Chapter One - Warning

"Nakikita mo ba 'yang kano na 'yan?" Mas lumapit si Madam Flori kay Delaney saka itinuro ang daliri nito sa isang direksyon.

Sinundan ni Delaney ang daliri ng babae at tumama ang kaniyang paningin sa isang lalaki na nakaupo sa harap ng counter. Kahit blurry ang kaniyang paningin dahil sa iba't ibang kulay ng ilaw na sumisilaw sa kaniyang mata, pinilit niyang aninawin ang tinutukoy nito. Nakatalikod ito sa kanila, pero alam niyang may edad na rin ito. Malaking lalaki ito at sa tansya niya'y nasa 6'0 feet o mas higit pa ang height nito.

"Virgin ang hanap n'ya. Fit na fit sa requirements n'ya ang pangangatawan, kutis at mukha mo." Pumunta si Madam Flori sa likuran ni Delaney at minasahe ang magkabila niyang balikat habang nakatingin sa kano na mag-isang umiinom sa counter ng nightclub na kanilang kinaroroonan. "Don't worry, baby girl. Mayaman 'yan. Loyal customer ko 'yan dito. Hindi ka malulugi r'yan."

Hindi na nakapalag si Delaney nang itulak siya ni Madam Flori. Unti-unting umuusbong ang takot at kaba sa dibdib niya habang papalapit sa tinutukoy nitong lalaki. Parang gusto niyang magback-out at maging pulubi na lang sa kalsada. Parang mas madali pang maging pulubi kesa magbenta ng katawan. Pero hindi na puwede. Matagal niya ring pinag-isipan ang bagay na ito at saka isa pa, ayaw niyang magalit sa kaniya si Madam Flori gayong siya mismo ang lumapit dito at humingi ng tulong.

"Hi, Markus!" Magiliw na bati ni Madam Flori sa lalaki nang makalapit sila sa kinaroroonan nito. Pumihit ito paharap sa kanila. 

Mas lalong nagwala ang puso ni Delaney nang mapagmasdan ng malapitan ang lalaki. Namumuti na ang ilan sa buhok nito. Puno ng bigote at balbas ang kalahati ng mukha nito. Malalim ang asul na mata nitong puno ng pagnanasa nang saglit na mapunta sa kan'ya ang tingin nito.

Napahigpit ang kapit niya sa kamay ng babae sa kaniyang tabi. Daig pa niyang ikinulong sa loob ng cooler nang magsimulang gumalaw ang kaniyang tuhod at kamay. Hanggang sa manginig na ang kaniyang buong katawan ngunit hindi niya iyon pinahalata. 

"Hello, Mr. VIP!" Malawak ang ngiting bati ni Madam Flori. Ngumiti naman ang lalaki. "This is the lady I'm telling you. Look, how cute she is. She knows how to behave as well. Wala kang magiging problema sa kan'ya."

Napunta sa kaniya ang atensyon ng matandang foreigner. Tiningnan siya nito mula ulo hanggang sa paa na animo'y hinuhubaran siya nito sa isip. "I like her. Can I have her for tonight?"

Mas lalong nanindig ang balahibo ni Delaney nang marinig ang sinabi ng matanda dagdag pa na may kakaiba sa ngisi at tingin nito sa kaniya. Parang oras na sumama siya rito ay hindi na siya nito pakakawalan. Na-i-imagine pa lang ni Delaney na may mangyayari sa kanila ng matanda kapalit ng pera, nagsisitaasan na ang mga balahibo niya sa katawan. Waring hinahalukay ang kaniyang sikmura at ano mang oras ay maduduwal siya.

Nanlalambot ang kaniyang mga hita ngunit wala na siyang nagawa nang itulak siya ni Madam Flori palapit sa dayuhan. Aksidenteng napahawak si Delaney sa matabang dibdib ng matanda, pero agad niya ring inalis ang kamay roon.

"I'll leave you two now. Remember, Delaney, behave." Kumaway si Madam Flori sa dalawa bago ito tumalikod. "Enjoy!" Pahabol pa nitong sigaw.

Tumayo ang lalaki. Matangkad nga ito at malaki ang katawan — hindi dahil sa muscles nito kundi dahil sa nagsisiksikan nitong taba.

Gumapang ang kamay ng matanda sa kaniyang balikat pababa sa kaniyang bewang bago siya nito hapitin palapit. Pilit man siyang kumawala ay hindi niya magawa dahil para lang siyang maliit na bagay sa tabi nito.

Akmang ilalapit nang matanda ang mukha niya kay Delaney para halikan ngunit mabilis siyang umiwas at pasimpleng tumingin sa paligid.

"Oh! My baby is shy." Hinawakan ng matanda ang kaniyang pisngi. Umiling lang siya. Hindi sa nahihiya siya kundi dahil hindi niya gusto kung anong nangyayari. Panay ang tingin niya sa paligid para humingi ng tulong. Gusto na niyang mag-back out. Mali ito. Hindi kakayanin ng konsensya, ego, pride, dignidad, at buong pagkatao niya kapag nangyari ang hindi dapat mangyari. Naisip niya lang namang gawin ito dahil kapos na kapos siya at pakiramdam niya wala na siyang ibang choice at wala na siyang chance sa buhay.

Lagi niyang naririnig sa ibang tao na puwede siyang yumaman dahil sa kaniyang ganda kung gagamitin niya ito sa tama. Hindi man sila napamanahan ng generational wealth dahil wala sila noon, napamanahan naman siya ng magandang genes ng kaniyang magulang. Pero dahil iniwan na siya ng mga ito at ngayon ay hindi na niya alam kung anong gagawin upang maka-survive sa hirap na dinaranas nila ngayon. Hindi na niya alam kung kanino pa ba kakapit, kung kanino pa lalapit. Hindi niya alam kung anong klaseng demonyo ba ang sumanib sa kaniya at nagawa niyang maisip ang ganitong paraan ng trabaho—ang magbenta ng katawan, gamit ang kaniyang kagandahan at kaseksihan. Iyong dapat na 'priceless' na value ng kaniyang katawan ay naging 'on-sale' dahil sa kahirapan. Ni hindi niya rin lubos maisip kung bakit tila ba pinarurusahan sila ng langit sa kasalanang hindi niya alam.

Delaney continued looking around hoping that someone would notice that she was asking for help, but no one seemed to notice because they were busy with their own businesses.

"I'm sure you'll enjoy this whole night. Let's have some fun, baby. Make daddy happy tonight." Bulong sa kaniya ng matanda. Sobrang lapit nito sa kaniya na halos dumidikit na sa kaniyang pisngi ang mabalbas nitong mukha. It tickles her in a freakish way. Amoy na amoy niya ang matapang nitong pabango na hinaluan ng nakakasukang amoy ng alak. Nagsimula ng lumakad ang matanda paalis sa harap ng counter. Hawak siya nito sa balikat kaya wala na siyang nagawa kundi ang mapasunod dito.

Habang paakyat sa second floor ng club. Ginamit ni Delaney ang flashlight ng kaniyang cellphone para humingi ng tulong sa pamamagitan ng Morse code SOS. Dasal niya lang sana na merong makapansin at tulungan siyang makaalis sa sitwasyon na siya rin ang dahilan kung bakit siya nandoon.

"Satisfy me using that sweet tongue of yours and I'll give you any amount of money." Waring sa pagkakataon na iyon ay lumipat ang demonyong sumanib kay Delaney sa matandang kaniyang kaharap. Itinulak siya nito sa kama at napaupo siya roon—binalanse ang katawan upang hindi tuluyang mapahiga roon.

Isa-isang hinubad ng matanda ang kaniyang damit hanggang sa wala na ritong matira, na naging dahilan upang pumikit siya ng mariin.

"Don't be nervous, baby. It will only take a few minutes." Malambing na saad ng matanda kay Delaney nang mapansin nito ang panginginig ng kaniyang kamay.

"I like the way your face are turning red right now." Hinawakan ng matanda ang pisngi ni Delaney saka ito dahan-dahang inilapit sa harap ng pag-aari nito. "Now, suck it and be a good girl."

Sa puntong iyon, natawag na ni Delaney halos lahat ng santong alam niya. She begged the heaven to hear her prayer and help her get out of the situation she made herself. The side of her eyes sting and her throat began to hurt as tears started to form on the edge of her eyes. Her crystal-clear tears silently fell on her pale face as the door of the room, where they are, burst open creating a loud thud that caught both Delaney and the old man's attention.

