ตอนที่26.“ชะ ช่วยอย่างไรคะ” หญิงสาวถามเสียงแหบพร่าแผ่วเบาแทบจะหาเสียงของตัวเองไม่เจอได้แต่นิ่งงันมองขาอย่างหวั่นไหวทั้งเขินอายที่ตนนั่งเปลือยเปล่าให้เขามองอยู่อย่างนี้ แต่ใช่ว่าเขาจะมองเธอฝ่ายเดียวนี่นา เธอก็มองร่างแกร่งเปลือยเปล่าของเขาเช่นกัน...“แบบนี้ไงจ๊ะที่รัก อา ขยับมือตามพี่จ้าสิจ๊ะ” จัสตินกระซิบบอกอ่อนโยนสรรพนามที่ใช้ก็ฟังดูออดอ้อนน่ารักน่าใครเสียจนสายรุ้งหลงเพริดไปกับเขามือบางกอบกุมแก่นกายชายใหญ่โตไว้ในอุ้งมือความร้อนระอุจากสิ่งที่อยู่ในมือแผ่ซ่านจากมือบางแล้วค่อยๆ ลามเลียไปทั้งกายจนเธอรู้สึกเหมือนร่างจะปริแตกขึ้นมาอีกระลอกมือน้อยค่อยขยับช้าๆ ตามแรงชักจูงของเขาแล้วค่อยๆ เพิ่มระดับความร้อนแรงขึ้นตามเสียงครางหนักๆ ของเขาที่ดังขึ้นเมื่อเธอขยับมือเร็วรี่ สายรุ้งรู้สึกปลาบปลื้มและย่ามใจมากขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าเสียวรัญจวนของเขา ความคิดที่จะทำให้เขารู้สึกทรมานเหมือนที่เธอรู้ก็เริ่มขึ้น...ริมฝีปากระเรื่อค่อยๆ โน้มลงมายังยอดกายชาย กลิ่นเพศรสเย้ายวนให้ลิ้มลอง สายรุ้งอ้าปากออกช้าๆ แล้วครอบครองยอดกายแกร่งแข็งขึงอย่างกล้าๆ กลัวๆ และไม่มั่นใจในคราแรกแต่รสชาติและเสียงครางอย่างพอใจของเขาก็
ตอนที่ 27.“อ้าว จัสตินมาทานอาหารว่างกับย่าสิลูก..” คุณย่าแอนนาเรียกแล้วยิ้มให้ผู้ที่เพิ่งลงมาใหม่อย่างอ่อนโยนไม่มีทีท่าจะแปลกใจที่หนุ่มสาวทั้งสองลงมาพร้อมกันแต่หญิงสาวอีกคนกลับร้อนรุ่มในใจเมื่อเห็นจัสตินเลื่อนเก้าอี้ให้สายรุ้งนั่งข้างๆ เขาซึ่งสายรุ้งนั่งตรงหน้าเธอพอดี ส่วนเจ้าไคเซอร์นั้นเมื่อเห็นสายรุ้งเดินมาเท่านั้นมันก็วิ่งเข้าไปหาหญิงสาวอย่างตื่นเต้นดีใจพร้อมกับคลอเคลียออดอ้อนจนน่าหมั่นไส้ทั้งๆ ที่มันไม่เคยแสดงท่าทางแบบนี้กับใคร และที่สำคัญมันไม่ยอมสนิทกับใครง่ายๆ แม้แต่เธอที่เห็นมันตั้งแต่ตัวเล็กๆ เจ้าไคเซอร์ก็ไม่เคยมาคลุกคลีด้วยและไม่เคยเข้าใกล้เธอเลย...“ครับคุณย่า สวัสดีเวย์ รุ้งจ๊ะนี่เวย์ เวเนสซ่า ลอว์เลนส์ น้องสาวฉันเอง เวย์นี่รุ้งนะ”“สวัสดีค่ะคุณเวย์” สายรุ้งกล่าวกับหญิงสาวตรงหน้าอย่างอ่อนน้อมและเวเนสซ่าก็ยิ้มให้เธอบางๆ แต่รอยยิ้มของเวเนสซ่านั้นกลับให้สายรุ้งรู้สึกแปลกๆ“มานานแล้วเหรอเวย์” ชายหนุ่มถามเรื่อยๆ พลางตักขนมใส่ปากเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย “สวัสดีค่ะ พี่จัสติน คุณรุ้ง เวย์มาตั้งแต่เช้าแล้วค่ะแวะมาเยี่ยมคุณย่า”“ว่าแต่แม่กับพ่อเราไปเที่ยวยังไม่กลับเหรอ” คุณย่าถามหลาน
ตอนที่ 28.“ดีจังเลยนะคะ เวย์เสียอีกที่ทำอะไรไม่เป็น”“คุณเวย์ก็เก่งนะคะ”“แหม ชมกันเกินไปค่ะ เอาเป็นว่าวันนี้คุณเรนโบว์สอนเวย์ทำอาหารบ้างนะคะ”“ยินดีค่ะ” สายรุ้งยิ้มให้สาวสวยอย่างยินดี และแอบโทษตัวเองในใจที่คิดแง่ลบกับเวเนสซ่ามาก่อนตอนแรกเจอที่เธอรู้สึกแปลกๆ กับหญิงสาวตรงหน้า แต่เมื่อได้พูดคุยและได้รู้จักเวเนสซ่าแล้วสายรุ้งพบว่าหญิงสาวคนนี้เป็นคนที่น่าคบหาทีเดียวแต่เธอกลับไม่รู้เลยว่าเธอกำลัง หลงกล...สายรุ้งดูแลคุณย่าแอนนาเช่นทุกวันจนหญิงชราหลับไปด้วยความอ่อนเพลียซึ่งเธอไม่เข้าใจว่าคนที่มีสุขภาพแข็งแรงอย่างคุณย่าทำไมวันนี้ถึงได้ดูอ่อนเพลียนักทั้งที่เมื่อวานท่านก็ยังดูสดชื่นแข็งแรงดีอยู่หรือว่าท่านคิดมากตามหลานชายของท่านกันนะ สายรุ้งคิดขณะเดินกลับห้องนอนของตนเองแต่แล้วสายตาก็พลันเห็นอะไรแวบๆ ที่มุมทางเดินไปชั้นล่าง“นั่นใครคะ คุณวิลล์หรือคะ” สายรุ้งร้องถามแล้วเดินไปยังจุดที่เธอเห็นว่ามีคนเดินผ่านไป ตอนนี้สามทุ่มแล้วหากไม่ใช่จัสตินหรือคุณวิลล์ก็ไม่มีใครขึ้นมาชั้นบนหากไม่มีเจ้านายคนไหนเรียกใช้ใคร “เอ... ก็ไม่มีใครนี่นาหรือว่าเราตาฝาด” สายรุ้งพูดกับตัวเองเมื่อเดินมาตรงจุดนั้นกลับไม่พบ
ตอนที่29.“อา... รุ้ง อืม ต่ำอีกนิดสิจ๊ะ” จัสตินละริมฝีปากจากการดูดกลืนยอดอกสาวกระซิบวอนชิดอกอวบ ลมหายใจระอุร้อนเป่ารดยอดอกสาวที่พราวฉ่ำชื้นจากลิ้นร้ายของเขา ความร้อนผ่าวจากลมหายใจร้อนๆ ของเขาก็กระตุ้นให้ร่างสาวสะท้านด้วยความเสียวกระสัน“อุ๊ย มะ ไม่ค่ะ รุ้ง ไม่ กล้า... อื้อ” หญิงสาวพูดขาดห้วงพลางจะชักมือกลับแต่เขากลับยึดมือบางไว้แล้วชักนำไปยังความแกร่งกระด้างร้อนราวท่อนไฟใจกลางร่างหนุ่มของตน ริมฝีปากร้ายกาจก็บดจุมพิตเร่าร้อนลงบนกลีบปากนุ่มอย่างหิวกระหาย ในขณะที่สายรุ้งกอบกุมเรือนกายแข็งขึงของเขาไว้ในมือแล้วขยับตามที่เขาสอนสั่งอย่างเงอะเงิ่นเอียงอายแต่เสียงครางที่บ่งบอกความพอใจยิ่งยวดของเขาทำให้เธอกล้าที่จะทำมากกว่านั้น...“โอ้ว... รุ้ง ยอดมาก ดีเหลือเกิน...” ชายหนุ่มครางกระเส่ายามที่มือน้อยเคลื่อนไหวหยอกเย้ากายแกร่ง แล้วเขาก็ต้องเบิกตากว้างอย่างพอใจเมื่อเธอพลิกร่างงามเหนือกายร้อนผ่าวของตน...โอ นี่เธอจะทำอะไรอย่าบอกนะว่าเธอจะ... หนุ่มหล่อลุ้นระทึกเมื่อใบหน้างามแดงปลั่งเงยขึ้นสบตาอย่างท้าทาย ร่างงามเปลือยเปล่าค่อยๆ คืบคลานต่ำลงไป ต่ำลงไป“อ๊ะ อ๊า... รุ้งจ๋า สายรุ้ง เธอกำลังจะฆ่าพี่จ้าใ
ตอนที่30.“น้องเวย์ อย่าเพิ่ง โอ๊ะ... อื้มมม...” ชายหนุ่มครางประท้วงแต่แล้วก็พ่ายแพ้ให้แก่แรงพิศวาสที่หญิงสาวมอบให้ ร่างสูงเอนกายลงไปบนโซฟาตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่นของแมนชั่นสุดหรู ปล่อยกายใจให้เตลิดลอยไปกับเธอ หญิงสาวผู้มีความต้องการสูงและร้อนแรงเช่นเวเนสซ่าแม้จะรู้ดีว่าเธอไม่ได้มีเขาอยู่ในหัวใจแม้เศษเสี้ยวก็ตาม...“อย่าช้าใช่มั้ยคะพี่จ้า ที่รักของเวย์...” หญิงสาวเอ่ยเสียงพร่ามองชายตรงหน้าอย่างรักใคร่ เพราะเขาคือจัสตินในห้วงมโนนึกอันเร่าร้อนของเธอที่สร้างมันขึ้นมา และเขาคือชายหนุ่มที่เธอมีไว้เพื่อสนองความต้องการนี้...หญิงสาวก้มลงครอบครองแก่นกายแกร่งของชายหนุ่มที่นั่งหลับตาพริ้มสูดปากครางกระเส่าอยู่บนโซฟานุ่ม มือหนาเอื้อมมาขยี้เรือนผมสลวยอย่างเสียวรัญจวน มองริมฝีปากที่ครอบครองตัวตนของเขาอย่างเร่าร้อนนั้นด้วยความรักใคร่จะมีวันไหนมั้ยนะที่เธอจะรักเขา เพราะเขาเป็นตัวของตัวเองจริงๆ ชายหนุ่มคิดในใจอย่างพร่าเลือนแล้วหลับตาลงลืมสิ้นทุกอย่างรับรู้เพียงความสุขที่เธอปรนเปรอให้เท่านั้น...ชายหนุ่มมีสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอร้องขอ เขาหันมาเผชิญหน้ากับหญิงสาวที่นั่งเปลือยเปล่าอยู่บนเตีย
ตอนที่31.“เรนโบว์รอที่นี่ก่อนนะ เวย์ขอไปซื้อดอกไม้ตรงร้านหัวมุมโน่นแป๊บเดียว”“จ้ะ ไม่ต้องรีบก็ได้นะคะ ตามสบายเลยค่ะ” สายรุ้งบอกอย่างเกรงใจเมื่อวันนี้เวเนสซ่าเป็นผู้นำเที่ยวชอปปิงที่ดีเลยทีเดียวและวันนี้เธอได้อะไรหลายอย่างที่จะเอากลับไปฝากเพื่อนๆ ที่เมืองไทยเวเนสซ่าพยักหน้ายิ้มน้อยๆ ในแบบของเธอแล้วเดินไปยังร้านขายดอกไม้ร่างระหงเดินเข้าไปในร้านอย่างคุ้นเคย สายรุ้งมองตามอย่างชื่นชมเมื่อเวเนสซ่าดูงามสง่าและเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้วจนเธอลืมความรู้สึกแรกพบเมื่อเธอเห็นหญิงสาวคนนี้ไปสิ้นสายรุ้งหันมามองข้าวของมากมายที่เธอได้มาในวันนี้อย่างตื่นเต้น เธอไม่เคยซื้อของมากมายขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอมีโอกาสใช้เงินแบบนี้ แต่พอคิดๆ ไปเธอก็รู้สึกเสียดายไม่น้อยที่รูดบัตรเครดิตของจัสไปเสียมากมายเพราะต้องการประชดเขาที่ทำเป็นใจดีให้เธอใช้ซื้อของได้ตามที่ต้องการ แต่พอซื้อมาเธอก็ไม่ค่อยสบายใจเลย“แม่หนู... ยายนั่งด้วยได้มั้ย” เสียงเรียกค่อนข้างแหบพร่าเบาหวิวของหญิงชราแต่งกายซอมซ่อดังขึ้น ทำให้สายรุ้งเงยหน้ามองผู้มาใหม่ แล้วก็ทำท่าตกใจเล็กน้อยก่อนจะรีบปรับสีหน้ากลัวว่านางจะเสียใจหร
ตอนที่ 32.“อ้อ เหรอคะ ว่าแต่เธอได้แบให้เขารึยังถึงได้มั่นใจนักว่าเขาจะทิ้งฉันไปหาเธอ..” สายรุ้งตอกกลับอย่างไม่เกรงใจเพราะเริ่มจะไม่ชอบหน้ายายนางแบบทรงโตนี่แล้วสิ ซ้ำยายนี่ยังพาดพิงถึงป้าสายใจด้วยซึ่งเธอเกลียดคนที่ดูถูกคนอื่นเป็นที่สุด“อ๊ายยย แก นัง นัง...” แพทริเซียเต้นเป็นเจ้าเข้าเมื่อเจอคำพูดตรงๆ ความหมายโจ่งแจ้งของสายรุ้ง“เอ่อ เวย์ว่าคุณแพทไปที่ห้องแต่งตัวก่อนดีกว่านะคะ พอดีพี่จัสตินมีประชุมด่วนเดี๋ยวก็ออกมาดูการถ่ายแบบค่ะ”“คุณเวย์ไม่ต้องมาห้ามหรอกค่ะ วันนี้แพทจะตบนังเอเชียตัวเตี้ยนี่ให้กระเด็นเลยคอยดูสิ”“อย่าเลยค่ะ เดี๋ยวพี่จัสตินรู้จะแย่นะคะ” เวเนสซ่าทำทีห้ามร่างระหงที่พยายามจะเดินเข้าไปหาเรื่องสายรุ้งที่ยืนเชิดหน้ารออยู่อย่างท้าทายหึ เธอมีหมากตัวใหม่ที่จะกำจัดนังเรนโบว์นี่แล้วสินะ... เวเนสซ่าคิดแผนร้ายในใจโดยที่สองสาวไม่มีโอกาสรู้เลยว่ากำลังตกอยู่ในห้วงอันตราย“นี่มันเกิดอะไรขึ้น...” เสียงห้าวเข้มด้วยอารมณ์ของจัสตินดังขึ้นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวสามคนที่อยู่ในห้องทำงานส่วนตัวของเขาดูท่าทางจะกำลังเปิดศึกกันอยู่ ซึ่งเขาเกลียดมากที่ผู้หญิงจะมาทะเลาะกันเพราะเขา“เอ่อ รุ้ง...” สายรุ
ตอนที่33.“วันนี้ไม่มีอารมณ์จะดูแล้วเรากลับกันเถอะ รุ้งต้องพักผ่อนเยอะๆ นะรู้มั้ย” เขากล่าวอย่างใส่ใจประคองเธออกไปอย่างอ่อนโยน และท่าทางที่เขาปฏิบัติต่อสายรุ้งทำให้เวเนสซ่ามองตามอย่างขุ่นเคือง...แพทริเซียมองหน้าของเวเนสซ่าอย่งหมิ่นแคลนเมื่อเวเนสซ่าเข้ามาหาเธอพร้อมทั้งระบายความอัดอั้นว่าถูกสายรุ้งข่มเหงใช้ราวกับทาสยามอยู่ลับหลังจัสติน และยังบอกอีกว่าสายรุ้งนั้นร้ายกาจแสร้งทำเป็นคนดีไม่คิดจะจับจัสตินแต่จริงๆ แล้วสายรุ้งนั้นพยายามจับจัสตินและตอนนี้จัสตินดูจะหลงสายรุ้งมาก และหากเป็นเช่นนั้นทุกอย่างของโอคอลแนลจะต้องตกเป็นของสายรุ้งและเธอก็คงถูกสายรุ้งรังแกแน่ๆ“เวย์น่ะอึดอัดนะคะ ที่ต้องพยายามเก็บความรู้สึกแต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้วค่ะคุณแพท เวย์เหนื่อย คุณย่าก็เห็นสายรุ้งเป็นเหมือนนางฟ้า ไม่ว่าเธอจะพูดอะไร คุณย่าก็เชื่อหมด เวย์เหมือนหมาหัวเน่าค่ะตอนนี้” เวเนสซ่าถอนหายใจอย่างหดหู่ทำตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้“นี่เธอต้องการอะไรกันแน่ล่ะถึงได้มาพูดแบบนี้จะหลอกใช้ฉันรึไง”“เปล่านะคะ เวย์ไม่เคยคิดแบบนั้น ถึงอย่างไรเวย์ก็เป็นน้องได้รับการอุปการะจากคุณย่าคุณพ่อคุณแม่ก็นับว่าเป็นบุญคุณล้นเหลือแล้วค่ะ” หญิงส
ตอนที่53. อวสาน“ป๊ะ ป๊ะ ป้า มะ มา ม้า...” เสียงเล็กๆ ของน้องคริสร้องเรียกบิดามารดาของตนอย่างตั้งใจ พร้อมกับร่างอ้วนกลมแก้มแดงอิ่มย้อยค่อยๆ เดินเตาะแตะมาหาคนที่สองที่นั่งตบมือเชียร์ให้ลูกน้อยเดินมาหาด้วยความตื่นเต้นเพราะน้องคริสเดินได้หลายก้าวและเดินได้ทั้งวันด้วยความขยันและตื่นเต้นที่ตัวเองเดินได้ ดังนั้นจึงทำให้ทั้งคุณย่าทวด คุณพ่อ คุณแม่และทุกคนในคฤหาสน์ต่างก็มาคอยชื่นชมความสามารถของคุณหนูน้องคริสกันอย่างยินดี“มะม้า ยะ ย่า...” เด็กชายเดินเร็วๆ ขาอ้วนๆ นั้นแทบจะลอยจากพื้นเมื่อใกล้ถึงมารดา เด็กน้อยมองดูทุกคนที่มาเชียร์ด้วยดวงตาเป็นประกายและในที่สุดก็สามารถเดินที่แทบจะเป็นวิ่งเข้าสู่อ้อมกอดของมารดาที่รอรับได้สำเร็จท่ามกลางเสียงโห่ร้องด้วยความยินดีของทุกคน“เย้ๆ คุณหนูคริสเก่งที่สุด...”“เก่งมากครับลูกพ่อ เก่งเหมือนคุณพ่อสุดหล่อไม่มีผิดเลย” จัสตินหอมแก้มยุ้ยๆ ของลูกชายแล้วก็เลยมาหอมแก้มคุณแม่ด้วย สายรุ้งมองค้อนสามีอย่างขัดเขินเมื่อตรงนี้ไม่ได้มีแค่เขากับเธอ“คนบ้า ทำอะไรประเจิดประเจ้อ”“ก็คุณแม่น่ารักน่าหอมไม่แพ้คุณลูก คุณพ่อก็ทนไม่ไหวสิครับ”“แต่นี่คนเยอะแยะ คนบ้าหน้าไม่อาย” หญิงสาวอ
ตอนที่52.“เฮ้ย อะไรวะ จัสติน นี่นายกลับมาคุยกันก่อน” เจเรมีร้องตามหลังเพื่อนรักที่เดินไปยังกลุ่มสาวๆ ซึ่งมีสายรุ้งอยู่กับหญิงสาวที่ถูกพาดพิงถึง แล้วจัสตินก็พูดอะไรสักอย่างกับพวกเธอเพราะหญิงสาวนามว่า ลิซซี่ หันมายังเขาแล้วยิ้มน่ารักให้ทำให้เขาต้องยิ้มตอบไปเก้อๆ ส่วนเพื่อนรักก็ยิ้มล้อเลียนมาให้เขาอย่างยียวน“ฝากไว้ก่อนเถอจัสติน เฮ้ย เธอเดินมาทางเราแล้วทำไงดี...” เจเรมีหน้าแดงจรดใบหูทำตัวไม่ถูกเมื่อหญิงสาวที่เขาแอบรักเดินมาหา“อยากเต้นรำกับลิซซี่สักเพลงมั้ยคะพี่เจค” หญิงสาวยิ้มให้เขาแล้วเป็นฝ่ายยื่นมือมาหา แล้วมีหรือที่เจเรมีจะปล่อยโอกาสอันดีนี้ผ่านไป...ในห้องนอนของบ่าวสาวซึ่งยัดนี้กำลังร้อนระอุเพราะสองร่างกำลังโรมรันกันอย่างเร่าร้อนเพราะความต้องการถูกเก็บกักมาตลอดสองวัน จัสตินทั้งบีบเฟ้นทั้งดูดดึงยอดอกสาวอย่างเมามันลูบไล้เรือนกายเนียนนุ่มด้วยความเสนห่าสร้างความเสียวรัญจวนให้กับร่างงามจนหญิงสาวครางกระเส่า“โอ้ว พี่จ้า อ๊า... ช่วยรุ้งด้วย” สายรุ้งครางระงมเสียวซ่านสุดใจเมื่อริมฝีปากร้ายเลื่อนไล้ลงต่ำเลียวนสะดือสวยสร้างความเสียวและจั๊กจี้ให้เธอเป็นอย่างมาก“โอ้ว รุ้งจ๋า สวยเหลือเกินที่รัก
ตอนที่51.เด็กชายตัวอ้วนกลมแก้มยุ้ยแดงปลั่งวัยห้าเดือนของผิวขาวกระจ่างเหมือนมารดาแต่หน้าคมเข้มถอดแบบจากบิดามาเต็มพิกัดนั้นนอนดูดปากจุ๊บๆ หลังจากที่กินนมจนอิ่มแปล้แล้วนั้นทำให้คนมองยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความปลาบปลื้ม ความรักความหวงแหนเจ้าตัวเล็กนี้ก็มีมากขึ้นตามไปด้วย จนแทบจะไม่อยากจากลูกเมียไปไหนเลยทีเดียวและ น้องคริส หรือเด็กชาย คริสโตเฟอร์ โอคอลเนล ก็เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของทุกๆ คน“วันนี้ไม่ไปทำงานหรือคะ” สายรุ้งถามสามีหลังจากที่นั่งมองคนตัวโตอยู่นานจัสตินสวมเสื้อผ้าชุดทำงานเต็มยศเพราะวันนี้มีประชุมใหญ่และวันนี้คู่ค้าจากประเทศต่างๆ ต่างก็มาเมืองไทยเพื่อร่วมประชุมโปรเจคสำคัญของโอคอลลแนลกรุ๊ปหลังจากที่เรื่องร้ายๆ ผ่านไปและการเดินแบบแฟชั่นโชว์สินค้าในแบรนด์อูมาร์ก็ต้องยกเลิกสร้างความเสียให้แก่ธุรกิจของเขาอยู่ไม่น้อย ดังนั้นการประชุมครั้งนี้จึงเป็นการกู้สถานการณ์ต่างๆ และสร้างความเชื่อมั่นให้กลับคืนมา เพื่อให้ผู้ร่วมลงทุนทั้งเก่าและใหม่ยอมรับและมั่นใจว่า โอคอลแนลยังคงยืนหยัดอยู่ได้และพร้อมจะก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง“ยังจ้ะขอมองน้องคริสก่อนสิครับ”“ก็เห็นมองทุกวันกอดกันหอมกันทุกวันยั
ตอนที่ 50.“ไม่นะคะ รุ้งกลัว...” หญิงสาวเอ่ยห้ามเสียงพร่าทั้งหวิวไหวร้อนซู่ไปทั้งกายด้วยความตื่นเต้น รู้สึกทรมานไม่แพ้กัน ใช่เขาคนเดียวที่ทรมานเสียเมื่อไหร่ล่ะ“พี่จ้าจะอ่อนโยนที่สุดนะครับคนดี...”จัสตินกระซิบเสียงแผ่วพร่าชิดแก้มแดงๆ นั้นก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปบดเคล้าจูบซับความหวานในโพรงปากสาวอย่างโหยหามือหนาร้อนระอุลูบไล้เรือนกายอวบอิ่มด้วยความเสนห่าแล้วค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อนอนตัวบางออกจากร่างงามช้าๆ ทุกท่วงท่าเต็มไปด้วยความอ่อนโยนเอาใจทำให้คนที่ต่อต้านอย่างไม่จริงจังนักนั้นโอนอ่อนผ่อนตามแรงจุมพิตที่ทวีความร้อนแรงขึ้นอย่างง่ายดายสายรุ้งรู้สึกหนาวสะท้านและร้อนรุ่มอยู่ในกายสาวปรือตามองคนตัวโตที่จูบซับระไล่ผิวเนื้อละมุนของตนด้วยความรักสุดใจ มือบางค่อยๆ ลูบไล้บ่ากว้างของจัสตินช้าๆ ก่อนจะเลื่อนลงมายกอกแกร่งแล้วสะกิดล้อเล่นกับยอดอกที่หดเกร็งของเขาอย่างกลั่นแกล้งเขา“เด็กดื้อ...” จัสตินเสียงแหบพร่าชิดอกอวบที่เขาดื่มกินอย่างเอร็ดอร่อยราวตนเองเป็นทารกน้อยที่โหยหิวนมมารดา ริมฝีปากร้อนผ่าวครอบครองยอดอกสีหวานมือหนาทั้งสองข้างโจมตีร่างอิ่มเอิบทั้งทรวงสาวอวบใหญ่มากขึ้นกว่าเดิมและใจกลางร่างหวานละ
ตอนที่49.“โธ่ รุ้งจ๋า...” จัสตินครางในลำคอผละออกจากบ่าบอบบางแล้วมองหน้าเธอชัดๆ มือหนาเกลี่ยเส้นผมที่ระแก้มนุ่มออกอย่างนุ่มนวล“คุณสายรุ้งครับ คุณจะยกโทษให้อภัยผมที่ผมเคยดูถูกน้ำใจคุณ เห็นคุณเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา ทั้งที่คุณไม่ธรรมดา ยกโทษให้ผมแล้วแต่งงานกับผมได้ไหมครับ คุณสายรุ้ง จงใจงาม...” จัสตินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังมองสบตากลมโตอย่างรอคอยคำตอบสายรุ้งเงยหน้ามองเขาช้าๆ พิจารณาคนตรงหน้าอย่างถี่ถ้วน เธอยอมรับว่าเขาเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาทั้งร่ำรวยเพียบพร้อม เขาเป็นคนเจ้าเสน่ห์ แน่นอนหากเลือกเขาเป็นคู่ชีวิตเธอก็อาจจะมีเรื่องปวดหัวเกี่ยวกับสาวๆ ที่มาติดพัน ถึงแม้จะค่อนข้างมั่นใจว่าเขารักเธอมากก็ตามแต่คนอื่นอาจจะหลงรักสามีของเธอก็ได้หากเธอกับเขาตกลงแต่งงานอยู่กินกัน เธอจะรับเรื่องนี้ได้ไหมและพร้อมจะเผชิญกับปัญหานี้รึเปล่า...“แน่ใจเหรอคะว่าต้องการแบบนี้ ต้องการรุ้งจริงๆ”“แน่ใจที่สุด พี่จ้ารักสายรุ้ง ไม่รู้ว่ารักตอนไหน หรืออาจจะรักตั้งแต่เจอรุ้งมาแก้ผ้าอาบน้ำในห้องของพี่แล้วก็ได้ แต่ไม่รู้ตัว หรือว่ารักตอนที่รุ้งมาลวกไข่ให้กินก็ไม่รู้” เขาล้อเลียนเธอยิ้มๆ จัสตินรู้สึกใจชื้นขึ้นเมื่อน้ำเ
