All Chapters of ข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก: Chapter 51 - Chapter 60

เมื่อเฟยห้าวเทียนเห็นว่าทำเช่นไรเยว่ลี่อิงก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอมให้เขาค้างที่ตำหนัก และเขาเองก็ไม่คิดที่จะกลับไปนอนที่ตำหนักตนเองอย่างแน่นอน จึงได้อ้างเรื่องการหาหลักฐานที่นางยังหาไม่ได้มาเป็นข้ออ้าง“เจ้ายังหาหลักฐานเอาผิดสนมฉินหวงกุ้ยเฟยไม่ได้ใช่หรือไม่ วันนี้ถึงยังไม่ตัดสินความให้จบ” เฟยห้าวเทียนเอ่ยพร้อมจดจ้องใบหน้างามเพื่ออ่านความคิดของนางเยว่ลี่อิงที่นั่งทำสีหน้าไม่พอใจก็เปลี่ยนสีหน้าไปในทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเฟยห้าวเทียน เพราะมันเป็นอย่างที่เฟยห้าวเทียนพูดจริงๆ นางยังไม่สามารถที่จะหาหลักฐานมากพอที่จะใช้มัดตัวสนมฉินได้ ที่จริงหากเป็นนางสนมนางอื่นเพียงหลักฐานที่วางยาห้ามครรภ์สนมทั้งหลายก็อาจมากเพียงพอ แต่สำหรับสนมฉินหวงกุ้ยเฟยมันไม่ง่ายเช่นนั้นเลย เพราะถ้าความผิดไม่มากพอท่านอัครเสนาบดีพ่อของนางย่อมเข้ามาช่วยเหลือนางเป็นแน่ห้าวเทียนฮ่องเต้โบกมือเพื่อไล่นางกำนัลขันทีในห้องออกไป ทุกคนต่างหันมามองที่เยว่ฮองเฮาว่าจะปฏิเสธหรือไม่ เพราะตั้งแต่เข้าห้องมาคนหนึ่งไล่คนหนึ่งเรียกจนพวกเขาทำตัวไม่ถูก แต่เมื่อเห็นว่าเยว่ฮองเฮานิ่งเงียบพวกเขาเลยรีบออกไปทันทีเกากงกงรีบเอ่ยให้ทุกคนถอยห่างจากหน้

เมื่อคืนนี้กว่าที่เขาจะหลับได้ก็ทรมานอยู่นาน เช้านี้หน้าตาของเขาจึงไม่สดใสต่างจากอีกคนที่มีหน้าตาเบิกบาน แต่นางก็ได้หาสนใจเขาไม่ ที่จริงวันนี้เขาคิดจะให้นางจัดการเอง แต่ก็เป็นห่วงกลัวนางจะรับมือกับอัครเสนาบดีฉินไม่ได้จึงมาด้วยขณะที่เดินไปอุทยานเกากงกงเอ่ยขอร้องกับเยว่ฮองเฮาให้ง้อห้าวเทียนฮ่องเต้เสียหน่อย เพราะไม่เช่นนั้นวันนี้เหล่านางกำนัลขันทีคงอยู่อย่างไม่เป็นสุขเยว่ฮองเฮาหันหลังไปมองก็เห็นสายตาที่เว้าวอนของนางกำนัลขันทีที่ตามเสด็จมาจึงได้พยักหน้าตอบ ห้าวเทียนฮ่องเต้เห็นที่เกากงกงแอบกระซิบกับเยว่ฮองเฮา เขาก็แอบดีใจเล็กน้อย“ฝ่าบาทให้คนไปตามบรรดาบิดาของพวกนางมาแล้วใช่หรือไม่เพคะ”เขาเงียบไม่ยอมตอบ จนเดินมาถึงศาลาในอุทยานเขาก็เข้าไปนั่งด้านในโดยหันหน้าไปทางอื่น ทำเป็นไม่สนใจนาง“ฝ่าบาทเพคะ” น้ำเสียงออดอ้อนแต่เขาก็ยังทำเมินเฉยใส่นาง ในเมื่อเขาไม่ใส่ใจนาง นางจึงไม่คิดจะเอ่ยต่อเมื่อผ่านไปครู่หนึ่งเขาเห็นว่านางเงียบนิ่งไปนานจึงได้หันมามอง แต่คราวนี้กลายเป็นนางที่ทำเมินใส่ เมื่อเยว่ฮองเฮาเห็นว่าเขาหันมามองนาง นางก็เลยทำเป็นหันหน้าหนีเหมือนที่เขาทำกับนางในคราวแรก ห้าวเทียนฮ่องเต้ถึงกับล

รุ่งเช้าวันต่อมาห้าวเทียนฮ่องเต้ลืมตาตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างทั้งที่เขายังอยากนอนโอบกอดสตรีที่ซุกอกแกร่งของเขา แต่เพราะเช้านี้มีงานใหญ่รอเขาอยู่จึงทำให้เขาต้องตัดใจลุกขึ้นจากเตียงขึ้นมาแต่งตัวเขานั่งมองสตรีที่นอนหลับใหลอย่างสงบอยู่บนเตียงนอน ใจจริงเขาไม่อยากปลุกนางให้ตื่นขึ้น เขาอยากให้นางมีเวลานอนต่ออีกสักหน่อยหลังจากเหนื่อยล้าจากการโดยเขาเคี่ยวกรำมาทั้งคืนแล้ว แต่เขามีเรื่องสำคัญที่ต้องกำชับนางเขาใช้มือลูบไปยังแก้มนิ่มก่อนจะใช้จมูกกดลงไปเบาๆ สตรีที่นอนอยู่ลืมตาตื่นขึ้นอย่างงัวเงีย เมื่อเห็นบุรุษที่นั่งอยู่ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจึงลุกขึ้นนั่งก่อนจะขยี้ตาเบาๆ“ฝ่าบาท ขอประทานอภัยเพคะ” เยว่ฮองเฮาเอ่ยทั้งที่ยังสะลึมสะลือตื่นไม่เต็มตา“ไม่เป็นไร ที่จริงข้าไม่อยากปลุกเจ้า แต่ข้ามีเรื่องอยากจะย้ำเตือนเจ้าเสียหน่อย” ห้าวเทียนฮ่องเต้เอ่ยอย่างเอ็นดูในท่าทางงัวเงียราวเด็กน้อยของนาง“เรื่องอันใดหรือเพคะ”“วันนี้ในวังหน้าอาจมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น วันนี้เจ้าอย่าออกจากตำหนักไปไหน ข้าให้องครักษ์เงาและทหารองครักษ์ที่ไว้ใจได้มาคอยดูแลที่ตำหนักแล้ว แต่ข้างนอกข้าไม่แน่ใจว่ามีคนของอัครเสนาบดีฉินปะปนอ

ณ ตำหนักหูเตี๋ยรุ่งเช้าของวันนี้ก่อนที่อัครเสนาบดีฉินจะเดินทางไปเข้าประชุมเช้าที่ท้องพระโรงในวังหลวง เขาได้สั่งให้คนไปพาบุตรสาวออกจากวัง เพราะเขาเชื่อว่าห้าวเทียนฮ่องเต้ได้หลักฐานมัดตัวบุตรสาวของเขาแล้ว ย่อมไม่มีวันปล่อยนางไปเป็นแน่สำหรับอัครเสนาบดีฉินการพาบุตรสาวของตนออกมาจากวังหลวงไม่ใช่เรื่องยาก ถึงแม้ในยามนี้บุตรสาวของตนยังโดนกักบริเวณอยู่ก็ตามเพราะขันทีนางกำนัลรวมถึงองครักษ์และทหารยามเฝ้าวังหลวงก็มีคนของเขาอยู่เมื่อคนของอัครเสนาบดีฉินมาถึงก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้สนมฉินหวงกุ้ยเฟยได้รับรู้สถานการณ์ สนมฉินฮวงกุ้ยเฟยได้ยินเรื่องที่ขันทีเล่าให้ฟังว่าตนจะต้องหนีออกจากวังหลวงก็รู้สึกเดือดดาลอย่างยิ่ง เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมานางต้องทนกับเยว่ฮองเฮามาตลอด และหวังว่าสักวันนางจะได้ขึ้นไปอยู่ในตำแหน่งฮองเฮานางจึงได้ทนมาจนถึงวันนี้ข้าวของที่อยู่ภายในตำหนักถูกเขวี้ยงปาจนแตกกระจายเพื่อระบายโทสะที่มี แต่ก็ไม่สามารถระบายออกไปจนหมดได้ เมื่อนึกว่าที่ผ่านมานางต้องอยู่อย่างคับแค้นใจมาโดยไม่ได้อะไรตอบแทน ในเมื่ออย่างไรเสียนางก็ต้องหนีออกจากวังและไปใช้ชีวิตอย่างหลบๆ ซ่อนๆ นางจึงคิดจะจัดการเยว่ฮองเฮาก่อ

เมื่อทหารองครักษ์ที่ยืนอยู่ด้านนอกท้องพระโรงเห็นพลุส่งสัญญาณ ก็รีบเข้าไปแจ้งห้าวเทียนฮ่องเต้โดยทันที เพียงได้ยินรายงานจากองครักษ์ห้าวเทียนฮ่องเต้รีบลุกจากบัลลังก์ และหันไปสั่งให้อ๋องสามเป็นผู้จัดการทุกอย่างต่อจากเขาเขารีบใช้วิชาตัวเบาไปยังวังหลังโดยทันที โดยมีองครักษ์เงาและหน่วยองครักษ์ลับจากตระกูลเยว่ติดตามมาด้วย ในใจเขารู้สึกหวาดหวั่นเพราะไม่ว่าผู้ใดจะจุดพลุแต่นั่นหมายถึงว่าวังหลังกำลังเกิดเหตุการณ์ไม่ดีเป็นแน่เมื่อมาถึงวังหลังตำหนักที่มีผู้คนพลุกพล่านและส่งเสียงดังกลับกลายเป็นตำหนักของสนมหลี่ เขาระบายลมหายใจออกมากเฮือกใหญ่เพราะในคราวแรกที่มีทหารองครักษ์รายงานว่าเห็นพลุส่งสัญญาณเขาคิดว่าเป็นตำหนักคุนหนิงหรือไม่ก็ตำหนักเล่อโซ่วถางแต่เมื่อเห็นว่าเป็นตำหนักของสนมหลี่จึงได้รู้สึกสบายใจขึ้นมา เพราะเขาไม่คิดว่าจะมีผู้ใดมาทำร้ายสนมหลี่ที่ตอนนี้ถูกลดขั้นและยังถูกกักบริเวณ แต่ก็สงสัยว่าเกิดอันใดถึงขั้นต้องจุดพลุส่งสัญญาณ เขาจึงเดินเข้าไปในตำหนักเพื่อดูว่าเกิดเหตุการณ์อันใดขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในตำหนักใจของเขาเริ่มสั่นกลัวอีกครั้ง เพราะภายในตำหนักมีคนของตำหนักคุนหนิงและตำหนักเล่อโซ่วถาง และ