"Found ya!" Casual na saad ng lalaki. His tower height made the room look small. He wasn't smiling nor smirking. He looks hella serious while his right hand were resting inside his pants' pocket.

Kinuha ni Delaney ang pagkakataon na iyon upang itulak ang matanda gamit ang natitira niyang lakas dahilan upang mabara ito sa sahig.

"What the fuck?! Who the fuck are you?!" Galit na sigaw ng matanda sa intruder—nawala na ang atensyon nito kay Delaney.

"Me? You don't have to know me—i bet you wouldn't want to know who I am." Nanatili lang ang lalaki sa kaniyang kinatatayuan habang pinapanood ang matanda na hindi na nagawang makabangon mula sa pagkakasalampak nito sa sahig. "You're too old for this, sir," puno ng sarkasmo ang boses nito nang banggitin ang huling salita.

"Just give her to me and I'll let you walk out of here alive and with a complete body parts."

Parang isang cartoon character ang matanda na halos umusok ang ilong, tenga, at pwet nito dahil sa labis na galit.

"Whoever you are—you'll regret this. I will kill you—" 

Naputol ang nginangawa ng matanda nang mabilis na inilabas ng lalaki ang isang baril mula sa kaniyang likuran at itinutok iyon sa ulo mismo nito. "Why don't you try? Let's see who's gonna be dead in a second once you make another move."

The gun clicked and the old man almost shrink on the ground. His nervousness can be felt in the entire room when the intruder just simply cock the gun.

"Le-Let me live, ple-please!" Halos maiyak na pagmamakaawa ng matanda dahil sa kaba at takot na baka taniman siya nito ng bala sa bungo.

"I'm easy to negotiate with." 'Yon lang ang sinabi nito at tumalikod na. Walang pakundangan nitong hinila sa braso si Delaney palabas ng kwarto hanggang makababa silang muli sa club. Nasa huling step na sila ng hagdan nang huminto si Delaney dahilan upang mapahinto rin sa paghakbang ang lalaki. She was crying already and she felt so emotional, and grateful that heaven heard her prayer and sent someone to help her. Parang sasabog ang kaniyang dibdib at sa labis na emosyon ay wala sa sariling niyakap nito ang lalaki. 

"Ma-Maraming salamat po! Maraming salamat po talaga. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kung hindi ka dumating!" Parang batang iyak ni Delaney. Hindi niya kilala ang lalaki at wala na siyang pakialam kung ano man ang iisipin nito. Labis ang kaniyang pagsisisi na naisip niyang magbenta ng katawan. "Maraming salamat po talaga! Wa-Wala ho akong maibabayad sa inyo kapalit ng inyong tulong, pero gagawin ko kahit ano bilang pasasalamat."

"You don't have to do anything." Ang lalaki na mismo ang bahagyang nagtulak sa kaniya upang humiwalay sa yakap. "but if you insist, then who am I to refuse? You're not a minor, are you?"

"Legal age na ho ako, Sir." She absentmindedly tell the truth. The first thing she thought was to be honest and transparent in front of a person who helped her. Hindi na niya naisip whether he's a good man or not—or he is because he saved her.

"Drink with me. I'll pay for everything." Nauna na itong maglakad palapit sa naroong counter at sumunod naman siya. Naupo siya sa tabi nito at pinanood ang paghahalo ng bartender ng mga inumin. Tinanong siya nito kung anong gusto niya, pero wala siyang masyadong alam sa mga alak kaya sinabi niyang ito na ang bahala. Beer lang ang alam niya dahil iyon pa lamang ang kaniyang natitikman na alak. Wala naman siyang balak na maging lasinggera kaya hindi na niya inalam pa ang iba.

All of a sudden, biglang sumagi sa isip ni Delaney ang kaniyang bunsong kapatid. Mayroong nagtutulak sa kaniya na umuwi na ngunit hindi niya maiwan ang lalaki na siyang tumulong sa kaniya. Naisip niyang pagkatapos ng ilang shots ay magpapaalam na siya rito.

