All Chapters of Contracted to the Devil Billionaire: Chapter 41 - Chapter 50

Alijax POVAko ang nag-imbita kay June. Wala akong gana makipag-usap sa hayop na ‘yun, pero ang tanging paraan para makuha ang gusto ko ay tapatan—o higitan—ang alok ng tatay ni Atticus.Pwede ko namang gawin ‘to nang pribado, pero gusto kong ipaalam kay Yuri na hindi ako basta manonood sa gilid. Gusto ko siyang gulatin.Nagyelo si Atticus sa mga bisig ko, nanlalaki ang mata habang nakatingin sa kabilang dulo ng silid—kung saan ang ama niya ay mukhang pareho rin ang reaksyon.Bumitaw ako sa kanya, kahit naiinis akong gawin ‘yon. Gusto ko pa siyang titigan habang unti-unting nawawala ang pag-asa sa mukha niya. Gusto kong hatakin siya palayo, parusahan siya sa ilusyon niyang kaya niyang tumakas.Hindi ko mapigilan ang pagbabalik ng alaala kanina. Isang linggo niya akong hindi pinansin, at putangina, nabaliw ako sa inis. Kaya hinayaan ko siya. Binigyan ko siya ng limang minutong kontrol.Kung pinili niyang patayin ako sa loob ng limang minutong ‘yon, tatanggapin ko nang walang reklamo.P

Atticus POVALAM KO NAMANG hindi dapat bastusin ang patay, pero mahirap talagang makaramdam ng awa para kay Salvatore acostaloña. Ipinahiya niya ako sa napakaraming paraan.Tatlong araw matapos ang engrandeng pagtitipon, tinutulungan ako ni Giulia na buuin ang kasuotan ko para sa libing.“I’m thinking Audrey Hepburn from Breakfast at Tiffany’s,” bulong ko, habang hinihiling sa kanya na ayusin ang buhok ko sa istilong fifties. Kumpleto ko na ang buong outfit, pati ang itim na gloves na hanggang siko at ang dark shades.Habang hinihila at tinatali ni Giulia ang buhok ko na parang minamasa niyang harina, hindi ko maiwasang mapansin na magaling pala siya rito—dahil hindi man lang masakit.“I’m going to get him to pay you more,” sabi ko, habang nakatingin sa repleksyon ko sa salamin. “You technically aren’t supposed to be my hairstylist.”“Mr. acostaloña pays me enough, no?” sagot niya. “Too much.”Napaisip ako.Pagkatapos niyang ayusin ang buhok ko, sinuri ko ang sarili ko sa salamin. Isa

Inis na inis na ako pagkatapos ng libing nang magdesisyon si Annette Escoban na lalapit pa sa akin at magpanggap na isang paladin para sa kapatid niyang babae. Alam kong takot siya sa akin — sobra pa — at gayon pa man, nagkaroon siya ng lakas ng loob para lumapit. “Baka magkunwari siyang hindi kailangan ng pag-ibig, pero ang totoo, siya ang nangangailangan nito higit pa sa kahit sino,” sabi ko sa aking sarili. Kung hindi mo kayang ibigay sa kanya, palayain mo na siya. Wala akong nararamdaman para kay Annette Escoban. Baka hindi siya ang walang buhay na manika na ipinapakita niyang siya, pero ngayon, nakakainis siya. Dahil nakukuha niya ng madali ang mga bagay na hindi ko makakamtan. Ang loyalty ko ay kay Atticus. Magagawa ko ang lahat — itulak si Escoban papasok sa bahay ko, ipatong ang singsing sa daliri niya, ipasuot ang diamond collar sa leeg niya — pero sa dulo, may mga bagay na hindi ko kayang pilitin. Hindi ko kayang bilhin. Tulad ng loyalty at tiwala niya. At alam ko

Atticus POV I’ve never been more worried in my life. Nang ipinasok ako ni Alijax sa elevator, wala akong nagawa kundi sumunod. Tahimik akong sumabay sa kanya paakyat sa penthouse, habang ang puso ko naman ay nagwawala sa dibdib ko—isang duguang gulo na hindi ko mapigil. Alam kong wala akong kapangyarihan ngayon. Kahit anong gawin ko, wala na akong laban. Beny crossed a line. Normal men are protective over their women. But Made men? They’re borderline territorial. Sa Costanloña Nostra, kapag nagkaroon ka ng asawa—mapa-pag-ibig man o isang business acquisition—nangangako kang poprotektahan siya ng sarili mong buhay. Anumang insulto sa iyong asawa ay insulto na rin sa iyong pagkatao. At kung may sinumang magtatangkang agawin ang asawa ng isang Made man? There is always a price to pay. And if Alijax could kill someone just for touching me, what do you think he’ll do after hearing that Beny was planning to run away with me? I don’t even want to imagine it. Ang tanging ma

Atticus’S POVPANGATLONG beses ko na itong pagligo ngayong araw.O, kung tutuusin, kinabukasan na—isang madaling-araw—nang pumasok ako sa guest bathroom sa ibaba. Kailangan ko ng malamig na tubig. Mainit at malagkit pa rin ang pakiramdam sa pagitan ng mga hita ko, at may manipis pang patong ng pawis sa balat ko mula kanina—mula sa ibabaw ng pool table.Sumandal ako sa tiles habang bumabagsak ang tubig sa balat ko. Doon ko lang napansin ang nangingitim na mga marka sa loob ng hita ko, pati na ang serye ng kagat na nakatatak sa balat ko—hugis ng mga ngipin niya.At ang mas nakakahiya, lalo lang akong namula sa nakita ko.Kailangan kong magpalamig.Kailangan kong mag-isip.Matagal ko nang kinamumuhian ang lalaking ito.Noong lima pa lang ako, noong unang beses kong narinig ang takot sa boses ng ama ko nang banggitin siya. Noong labing-anim ako, noong pumirma siya sa kasunduan ng kasal nila ng kapatid ko nang hindi man lang ito nilingon. At ngayong dalawampu’t isa ako, matapos niyang bari