟ้าขับรถไปจอดยังที่จอดรถประจำตำแหน่งของเธอ หลังจากจอดสนิท ร่างบางก้าวลงจากรถ และเดินเข้าไปยังตึกใหญ่ของบริษัท แต่เธอยังไม่ได้ขึ้นไปยังชั้น 25 ที่เธอทำงานอยู่ แต่อิงฟ้าแวะที่ชั้น 20 เพื่อมาทักทายพี่ ๆ พนักงานแผนกอื่นๆ ก่อน

“สวัสดีค่ะพี่ ๆ ทุกคน มาเช้ากันจังเลย^^” อิงฟ้ากล่าวทักทายด้วยเสียงสดใส

“แหมน้องฟ้าก็มาเช้าเหมือนกันนั่นแหล่ะ” พนักงานคนหนึ่งเอ่ยทักขึ้น

“อ้อ นี่ค่ะฟ้าซื้อขนมมาฝากพี่ ๆ นะคะ ถ้าหิว ๆ ง่วง ๆ ก็มาทานก็ได้น๊า”

“หูยย! ขอบคุณนะคะน้องฟ้า สวยแล้วยังใจดีอีก”

“ชมเกินไปแล้วค่ะ เดี๋ยวฟ้าต้องรีบขึ้นไปเตรียมตารางงานแล้ว ไว้ตอนพักเที่ยงฟ้าขอไปทานกับพวกพี่ ๆ ได้ไหมคะ” อิงฟ้าเอ่ยเสียงอ้อน

“ได้เลยน้องฟ้า พักเที่ยงลงมานะ พวกพี่จะรอ” พนักงานคนหนึ่งเอ่ยตอบ

“ขอบคุณค่ะ ไว้เจอกันนะคะพี่ ๆ ฟ้าขอตัวก่อนค่ะ><”

หลังจากอิงฟ้าขอตัวเดินออกไป พนักงานในห้องนั้น ก็พูดขึ้นเป็นเสียงเดียวกัน ซึ่งต่างก็ชื่นชมในความน่ารัก นิสัย กิริยามารยาทที่ดีของอิงฟ้า

“น้องฟ้าเนี่ยเขาน่ารักเนอะ นิสัยดีด้วย”

“นั่นสิ เข้ากับทุกคนได้ไว้ขนาดนี้เชียว ไม่หยิ่งเลยเนอะ”

“ใช่ น้องฟ้าสวย น่ารัก แถมยังใจดีอีก ผมนี่อยากจีบเลยเนี่ย”

“แหม แกก็พูดไป น้องฟ้าสวยขนาดนั้น เขาคงไม่โสดรอให้แกจีบหรอก”

“บลาๆๆๆๆๆๆๆ”

เสียงพูดคุยของพนักงานดังเซ็งแซ่ ต่างพูดถึงอิงฟ้า ชื่นชมความน่ารักสดใสของเธอ

 “เอาล่ะ ๆ พวกเราก็ทำงานกันได้แล้ว” เสียงขอหัวหน้าดังขึ้นทำให้ทุกเสียงเงียบลง และก้มหน้าก้มตาเตรียมตัวทำงาน

@ ชั้น 25

อิงฟ้าเดินมาที่โต๊ะ พร้อมยกแขนขึ้นดูนาฬิกาที่ข้อมือเรียว

“อืม ยังพอมีเวลา จัดโต๊ะทำงานซักหน่อยดีกว่า”

เธอพูดพรึมพรำคนเดียว ก่อนที่จะเอาของตกแต่งโต๊ะทำงานที่เตรียมมา ขึ้นมาตั้งตกแต่งบนโต๊ะ จนตอนนี้โต๊ะทำงานของเธอนั้นเต็มไปด้วย สีชมพูและตัวการ์ตูนที่เธอชื่นชอบอย่าง Hello Kitty

“ว้าว!! น่ารักจังเลย แบบนี้สิถึงจะทำให้ทุกวันเป็นวันที่สดใส” 

ในขณะที่อิงฟ้านั่งชื่นชมโต๊ะทำงานที่เธอเพิ่งจัดตกแต่งเสร็จ เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้น เธอรีบกดรับสายทันที

“สวัสดีค่ะ อิงฟ้าพูดค่ะ” เธอกล่าวทักทาย

“คุณเลขา เข้ามาหาผมหน่อย” เสียงห้วนๆ นั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก คิมหันต์

อีตานี่มาออฟฟิศเช้าขนาดนี้เลยหรอ คนตัวเล็กคิดในใจพร้อมตอบกลับปลายสาย

“ค่ะ!!!!”