Lumipas ang ilang minuto at tuluyan ng nakalimutan ni Delaney ang kaniyang tunay na buhay sa labas ng club na kaniyang kinaroroonan kasama ang estrangherong lalaki—waring nabura ng alak na pinainom nito sa kaniya. Naalala niya na hindi pa nga pala siya kumakain at dahil doon ay mataas ang tyansa na mas mabilis siyang malalasing dahil walang laman ang kaniyang sikmura. 

As Delaney's delicate face started to change its color, and her voice started to pitch higher than usual, she started moving carelessly as well—indicating she was already drunk.

"Sa-Salamat, ah. Maraming salamat talaga," panimula nito. Pumihit ito paharap sa lalaki at pinakatitigan ang side profile nito. "Utang ko sa 'yo ang buhay at future ko. Kung hindi ka dumating habang buhay kung pagsisisihan ang ginawa ko—" hindi na napigilan ni Delaney ang mapahagulhol sa harap ng estrangherong nagligtas sa kaniya. Umaapaw ang kasiyahan sa kaniyang dibdib at pasasalamat para sa lalaki.

Hindi nagsalita ang binata bagkus ay hinila siya nito palapit sa kaniya at mahigpit na niyakap—not in a perverted way, but in the most comforting way. His hug was the most comforting thing she has experienced in her whole messy life after her parents died.

"What . . . made you do that?"

Lumingon si Delaney sa katabi nang bigla itong magsalita matapos ang ilang minutong katahimikan sa kanilang paligid. Mahigpit niyang hinawakan ang hem ng jacket na ipinahiram nito sa kaniya matapos niyang mag-breakdown for a minute.

"You mean . . . sex for money?"

"Yeah? I'm not gonna judge you or anythi—"

"Akala ko kasi wala na akong choice." Delaney heaved a deep sigh despite the ache in her chest. It's making her sick by just remembering all the bad and worst things that have happened to her the past months and weeks. Delaney continued talking. Nawala sa kaniyang isip na hindi niya kilala ang taong pinagsasabihan niya tungkol sa mga nakakahiyang nangyari sa kaniyang buhay. 

"Namatay ang magulang ko dahil sa lumubog na barko kung saan sila nakasakay tatlong buwan na ang nakalilipas. Bukod sa kapatid kong 3-year old wala ng natira sa 'kin. Wala akong pera. Pagod na ako. Wala akong ibang choice—gusto kong mabuhay. Gusto kong mabuhay ang kapatid ko. Walang tumatanggap sa 'min. Kaya nag-decide akong gawin 'yon. Lulunukin ko na lang 'yong pride ko para lang mabuhay kami ng kapatid ko, pero hindi. Naisip ko na hindi ko dapat ibaba ng gano'n yong sarili ko. Maraming paraan para mabuhay, but not that way. Akala ko 'yon na ang katapusan ko, e." Isang mapaklang tawa ang pinakawalan ni Delaney kasabay ng muling pagpatak ng luha sa kaniyang pisngi.

Kita sa kaniyang malalim at nangingitim na mata ang pagod, antok at lungkot. Waring gusto ng pumikit, pero pinigilan niya. 

"Okay lang naman kung huhusgahan mo ako. Isipin mo na kung anong gusto mong isipin, pero pasasalamatan pa rin kita kasi iniligtas mo ako."

The man shook the alcohol in the shot glass he was holding. "It isn't my hobby to meddle in someone's business, but you asked for it so, I helped you."

He saw the sign. 

"Gano'n ka ba sa lahat?"

"I can say yes, but I can say no," wika nito. "Not everyone deserves help and not everyone deserves my help."

Hindi na nagsalita si Delaney. Tinuyo niya ang kaniyang basang mata gamit ang braso at suminghot-singhot. Inayos niya ang nagusot na polo pero, napahinto siya ng maramdaman ang pares ng matang nakatitig sa kaniya.

Nilingon niya ang lalaki sa kaniyang tabi at doon niya napagtanto na ito ang may-ari ng matang nakamasid sa kaniya. Delaney couldn't see the man's face clearly because of her blurry eyes—probably one of the liquor's effects, but she doesn't feel any kind of fear in his presence instead she feels safe and secured. Tipong hindi ka matatakot matulog na bukas ang bintana at pinto sa gabi kapag siya iyong kasama mo kasi alam mong poprotektahan ka niya.

