Chapter Four - The Chairman Lark Fletcher

Nagising si Lark dahil sa labis na katahimikan sa kaniyang kwarto. The room felt empty as well. Groggy pa ang pakiramdam ng kaniyang katawan dahil sa alak na kaniyang ininom at bitin na oras ng kaniyang pagtulog. Instinctively, kinapa niya ang kaliwang bahagi ng kaniyang higaan, umaasang mararamdaman pa rin niya ang init ng katawan ng babaeng kasama niya buong magdamag. Ngunit, wala. Ang tanging dumampi sa kaniyang balat ay ang malamig at gusot-gusot na kumot dahil sa digmaang naganap sa nakalipas na gabi—digmaan sa pagitan ng dalawang magkasundong katawan.

Bumilis ang tibok ng kaniyang puso, parang alon na humampas sa kaniya ang pagkabalisa sa hindi niya mapaliwanag na dahilan. Umuugtol ang kaniyang paningin sa bawat furniture na nasa loob ng kaniyang kwarto, sa mataas at malawak na bintana kung saan mula sa kinatatayuan ng kaniyang kama ay kitang-kita ang matataas na skyscrapers. The silence in his room was mocking him. The girl he had slept with was gone. The only thing left was the mess they caused last night. The vase that was a gift for him was already on the ground, broken into pieces. He ran his fingers through his hair and irritatedly got up from his bed.

Napansin niya sa sahig ang damit na hindi niya pagmamay-ari. It was the woman's blouse. Sunod na napunta ang kaniyang paningin sa wallet. Instinctively, dinampot niya iyon at tiningnan ang loob. One of the things he was great at was remembering things even in the smallest details. And that is when he discovered that the woman he had a one-night-stand with had stolen money from him, and she wore the wrong shirt—his shirt dala marahil ng pagmamadali sa pagtakas.

His mind went into overdrive. Lark's jaw tightened as frustrations swirled within him. Sa lahat ng mga babaeng naikama ni Lark ay siya lang ang bukod tanging tinakasan siya. Over other girls who even wanted to be with him, girls who worshipped him and his body, mga babaeng halos magmakaawa kay Lark na maambunan kahit kaunting pagmamahal nito—she was the only woman who had vanished. And it wasn't just a woman leaving. She had stolen money from him. Isa ang pagnanakaw at mga magnanakaw sa mga kinamumuhian niya. The woman left him with a bruised ego after he offered her his help which he rarely does with strangers.

As he was about to go to the shower, he noticed something on the floor.

A phone.

The phone she used to create a Morse code SOS message last night.

Hinimas niya ang makinis na surface ng telepono. He checked the screen and it was locked. Napatitig siya rito at isang mala-demonyong ngisi ang sumilay sa kaniyang mga labi.

Hindi kasama sa kaniyang hobby ang magpakawala ng mga taong nagkasala sa kaniya. He was mocked, he was betrayed by a mere stranger. One more thing Lark excelled at—it was finding people. She was careless. It was a move she didn't think of. She even left an evidence. Lark would find her. All he needed to do was to hack into the phone's system and gather information about the woman.

He suppressed the boiling anger inside him; he went into the shower and he let his whole body get soaked by the water pouring over his head. Ngunit habang pinupuno niya ng sabon ang kaniyang katawan ay unti-unti ring napuno ng pagnanasa ang kaniyang isipan. Bumalik sa kaniyang gunita ang nangyari sa nakalipas na gabi kasama ang babaeng hindi naman niya kilala. Isang pagkakamali lamang ang nangyari sa kanila dala ng init ng alak sa kanilang sistema, ngunit tila hindi niya mawaglit ang n*******d nitong larawan sa kaniyang isip.

"Fck!" Napapalatak na lang siya nang ma-realize na hinayaan niya itong makarating sa kaniyang pamamahay, at sa mismong kwarto niya. He even let her sleep the whole night with him—things Lark didn't do to all the women he had slept with. Nakikipagtalik siya sa mga ito: either sa kotse or sa hotel, but he never brought stranger women in his house.