@ ห้องทำงานของคิมหันต์

“คุณมีอะไรจะใช้งานฉันคะ” อิงฟ้าพูดกับคนตรงหน้าด้วยท่าทางนิ่งเฉย

“คุณเลขาครับ พูดกับเจ้านายให้เพราะ ๆ หน่อยสิครับ” คิมหันต์เอ่ยตอบด้วยท่าทางกวน ๆ

“คุณจะเอายังไง จะให้ฉันทำอะไรรีบพูดค่ะ เสียเวลาฉันจัดตารางงาน” อิงฟ้าตอบอย่างไม่สบอารมณ์

“ปากคุณร้ายขนาดนี้ ทำงานเป็นเลขาได้ไงตั้งหลายปี หึ!” คิมหันต์ยังตอบพร้อมท่าทางกวนประสาทไม่เลิก

“ที่บริษัทนี้ พนักงานทุกคนจะเรียกผมว่า บอส หรือ ท่านประธาน คุณอยากเรียกแบบไหนก็เลือกเอาสักอย่างนึง” คิมหันต์พูดต่อ

“ค่ะ!!” อิงฟ้าตอบรับแบบห้วนๆ

“ไปชงกาแฟมาให้ผมหน่อย ให้ไวด้วยอย่าให้ผมต้องรอนาน” คิมหันต์สั่ง

“ค่ะ!!!บอส!!!” อิงฟ้าตอบพร้อมเดินสะบัดออกไป

ร่างบางเดินเข้าไปยังห้องครัวที่มีไว้สำหรับชงเครื่องดื่มต่างๆ และจัดเตรียมอาหารให้เหล่าผู้บริหาร พร้อมกับบ่น

“ไม่ได้บอกว่ากินรสชาติแบบไหน แล้วจะรู้ไหมเนี่ย เอารสชาติแบบของเราแล้วกัน”

อิงฟ้าบ่นอุบอิบก่อนลงมือชงกาแฟ และแล้ว กาแฟแก้วที่ 1 ก็ถูกเสริฟบนโต๊ะทำงานของคิมหันต์

“กาแฟค่ะ” อิงฟ้าเอ่ยพร้อมกับวางแก้วกาแฟลงให้คนตรงหน้า

คิมหันต์ยกแก้วกาแฟที่คนตัวเล็กชงมาให้ขึ้นมาจิบชิมดู แล้วคิดในใจ

//หึมม ยัยนี่ชงกาแฟอร่อยจัง รสชาติที่เราชอบเลย//

ก่อนจะวางแก้วกาแฟลงพร้อมพูดขึ้นอย่างกวนๆ

“ไม่อร่อย ไปชงมาใหม่”

“ห๊ะ!! อะไรของคุณ” อิงฟ้าตอบด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์

“ก็ไปชงมาใหม่ไง คุณไม่เข้าใจตรงไหน” คิมหันต์ยังคงตอบเธอด้วยท่าทางกวนประสาท

“ได้ค่ะ!!!!”

อิงฟ้าตอบพร้อมเดินสะบัดออกไปอีกครั้ง แต่หารู้ไม่ว่าอีกคนนั้นแอบขำกับท่าทางของเธออยู่เบื้องหลัง เธอเดินกลับมาที่ห้องครัวอีกครั้ง พร้อมบ่นกับตัวเอง

“หรือจะชอบกินหวาน ๆ งั้นก็เพิ่มน้ำตาลไปอีก”

กาแฟแก้วที่ 2 ถูกวางลงหน้าคิมหันต์

“กาแฟค่ะ” อิงฟ้าเอ่ยบอก

คิมหันต์เอื้อมมือไปหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ หลังจากนั้น....

