บททั้งหมดของ เพลิงเสน่หามายาสีรุ้ง: บทที่ 41 - บทที่ 50

ตอนที่ 41.ร่างบางแนบตัวลงกับพื้นเพื่อพรางกายให้เข้าใกล้บ้านที่ผู้ต้องหาถูกนำมาคุมขังไว้ซึ่งเป็นบ้านเพื่อนของจัสตินนั่นเอง เธอรู้สึกโล่งใจมากเมื่อผู้ต้องหาไม่ได้ถูกนำไปขังรวมกับผู้ต้องหาคนอื่นๆ ในห้องขังแต่ถูกแยกมาที่นี่เพราะจัสตินบอกว่าเขาไม่ต้องการให้เป็นข่าวใหญ่โตอีกอย่างเจ้าของคดีนี้เป็นเพื่อนกับจัสตินจึงทำให้อะไรๆ ง่ายขึ้น และเธอก็มีทางที่จะกำจัด เขา ได้สะดวกมากขึ้น คนที่ดูจะเป็นภัยต่อเธอต้องถูกกำจัด...หญิงสาวเหลียวหน้าเหลียวหลังแล้วพบว่าทางสะดวกเธอจึงค่อยๆ ย่องเข้าไปในบ้านซึ่งมีนายตำรวจนอกเครื่องแบบหนึ่งคนดูแลความปลอดภัยอยู่หน้าบ้าน หญิงสาวมองดูท่าทีของนายตำรวจคนนั้นเพื่อหาจังหวะแอบเข้าไปในบ้าน ร่างบางในชุดสีดำพรางกายอยู่ในมุมมืดของบ้าน แล้วจังหวะก็มาถึงเมื่อรถส่งพิซซ่ายี่ห้อดังวิ่งมาจอดหน้าบ้านตำรวจนอกเครื่องแบบคนนั้นจึงเดินไปรับสินค้าและพูดคุยอยู่กับพนักงาน หญิงสาวรีบเร้นกายเข้าไปในบ้านทันทีโดยที่ไม่มีใครทันสังเกตร่างบางในชุดดำสนิทกลืนหายไปกับความมืดค่อยๆ ย่องไปยังห้องนอนใหญ่ของบ้านซึ่งผู้ต้องหาถูกคุมขังอยู่ที่นั่น ก่อนมาเธอสำรวจดีแล้วว่ามีตำรวจเพียงหนึ่งนายดูแลอยู่ที่นี่เพร

ตอนที่ 43.ก่อนหน้านี้นางต้องเสียเวลาติดต่อคนของนางและพยายามกลับมาให้ทันงานหมั้นของเวเนสซ่าแต่ก็เป็นไปอย่างยากลำบากอย่างไม่น่าจะเป็นไปได้ และนางไม่เข้าใจเลยว่าตนเองทำผิดอะไร แต่จริงๆ แล้วจัสตินเป็นคนที่ทำให้นางไม่สามารถมางานนี้เพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของนางกับสามีแต่สุดท้ายก็พลาดจนได้...“คุณแม่ขา ช่วยเวย์ด้วย ทุกคนจะทำร้ายเวย์ โดยเฉพาะผู้หญิงคนนี้..” เวเนสซ่าได้ทีกล่าวขึ้นพร้อมกับผลักแพทริเซียที่ยกมือค้างอย่างตะลึงเมื่อมีบุคคลอื่นเข้ามาโดยไม่ทันระวังตัวเธอจึงเซถลาล้มลงกับพื้นและยังโดนเวเนสซ่าจิกส้นรองเท้าส้นเข็มที่สวมอยู่ลงบนขาของเธออย่างตั้งใจโดยที่ทุกคนไม่ทันเห็น ได้ยินแต่เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของแพทริเซีย แต่ทุกอย่างที่เธอทำไม่ได้พ้นสายตาของแอนดรูว์เลย...“โอ๊ยยย กรี๊ดดดด...”“มันเกิดอะไรขึ้นกันเวย์”“เรื่องนี้ผมอธิบายได้ครับ คุณป้ากับคุณลุงถอยมาให้ห่างเวย์จะดีกว่าเพราะตอนนี้เธอเป็นผู้ต้องหาจ้างวานสร้างความวุ่นวายและฆ่าคนที่สำคัญ เธอตั้งใจวางเพลิงเพื่อฆ่าแม่แท้ๆ ของตัวเอง”“ไม่จริง...” คุณเคียร่ามองใบหน้าสวยสดของเวเนสซ่าอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ชายหนุ่มพูด นางมองดูทุกคนที่อยู่ใ

