ณ คฤหาสน์เลิศรัตนพาณิชย์ทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตาสำหรับอาหารมื้อเย็นแล้ว“บัวจ๊ะ ตักข้าวเลยจ้ะ”เสียงคุณหญิงเพียงเพ็ญเอ่ยบอกแม่บ้าน บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยความอบอุ่น อิงฟ้ารู้สึกอบอุ่นที่ทุกคนในบ้านเลิศรัตนพาณิชย์ให้การต้อนรับเธอเป็นอย่างดี ทุกคนรักและเอ็นดูเธอมากจริงๆ“อาหารอร่อยมากค่ะคุณป้า ของชอบฟ้าทั้งนั้นเลย”อิงฟ้าเอ่ยชมฝีมือการทำอาหารของคุณหญิงเพียงเพ็ญ เธอไม่ได้พูดเกินจริงนะ กับข้าวฝีมือคุณป้ามันอร่อยจริงๆ“วันนี้คุณแม่ลงมือเข้าครัวเองเลยนะคะพี่ฟ้า”“ใช่จ้ะ เป็นการต้อนรับหนูฟ้าไง”“ฟ้าขอบคุณคุณลุง คุณป้าอีกครั้งนะคะที่เอ็นดูฟ้าขนาดนี้”อิงฟ้ากล่าวขอบคุณพร้อมยกมือไหว้อย่างนอบน้อมคิมหันต์ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็เอาแต่จ้องมองเธอจนทุกคนบนโต๊ะสังเกตได้ จนประกายดาวอดที่จะแซวพี่ชายของเธอไม่ได้“เฮีย ถ้าจะจ้องพี่ฟ้าขนาดนี้ ปั้นเป็นก้อนแล้วกลืนลงท้องเลยไหม”พี่ชายตัวดีของประประกายดาวถึงกับสะดุ้งเมื่อถูกผู้เป็นน้องสาวเอ่ยแซวแบบนี้“อะไร ใครจ้อง มั่วละ”เขารีบปฏิเสธทันควัน ต่อหน้าทุกคนก็ต้องรักษาภาพพจน์หน่อยสิ“ก็เห็นๆ กันอยู่อ่ะเฮีย”“พูดมาก กินข้าวไปเลย”เขารีบตัดบทก่อนที่ยัยน้อง
ณ สนามบินแห่งหนึ่งในประเทศไทย หนุ่มหล่อ ร่างสูง เดินลากกระเป๋าใบใหญ่เพื่อมารอคนขับรถที่มารอรับ“คิมหันต์” ทายาทนักธุรกิจพันล้าน ที่เรียนจบและเพิ่งเดินทางกลับจากอังกฤษ เพื่อมาสานต่อธุรกิจของครอบครัว เขาเดินอย่างรีบร้อนพร้อมกับสายตามากมายจับจ้องมาที่เขา ความหล่อ และบุคคลิกที่โดดเด่นนั้นดึงดูดทุกสายตาให้หันมามอง“สวัสดีครับ นายน้อย ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะครับ คุณท่านและคุณผู้หญิงให้ผมมารอรับนายน้อยครับ เชิญขึ้นรถครับ”“อืม ขอบคุณ”เขากล่าวสั้น ๆ และก้าวขึ้นรถไปรถวิ่งไปตามท้องถนนด้วยความเร็วคงที่ จนกระทั่งไปจอดลงที่คฤหาสน์เลิศรัตนพาณิชย์ คนขับรถจอดรถหรูคันสีดำอย่างนุ่มนวล พร้อมกับลงมาเปิดประตูรถให้คนที่นั่งอยู่ด้านใน“เฮีย เฮียกลับมาแล้ว”เสียงเรียกแสนหวานสดใสร้องเรียกพร้อมโผเข้ามากอดพี่ชาย นั่นคือประกายดาวหรือดาว น้องสาวของเขานั่นเอง“ว่าไง ยัยตัวเล็ก เรียนใกล้จบยังเรา”เขากอดตอบพร้อมถามน้องสาว“โห เจอหน้าก็ถามเรื่องเรียนเลยหรอ เข้าไปในบ้านดีกว่า คุณพ่อคุณแม่รอเฮียอยู่นะ”ผู้เป็นน้องสาวเอ่ยเสียงหวานพร้อมจูงมือพี่ชายเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ “คุณพ่อคุณแม่ สวัสดีครับ”“ตาคิม ลูกแม่ มาให้แม่
วันเสาร์ณ บ้านเลิศรัตนพาณิชย์ร่างสูงเดินลงมาจากห้องนอนที่อยู่ชั้น 2 ของบ้าน วันนี้เป็นวันหยุดของ บริษัท ABZ กรุ๊ป จำกัด คิมหันต์จึงไม่ต้องเข้าบริษัท กว่าเขาจะตื่นลงมากินข้าวก็เกือบจะเที่ยงวันแล้ว“ป้าแจ่มครับ คุณแม่ คุณพ่อไปไหนครับ ผมตื่นมาไม่เจอเลย”คิมหันต์เอ่ยถามแม่บ้านเก่าแก่ประจำตระกูลที่กำลังคุมเหล่าแม่บ้านคนอื่น ๆ ทำความสะอาดอยู่“คุณท่านออกไปตีกอล์ฟค่ะ ส่วนคุณผู้หญิงเห็นบอกว่าจะออกไปเจอเพื่อนเก่า กว่าจะกลับคงเย็นค่ะ”“ไม่มีใครอยู่บ้านเลยเหรอ แล้วยัยดาวหายไปไหนอีกคนล่ะ”คิมหันต์เอ่ยถามต่อ เมื่อกวาดสายตามองไปรอบบ้านไม่เจอใครเลยสักคนนอกจากการ์ดและแม่บ้าน“คุณหนูดาวเธอบอกจะออกไปดูหนังและช้อปปิ้งกับเพื่อนค่ะ กว่าจะกลับก็คงเย็นเหมือนกัน นายน้อยจะกินอะไรไหมคะ ป้าจะได้ไปบอกให้พี่บัวเตรียมให้”“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมก็จะออกไปหาเพื่อนข้างนอก”เขาตอบแล้วเดินไปคว้ากุญแจรถสปอร์ตคันหรูขับออกไปทันทีตั้งแต่ที่เขากลับมาไทย เขาก็เอาแต่ทำงาน และยังต้องหัวเสียกับการหาเลขาคนใหม่อยู่ไม่เว้นวัน ทำให้เขาไม่มีเวลามาเจอเพื่อนสนิทเลย พอถึงวันหยุดเขาจึงนัดปาร์ตี้กับเพื่อนสนิทสักหน่อย โดยสถานที่นัดกันน
ระหว่างที่อิงฟ้ากำลังนั่งพูดคุยกับเพื่อน ๆ ของเธออย่างสนุกสนาน เธอหารู้เลยว่า มีสายตา 3 คู่กำลังจ้องเธออย่างไม่ลดละจากโซน VIP1 ที่อยู่ตรงข้าม โดยเฉพาะสายตาสีน้ำตาลคู่นั้น จ้องเธอราวกับเสือจ้องจะกินเหยื่ออย่างนั้นแหล่ะ"เห้ย! พวกมึง ดูผู้หญิงชุดสีแดงโซน VIP2 ดิวะ เด็ดโคตร"เป็นจอร์นที่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เพราะหญิงสาวที่เขาเห็นตอนนี้สวยกว่าทุกคนที่เคยมาเที่ยวที่ผับของเขา สวยกว่าทุกคนที่เขาเคยเจอมา"กูก็กำลังมองอยู่นี่ไง สวยจริงว่ะ" เมฆเอ่ยต่อ"ไอ้คิม สายตามึงนี่ พ่อเสือ Come back แล้วสินะมึง""หึ! น่าสนใจดี"คิมหันต์พูดทั้งที่ยังไม่ละสายตาไปจากหญิงสาวชุดแดงคนนั้น"ดูท่าจะไม่ใช่ลูกค้าประจำร้านเรานะกูว่า ไม่คุ้นหน้าเลยว่ะ""เออว่ะ งั้นกูกับมึงไอ้เมฆ เราควรไปทักทายในฐานะเจ้าของผับหน่อย" จอร์นกล่าวพร้อมดึงมือเมฆลุกขึ้นไปยังโซน VIP2"ไอ้คิมมึงจะไปไหม" เมฆถาม"เชิญพวกมึงไปกันสองคนเถอะ คนอย่างกูไม่ต้องเข้าหาผู้หญิงคนไหนหรอก สาว ๆ รอเข้าหากูเยอะ"คิมหันต์ตอบเพื่อนพร้อมกับกระดกเครื่องดื่มสีอำพันลงคอ นั่งมองเพื่อนของตนเดินไปทักทายหญิงสาวที่ตกเป็นเป้าสายตาอยู่ตอนนี้ นัยย์ตาสีน้ำตาลนั้นก็ยั