“นี่กาแฟอะไรของคุณ กินหมดแก้วนี้ผมคงต้องไปตรวจเบาหวาน” คิมหันต์พูดขึ้น

“ก็ฉันไม่รู้ว่าคุณชอบกินรสชาติแบบไหน ชงมาดี ๆ คุณก็บอกไม่อร่อย”

อิงฟ้าตอบอย่างหน้าตาเฉย พร้อมทำท่าทางกวน ๆ อีกฝ่ายบ้าง

“ไปชงมาใหม่” คิมหันต์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันกว่าเดิม

“ห๊ะ” อิงฟ้าเอ่ยได้เพียงเท่านี้ก็โดนสายตาพิฆาตของคิมหันต์มองมาก่อน

“ได้ค่ะบอส ได้!!....ค่ะ!!!”

หลังจากนั้น กาแฟแก้วที่ 3-4-5-6-7-8-9-10-...........จนกระทั่งแก้วที่ 20 ก็ถูกเสริฟตรงหน้าคิมหันต์เรื่อยๆ ไม่ว่าจะแก้วไหน อิงฟ้ายังโดนไล่ให้ไปชงใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตอนนี้ร่างบางยืนอยู่ห้องครัวด้วยอารมณ์หงุดหงิด เธอบ่นด้วยเสียงไม่พอใจ

“20 แก้วแล้ว ยังไม่ถูกใจสักแก้ว งั้นแก้วนี้แก้วสุดท้าย คนแบบคุณต้องเจอแบบนี้ คุณคิมหันต์”

ร่างบางกล่าวขึ้นด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะหยิบกระปุกเกลือมาเปิดฝาและแล้ว 1 ช้อน 2 ช้อน 3 ช้อน 4 ช้อน 5 ช้อน 6 ช้อน 7 ช้อน..............21 ช้อน ร่างบางตักเกลือลงใส่ในแก้วกาแฟพร้อมนับจำนวนช้อนที่ตักลงไป จากนั้นก็หัวเราะในลำคอและพูดขึ้นอย่างเจ้าเลห์

“อย่านึกว่าฉันไม่รู้ว่าคุณตั้งใจแกล้งฉัน งั้นวันนี้สำหรับที่คุณให้ฉันชงกาแฟไป 21 แก้ว ก็เชิญคุณอร่อยกับกาแฟแก้วที่ 21 นี้นะคะ บอส.....หึหึ”

อิงฟ้าพูดคนเดียวพร้อมทำท่าทางเจ้าเล่ห์อย่างผู้ชนะ กาแฟแก้วที่ 21 ถูกวางลงตรงหน้า คิมหันต์เอื้อมมือไปหยิบกาแฟแก้วนั้นขึ้นมาจิบอย่างใจเย็น จิบไปได้แค่จิบเดียว ร่างสูงต้องรีบพ่นกาแฟออกจากปาก แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์

“นี่คุณจะฆ่าผมรึไง!!” คิมหันต์กล่าวพร้อมจ้องหน้าอิงฟ้าเขม็ง

“อ้าว บอสพ่นทิ้งทำไมค่ะเนี่ย เสียของหมดเลย”

เธอตอบหน้าตาเฉย

“คุณแกล้งผมหรอ ไปชงมาใหม่” คิมหันต์สั่งขึ้นเสียงดัง

“ฉันไม่ชง!! แก้วนี้คือแก้วสุดท้ายที่ฉันจะชงให้คุณ” อิงฟ้าตอบกลับ ด้วยความหงุดหงิด