ตอนที่ 45.“คุณจัสตินครับๆ” เสียงเรียกด้วยความตื่นเต้นดังขึ้นทำให้จัสตินหันไปมองทันทีก็พบว่าคนของเขาในคราบวินมอเตอร์ไซค์ขับรถมอเตอร์ไซค์คู่ชีพมาจอดอยู่หน้าบ้านหลังเล็กด้วยท่าทางร้อนรน“อย่าบอกข่าวร้ายกับฉัน” ชายหนุ่มพูดเสียงเย็นมองวินมอเตอร์ไซค์จำเป็นด้วยสายคาคมกริบ“คุณเวย์ลักพาตัวคุณสายรุ้งไปครับ”พลั่กๆๆ กล่าวจบหมัดเน้นๆ ก็ซัดลงบนใบหน้าและลอนท้องของคนที่มารายงานท่ามกลางความตกใจของคุณย่าแอนนา เพราะนานแล้วที่จัสตินไม่มีท่าทางแบบนี้“นี่อะไรกันจัสตินบอกย่ามาเดี๋ยวนี้”“ผมไม่มีเวลาอธิบายครับ ผมต้องไปช่วยเมียช่วยลูกของผมก่อน บอกมาว่าเวเนสซ่าพาเมียฉันไปที่ไหน หากนายบอกไม่ได้ก็ไปตายซะ...” จัสตินตะคอกเสียงกร้าวจนคนที่ก้มตัวคุดคู้อยู่สะดุ้งเล็กน้อย เขาไม่เคยเห็นจัสตินโกรธมากแบบนี้มานานแล้ว หลังจากครั้งล่าสุดจัสตินมีเรื่องบาดหมางกับคู่ค้าธุรกิจชาวจีนคนหนึ่งถึงขั้นวางมวยและยิงกันกลางเมืองลาสเวกัสมาแล้ว เพราะเรื่องการขยายธุรกิจคาสิโนที่นั่น ผลก็คือนักธุรกิจชาวจีนคนนั้นถูกจัดตินเล่นงานจนต้องหามเข้าโรงพยาบาล“ผมตามคุณสายรุ้งมาห่างๆ แต่ระหว่างทางคุณเวย์ขับรถปาดหน้ารถของผมแล้วโป๊ะยาสลบคุณสายรุ้งก่

ตอนที่ 47.จัสตินมองคนที่หลับพริ้มอยู่บนเตียงสีหวานด้วยความรักสุดหัวใจ สายรุ้งจะรู้มั้ยนะว่าเขาห่วงเธอมากแค่ไหน และเขายังรู้สึกภูมิใจในตัวเธออีกด้วยที่สามารถเอาตัวรอดและจัดการเวเนสซ่าได้อย่างที่เวเนสซ่าไม่อาจจะสู้ได้เลย ทั้งที่คนอย่างเวเนสซ่านั้นร้ายกาจและเลือดเย็น แต่ไม่น่าเชื่อว่าจะมาแพ้ทางคนท้องอย่างสายรุ้งจนราบคาบ“รุ้งจ๋า พี่จ้ารักรุ้งกับลูกนะครับ...” จัสตินกล่าวด้วยภาษาไทยอ่อนหวานก่อนจะก้มลงหอมแก้มนวลใสเปล่งปลั่งนั้นเบาๆ ทั้งกลัวว่าจะทำให้เธอตื่นจากนิทราอันแสนสุข ชายหนุ่มนั่งมองหญิงสาวอันเป็นที่รักอยู่อย่างนั้นโดยไม่ลุกไปไหน จนคนที่เยี่ยมหน้าเข้ามามองแอบยิ้มกับความรักที่หลานชายมีให้สายรุ้งเรื่องร้ายๆ ผ่านไปแล้ว ต่อไปนี้ทุกคนจะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข บนพื้นฐานความเข้าใจและรักที่บริสุทธิ์ คุณย่าแอนนาค่อยๆ ปิดประตูอย่างแผ่วเบาแล้วก้มพูดกับเจ้าไคเซอร์“แกอย่าเพิ่งไปกวนเขานะไคเซอร์ ให้เขาได้อยู่ด้วยกัน เข้าใจมั้ย”เจ้าไคเซอร์ทำท่าผงกหัวแต่ครางหงุงหงิงๆ เหมือนจะไม่ค่อยอยากทำตามแต่เมื่อมันเข้าใจเจ้านายหนุ่มแล้วว่าที่ทำไม่ดีกับสายรุ้งนั้นเพราะอะไรมันจึงเดินตามคุณย่าแอนนาไปอย่างไม่

ตอนที่49.“โธ่ รุ้งจ๋า...” จัสตินครางในลำคอผละออกจากบ่าบอบบางแล้วมองหน้าเธอชัดๆ มือหนาเกลี่ยเส้นผมที่ระแก้มนุ่มออกอย่างนุ่มนวล“คุณสายรุ้งครับ คุณจะยกโทษให้อภัยผมที่ผมเคยดูถูกน้ำใจคุณ เห็นคุณเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา ทั้งที่คุณไม่ธรรมดา ยกโทษให้ผมแล้วแต่งงานกับผมได้ไหมครับ คุณสายรุ้ง จงใจงาม...” จัสตินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังมองสบตากลมโตอย่างรอคอยคำตอบสายรุ้งเงยหน้ามองเขาช้าๆ พิจารณาคนตรงหน้าอย่างถี่ถ้วน เธอยอมรับว่าเขาเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาทั้งร่ำรวยเพียบพร้อม เขาเป็นคนเจ้าเสน่ห์ แน่นอนหากเลือกเขาเป็นคู่ชีวิตเธอก็อาจจะมีเรื่องปวดหัวเกี่ยวกับสาวๆ ที่มาติดพัน ถึงแม้จะค่อนข้างมั่นใจว่าเขารักเธอมากก็ตามแต่คนอื่นอาจจะหลงรักสามีของเธอก็ได้หากเธอกับเขาตกลงแต่งงานอยู่กินกัน เธอจะรับเรื่องนี้ได้ไหมและพร้อมจะเผชิญกับปัญหานี้รึเปล่า...“แน่ใจเหรอคะว่าต้องการแบบนี้ ต้องการรุ้งจริงๆ”“แน่ใจที่สุด พี่จ้ารักสายรุ้ง ไม่รู้ว่ารักตอนไหน หรืออาจจะรักตั้งแต่เจอรุ้งมาแก้ผ้าอาบน้ำในห้องของพี่แล้วก็ได้ แต่ไม่รู้ตัว หรือว่ารักตอนที่รุ้งมาลวกไข่ให้กินก็ไม่รู้” เขาล้อเลียนเธอยิ้มๆ จัสตินรู้สึกใจชื้นขึ้นเมื่อน้ำเ