All Chapters of เพลิงเสน่หามายาสีรุ้ง: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่ 22.“มองพี่จ้าสิรุ้ง มองฉันสิที่รัก...” เสียงแหบห้าวสั่นพร่า มือหนาเอื้อมไปประคองกอบกุมทรวงสาวที่ไหวกระเพื่อมตามแรงขยับกายแกร่งไว้แล้งบีบเฟ้นอย่างหลงใหลในขนาดเกินมือ จัสตินทั้งบีบเฟ้นและบดขยี้ยอดทรวงสีหวานอย่างเมามันและก้มลงมาดูดกลืนมันไว้ด้วยความหิวกระหายสร้างความเสียวซ่านปั่นป่วนให้กับเธอในขณะที่สะโพกแกร่งก็ถาโถมเข้าหาไม่หยุดเคลื่อนไหวแม้สักนาที ดวงตาคมเป็นเขียวเข้มแทบดำมืดตามอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นไฟสวาทลามเลียไปทั้งกานของเขายิ่งได้เห็นร่างงามขาวกระจ่างครางกระเส่าเร่าร้อนอยู่ท่ามกลางปุยเมฆนอกกระจกเขายิ่งรู้สึกเหมือนกำลังร่วมภิรมย์อยู่กับนางฟ้าบนสวรรค์สายรุ้งปรือตามองเขาตามคำขออ่อนหวานแล้วก็หน้าแดงขึ้นเมื่อเธอมองตามสายตาของเขาที่ทอดต่ำลงมายังจุดที่สองร่างสอดประสานกัน หญิงสาวมองมันอย่างหลงใหลอย่างที่ไม่นึกว่ามันจะให้ความรู้สึกที่เร้าใจถึงเพียงนี้ก่อนจะหลับตาลงเมื่อจัสตินเร่งจังหวะแรงขึ้นเร็วขึ้นจนเธอหัวสั่นหัวคลอนสองมือยันกายไว้แล้วเด้งสะโพกขึ้นรับทุกจังหวะร้อนแรงของเขา จนในที่สุดทุกอย่างก็ระเบิดพร่างพราย สองร่างเปลือยเปล่าสั่นสะท้านอย่างสุขสมก่อนจัสตินจะถาโถมกายอย่างไร้เรี่ยวแ

ตอนที่ 24.โฮ่งๆ ... เจ้าไคเซอร์เห่าตอบอย่างเริงร่า เจ้าหมาตัวโตกระดิกหางอย่างแสนรู้ คุณย่าแอนนายิ้มอย่างเอ็นดูและค่อนข้างแปลกใจที่เจ้าไคเซอร์นั้นตามติดสายรุ้งตลอด คอยคลอเคลียไม่ห่างทั้งๆ ที่มันไม่เคยเข้าใกล้หรือคลอเคลียใครอย่างสนิทสนมนอกจากจัสตินกับนางเพราะมันเป็นสุนัขที่ค่อนข้างถือตัวและหยิ่งพอๆ กับเจ้านายของมัน จะมีใครเคยรู้บ้างมั้ยนะว่าสุนัขมันก็มีความหยิ่งเหมือนกัน...“ไม่รู้ว่าจัสตินเป็นอย่างไรบ้างนะคุณวิลล์”“ตอนนี้กำลังเจรจากับคนงานอยู่ครับ แว่วว่าหัวโจกไม่ยอมลงง่ายๆ จะเอาให้ได้ตามที่ต้องการ แต่เขาขอมากกว่าที่เราจะให้ได้” “ถ้าเป็นแบบนี้คุณจัสตินคงแย่นะคะ” สายรุ้งอดเป็นห่วงเขาไม่ได้ หญิงสาวรู้สึกไม่สบายใจเลยที่ได้ข่าวว่ามีคนงานบางคนหัวรุนแรงถึงขนาดวางเพลิงโรงอาหารของคนงานจนวอดวาย คนที่ทุบหม้อข้าวตัวเองไปที่ไหนก็ไม่เจริญ... สายรุ้งคิดในใจ“คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอกจ้ะ เราแค่หวังว่าจัสตินจะอดทนให้ถึงที่สุด อย่ามีใครทำให้เขาโกรธจะดีกว่าเพราะไม่อย่างนั้นคนงานพวกนั้นแย่แน่” “ทำไมคะ”“คุณจัสตินเธอเป็นคนโมโหร้ายครับ เห็นท่าทางเจ้าสำราญอารมณ์ดีขี้เล่น แต่อย่าให้เธอโกรธครับทุกอย่างจ