ยังไม่ทันที่คิมหันต์จะพูดขึ้นร่างบางก็รีบพูดดักทันที

“ฉันเป็นเลขา ไม่ใช่บาริต้าชงกาแฟให้คุณ ถ้าคุณอยากกินกาแฟที่อร่อยถูกปาก ก็เชิญค่ะ นู้น ชั้น 1 มีร้านกาแฟอยู่ อร่อยและราคาไม่แพง เชิญค่ะ”

อิงฟ้าเอ่ยพร้อมทำท่าทางกวน และผายมือเชิญให้คิมหันต์ลงไปที่ร้านกาแฟ

“ฉันขอตัวนะคะ ถ้าคุณอยากกินกาแฟอีกก็เชิญลงไปที่ร้านกาแฟ ไม่ต้องมาใช้ให้ฉันชงให้เป็น 20 แก้วแล้วบอกไม่ถูกปาก เสียเวลาทำงานฉันจริงๆ ขอตัวค่ะบอส เชิญดื่มกาแฟแก้วนี้ของคุณให้อร่อย” อิงฟ้าเอ่ยและเดินออกไป

.................ปังงง...............

ประตูห้องทำงานถูกปิดกระแทกด้วยความรุนแรง

คิมหันต์ที่กำลังนั่งอึ้งเพราะเถียงคนตัวเล็กไม่ทัน ผู้หญิงคนนี้ไม่ว่าจะตอนไหน เธอก็ยังไม่มีทีท่าจะเกรงกลัวผมเหมือนกับคนอื่นๆ เลยสักนิด

“หึ!! ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยตัวแสบ”

คิมหันต์พรึมพรำ พร้อมหลุดขำเลขาสาวที่กล้าชงเกลือมาให้เขากิน

วันนี้อิงฟ้านั่งจัดตารางงานให้ผู้เป็นเจ้านายอย่างคิมหันต์ ไม่ว่าจะเป็นวันนัดประชุม วันนัดพบลูกค้า จนเวลาล่วงเลยไปถึง 11.50 น. ร่างบางวางงานทุกอย่างลง

“อีก 10 นาทีจะเที่ยงแล้วสินะ เดี๋ยวต้องไปเตรียมมื้อเที่ยงให้ท่านประธานก่อน”

ร่างบางพูดกับตัวเองก่อนจะลุกเดินไปยังห้องครัว

“สวัสดีค่ะพี่วรรณ พอดีฟ้ามาเอามื้อเที่ยงให้ท่านประธานค่ะ วันนี้มื้อเที่ยงเป็นอะไรคะ”

อิงฟ้าเอ่ยทักทายแม่บ้านประจำชั้น 25 ที่มีหน้าที่คอยจัดเตรียมอาหารกลางวันให้ผู้บริหาร

“อ้าวคุณฟ้า มาแล้วเหรอคะ พี่เตรียมไว้แล้วค่ะ เดี๋ยวพี่ยกเข้าไปเองก็ได้นะคะ คุณฟ้ากลับไปทำงานเถอะค่ะ” แม่บ้านเอ่ยตอบ

“ไม่เป็นไรค่ะพี่วรรณ พอดีฟ้าชิน อยู่บริษัทเดิมก็เป็นหน้าที่ฟ้าอยู่แล้วค่ะ เดี๋ยวฟ้ายกเข้าไปเองนะคะ” อิงฟ้าตอบกลับพี่แม่บ้านพร้อมยิ้มให้

จากนั้นร่างบางก็ยกอาหารเข้าไปที่ห้องทำงานของคิมหันต์

................ก๊อก ก๊อก ก๊อก..............

“ขออนุญาตค่ะ” อิงฟ้าเอ่ยพร้อมเปิดประตู

คิมหันต์ที่กำลังก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารอยู่ ได้ยินเสียงหวานก็เงยหน้าขึ้นมามอง

“คุณมีอะไร” ร่างสูงถามเสียงห้วนๆ แบบวางฟอร์ม

“อาหารกลางวันนะคะ ถ้าบอสทานเสร็จก็วางไว้เดี๋ยวตอนบ่ายฉันเข้ามาเก็บ” อิงฟ้าตอบ

“อืม วางไว้” คิมหันต์กล่าวตอบ

“ค่ะ ขอตัวนะคะ” อิงฟ้าตอบพร้อมคิดในใจ

“เดี๋ยว!!” ก่อนจากหันหลังเดินออกไป ก็มีเสียงจากคนด้านหลัง ทำให้อิงฟ้าต้องหยุดเดิน

