All Chapters of เมื่อฉันเข้ามาในนิยายที่ฉันอ่านจบแล้ว ชีวิตของฉันก็หวานหมูสิ: Chapter 61 - Chapter 70

คาลอสเอื้อมมือไปจับเส้นผมของโอฟีเลียเอาไว้ เขาจุมพิตลงไปสลับกับโอบกอดเธอเอาไว้อย่างแนบแน่นในอ้อมแขน เขาไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวต่ออำนาจขององค์รัชทายาทเลยแม้แต่น้อย เพราะเขาคิดว่าหากหมอนั่นเล่นตุกติกอะไร เขาเองก็จะไม่ยอมเหมือนกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมาก็ตาม เขาจะต้องปกป้องโอฟีเลียเอาไว้ให้ได้ “อื้อ..”เธอร้องครางในลำคอเล็กน้อย เมื่อเขาพรมจูบทั่วใบหน้าของเธอเพื่อเป็นการปลุกเธอให้ตื่นขึ้นมาในยามเช้าของวันนี้ เขารู้ดีว่าเมื่อคืนเขารังแกเธอหนักมือมากไปหน่อย แต่ถึงอย่างนั้นเพราะเข้านี้เขาจะต้องเดินทางเข้าไปในพระราชวัง เขาอยากจะได้กำลังใจจากเธอสักหน่อย“ที่รัก..เช้าแล้วครับ ตื่นขึ้นมาไปส่งข้าก่อนสิ แล้วเจ้าค่อยกลับมานอนต่อ”เธอปรือตาขึ้นมามองหน้าเขา ก่อนจะซุกเข้าไปในอ้อมแขนของเขา“ไม่ไป..ไม่ได้หรือ”“แน่นอนว่าไม่ได้อยู่แล้ว..ไม่เอาน่า อย่างอแงเช่นนี้สิ เพราะมันทำให้ข้าไม่อยากแยกจากเจ้านะ”ใบหน้าที่งดงามนั้นฉายแววเอาแต่ใจอย่างชัดเจน เธอจ้องมองเขาด้วยความรู้สึกมากมายในใจ ความโกรธเคืองระหว่างเราทั้งสองคนนั้นจางหายราวกับเมฆหมอกที่ปกคลุมเราทั้งสองคนสลายหายไปเพราะแสงของดวงตะวันที่โผล่พ้นขึ้นมาจากขอบฟ

“ข้าไม่เคยรู้สึกอยากฆ่าใครขนาดนี้มาก่อนเลย ให้ตายเถอะ”คาลอสรีบคว้าตัวของโอฟีเลียมากอดเอาไว้ เพราะเธอทำท่าทางราวกับจะบุกไปที่พระราชวังให้รู้แล้วรู้รอดไป“เราต้องใจเย็นก่อนครับที่รัก เพราะสิ่งที่ข้าเล่าไปทั้งหมดมันแค่มาจากการคาดเดาของข้าเท่านั้นเอง ยังไม่มีหลักฐานยืนยันเลยว่าองค์จักรพรรดิซิลเวสเตอร์กำลังหลอกใช้จูเลียน และหลอกใช้เราด้วย”เธอหลับตาลงช้าๆเพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเอง โอฟีเลียแทบไม่เชื่อหูตัวเองในยามที่เธอได้ยินสิ่งที่คาลอสเล่าออกมา เธอคิดว่ามันแปลกที่องค์จักรพรรดิไม่ยินยอมเลือกที่จะทำอะไรสักอย่างเพื่อจูเลียนเลย มันเหมือนกับว่าน้องสาวของเธอไม่ได้สำคัญอะไรกับเขาเลย แล้วมันก็เป็นไปตามที่เธอคิดจริงๆอย่างนั้นสินะ หมอนั่นไม่ได้รักจูเลียนเท่าที่เขาจะสามารถยินยอมเสียสละอะไรเลยมันแปลกตั้งแต่การพบเจอที่ไม่คาดฝันขององค์จักรพรรดิและจูเลียนแล้ว เขาพยายามเข้าหาจูเลียนแล้วร้องขอให้นางอยู่ที่พระราชวังกับเขาเธอไม่อยากจะคิดแบบนี้เท่าไหร่นักแต่..บางที ในบางทีซิลเวสเตอร์อาจจะเป็นเหมือนกันกับเธอ เขาอาจจะเข้ามาอยู่ในนิยายเรื่องนี้เหมือนกันกับเธอก็ได้ เราทั้งคู่ต่างมีจุดจบคือความตายและเขาพยายามจ