ตอนที่26.“ชะ ช่วยอย่างไรคะ” หญิงสาวถามเสียงแหบพร่าแผ่วเบาแทบจะหาเสียงของตัวเองไม่เจอได้แต่นิ่งงันมองขาอย่างหวั่นไหวทั้งเขินอายที่ตนนั่งเปลือยเปล่าให้เขามองอยู่อย่างนี้ แต่ใช่ว่าเขาจะมองเธอฝ่ายเดียวนี่นา เธอก็มองร่างแกร่งเปลือยเปล่าของเขาเช่นกัน...“แบบนี้ไงจ๊ะที่รัก อา ขยับมือตามพี่จ้าสิจ๊ะ” จัสตินกระซิบบอกอ่อนโยนสรรพนามที่ใช้ก็ฟังดูออดอ้อนน่ารักน่าใครเสียจนสายรุ้งหลงเพริดไปกับเขามือบางกอบกุมแก่นกายชายใหญ่โตไว้ในอุ้งมือความร้อนระอุจากสิ่งที่อยู่ในมือแผ่ซ่านจากมือบางแล้วค่อยๆ ลามเลียไปทั้งกายจนเธอรู้สึกเหมือนร่างจะปริแตกขึ้นมาอีกระลอกมือน้อยค่อยขยับช้าๆ ตามแรงชักจูงของเขาแล้วค่อยๆ เพิ่มระดับความร้อนแรงขึ้นตามเสียงครางหนักๆ ของเขาที่ดังขึ้นเมื่อเธอขยับมือเร็วรี่ สายรุ้งรู้สึกปลาบปลื้มและย่ามใจมากขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าเสียวรัญจวนของเขา ความคิดที่จะทำให้เขารู้สึกทรมานเหมือนที่เธอรู้ก็เริ่มขึ้น...ริมฝีปากระเรื่อค่อยๆ โน้มลงมายังยอดกายชาย กลิ่นเพศรสเย้ายวนให้ลิ้มลอง สายรุ้งอ้าปากออกช้าๆ แล้วครอบครองยอดกายแกร่งแข็งขึงอย่างกล้าๆ กลัวๆ และไม่มั่นใจในคราแรกแต่รสชาติและเสียงครางอย่างพอใจของเขาก็

ตอนที่ 28.“ดีจังเลยนะคะ เวย์เสียอีกที่ทำอะไรไม่เป็น”“คุณเวย์ก็เก่งนะคะ”“แหม ชมกันเกินไปค่ะ เอาเป็นว่าวันนี้คุณเรนโบว์สอนเวย์ทำอาหารบ้างนะคะ”“ยินดีค่ะ” สายรุ้งยิ้มให้สาวสวยอย่างยินดี และแอบโทษตัวเองในใจที่คิดแง่ลบกับเวเนสซ่ามาก่อนตอนแรกเจอที่เธอรู้สึกแปลกๆ กับหญิงสาวตรงหน้า แต่เมื่อได้พูดคุยและได้รู้จักเวเนสซ่าแล้วสายรุ้งพบว่าหญิงสาวคนนี้เป็นคนที่น่าคบหาทีเดียวแต่เธอกลับไม่รู้เลยว่าเธอกำลัง หลงกล...สายรุ้งดูแลคุณย่าแอนนาเช่นทุกวันจนหญิงชราหลับไปด้วยความอ่อนเพลียซึ่งเธอไม่เข้าใจว่าคนที่มีสุขภาพแข็งแรงอย่างคุณย่าทำไมวันนี้ถึงได้ดูอ่อนเพลียนักทั้งที่เมื่อวานท่านก็ยังดูสดชื่นแข็งแรงดีอยู่หรือว่าท่านคิดมากตามหลานชายของท่านกันนะ สายรุ้งคิดขณะเดินกลับห้องนอนของตนเองแต่แล้วสายตาก็พลันเห็นอะไรแวบๆ ที่มุมทางเดินไปชั้นล่าง“นั่นใครคะ คุณวิลล์หรือคะ” สายรุ้งร้องถามแล้วเดินไปยังจุดที่เธอเห็นว่ามีคนเดินผ่านไป ตอนนี้สามทุ่มแล้วหากไม่ใช่จัสตินหรือคุณวิลล์ก็ไม่มีใครขึ้นมาชั้นบนหากไม่มีเจ้านายคนไหนเรียกใช้ใคร “เอ... ก็ไม่มีใครนี่นาหรือว่าเราตาฝาด” สายรุ้งพูดกับตัวเองเมื่อเดินมาตรงจุดนั้นกลับไม่พบ

ตอนที่30.“น้องเวย์ อย่าเพิ่ง โอ๊ะ... อื้มมม...” ชายหนุ่มครางประท้วงแต่แล้วก็พ่ายแพ้ให้แก่แรงพิศวาสที่หญิงสาวมอบให้ ร่างสูงเอนกายลงไปบนโซฟาตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่นของแมนชั่นสุดหรู ปล่อยกายใจให้เตลิดลอยไปกับเธอ หญิงสาวผู้มีความต้องการสูงและร้อนแรงเช่นเวเนสซ่าแม้จะรู้ดีว่าเธอไม่ได้มีเขาอยู่ในหัวใจแม้เศษเสี้ยวก็ตาม...“อย่าช้าใช่มั้ยคะพี่จ้า ที่รักของเวย์...” หญิงสาวเอ่ยเสียงพร่ามองชายตรงหน้าอย่างรักใคร่ เพราะเขาคือจัสตินในห้วงมโนนึกอันเร่าร้อนของเธอที่สร้างมันขึ้นมา และเขาคือชายหนุ่มที่เธอมีไว้เพื่อสนองความต้องการนี้...หญิงสาวก้มลงครอบครองแก่นกายแกร่งของชายหนุ่มที่นั่งหลับตาพริ้มสูดปากครางกระเส่าอยู่บนโซฟานุ่ม มือหนาเอื้อมมาขยี้เรือนผมสลวยอย่างเสียวรัญจวน มองริมฝีปากที่ครอบครองตัวตนของเขาอย่างเร่าร้อนนั้นด้วยความรักใคร่จะมีวันไหนมั้ยนะที่เธอจะรักเขา เพราะเขาเป็นตัวของตัวเองจริงๆ ชายหนุ่มคิดในใจอย่างพร่าเลือนแล้วหลับตาลงลืมสิ้นทุกอย่างรับรู้เพียงความสุขที่เธอปรนเปรอให้เท่านั้น...ชายหนุ่มมีสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอร้องขอ เขาหันมาเผชิญหน้ากับหญิงสาวที่นั่งเปลือยเปล่าอยู่บนเตีย