All Chapters of The Chairman's Desperation for Love: Chapter 1 - Chapter 10

"Ugh! Ahhh! . . . A-ang sakit!" Magkakasunod na pumatak ang luha ni Delaney mula sa kaniyang antok na mga mata nang tuluyang makapasok ang intruder sa kaniyang lagusan."Fuck, you're a virgin?" Nangingibabaw ang pagkagulat ngunit may halong excitement sa boses ng lalaki. Hindi niya akalain na berhin ang makakatalik niya ngayong gabi."Hindi ba obvious! Pakiramdam ko napunit pati kaluluwa ko." Reklamo ni Delaney habang marahas na pinapahid ang luha na bumasa sa mamula-mula niyang pisngi."I'm sorry, baby." Halos magtayuan ang mga balahibo ni Delaney sa kaniyang katawan dahil sa sinabi ng lalaki. Napakalambing ng boses nito at kalmado pero mahahagilap pa rin ang pag-aalala. "I-I didn't know." Dagdag pa nito.Hindi na nagsalita si Delaney. Hinila niya ang batok nito at walang pag-aalinlangan na hinalikan ang labi ng lalaki. Nagsimula siyang gumalaw sa ilalim nito kahit pa gumuguhit pa rin sa kaniyang sensitibong parte ang hapdi. Hindi niya akalain na barko pala sa laki ang susuungin niy

Nagising si Lark dahil sa labis na katahimikan sa kaniyang kwarto. The room felt empty as well. Groggy pa ang pakiramdam ng kaniyang katawan dahil sa alak na kaniyang ininom at bitin na oras ng kaniyang pagtulog. Instinctively, kinapa niya ang kaliwang bahagi ng kaniyang higaan, umaasang mararamdaman pa rin niya ang init ng katawan ng babaeng kasama niya buong magdamag. Ngunit, wala. Ang tanging dumampi sa kaniyang balat ay ang malamig at gusot-gusot na kumot dahil sa digmaang naganap sa nakalipas na gabi—digmaan sa pagitan ng dalawang magkasundong katawan. Bumilis ang tibok ng kaniyang puso, parang alon na humampas sa kaniya ang pagkabalisa sa hindi niya mapaliwanag na dahilan. Umuugtol ang kaniyang paningin sa bawat furniture na nasa loob ng kaniyang kwarto, sa mataas at malawak na bintana kung saan mula sa kinatatayuan ng kaniyang kama ay kitang-kita ang matataas na skyscrapers. The silence in his room was mocking him. The girl he had slept with was gone. The

Delaney's POV  Isang linggo na rin ang nakalipas ngunit paminsan-minsan ay nakakaramdam pa rin ako ng kaba. Naaalala ko ang ginawa kong pagkuha ng pera sa lalaking nakakuha ng virginity ko. Natatakot ako na baka ipahanap niya ako at ipakulong dahil sa ginawa ko. Pero pilit ko na lang isinisiksik sa utak ko na kabayaran lang ang kinuha kong pera sa kaniya sa pagkuha niya ng virginity ko. Isang linggo na rin ang nakakalipas pero hindi pa rin ako makahanap ng trabaho. Paminsan-minsan ay nanlilimos na rin ako sa tabi ng kalsada o kaya ay sa mga paradahan ng jeep may maipambili lang ako ng pagkain at gatas ni Mikas. Halos naisa-isa ko na ang mga office sa bayan namin ngunit ni isa ay walang tumanggap sa akin, ultimo pagiging janitress ay pinatos ko na—but it's either they aren't hiring, I am disqualified, or no vacancy.  Pagod na ako. Emosyonal at pisikal. Sobra-sobra na nga ang pag-fa-fasting na ginagawa ko. Sa taas pa ng

Delaney's POVBuong akala ko hinding-hindi na ako makakabalik ng buhay. Buong akala ko doon na ako babawian ng buhay sa abandonadong gusali na iyon. Akala ko hindi ko na muling makikita at mayayakap si Mikas. Akala ko . . . Akala ko—I can still feel the fear lingering in every corner of my body. Noong gabing tinulungan niya ako sa nightclub, I remember him having a gvn. What if sobra-sobra iyong galit niya sa akin? It is easy for him to dispatch me. Madali lang din para sa kaniya na takasan ang krimen na maaari niyang gawin dahil alam kong mapera siya. I know wealthy people are powerful, no, they are not powerful, their money is. Without their money, they are nothing. Katulad ko at kagaya ng sinabi niya: that I have nothing. Paano ko nga naman siya mababayaran? And it pains me knowing that he also did me wrong, pero parang wala lang iyon sa kaniya, na parang wala siyang naaalala sa mga nangyari. I felt degraded. He even mocked me for having nothing. I feel so pathetic in front of him.

Delaney's POV"Take off your clothes and look at me."Nanatili akong nakatayo sa tapat ng pinto na ngayon ay nakasara na. Hawak ko pa rin ang malamig na busol. Halos manigas na ako sa kinatatayuan ko nang marinig ang boses na iyon at ang mga salitang sinabi niya. Ayokong lumingon. Ayoko siyang tingnan. Ayokong masaksihan ang mga bagay na hindi ko dapat makita. Mariin akong pumikit at pilit na napalunok kahit nanunuyo na ang aking lalamunan. Pakiramdam ko ay nasaid na ang laway sa aking bibig.Bumalik sa aking gunita ang gabi kung kailan una kong nakita at nakilala si Lark na siyang tumulong sa akin makaalis sa sitwasyon na ako rin mismo ang gumawa. I didn't believe it when he said that he was not a good person and I should not trust him even if he saved me. Still, I believe that he was nice and kind, and it turned out that he would only take advantage of me and my weakness. At dahil doon ay muli akong nakagawa ng isang pagkakamali na hindi ko akalaing mas magpapabaon pa sa akin sa l