"What if I told you I'm not really a good person and I want to do bad things to you?"

Hindi agad nakapagsalita si Delaney nang marinig ang pahayag ng lalaki. Nakatingin lang siya rito habang naiwang nakabukas ng bahagya ang kaniyang bibig.

"Se-Seryoso ka?"

"Yeah," his voice was soft yet firm. "I'm serious and I want to kiss you right now." 

Tumaas ang dalawang kilay ni Delaney kasabay ng pamimilog ng kaniyang mga mata. Hindi na niya kinakaya ang mga salitang lumalabas sa bibig ng lalaki. Until he slowly crossed the space between them and crashed his lips against Delaney's. Literal na nag-freeze ang katawan ni Delaney dahil kahit mga binti niya ay hindi niya maramdaman dahil sa biglaang ginawa ng lalaki. May mas ilalaki pa pala ang kaniyang mga mata.

NBSB si Delaney. Never been kissed and never been touched kaya hindi niya malaman kung anong i-re-react nang halikan siya ng estrangherong lalaki.

"A-Anong ginagawa mo?"

"I told you I'm not a good person," his voice was barely above a whisper.

"Papatayin mo ba ako? Iniligtas mo ako kanina kaya paanong hindi ka mabuting tao." Narinig ni Delaney ang mahinang pagtawa ng lalaki dahil sa tanong niyang iyon.

"I did save you, but that doesn't mean I'm a good person."

Hindi mawari ni Delaney kung bakit kahit ilang beses ng inulit ng lalaki sa kaniya na hindi siya mabuting tao, hindi pa rin siya makaramdam ng takot para rito, ni kaba ay wala siyang maramdaman. Wala siyang idea kung bakit komportable pa rin siya sa presensya nito.

"I'll kiss you in a minute. You have the option to run. That's a warning. 1 . . ."

Nagsimulang magbilang ang lalaki at ilang segundo na lang ang natitira, pero hindi pa rin makaalis sa pwesto niya si Delaney. She was just sitting there with her eyes focused on him. Waring nagkaroon ng sariling isip ang kaniyang mga paa dahil kahit anong utos ng kaniyang isip na umalis na ay hindi nito ginagawa.

Natapos magbilang ang lalaki ngunit nakaupo pa rin si Delaney sa katabi nitong stool. Walang imik. Walang galaw. Animo'y estatwa. Matamang nakatitig sa lalaki at naghihintay sa mangyayari. Katulad ng sinabi nito, naramdaman ni Delaney ang malambot na kamay ng lalaki sa kaniyang panga kasunod niyon ang walang pakundagan nitong paghalik sa kaniya. Mas lalong nawindang si Delaney nang simulan nitong igalaw ang labi at pasukin ang kaniyang bibig gamit ang malikot at mapaghanap nitong dila. 

Hindi alam ng dalaga kung anong gagawin kaya aksidente niyang nakagat ang dila ng lalaki. A soft moan escaped from the man's mouth that made Delaney feel more in heat.

Hindi siya marunong humalik, pero sinubukan niyang sabayan ang bawat sayaw ng labi ng lalaki.

"I warned you." He said in between their kisses almost like a whispered.

Kinapa ni Delaney ang balikat ng lalaki hanggang sa mapunta ang kaniyang palad sa batok nito. Noong una, kalmado lang ang bawat galaw ng lalaki hanggang sa maging agresibo ang mga iyon. Tuluyan ng nadala si Delaney sa mapang-akit na halik at haplos ng lalaki. Kusa na siyang nagpa-ubaya kahit pa hindi niya ito kilala. Alam niyang hindi na niya mapipigilan ang lalaki sa gusto nitong gawin maging ang kaniyang sarili. Tuluyan na siyang nadala ng tukso. 

"Make me regret this night." Bulong ni Delaney sa lalaki habang abala sa paglalakbay ang labi nito sa kaniyang panga pababa sa kaniyang leeg.

"No, I won't. I'll make sure you'll remember how hot this night was, but you're not gonna regret this."

"Gaano ka kasigurado . . . "

"Trust me."