ดวงอาทิตย์ของวันใหม่โผล่พ้นขอบฟ้า แสงอรุณสาดส่องมาที่ใบหน้าเรียวเล็ก ริมฝีปากกระจับได้รูป ร่างบางค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ พร้อมกับหัวอันหนักอึ้ง เธอรู้สึกปวดหัวประหนึ่งว่ามีของหนัก ๆ กำลังทับบนหัวเธออยู่ แทบจะพาตัวเองลุกขึ้นจากเตียงไม่ไหวเลยทีเดียว“เมื่อคืนเราเมาหนักเลยเหรอเนี่ย” เธอคิดร่างบางค่อยๆ พยุงตัวเองลุกจากที่นอนแล้วเดินเข้าห้องน้ำอย่างอ่อยอิ่งเพื่อไปอาบน้ำชำระร่างกายให้รู้สึกสดชื่นเสียหน่อย เพราะดูจากสภาพตอนนี้แล้ว เธอน่าจะยังไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากที่เธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เธอเดินลงมาชั้นล่างเพื่อดูว่าเช้านี้มีอะไรให้เธอกินบ้าง ตอนนี้ท้องของเธอร้องโครกครากมันกำลังร้องบอกเธอว่าหิวจนจะไม่ไหวอยู่แล้ว ที่ห้องอาหารเธอเห็นว่าเพื่อนสาวคนสนิทของเธออย่างกิ๊ฟกำลังนั่งกินข้าวต้มกุ้งอย่างเอร็ดอร่อย“อ้าวแก ตื่นแล้วเหรอ มากินข้าวเร็ว” กิ๊ฟเอ่ยถามขึ้น“ปวดหัวมากเลยอ่ะแก นี่แกตื่นนานแล้วเหรอ”“ฉันตื่นได้สักพักแล้ว ฉันไม่ได้เมาเหมือนแกนะที่จะไม่รู้สติ”อิงฟ้าฟังเพื่อนสาวคนสนิทพูดพลางกับหันหน้าไปขอข้าวต้มกับอรที่เป็นแม่บ้านอยู่ประจำบ้านของเธอ“พี่อรขา ขอข้าวต้มให้ฟ้าถ้ว
เช้าวันจันทร์ที่แสนสดใส โทรศัพท์มือถือของอิงฟ้าดังขึ้นขณะที่เธอกำลังแต่งตัว>>>>>>Rrrrrrrrrrrrคนตัวเล็กวางมือจากเครื่องสำอางค์ มือเรียวเอื้อมหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องแพงขึ้นมากดรับสาย"สวัสดีค่ะ อิงฟ้าพูดสายค่ะ""หนูฟ้าลูก ป้าเองนะ วันนี้หนูฟ้าจะเข้ามาที่บริษัทป้ากี่โมงลูก" ปลายสายเอ่ยถามเธอทันที่ที่เธอกดรับสาย"อ้าว คุณป้าเองหรอคะ สวัสดีค่ะคุณป้า ฟ้ากำลังเตรียมตัวค่ะ เดี๋ยวรอตรวจเช็คว่าเตรียมเอกสารอะไรไปครบรึเปล่า""หนูฟ้าไม่ต้องเตรียมอะไรมาป้าก็รับลูก ป้าอยากให้หนูฟ้ามาทำงานที่บริษัทป้า ถ้าเจ้าลูกชายตัวดีของป้าได้เลขาแบบหนูฟ้าคงจะดีมากเลยลูก เข้ามาหาป้าที่บริษัทเลยนะลูก ป้าบอก HR ไว้แล้วว่าถ้าหนูฟ้ามาถึงให้พาเข้ามาที่ห้องทำงานป้าได้เลย""โห คุณป้าขา พนักงานคนอื่นๆ จะมองฟ้าเป็นเด็กฝากรึเปล่าคะแบบนี้""ใครจะกล้าว่าหนูฟ้าของป้า ป้าแจ้งพนักงานทุกคนไว้แล้วว่าวันจันทร์จะมีเลขาคนใหม่เข้ามา และคนนั้นคือหลานของป้าเอง""ขอบคุณคุณป้ามากๆ เลยนะคะที่เอ็นดูฟ้ามากขนาดนี้ ฟ้ารักคุณป้านะคะ" ร่างบางเอ่ยอ้อนคนในสายเสียงหวาน"ป้าก็รักหนูฟ้านะลูก รักเหมือนลูกสาวคนหนึ่งเลย เดี๋ยวเจอกันที่บริษัทนะลูก""
เช้าวันต่อมาเช้าที่แสนสดใส วันนี้เป็นวันที่อิงฟ้าต้องเริ่มทำงานแบบจริงจังที่ บริษัท ABZ กรุ๊ปจำกัด ซึ่งเป็นบริษัทของคิมหันต์นั่นเอง“สู้ๆ อิงฟ้า ไม่มีอะไรน่ากลัว เธอทำได้แน่ ฮึ้บ” อิงฟ้าพรึมพรำให้กำลังใจตัวเองในเมื่อประธานที่เธอต้องไปเป็นเลขาให้นั้น คือ คิมหันต์ ผู้ชายที่เพิ่งจะโดนเธอตบปากแตกที่ผับไปเมื่อวันก่อน เธอจึงคิดว่าต้องโดนอีตานั่นแกล้งเอาคืนแน่ๆ..................................Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.................................เสียงโทรศัพท์ของอิงฟ้าดังขึ้น เธอรีบกดรับสายทันใด“สวัสดีค่ะคุณป้า โทรมาหาฟ้าแต่เช้าเลย” อิงฟ้าเอ่ยทักทายปลายสาย“หวัดดีจ้ะลูกหนูฟ้า วันนี้ไปเริ่มงานวันแรกเนอะ สู้ ๆ นะลูก” คุณหญิงเพียงเพ็ญ ตอบรับ“ค่ะคุณป้า ฟ้าตื่นเต้นจังเลยค่ะ กำลังจะขับรถออกไปแล้วค่ะ” อิงฟ้าตอบกลับเสียงหวาน“ขับรถดี ๆ นะลูก ถ้าตาคิมทำอะไรให้หนูไม่พอใจรีบมาบอกป้าเลยนะลูก ป้าจะจัดการให้” คุณหญิงเพียงเพ็ญเอ่ยบอก“ขอบคุณนะคะคุณป้า แต่ฟ้าคงไม่รบกวนคุณป้าขนาดนั้นหรอกค่ะ ฟ้าเอาอยู่ค่ะ”“เดี๋ยวฟ้าขับรถก่อนนะคะคุณป้า ไว้ว่าง ๆ ฟ้าจะเข้าไปเยี่ยม คุณลุง คุณป้านะคะ อยากไปเจอน้องดาวด้วย ไม
เช้าวันต่อมาอิงฟ้ารีบขับรถออกไปทำงานแต่เช้า เพราะวันนี้เธอต้องออกไปพบลูกค้ากับท่านประธาน เธอจึงออกไปออฟฟิศแต่เช้าเพื่อจะได้มีเวลาเตรียมความพร้อมและจัดเตรียมเอกสารต่างๆรถคันหรูถูกขับเข้ามาจอดยังที่จอดรถประจำของเลขาท่านประธาน ร่างบางก้าวลงจากรถ พร้อมก้าวเท้าเดินเข้าในตึก วันนี้อิงฟ้าแต่งตัวสวยและดูดีเป็นพิเศษ ออกไปพบลูกค้าก็ต้องดูดี ดูเรียบร้อยหน่อย เมื่อเข้าไปในลิฟต์ ร่างบางก็ไม่ลืมที่จะกดชั้น 20 เพื่อแวะไปทักทายพี่ ๆที่แผนกอื่นก่อน“สวัสดีค่ะพี่ ๆทุกคน วันนี้ฟ้าแวะเอาขนมมาเติมให้ไว้ทานแก้ง่วงน๊า^^” อิงฟ้าเอ่ยเสียงหวาน“อ้าวน้องฟ้า วันนี้มาแต่เช้าจัง วันนี้พวกพี่ยังเจอน้องฟ้าอยู่แสดงว่าน้องฟ้ารอดแล้ว”“หืออ? รอดอะไรเหรอคะ” อิงฟ้าเอียงคอถามด้วยความสงสัย“ก็รอดจากการโดนท่านประธานไล่ออกน่ะสิ”“ฟ้าเพิ่งมาทำงานได้ 2 วันเอง เรียกว่ารอดแล้วเหรอคะ” อิงฟ้าถามต่อ“ใช่น้องฟ้า แบบนี้คือรอด ถ้าไม่รอดคือน้องฟ้าต้องโดนไล่ตะเพิดออกไปตั้งแต่เมื่อวานไม่เกินเที่ยง”“น้องฟ้าสุดยอดอ่ะที่อยู่ได้ถึง 2 วัน แล้วบอสดุไหม โหดรึเปล่า เล่าให้พวกพี่ฟังหน่อย”“เอ่อ... ใจเย็น ๆ นะคะพี่ ๆ แฮ่ ๆ จะว่าไงดี จะว่าโหดก็โ
ณ คฤหาสน์เลิศรัตนพาณิชย์ทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตาสำหรับอาหารมื้อเย็นแล้ว“บัวจ๊ะ ตักข้าวเลยจ้ะ”เสียงคุณหญิงเพียงเพ็ญเอ่ยบอกแม่บ้าน บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยความอบอุ่น อิงฟ้ารู้สึกอบอุ่นที่ทุกคนในบ้านเลิศรัตนพาณิชย์ให้การต้อนรับเธอเป็นอย่างดี ทุกคนรักและเอ็นดูเธอมากจริงๆ“อาหารอร่อยมากค่ะคุณป้า ของชอบฟ้าทั้งนั้นเลย”อิงฟ้าเอ่ยชมฝีมือการทำอาหารของคุณหญิงเพียงเพ็ญ เธอไม่ได้พูดเกินจริงนะ กับข้าวฝีมือคุณป้ามันอร่อยจริงๆ“วันนี้คุณแม่ลงมือเข้าครัวเองเลยนะคะพี่ฟ้า”“ใช่จ้ะ เป็นการต้อนรับหนูฟ้าไง”“ฟ้าขอบคุณคุณลุง คุณป้าอีกครั้งนะคะที่เอ็นดูฟ้าขนาดนี้”อิงฟ้ากล่าวขอบคุณพร้อมยกมือไหว้อย่างนอบน้อมคิมหันต์ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็เอาแต่จ้องมองเธอจนทุกคนบนโต๊ะสังเกตได้ จนประกายดาวอดที่จะแซวพี่ชายของเธอไม่ได้“เฮีย ถ้าจะจ้องพี่ฟ้าขนาดนี้ ปั้นเป็นก้อนแล้วกลืนลงท้องเลยไหม”พี่ชายตัวดีของประประกายดาวถึงกับสะดุ้งเมื่อถูกผู้เป็นน้องสาวเอ่ยแซวแบบนี้“อะไร ใครจ้อง มั่วละ”เขารีบปฏิเสธทันควัน ต่อหน้าทุกคนก็ต้องรักษาภาพพจน์หน่อยสิ“ก็เห็นๆ กันอยู่อ่ะเฮีย”“พูดมาก กินข้าวไปเลย”เขารีบตัดบทก่อนที่ยัยน้อง
วันเสาร์อิงฟ้ากำลังงุ่นง่านกับการจัดกระเป๋าเพื่อย้ายไปอยู่บ้านเลิศรัตนพาณิชย์ซึ่งเป็นบ้านของคิมหันต์ เธอเก็บเอาเสื้อผ้าและของใช้ที่จำเป็นพลางกับบ่นไปด้วย“เห้อ ฉันต้องคิดถึงพวกแกแน่ๆ เจ้าคิตตี้สีชมพูที่รักของฉัน”“นี่ฉันจะไม่ได้นอนในอาณาจักรคิตตี้อีกแล้วสิเนี่ย ฮือ”“ไว้ฉันจะกลับมาเยี่ยมพวกแกบ่อยๆ นะ”คนตัวเล็กร่ำลาห้องนอนสุดที่รักของเธอ ห้องที่ประดับตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่เป็นสีชมพูและตัวการ์ตูนที่เธอชื่นชอบ เธอยืนอาลัยอาวรณ์ห้องนอนแสนรักอยู่พักใหญ่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ร่างบางเอื้อมมือเล็กไปหยิบมาดู เป็นคุณหญิงรัญญา คุณแม่สุดที่รักของเธอนั่นเอง เธอไม่รอช้ากดรับสายทันที“ค่ะคุณแม่”“เก็บของเสร็จหรือยังลูก” ปลายสายถามขึ้น“เสร็จแล้วค่ะ ตอนนี้ฟ้ากำลังร่ำลาอาณาจักรคิตตี้ของฟ้าอยู่”“แหม ชอบมาตั้งแต่เล็กจนโตไม่เบื่อหรอลูก” คุณหญิงรัญญาถามลูกสาว“ไม่ค่ะ มีแต่ชอบมากขึ้น แฮ่ๆ”“ไปอยู่บ้านป้าเพ็ญอย่าดื้อ อย่าซนล่ะ เข้าใจไหม”“ฟ้าไม่เคยดื้อสักหน่อย”“เดี๋ยวเดือนหน้าแม่กับพ่อต้องบินไปดูงานที่จีนนะลูก”“อ้าว ไปนานแค่ไหนคะเนี่ย”“ไปศึกษาดูงานกับทางมหาลัยที่จีนประมาณ 2 เดือนจ้ะ ถ้าหนูว่างก็แ
ร่างสูงตอนนี้กำลังยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างเจ้าเล่ห์ ที่แผนล่อแมวน้อยเข้าถ้าเสือเป็นไปตามที่เขาคาดหวัง เหลือแค่ยัยเลขาตัวแสบของเขาสินะ ที่ไม่รู้ว่าจะยอมโดยดีรึเปล่า หรือจะดื้อรั้นสักแค่ไหนกัน‘ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด’เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของอิงฟ้าดังขึ้น ร่างบางไม่รอช้ารีบกดรับสายทันที“ค่ะบอส” เธอเอ่ยทักปลายสายที่โทรเข้ามา“เข้ามาหาผมหน่อยครับ” ปลายเสียงเอ่ยสั่ง“ได้ค่ะ”‘ติ๊ด......วางสาย’ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก“ขออนุญาตค่ะบอส” อิงฟ้าเอ่ยขึ้นหลังจากเปิดประตูเข้ามา“อืม นั่งก่อนครับ”“ค่ะ บอสมีอะไรรึเปล่าคะ”คนตัวเล็กเอ่ยถามอย่างสงสัยเมื่อถูกเจ้านายอย่างคิมหันต์เรียกเข้ามาให้ห้อง แล้วคนตรงหน้ายิ่งนั่งทำหน้านิ่งจนเธอก็เดาอารมณ์ไม่ถูกซะด้วย“ตอนเย็นคุณกลับไปก็รีบเก็บของ แล้วผมจะให้คนไปรับ”คิมหันต์เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ“รับ?? รับไปไหนคะ แล้วทำไมต้องเก็บของจะไปดูงานต่างประเทศเหรอคะ”“เปล่า ไปบ้านผม” คิมหันต์เอ่ยเสียงรียบ“ไปบ้านบอส ไปทำไมคะ มีเรื่องอะไรด่วนรึเปล่าคะ” อิงฟ้าถามด้วยความสงสัย“ผมจะให้คุณย้ายไปอยู่ที่บ้านผม!!”“หะ...ห๊า!!!!!! อะไรนะคะ” เธออุทานออกมาเสียงดังลั่นห้อง
@ บ้านเลิศรัตนพาณิชย์---ห้องนอนของคิมหันต์---ร่างสูงเอนอิงร่างกายที่โซฟาตัวหรู ใบหน้าอันหล่อเหลากำลังขมวดคิ้วเป็นปมกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา“คุณคือคนที่ผมรู้สึกดีด้วย”“ผมหวงคุณ หึงคุณ”“ผมไม่ชอบที่คุณไปใกล้ชิดผู้ชายคนอื่น ที่ไม่ใช่ผม”“ผมอยากให้คุณเป็นของผมแค่คนเดียว”“ถึงตอนนี้ผมยังตอบคุณไม่ได้ว่า ผมกับคุณเราเป็นอะไรกัน”“แต่อีกไม่นาน ผมจะมีคำตอบให้คุณแน่นอน”“รอหน่อยนะ..........”ร่างสูงพร่ำพรรณาออกมา คำถามที่เขาได้รับจากร่างบางนั้นมันยังดังก้องอยู่ในหัวตลอดเวลาเลย‘ถ้าคุณบอกว่า คุณกับคุณเชอร์รี่ไม่ได้เป็นแฟนกัน แล้วคุณกับฉันเราเป็นอะไรกันคะ’นั่นสินะ ตอนนี้เราเป็นอะไรกัน ผมไม่เคยอาลัยอาวรณ์กับผู้หญิงคนไหนที่ผมเคยมีอะไรด้วย แค่จบแล้วก็แยกทางกัน แต่ทำไมกับคนๆ นี้ “อิงฟ้า” ทำไมผมถึงไม่อยากปล่อยเธอไป ผมอยากครอบครองเธอเพียงคนเดียว ผมอยากเป็นคนเดียวที่ได้ลิ้มรสความหวานจากตัวเธอ เห้อออ...ผมไม่เคยเป็นแบบนี้เลยหงุดหงิดชะมัดหลากหลายสารพันความคิดกำลังพรั่งพรูเข้ามาในหัวของคนตัวสูงที่กำลังเอนนอนอยู่บนโซฟาหรูในห้องนอนที่ตกแต่งคลุมโทนสีเทา-ดำ เขาเคยเป็นเสือที่มีเหยื่อมา
เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกร่างบางรีบเดินออกจากลิฟต์ทันที เธอรีบเดินไปหารถสปอร์ตคันหรูที่จอดรออยู่หน้าบริษัท ในใจก็ได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้อีกคนที่อยู่บนชั้น 25 ตามลงมาเลย.... แต่ไม่ทันแล้วสิ คนที่เธอคิดนั้นตามลงมาเห็นหลังเธออยู่ไวๆ เห็นเธอกำลังขึ้นรถไปกับไอ้หมอนั่น ไอ้คนที่เขาไม่ชอบขี้หน้าเอาซะเลย"อานนท์ อาซาน วันนี้พวกนายกลับไปก่อน ฉันมีธุระ""ครับนายน้อย"ร่างสูงเอ่ยบอกลูกน้องคนสนิททั้งสองคน ก่อนจะก้าวขึ้นรถหรูขับตามออกไป เขาทิ้งระยะห่าวพอสมควรเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัวว่ากำลังถูกอีกตามอยู่รถสปอร์ตคันหรูของซีโน่จอดลงที่ลานจอดรถของห้างดังใจกลางเมือง ไม่ต่างจากอีกคนที่แอบตามมาก็จอดรถที่ลานจอดรถชั้นเดียวกัน เขาแอบเดินตามห่างๆเพื่อไม่ให้คนตัวเล็กรู้ตัว เขารู้สึกหงุดหงิดที่เห็นทั้งคู่เดินด้วยกันอย่างใกล้ชิดสนิทสนม คนตัวเล็กเดินเกาะแขนไอ้หมอนั่นเข้าไปในร้านไอศกรีมแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด เขาจึงรีบตามเข้าไปที่ร้านไอศกรีมโดยที่ไม่ให้อีกฝ่ายเห็น เขาเลือกที่นั่งในมุมที่ลับตาอิงฟ้าแต่เป็นมุมที่เขาสามารถมองเห็นอีกฝ่ายได้ชัดเจนเลยทีเดียวทุกการกระทำของทั้งสองคนอยู่ในสายตาของคิมหันต์ตลอด เขามองเห็นทั้
สิ้นเสียงปิดประตูกับภาพคนตัวเล็กที่เดินออกไปด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยพอใจนัก ร่างสูงเริ่มใจไม่ดีกับเหตุการณ์ที่กำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ เขาต้องรีบเคลียร์ปัญหาและอธิบายให้คนตัวเล็กฟังก่อนที่เธอจะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้"เชอร์รี่คุณมาทำไม""เชอร์รี่ก็มาหาคิมไงคะ รี่คิดถึงคิมนะ" สาวเจ้าพูดพลางก้มลงไปหอมแก้มเขาเบาๆด้วยท่าทีเย้ายวน"เชอร์รี่อย่าทำแบบนี้" คิมหันต์เอ่ยห้าม"ทำไๆเชอร์รี่จะทำไม่ได้คะ ก็เชอร์รี่เป็นแฟนคุณนิ""ผมว่าเราคุยกันชัดเจนแล้วนะว่าผมกับคุณเราไม่มีข้อผูกมัดต่อกัน""แต่รี่ไม่ยอม รี่เป็นของคุณแล้วนะคะคิม" สาวเจ้ายังดึงดันไม่หยุด"เชอร์รี่ปล่อยผม ผมบอกชัดเจนแล้วนะว่าระหว่างคุณกับผมแค่วันไนท์สแตน คุณเสนอ ผมสนอง เราวินๆทั้งคู่""ไม่ค่ะ เชอร์รี่ไม่ยอมแน่ คิมต้องเป็นของเชอร์รี่คนเดียว รี่รักคุณนะคะ"หญิงสาวพูดพลางก้มหน้าลงไปซุกไซ้บริเวณซอกคอของคิมหันต์เพื่อหวังสร้างอารมณ์ให้อีกฝ่าย"เชอร์รี่คิดถึงคุณทุกวันเลย ช่วงนี้ไม่เห็นคุณมาหาเชอร์รี่บ้างล่ะคะ”"เชอร์รี่ปล่อยอย่าทำแบบนี้"คิมหันต์ร้องห้ามพร้อมกับผลักคนตรงหน้าออก"คุณอย่าทำแบบนี้ กลับไปซะเชอร์รี่ก่อนที่ผมจะเรียก รปภ. มาเชิญคุณออกไป"คิม
แสงอรุณของวันใหม่โผล่พ้นขอบฟ้าแยงทะลุผ้าม่านสาดส่องมายังเตียงขนาดคิงไซส์ที่ตอนนี้มีคนตัวเล็กร่างบางกำลังนอนซุกที่หน้าอกแกร่งของร่างสูง กิจกรรมรักเมื่อคืนที่ผ่านมาทำให้เธอเพลียหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ได้ ร่างสูงที่ตื่นมาได้สักพักแล้วแต่ยังไม่ยอมลุกไปไหนนอนกอดร่างบางไว้แน่นพร้อมมองใบหน้าเรียวงามนั้นอย่างหลงใหล"ทำไมคุณน่ารักอย่างนี้นะ""ทำไมผมถึงใจเต้นแรงเวลาที่อยู่ใกล้คุณ""ทำไมผมถึงรู้สึกว่าไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนมาอยู่ใกล้คุณเลย""ทำไมกัน......"หมื่นพันความคิดถูกพ่นบ่นพรึมพรำออกมาจากปากของร่างสูงเบาๆพร้อมกระชับอ้อมกอดนั้นแน่นกว่าเดิม.......มันรู้สึกอบอุ่นจังเลย......."อื้ออออ"ร่างบางที่ตอนนี้เหมือนจะตื่นแล้วค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ เธอพยายามกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับสายตา แต่ก็ต้องสะดุดกับสายตาคู่หนึ่งที่นอนจ้องหน้าเธออยู่"อ๊ะ!! คะ...คุณ""คุณตื่นแล้วเหรอ" ร่างสูงที่นอนกอดเธออยู่นั้นเอ่ยถาม"อื้ม......คุณเลิกกอดฉันได้แล้วค่ะ""ผมบอกว่ายังไง?" เขาเอ่ยถามอีกครั้ง"หะ...ห๊าาา บอกอะไร" คนตัวเล็กถามกลับด้วยสีหน้าสงสัย"แทนตัวเองว่าฟ้า!!" เขาตอบเธอด้วยสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย เพิ่งบอกไปเมื่อคืนเ
@ ห้องพัก VIP ผับXXXคิมหันต์อุ้มอิงฟ้าขึ้นมาที่ห้องนอนที่อยู่บนชั้น2 ของผับ-ตุ่บบ-คิมหันต์โยนร่างบางลงบนเตียงขนาดคิงส์ไซส์ แล้วโถมเข้าคร่อมร่างบางไว้ทันที“คะ...คุณ จะ ทะ...ทำอะไร” อิงฟ้าเอ่ยถามตะกุกตะกัก“หึ” คนที่คร่อมร่างบางอยู่ไม่ตอบอะไรนอกจากหัวเราะในลำคอเบาๆ แล้วเอ่ยถามร่างบางต่อ“คุณชอบไอ้หมอนั่นเหรอ?”“ใคร หมอไหน คุณพูดอะไร ปล่อยฉันนะ” อิงฟ้าพยายามขัดขืนแต่ยังสู้แรงคนบนร่างไม่ได้“ก็ไอ้ซีโน่ไง คุณชอบมันเหรอ?” คิมหันต์เค้นถาม“ชอบไม่ชอบมันก็เรื่องของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้ ปล่อย!” อิงฟ้าตอบกลับและพยายามดิ้น“ทำไมผมจะไม่มีสิทธิ์ ในเมื่อผมเป็นเจ้านายของคุณ!”“คุณเป็นแค่เจ้านาย ไม่ใช่พ่อแม่ ไม่ใช่สามีฉัน ก็อย่ามายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของฉัน ปล่อย!! ปล่อยฉัน!!!” อิงฟ้ายังพยายามดิ้นหนีจากคนบนร่าง“หึ!! ไม่ใช่สามีแต่เดี๋ยวก็ได้เป็นแล้ว” คิมหันต์พูดพร้อมกับประกบปากลงบนปากบางอีกครั้งร่างบางถูกมือหนาล็อกท้ายทอยไว้พร้อมกับถูกกระหน่ำจูบอย่างร้อนแรงระดับสิบ ริมฝีปากหนาหยักลึกได้รูปขบเม้มบดขยี้ริมฝีปากบางราวกับเสือที่กระหายเหยื่อมานาน อิงฟ้าแทบจะหายใจไม่ออก กายสาวที่เพิ่งเคยต้องมือ
ผ่านมาแล้วเป็นเวลา 2 สัปดาห์ อิงฟ้ายังทำงานเป็นเลขาของคิมหันต์ แม้จะโดนเจ้านายอย่างคิมหันต์แกล้งบ้างแหย่บ้าง แต่ก็ไม่เกินความสามารถของเธอที่จะรับมือ ความสัมพันธ์ในฐานะเจ้านายและลูกน้องระหว่างอิงฟ้ากับคิมหันต์นั้น พัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ อิงฟ้าได้เห็นคิมหันต์ในอีกมุมหนึ่งซึ่งหลายๆคนยังไม่เคยเห็น ส่วนคิมหันต์เองก็เริ่มมองเห็นความน่ารักในตัวอิงฟ้าและอีกมุมของอีกฟ้าที่เขาไม่เคยเห็น.... ตั้งแต่ผมได้เลขาคนใหม่ ซึ่งเป็นลูกสาวของคุณน้ารัญญาเพื่อนสนิทของคุณแม่ผม ชีวิตผมก็เปลี่ยนไปหลายอย่าง ปกติแล้วผมเป็นคนที่ไม่ค่อยทานมื้อเช้าสักเท่าไหร่ เพียงแค่กาแฟดำแก้วเดียวผมก็อยู่ได้ทั้งวันแล้ว ตั้งแต่อิงฟ้าเข้ามาเป็นเลขาของผม ทุกเช้าที่ผมมาถึงโต๊ะทำงาน มักจะมีจานแซนวิส หรือบางวันก็เป็นโจ๊กร้อนๆ พร้อมกาแฟดำ 1 แก้ว มาวางให้ผมเสมอทั้งที่ผมไม่ได้สั่ง “ทานหน่อยนะคะ มื้อเช้าเป็นมื้อที่สำคัญ” เธอมักจะพูดคำนี้เสมอ ตั้งแต่มีเลขามาแล้วสิบกว่าคน ไม่เคยมีเลขาคนไหนใส่ใจผมขนาดนี้ ผมยังแอบเห็นเธอมักจะแวะที่ ชั้น20 บ่อยๆ เธอมักจะมีขนมขบเคี้ยวเล็กๆน้อยๆไปฝากพนักงานคนอื่นๆที่ชั้นนั้นเสมอ “ทำไมเธอถึงน่ารักอย่างนี้นะ”