Sa kabila ng malamig na tubig na binubuga ng shower ay nangingibabaw pa rin ang init na sumusuong sa kaniyang laman. Another curse has escaped his mouth as he slowly touched his member. Sumandal siya sa pader ng banyo at sinimulang paamuin ang nagngangalit niyang alaga. Napuno ng mga impit na ungol ang maliit na silid habang siya'y nagsasarili.

Ipinikit ni Lark ang kaniyang mga mata at in-imagine na ang tubig na gumagapang sa kaniyang balat ay katumbas ng maiinit at malikot na haplos ng babae sa kaniyang balat. He couldn't stop thinking how she begged for him to thrust deeper, to move faster, how she rode on him last night. He remembered how she was so tamed and submissive. At sa mga sandaling iyon, nakalimutan ni Lark ang atraso nito sa kaniya. He imagined fckng, sucking, licking her in every hole she has and every skin on her body, until she begged to stop—that would be a great punishment to her wrongdoings and Lark couldn't wait until he found her.

Mabilis siyang nag-ayos nang ma-satisfy ang sarili. Saglit niyang iniwan ang sarili sa harap ng salamin nang marinig niya ang pagtunog ng kaniyang telepono. A small smile peeked through his lips when he saw the caller's name on the screen. As he fixed the watch on his wrist, he answered the call with a sweet voice.

On the outside, Lark seemed cold and silent, who could it be that Lark would be this tamed when it comes to that person?

IN a sleek, high-rise corporate office, the boardroom is defined by wealth and power. A long, polished wooden table was stretched across the room, its surface gleaming under the fluorescent lights hanging on a gray-colored ceiling. Puno ng mga naka-frame na certificate of accomplishments, dalawang malaking transparent cabinet na puno ng trophies—showcasing the company's spectacular rise under the leadership of its chairman Lark Fletcher.

Nakatayo si Lark sa pinakadulo ng mahabang lamesa, sukat na sukat sa kaniyang pangangatawan ang suot nitong suit, na isa sa mga pinakasikat na tailor sa buong Mundo ang gumawa. Every step he makes shouts elegance and confidence. His sharp jawline and nerve-wrecking stares command attention. Umaalingawngaw ang malakas ngunit malinaw niyang boses sa buong silid. Nakaupo ang ibang executive members, tensyonado ang mga ito ngunit nanatili silang kalmado sa kanilang mga pwesto.

Simple lang naman, sa kanilang pag-aakala, ang agenda nila sa pagpupulong na iyon at iyon ay pag-usapan ang mga umuusbong pang proposal ng kompanya. Waring huminto ang pag-ikot ng orasan at bumagal ang paggalaw ng mga bagay-bagay na animo'y may humahatak sa kanila upang pigilan ang pagkilos ng mabilis, nang biglang sumingit ang isa sa mga senior manager, si Annalise. Patungkol sa mga posibleng aberya sa kasunduan ang kaniyang iminungkahi. Lark was staring at him with no emotion on his face while Annalise was speaking; making all the other people in the room feel nervous for her.

"Chairman, I understand the benefits, but I think we need to address the risks," Annalise said cautiously. Pahinto-hinto ang kaniyang boses sa ilalim ng matatalim na titig ni Lark.

Hinampas ni Lark ang kaniyang palad sa ibabaw ng lamesa dahilan upang mapaigtad ang iba na nagulat sa kaniyang biglaang ginawa. Nangingibabaw na naman ang mainit na temperatura sa kaniyang ulo. "Risks? This company doesn't have time for risks, Annalise. We are here to win, not to play it safe." Animo'y isang apoy na sumisilab ang boses na iyon ni Lark, na mas lalong nakadagdag sa tensyon na nangangapal na sa buong silid. "We are already at the top. And now you're telling me to slow down?!"