“ดูเหมือนว่าข้าจะติดค้างคำขอบคุณกับท่านบารอนนะคะ ข้าขอขอบคุณที่ท่านพาข้าไปที่กลุ่มการค้าเทอรัน และขอโทษด้วยสำหรับการหลอกลวงท่าน..”บอกตามตรงว่าในใจของลีออนเขาไม่ได้อยากได้รับคำขอบคุณจากเธอเลยเพราะมันหมายความว่าเรื่องราวของเราทั้งสองคนมันจบลงแล้วยังไงละ“เลดี้จะกลับไปหาเขาอย่างนั้นหรือครับ”โอฟีเลียไม่ได้ตอบคำถามนั้นของลีออน เธอส่งยิ้มให้เขาแทนคำตอบ“หากว่าท่านบารอนมีสิ่งใดอยากให้ข้าช่วยเหลือก็บอกกล่าวมาได้เลยนะคะ ข้ายินดีที่จะช่วยเหลือท่านอย่างเต็มที่”ลีออนขบเม้มริมฝีปากแน่น เขามองหน้าเธอด้วยความรู้สึกเจ็บปวดอย่างไร้ที่มา อีกฝ่ายไม่ได้ผิดเลยสักนิดเดียวที่ปฏิเสธ เพราะความรู้สึกของใครก็ต้องให้คนคนนั้นรับผิดชอบเอาเอง เธอไม่ผิดที่ไม่รักเขา แต่เขาต่างหากที่เป็นฝ่ายผิดที่เขาดันไปรักเธอและคาดหวังในสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้“ครับ..หากมีเรื่องที่ต้องการช่วยเหลือข้าจะไปหาเลดี้นะครับ ท่านเองก็เช่นกันหากว่าท่านมีเรื่องใดให้ข้าช่วยเหลือ..”หากว่าในวันข้างหน้าชายผู้นั้นหลอกลวงและทำให้เธอเจ็บปวดอีก“ก็มาหาข้านะครับ”โอฟีเลียก้มหน้าลงเล็กน้อย“ขอบคุณท่านบารอนมากนะคะ ข้าขอขอบคุณท่านจากใจจริงๆ”เธอกำลังท

มาร์โคเดินกลับมาที่แอเรียนาอีกครั้งหนึ่งพร้อมกับเนื้อย่างเสียบไม้ในมือ ที่สวนด้านหน้าของคฤหาสน์เขามองเห็นเพียงแค่เลดี้แอเรียนาเท่านั้น“นักบุญหญิงผู้นั้นนางหายไปไหนแล้วครับ..ข้าซื้อของมาฝากนางด้วย อ่อ..แล้วก็มีในส่วนของเลดี้ด้วยนะครับ”โอฟีเลียสูดลมหายใจเขาลึกๆ“เรามาพูดคุยกันแบบตรงไปตรงมาดีไหมเพคะองค์รัชทายาท”น้ำเสียงและท่าทีของเธอมันเริ่มเปลี่ยนไปในทันที นั่นทำให้มาร์โครับรู้ได้เลยว่าจะต้องมีเรื่องที่เคร่งเครียดรอเขาอยู่อย่างแน่นอน“ได้เลยครับ เลดี้มีเรื่องอะไรจะกล่าวก็พูดแบบตรงไหนตรงมาได้เลย..”โอฟีเลียไม่อ้อมค้อมเธอเริ่มพูดคุยเรื่องราวที่อัดแน่นอยู่ในใจออกไปเพื่อให้มาร์โคได้รับฟังอีกด้านหนึ่งของงานเทศกาล คาลอสพาจูเลียนเดินทางไปยังท่าเรือของแอเรียนา เขาส่งนางขึ้นเรือด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง“ข้าจะไปรับเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว เพราะอย่างนั้นดูแลตัวเองให้ดี..ให้เวลาเป็นเยียวยาในทุกความเจ็บปวดของเจ้า.”จูเลียนพยักหน้า เธอยกมือขึ้นมาแล้วโอบกอดท่านพี่คาลอสเอาไว้“ข้าจะกลับมาอีกครั้งในวันที่พี่ทั้งสองคนแต่งงานกันนะคะ..พี่คู่ควรกับท่านพี่โอฟีเลียผู้งดงามของข้ามากจริงๆ ทั้

ครั้งแรกที่เขามองเห็นใบหน้านั้น เมื่อเขามองทอดออกไปยังสวนของวิหารศักดิ์สิทธิ์ เขามองเห็นสตรีผู้หนึ่งซึ่งมีเรือนผมสีทองสว่าง เธอกำลังฮัมเพลงในขณะที่มือทั้งสองข้างจับไม้กวาดแล้วเริ่มกวาดใบไม้ในสวนที่แสนกว้างใหญ่ของวิหารศักดิ์สิทธิ์ สตรีผู้นั้นคือบุตรนอกสมรสของเซอร์เกรท เธอคือนางเอกของเรื่องนี้ และใบหน้านั้นแสนงดงามสมกับตำแหน่งนางเอกของเรื่องนี้จริงๆ เขาไม่เข้าใจว่าเขาเข้ามาอยู่ในร่างขององค์จักรพรรดิซิลเวสเตอร์ที่มีอนาคตจะต้องตายได้อย่างไรกัน แต่ในเมื่อเขาเข้ามาอยู่ในนิยายที่เคยอ่านเช่นนั้นเขาก็ไม่ลังเลเลยที่จะหาทางเอาชีวิตรอดความตาย เขาคิดแบบนั้นจนตัวเองได้ลิ้มรสการมีอำนาจในครั้งแรก ใช่แล้ว..คนจำนวนมากก้มหัวให้เขาในช่วงเวลาที่เขาเดินผ่าน คำสรรเสริญเยินยอพวกนั้นทำให้เขารู้สึกมีความสุขกับตำแหน่งองค์จักรพรรดิ และนั่นทำเขารู้สึกโลภขึ้นมา เขาอยากจะอยู่ในตำแหน่งนี้ต่อไปเรื่อยๆอย่างไม่มีที่สิ้นสุดนั่นทำให้เขาใช้ความคิดมากมายเพื่อที่ตัวเองจะได้เป็นองค์จักรพรรดิต่อไป และคนที่เขาจะสามารถพึ่งพาได้นั่นก็คือจูเลียน นางเอกของเรื่องนี้ ความประทับใจจากครั้งแรกที่เราพบเจอกันนั้นไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเลย