All Chapters of สุริยะทมิฬ Bad Apollo : Chapter 21 - Chapter 30

เพราะเห็นว่าเจ้าของบ้านหายออกไปช้อปปิ้งที่ตลาดหลายชั่วโมงแล้ว ดาเนียจึงได้ฝากให้บอดี้การ์ดที่บ้านของสุริยะคอยดูแลเจ้าสุรีย์แล้วรีบออกไปทำธุระที่ร้านเสื้อผ้าของตน แต่พอไปถึงก็เกิดเรื่องขึ้นพอดีพนักงานสองคนในร้านนั่งก้มหน้าไม่ยอมให้เจ้านายอย่างเธอสำรวจใบหน้า แต่บาดแผลที่ปรากฏอยู่นั้นทั้งรอยข่วน รอยตบก็ยังคงเด่นชัดตำตาจนไม่อาจปิดบัง"เกิดอะไรขึ้นซัน เอ๋ย ใครทำร้ายพวกคุณสองคน" ดาเนียทรุดตัวลงนั่งแล้วเชยปลายคางของลูกน้องสาวทั้งสองคนจับพลิกไปมาด้วยความเป็นห่วง"จู่ ๆ ก็มีผู้หญิงคนนึงบุกมา เอาลูกน้องผู้ชายสองคนจับตัวพวกเราไว้จนขยับไม่ได้แล้วก็ทั้งข่วนทั้งตบพวกเราไม่หยุดเลยค่ะ" ซันบอกแล้วทำหน้าเหยเกจับริมฝีปากของตน"หน้าตาผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไงคะ" ดาเนียเค้นเอาคำตอบเพราะเธอเดาได้ในแว่บแรกว่าผู้หญิงที่ว่าก็คืออริเก่าของเธอ หัวโจกที่เคยรังแกเธอไม่ยอมเลิกรา ชอบเอาชนะและไม่ชอบความพ่ายแพ้"คุณเนียลองดูกล้องวงจรปิดดูสิคะ" เอ๋ยเสริมขึ้นแล้วลุกขึ้นพาดาเนียไปดูคลิปกล้องวงจรปิดที่เธอเซฟเก็บไว้ในคอมพิวเตอร์ภาพเคลื่อนไหวภายในกล้องวงจรปิดทำให้ดาเนียเห็นผู้หญิงคนดังกล่าวที่เดินเข้ามาทำร้ายพนักงานของเธอได้

ดาเนียนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดหมกมุ่นอยู่กับอีเว้นท์แรกในฮอลล์ใหญ่ที่มีการจัดแสดงผลงานของดีไซน์เนอร์หน้าใหม่ที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติ และเธอก็ค่อนข้างเครียดมากเพราะกลัวว่าตนเองจะทำออกมาได้ไม่ดีอีกอย่างเธอกลัวและหวาดระแวงไปล่วงหน้าว่าจะมีใครมาล้มงาน โดยเฉพาะยัยหัวโจกเก่าแต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น จะดีหรือไม่ดีเธอก็ต้องกัดฟันสู้และผ่านมันไปให้ได้ เพราะเธอก็ผ่านมันมาได้ทุกครั้ง อีกทั้งบางเรื่องเธอก็สู้ด้วยตัวคนเดียวมาตลอด อย่างเช่นการรับมือกับความรู้สึกที่เคยถูกเฮียแซ็คปฏิเสธเมื่อสามปีก่อน ตอนนั้นเธอไม่ได้โกรธเขา แต่กลับเข้าใจโลกว่า คนไม่รักจะบังคับขืนใจหรือเอาเงินไปฟาดหน้าเขาก็ไม่มีวันรักเราอยู่ดี ทว่าวินาทีนี้เฮียแซ็คหน้าโหดฝีปากจัดจ้านพอกับพี่ชายของเธอได้เปลี่ยนจากหน้าผาสูงชันที่ยิ่งใหญ่จนกลายเป็นพ่อบ้านแซ็คที่ดูนุ่มนิ่มเหมือนตุ๊กตานัยน์ตากลมกวาดมองอิริยาบถของชายหนุ่มผู้มั่งคั่งเรื่องเงินทองวัน ๆ ถ้าไม่อ่านหนังสืออยู่ในห้อง หรืออ่านเอกสารของบริษัทในต่างประเทศของเขาก็จะออกไปเดินตลาดนัดกลับมาพร้อมกับตะกร้ากับข้าวใบโต แล้วก็สวมผ้ากันเปื้อนลายโปรดลงมือโขลกน้ำพริกเสียงดังสนั่นหวั่นไหว แถมฝีไม้ลา

ใบหน้าคมครั่นคร้ามก้มต่ำลงมาสองมือแกร่งขนาบข้างแนบชุดนอนซาตินมันวาว นัยน์ตาดุจราชสีห์กวาดมองดวงหน้าอมชมพูระเรื่อสุดเซ็กซี่ นิ้วชี้ที่เคยสวมแหวนเงินสลักชื่อของพริมพลอยถูกเปลี่ยนเป็นแหวนทังสเตนสีดำเรียบ ดวงตากลมคว้าจับแหวนดังกล่าวยึดเข้ามาใกล้ส่งนิ้วโป้งของตนลูบวนที่เนื้อแหวนอย่างสงสัย"เมื่อก่อนเฮียเคยสวมแหวนชื่อคุณพริมพลอย ตอนนี้เปลี่ยนแล้วเหรอคะ" ใบหน้าเล็กเอ่ยถามออกมาอย่างตรงไปตรงมาแล้วจึงตวัดกลับไปหานัยน์ตาคู่คมอีกครั้ง"ก็ต้องเปลี่ยนสิครับ เพราะเนียคือคนรักของเฮียนับจากนี้และตลอดไป" เสียงนุ่มเอื้อนเอยด้วยประโยคที่ตราตรึงใจก้มลงต่ำ จรดแนบริมฝีปากแดงกระจับดั่งผลโกจิเบอร์รี่ลูกสวยลงมาบนร่องอกขาว ดูดซ้ำย้ำน้ำหนักลงไปกับผิวเนียนของดาเนียไม่รู้เบื่อ สาละวนอยู่แถวทรวงอกที่ล้นหลามออกมาจากชุดนอนสายเดี่ยวตัวบาง"ขอบคุณนะคะที่รักเนีย"เพราะคำหวานละมุนหู ทำให้เขายกใบหน้าคมขึ้นแล้วถอดแหวนสีดำออกส่งมันให้กับดาเนีย เธอรับมาแบบไม่เข้าใจและสังเกตเห็นบางสิ่งด้านในเนื้อแหวนสีทอง มันมีตัวอักษรถูกสลักซ่อนเอาไว้ ไม่เพียงแค่ชื่อเดียว แต่มีด้วยกันถึงสองชื่อ 'ดาเนียเฮียแซ็ค' อักษรภาษาไทยที่น่ารักเกินบรรย

ตัวของดาเนียถูกหย่อนวางลงที่สนามหญ้าใต้ต้นหางนกยูงฝรั่งที่กำลังออกดอกสีส้มแสดบานเต็มต้น พอเธอจะวิ่งหนีก็ถูกคนมือไวเกี่ยวเอวไว้จนแน่น"คนวิตถารปล่อยเนียสิ! ใครเขามาปั๊มลูกกลางสนามแบบนี้เล่า เนียอายนะคะ" เขาไม่สนใจยังคงลอยหน้าลอยตาใช้มือเพียงข้างเดียวปูผ้าปิกนิกอย่างทะมัดทะแมงทั้งที่มีเหลือเพียงมือข้างเดียวที่ไว้ใช้งานเท่านั้น เพราะอีกข้างจำเป็นต้องใช้รัดเอวของว่าที่ภรรยาก่อนที่เธอจะวิ่งหนีเข้าไปในบ้าน"พี่ชายเนียไม่เคยบอกหรือไงว่าเฮียกินดุ!!" หันมาค้อนตาขาวใส่เธอแล้วหิ้วตัวเธอกดลงกับผ้าปูปิกนิกลายสก็อตสีดำกรี๊ด!!!"เมียจ๋าผัวยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะจ๊ะ แค่นี้ก็ร้องแล้วเหรอ" ว่าจบเขาก็ถลกเสื้อยืดสีขาวของตัวเองเขวี้ยงทิ้งกับพื้นหญ้า แล้วคร่อมลงมาทาบทับเธออย่างรวดเร็ว"อื้ออออ" ปากอิ่มถูกประกบลงมาอย่างหนักหน่วงและรุนแรง ปลายชิวหาถูกแทรกพันและรัดรึงจากเรียวลิ้นที่ดุดันของคนด้านบน มือน้อยที่พยายามทุบตีลงมาที่บ่ากว้างถูกจับยึดแล้วตรึงขึ้นเหนือศรีษะแม้ใจอยากจะปฏิเสธและหลีกหนีแต่ร่างกายกลับรู้สึกชาและร้อนวาบไปทั่วกาย สติที่มีเหลือเพียงน้อยนิดก็พลันหายวับดับสูญสิ้น วินาทีนี้เขาดุอย่างที่ปากว่าจริ

เพราะอยากขอบคุณเฮียแซ็คที่เมื่อวานปรนเปรอจนเธอถึงกับเป็นลมล้มพับดาเนียจึงรีบตื่นตั้งแต่ตีห้ามาเตรียมกับข้าวกับปลาให้สามีคนดีกิน เขาจะได้รู้ว่าเธอเองก็เป็นแม่บ้านแม่เรือนได้อยู่เหมือนกัน และอาหารที่เธอทำนั้นก็เป็นอาหารไทยเมนูง่าย ๆ บ้าน ๆ เช่นข้าวผัดไข่นั่นเอง สุริยะที่สวมเสื้อเชิ้ตสีกรมสวมกางเกงยีนส์เดินขึ้นมาจากห้องนอนใต้ดินทำจมูกฟุตฟิตแล้วปรี่เข้ามาโอบกอดภรรยาที่กำลังตักน้ำซุปกระดูกหมูหัวไชเท้าใส่ถ้วยอย่างขมักเขม้น"กลิ่นหอมจังเลยเนีย"เข้ามาอ้อนแม่ครัวแล้วบรรจงจูบซับลงบนหัวไหล่เปลือยที่สวมเสื้อเกาะอกเปิดไหล่ลายดอกไม้สีฟ้าสดใส ดวงตาคมกวาดมองผิวเนียนละเอียดที่ไร้สร้อยคอประดับ และรู้สึกว่ามันขาดบางอย่างไป จึงได้หายเข้าไปห้องหนังสือและกลับออกมาพร้อมกับกล่องไม้ และหยิบสร้อยลูกกุญแจสีทองคล้องลงมาที่ลำคอระหงจี้ลูกกุญแจห้อยทิ้งตัวอยู่กลางร่องอกที่โผล่พ้นขึ้นจากเสื้อดูเซ็กซี่เย้ายวนชวนให้เกิดอารณ์ตั้งแต่ยังไม่ได้กินมื้อเช้า แม่ครัวฉงนใจรีบจับเครื่องประดับที่เธอคุ้นเคยขึ้นมาดู เพราะมันคือสร้อยคู่รักที่อยู่คู่กับสร้อยอีกเส้นของเฮียแซ็ค"นึกไงเอามาสวมให้เนียล่ะคะ" ยื่นมือไปปิดเตาแก็สและหันหน