Nanahimik ang lahat. Sa init ng mga salita ni Lark ay walang nangahas na magbuka ng bibig at sawatain ito. Alam nilang lahat na delikado ang magiging tayo nila oras na sumabog si Lark. Wala silang nagawa kundi ang magpalitan ng saglit na tinginan. Walang sinuman sa kanila ang nakabali sa kaniyang mga utos, pero alam nila sa kanilang mga sarili na effective leader si Lark at ang competitiveness nito ang nagdala sa kanila sa pinakatuktok ng tagumpay na natatamasa nila ngayon.

One of the younger board members, Emman, hesitantly clears his throat. "But Chairman Lark, with all due respect, rushing into this could jeopardize everything we have built. We need a calculated approach."

Nangunot ang mga mata ni Lark, parehas nakatuon ang kaniyang dalawang palad sa lamesa, animo'y isang Leon na handa ng sugurin ang kaniyang biktima. "Calculated?!" He roared, leaning in closer. "You think I built this empire with calculations? I built this with grit . . . with the belief that this company—that we will always come out on top."

Napayuko na lang ang ibang myembro dahil sa kumakapal na tensyon dala ng presensya ni Lark. Ang balanse ng kapangyarihan ay unti-unting nababaliko ng dahil sa kaniyang emosyon. Sa kabila ng namumuong bagyo sa loob ng meeting room ay naroon pa rin ang mataas nilang respeto para sa Chairman. Sa kabila ng lahat, ang mga pananaw nito ang nagmistulang gatong upang mas pagbutihin nila ang kanilang mga trabaho. His unpredictability kept them on edge, but it also drives them to go beyond their limits.

With a final, sweeping gesture, Lark cuts through the tension. "Fine, we will do it your way. Pero huwag na huwag kayong lalapit sa 'kin na umiiyak kapag nakawala pa sa 'tin ang opportunity na 'yon. Hindi ako nandito para makipaglaro," his voice was deadly cold and serious.

Matapos ang salitang iyon ay walang paalam na lumabas si Lark sa meeting room. Ang iba ay nakahinga ng maluwag—ang iba ay nag-iisip pa rin kung saan na ba sila tatayo dahil sa inilatag nitong mga salita. Lumikha ng malakas na ingay ang pinto nang pabagsak iyong sumara—unti-unting nakahinga ng maluwag ang buong silid. They all know that Lark will always be both their greatest asset and their greatest challenge.

"KALMA, pre," natatawang saad ni Felix, isa sa mga kaibigan ni Lark.

Hindi nagsalita si Lark. Nagsalin lang ito ng alak sa baso at dire-diretso iyong tinungga na animo'y uhaw na uhaw. Matapos ng kanilang pagpupulong ay dumeritso siya sa bar na pagmamay-ari ng kaniyang kaibigan—umaasang mapapawi ang kakarampot na inis sa kaniyang dibdib.

"Alam mo kanina ka pa parang wala sa sarili, e." Sabay na napalingon si Lark at Felix sa isa pang dumating na lalaki. Nakasuot ito ng isang makapal na salamin at labit ang isang kulay itim na suitcase na para bang kagagaling lang nito sa opisina. "Kahit ako hindi ko na maintindihan 'yang ugali mo, e: minsan kasing lamig ng Antarctica, minsan naman parang panahon sa Africa at mga desyerto sa init." Naiiling pa nitong pagpapatuloy. Isa-isa nitong hinubad ang animo'y isang disguise bago naupo sa harap nang dalawa at nagsalin din ng alak sa baso.

"May problema ba sa kompanya, Pare?" Concern na tanong ni Felix dahil sa sinabi ng isa pa nilang kaibigan na si Leo, isa itong myembro ng executives at kasama ito sa naging pagpupulong kanina, kung kaya't ito rin ang nakakaalam sa mga nangyayari sa kompanya.

Hindi na naman sinagot ni Lark ang tanong na iyon ng kaibigan.

"You look paranoid," komento pa ni Leo.

"I'm worried about the company."