ตอนที่ 48.หญิงสาวมองดอกไม้ในสวนด้วยความรู้สึกไม่ค่อยสดชื่นนักทั้งยังรู้สึกอึดอัดกับสิ่งที่เธอตั้งแง่กับเขาด้วย เธอไม่ยอมคืนดีกับจัสตินแม้ว่าเขาจะคอยตามงอนง้อก็ตาม แต่เพราะอยากลองใจจัสตินว่าเขาจริงจังกับเธอมากน้อยแค่ไหนหรือทำไปเพราะต้องการรับผิดชอบเรื่องลูกกันแน่ แต่ทุกครั้งที่เห็นแววตาออดอ้อนชวนสงสารและความเอาใจใส่จากเขา เธอก็อยากจะคืนดีกับเขาให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ในใจก็ขัดขึ้นว่า รอดูอีกสักหน่อยอย่าเพิ่งด่วนคืนดีกับชายหนุ่ม...ผู้ชายอย่างจัสตินใช้ผู้หญิงเปลืองและโลดโผนมามาก ฉะนั้นเธอต้องมั่นใจเสียก่อนว่าเธอจะไม่ใช่ทางผ่าน... และด้วยเหตุผลนี้เธอจึงมึนตึงตั้งแง่กับเขามาตลอดตลอดเวลาสามเดือนที่อยู่ที่บ้านสวน จัสตินก็ย้ายมาอยู่ที่นี่กับเธอพร้อมด้วยคุณย่าแอนนาที่เฝ้าคอยให้กำลังใจหลานชายสุดที่รัก ทุกๆ วันจัสตินจะนอนบนพื้นหน้าเตียงของเธอ เขาจะตื่นแต่เช้ามาทำอาหารให้เธอทาน สายหน่อยก็จะเข้าสวนรดน้ำผักพรวนดินเก็บผลไม้ในสวนมาให้เธอทาน พาเธอไปหาหมอเมื่อถึงเวลานัดตรวจ ไปตลาดเป็นเพื่อนเธอโดยไม่สนใจว่าใครจะมองเขาอย่างประหลาดใจแกมสงสัย แต่ภาพฝรั่งรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลาท่าทางเป็นผู้ดีมั่งคั่ง
ตอนที่ 47.จัสตินมองคนที่หลับพริ้มอยู่บนเตียงสีหวานด้วยความรักสุดหัวใจ สายรุ้งจะรู้มั้ยนะว่าเขาห่วงเธอมากแค่ไหน และเขายังรู้สึกภูมิใจในตัวเธออีกด้วยที่สามารถเอาตัวรอดและจัดการเวเนสซ่าได้อย่างที่เวเนสซ่าไม่อาจจะสู้ได้เลย ทั้งที่คนอย่างเวเนสซ่านั้นร้ายกาจและเลือดเย็น แต่ไม่น่าเชื่อว่าจะมาแพ้ทางคนท้องอย่างสายรุ้งจนราบคาบ“รุ้งจ๋า พี่จ้ารักรุ้งกับลูกนะครับ...” จัสตินกล่าวด้วยภาษาไทยอ่อนหวานก่อนจะก้มลงหอมแก้มนวลใสเปล่งปลั่งนั้นเบาๆ ทั้งกลัวว่าจะทำให้เธอตื่นจากนิทราอันแสนสุข ชายหนุ่มนั่งมองหญิงสาวอันเป็นที่รักอยู่อย่างนั้นโดยไม่ลุกไปไหน จนคนที่เยี่ยมหน้าเข้ามามองแอบยิ้มกับความรักที่หลานชายมีให้สายรุ้งเรื่องร้ายๆ ผ่านไปแล้ว ต่อไปนี้ทุกคนจะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข บนพื้นฐานความเข้าใจและรักที่บริสุทธิ์ คุณย่าแอนนาค่อยๆ ปิดประตูอย่างแผ่วเบาแล้วก้มพูดกับเจ้าไคเซอร์“แกอย่าเพิ่งไปกวนเขานะไคเซอร์ ให้เขาได้อยู่ด้วยกัน เข้าใจมั้ย”เจ้าไคเซอร์ทำท่าผงกหัวแต่ครางหงุงหงิงๆ เหมือนจะไม่ค่อยอยากทำตามแต่เมื่อมันเข้าใจเจ้านายหนุ่มแล้วว่าที่ทำไม่ดีกับสายรุ้งนั้นเพราะอะไรมันจึงเดินตามคุณย่าแอนนาไปอย่างไม่