“มีอะไรอีกคะ” เธอเอ่ยถามอย่างสงสัย

“แล้วคุณไปกินมื้อกลางวันที่ไหน” ร่างสูงเอ่ยถาม

“อ๋อ ฉันนัดกับพี่ ๆ แผนกอื่นไว้แล้วค่ะ” อิงฟ้าตอบแบบหน้าตาเฉย

“หึหึ คุณนี่มาวันแรกก็สนิทกับคนอื่นไปทั่วเลยนะ” คิมหันต์เอ่ยด้วยเสียงที่ไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่

“ฉันมาทำงานก็อยากมีมิตรภาพ ไม่ได้อยากมีศัตรู ขอตัวนะคะ”

อิงฟ้ากล่าวขึ้นและเดินออกไปทันที

ช่วงเวลาพักกลางวัน

พนักงานต่างก็ทะยอยไปทานอาหารกลางวัน อิงฟ้าลงลิฟต์มาที่ ชั้น 20 เพื่อไปหาพี่ ๆ พนักงานที่เธอนัดไว้เมื่อเช้า

“น้องฟ้า ๆ ทางนี้” เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้น

“วันนี้เราจะกินอะไรกันดี น้องฟ้าอยากทานอะไร” อีกเสียงเอ่ยถาม

“มีร้านอาหารอร่อย ๆ ร้านไหนแนะนำไหมคะ ฟ้าเพิ่งเคยมายังไม่คุ้นชินเลย”

“งั้นไปร้านนั้นดีกว่า ร้านXXX อร่อยเด็ดมาก ไปกันเถอะ”

หลังจากทานมื้อกลางวันเสร็จทุกคนต่างก็แยกย้ายกันไปทำงานตามหน้าที่ของตัวเอง อิงฟ้ากลับขึ้นมาที่ ชั้น 25 วางของไว้ที่โต๊ะ แล้วเดินเข้าไปเก็บจานอาหารของคิมหันต์ในห้องทำงาน

.........ก๊อก ก๊อก ก๊อก..........

“ขออนุญาตค่ะ” อิงฟ้าเอ่ยเสียงเบา เพราะกลัวรบกวนคนตรงหน้าทำงาน

“ฉันมาเก็บจานอาหาร คุณกินเสร็จแล้วใช่ไหมคะ” เธอพูดต่อพร้อมรีบเก็บและเดินออกไป

“เดี๋ยวก่อน!!” เสียงจากด้านหลังดังขึ้นห้าม ก่อนที่อิงฟ้าจะหันกลับมาตามเสียงนั้น

“จริงๆ มันเป็นหน้าที่ของแม่บ้าน ก็ให้แม่บ้านมาทำ” เสียงห้วนๆ ของคิมหันต์พูดขึ้น

“ไม่เป็นไรค่ะ อยู่บริษัทเดิมฉันก็ทำแบบนี้ อีกอย่าง พี่วรรณก็ต้องดูแลจัดเตรียมให้ผู้บริหารคนอื่นก็หนักมากแล้ว ช่วยได้ก็ช่วยกันไป ขอตัวนะคะ” อิงฟ้าตอบพร้อมเดินออกไป

คิมหันต์มองตามร่างบางไปจนสุดสายตาก่อนประตูห้องทำงานจะปิดลง ร่างสูงลุกขึ้นไปนั่งเอนตัวที่โซฟาตัวหรูในห้องทำงาน เขาคิดในใจ

//ยัยนี่ เวลาน่ารักทำไมมีเสน่ห์จังวะ//

ร่างสูงคิดไป ยิ้มไป ก่อนจะดึงสติตัวเองกลับมา

“คิดอะไรอยู่วะเนี่ย” คิมหันต์พรึมพรำพร้อมเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน

แชทไลน์ (กลุ่มนางฟ้ามาแล้วค่ะ)

ปิงปอง : ชะนีน้อย ทำงานวันแรกเป็นไงบ้าง

กิ๊ฟ : เออ ว่าจะถามอยู่ เป็นไงบ้างแก

บีไนท์ : เป็นไง ๆ ได้ทำงานกับท่านประธานสุดหล่อ

อิงฟ้า : โอ้ยย!! ไม่เป็นไง แถมยังอารมณ์เสียอีก โดนอีตาคิมหันต์อะไรนั่นแกล้งให้ฉันชงกาแฟตั้ง 21 แก้ว

บีไนท์ : ห๊ะ!!!

ปิงปอง : ห๊ะ!!!

กิ๊ฟ : ห๊ะ!!!

(3 คนพิมพ์ตอบมาพร้อมกันเหมือนนัดกันมาก่อน)

กิ๊ฟ : แล้วแกทำไง

อิงฟ้า : ไม่ทำไง ฉันทนไม่ไหวแก้วสุดท้ายเลยใส่เกลือไป 21ช้อน และไล่เขาลงไปร้านกาแฟ

บีไนท์ : สุดมากนังฟ้า แกกล้ามาก

ปิงปอง : ปรบมือให้ค่ะชะนีน้อย ระวังนะแกไปทำเขาแบบนั้น เขาจะเอาคืนแก

อิงฟ้า : แล้วฉันกลัวเขารึไง

อิงฟ้า : แค่นี้ก่อนนะทุกคน ใกล้เวลาเลิกงานแล้ว ค่อยคุยกัน บาย

@ ห้องทำงานองคิมหันต์

............ก๊อก ก๊อก ก๊อก................

“เข้ามา”

“เอ่อ ฉันเอาตารางนัดหมายของพรุ่งนี้มาให้ค่ะ” อิงฟ้าเอ่ย

“วางไว้”

“ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ”

“เดี๋ยว!..... นั่งลง แล้วอ่านให้ผมฟังหน่อยว่าพรุ่งนี้ผมต้องทำอะไรไปที่ไหนบ้าง”

คิมหันต์เงยหน้าขึ้นพูดพร้อมส่งสายตากวนให้อิงฟ้า

“คุณก็อ่านเองสิ” อิงฟ้าตอบอย่างไม่สบอารมณ์

“เมื่อกี้คุณเรียกผมว่าอะไรนะ??” คิมหันต์ถามกวน ๆ

“เอ่อ..... บอสก็อ่านเองสิคะ”

อิงฟ้าพูดใหม่พร้อมคิดในใจ อีตานี่จะกวนประสาทไปถึงไหนกัน

“ผมเป็นเจ้านาย ผมสั่งให้อ่าน คุณก็อ่าน”

“ค่ะ!!! พรุ่งนี้ คุณมีไปพบลูกค้าที่ห้าง XXX นัดเซ็นสัญญากันที่ร้านอาหาร XXX ช่วงเช้า 10.30 น. ถึง 11.30 น.”

“โอเค ได้ งั้นพรุ่งนี้คุณไปกับผม มาแต่เช้าด้วย”

“ห๊ะ!! ฉันต้องไปด้วยหรอ??” อิงฟ้าถามด้วยความสงสัย

“คุณเป็นเลขาของผม ผมบอกให้ไปก็ไปสิ อย่าถามมาก” คิมหันต์ตอบ

“เอ่อ.. ค่ะบอส ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ” อิงฟ้ากล่าวลาพร้อมเดินออกไป

คิมหันต์มองตามแผ่นหลังของคนตัวเล็ก ก่อนประตูห้องทำงานจะปิดลง ขนาดวันนี้เป็นวันทำงานวันแรก เธอยังกล้าชงเกลือให้เขากินขนาดนี้ วันต่อไปยัยตัวแสบนี่จะทำอะไรให้ผมประหลาดใจอีกนะ อยากรู้จัง