"Kailan kapa naging worried sa kompanya, Lark?" Felix asked, slouching on his seat. "You were always certain about the result. Worrying —it's not you."

Leo just shrugged when Lark's piercing gaze landed on him. Immune na sila sa ganoong ugali ni Lark. Daig pa nito ang babaeng buntis kung gaano ito kabilis magbago ng mood. Talo pa ang climate change.

"Don't tell me humihina ka na?" Leon mocked him.

"Kulang lang sa babae 'yan. Kailangan lang n'yan ng release."

"Tarantado ka talaga, Felix." Tumatawang saad ni Leo sa sinabi ni Felix. "Baka naman nasosobrahan na sa bayo."

Hinayaan lang ni Lark na libakin siya ng dalawang kaibigan sa kaniyang harap. Sobrang lalakas pa tumawa ng mga ito na para bang sinasadya para mas lalo siyang inisin. Mukhang tama naman ang hinala ni Leo—kanina pa siya wala sa sarili. Naaalala niya ang babaeng nakasiping sa nakalipas na gabi at ang ginawa nitong pangnanakaw sa kaniya. He gritted his teeth. Lark couldn't wait to get his hands on her neck. He needed to find her as soon as possible.

"AHH—ahmm . . . o god!" ungol ng babaeng katalik ni Lark. Humigpit ang hawak nito sa katabing unan nang mas lalong bilisan ni Lark ang paggalaw sa kaniyang ibabaw. Hindi maintindihan ng babae kung saan niya ibabaling ang ulo. Halos panawan siya ng ulirat dahil sa sarap na nararamdaman. Kumikiliti ang malaking ari ni Lark sa kaniyang kaibuturan na sinamahan ng kaunting hapdi nang pasukin siya nito ng walang paalam at wala man lang pampadulas.

Hindi napigilan ng babae ang pagngiti habang binababoy siya ni Lark sa kama ng hotel na napuntahan nila. It was one of her dreams—to be fucked by the young, famous, powerful, and hot Chairman of LT Company. Wala na siyang pakialam kung mamatay man siya sa paraan ng paggamit nito sa kaniyang katawan—ang tanging nasa isip niya lang ay ang kakaibang sensasyon at sarap na dulot ng mapupusok nitong galaw.

"L-Lark—Ahhh . . . yes, yes . . . please! fck!"

Lark's move became faster as he thrust deeper. Bumabaon na rin ang kaniyang kuko sa malaman na hita ng babaeng nakapatong sa kaniyang balikat. Nagsimula na ring kumawala ang mga ungol sa kaniyang bibig. Malapit na siyang labasan. He looked up and closed his eyes while feeling the warmth inside the slut woman and her tightness—a picture of another woman appeared on his mind. She was the woman he had a one-night-stand with the other night. And he doesn't know why she keeps on appearing in his mind like a light switch that was stuck on.

Ipinutok niya iyon sa mukha ng babae ayon na rin sa walang humpay nitong request sa kaniya—sino ba naman siya para tanggihan ang babae pagdating sa ganoong bagay. He closed his eyes and shook his head—umaasang maaalis ang imahe ng babaeng parang multo kung magparamdam sa kaniya.

"Lark, can we do it again?" Paamong tanong ng babae. Lumapit pa ito sa kaniya at hinaplos ang kaniyang alaga. "God, you're so hot! I don't mind getting dirty if it was you who would do me dirty."

"I don't fuck the same person, woman. Now, leave!"

"La-Lark—"

"Fck, Leave!" Sigaw ni Lark.

Nagmamadali at kabadong dinampot ng babae ang kaniyang heels at patakbong lumabas sa kwarto ng hotel. Lark laid back on the bed. What he said was true—he doesn't fck the same person. Hindi siya nag-re-recycle. Ngunit hindi niya maipaliwanag ang pantasyang namumuo sa kaniyang utak—ang makasiping muli ang isang babae—the same woman who he stole her virginity from and the same girl who stole money from him.