ตอนที่46.เผี๊ยะๆ เวเนสซ่าตามมากระชากร่างอวบอิ่มที่พยายามกระถดตัวหนีอย่างแรงแล้วตวัดลงบนแก้มนวลของสายรุ้งเต็มแรงจนสายรุ้งรู้สึกมึนงงและชาไปทั้งใบหน้า... มือบางแต่ทว่าแข็งแกร่งของเวเนสซ่าทำให้สายรุ้งกลัวจับใจ ท่าทางของเวเนสซ่าน่ากลัวเหลือเกิน และเธอจะไม่ยอมให้เวเนสซ่าทำร้ายเธอกับลูกได้แน่นอน และแม้ในขณะนี้เธอก็แอบภาวนาว่าให้จัสตินตามาช่วยเธอโดยเร็ว หากว่าเขารักเธออย่างที่เวเนสซ่าพูดมา ก็ขอให้เขามาช่วยเธอด้วยเถิด...“อย่านะ เธอจะทำอะไรเวเนสซ่าอย่าทำแบบนี้นะ” สายรุ้งพลิกกายหนีมืออันแข็งกระด้างของเวเนสซ่า ร่างอวบอิ่มกลิ้งหลบลงมายังพื้นเย็นชืดและมีฝุ่นหนาไม่รู้เลยว่าที่นี่ที่นี่ไหนและมีใครบ้างที่ร่วมมือกับเวเนสซ่าแต่ดวงตากลมโตกวาดมองดูรอบๆ แล้วก็พบว่ามีเพียงเธอและเวเนสซ่าเท่านั้นไม่มีใครอื่น ถ้าอย่างนั้นเธอก็มีโอกาสรอดสินะ“แกหนีฉันไม่พ้นหรอกนังโง่ วันนี้ฉันจะกำจัดมารหัวขนของแกแล้วเมื่อพี่จัสตินมาถึง และได้เห็นแกไม่มีลูกให้เขาแล้ว คอยดูสิว่าพี่จัสตินยังอยากจะได้แกมั้ย ฮ่าๆ”“เธอ.. เลวร้ายที่สุด”“รู้ก็สายไปแล้วสายรุ้ง วันนี้ฉันจะกำจัดเธอให้พ้นทาง...” พูดจบเวเนสซ่าก็พุ่งโผนเข้าหาสายรุ้งที่น
ตอนที่ 45.“คุณจัสตินครับๆ” เสียงเรียกด้วยความตื่นเต้นดังขึ้นทำให้จัสตินหันไปมองทันทีก็พบว่าคนของเขาในคราบวินมอเตอร์ไซค์ขับรถมอเตอร์ไซค์คู่ชีพมาจอดอยู่หน้าบ้านหลังเล็กด้วยท่าทางร้อนรน“อย่าบอกข่าวร้ายกับฉัน” ชายหนุ่มพูดเสียงเย็นมองวินมอเตอร์ไซค์จำเป็นด้วยสายคาคมกริบ“คุณเวย์ลักพาตัวคุณสายรุ้งไปครับ”พลั่กๆๆ กล่าวจบหมัดเน้นๆ ก็ซัดลงบนใบหน้าและลอนท้องของคนที่มารายงานท่ามกลางความตกใจของคุณย่าแอนนา เพราะนานแล้วที่จัสตินไม่มีท่าทางแบบนี้“นี่อะไรกันจัสตินบอกย่ามาเดี๋ยวนี้”“ผมไม่มีเวลาอธิบายครับ ผมต้องไปช่วยเมียช่วยลูกของผมก่อน บอกมาว่าเวเนสซ่าพาเมียฉันไปที่ไหน หากนายบอกไม่ได้ก็ไปตายซะ...” จัสตินตะคอกเสียงกร้าวจนคนที่ก้มตัวคุดคู้อยู่สะดุ้งเล็กน้อย เขาไม่เคยเห็นจัสตินโกรธมากแบบนี้มานานแล้ว หลังจากครั้งล่าสุดจัสตินมีเรื่องบาดหมางกับคู่ค้าธุรกิจชาวจีนคนหนึ่งถึงขั้นวางมวยและยิงกันกลางเมืองลาสเวกัสมาแล้ว เพราะเรื่องการขยายธุรกิจคาสิโนที่นั่น ผลก็คือนักธุรกิจชาวจีนคนนั้นถูกจัดตินเล่นงานจนต้องหามเข้าโรงพยาบาล“ผมตามคุณสายรุ้งมาห่างๆ แต่ระหว่างทางคุณเวย์ขับรถปาดหน้ารถของผมแล้วโป๊ะยาสลบคุณสายรุ้งก่