All Chapters of UNWORTHY LOVE:The Untold Sacrifices Of A Devoted Wife: Chapter 61 - Chapter 70

THIRD PERSON:Pagkarating sa kanilang bahay, agad na ibinalibag ni Carol ang kanyang bag sa sofa, saka padabog na naupo. Halos umusok ang kanyang ilong sa sobrang inis, habang si Ginang Emelia naman ay tahimik lang na umupo sa tabi niya, pinagmamasdan ang anak na nagngingitngit sa galit.“Mama! Nakakagigil sila ha!! Ang kakapal ng mga mukha lalo na iyang Lisa na iyan!!!” reklamo ni Carol habang mariing tinatapakan ang sahig. “Akala mo kung sinong magaling kung makapagbitaw ng salita! Ang sarap talagang pagsabunutan! Kung hindi mo lang ako pinigilan kanina, baka napunit na yang dila niya sa akin!”Napabuntong-hininga nang malalim si Ginang Emelia bago umiling. “Hayaan mo na. Huwag mong hayaang pairalin ang pagmamaldita mo, Carol. Hindi tayo dapat sumuko.”“Sumuko saan, Mama?!” pasinghal na sagot ni Carol. “Kahit anong gawin natin, hindi na tayo makakabalik sa buhay ni Maricar. Hindi mo ba nakita kung paano nila tayo itinaboy?! Wala na tayong pag-asa!”Saglit na natahimik si Ginang Emel

THIRD PERSON:Natapos ang pagsasanay ng magkapatid na hindi makapag-focus dahil sa matinding pag-aalala nila sa kanilang ina. Sa buong pagsasanay, hindi maalis sa kanilang isipan ang napanood na balita, kaya’t hindi nila lubos na nagampanan ang kanilang mga gawain. Sa bawat galaw, sa bawat hakbang, isang tanong lang ang bumabalot sa kanilang isipan—"Kumusta na kaya si Mama?"Dahil dito, agad nilang napagdesisyunang dumiretso sa bahay ng kanilang Ninang Lisa matapos ang ensayo upang makausap nang masinsinan ang kanilang ina. Gusto nilang malaman ang buong katotohanan at alamin kung maayos ang kalagayan nito. Bukod sa pagnanais nilang maliwanagan, nais rin nilang iparamdam sa kanilang ina na hindi siya nag-iisa sa kabila ng anumang pagsubok.Ngunit pagdating nila sa bahay, tila lalo silang nakaramdam ng kaba. Wala silang nakitang kahit isang reporter sa paligid—isang bagay na labis nilang ikinataka. Sa halip, puro mga lalaking nakasuot ng itim na suit ang kanilang nadatnan, animo’y mga

THIRD PERSON:Sa pagbabalik ni Maricar sa kanyang karera, nagdesisyon ang team ni Kathlyn na mag-organisa ng isang espesyal na meet-and-greet event. Hindi lamang ito isang paraan upang muling makipag-ugnayan si Maricar sa kanyang mga tagahanga, kundi isa ring simbolo ng kanyang muling pagtayo matapos ang lahat ng unos na pinagdaanan niya.Dumagsa ang mga tao sa venue—mga tagahanga, supporters, at hindi rin nawala ang mga media at ilang kritiko. Masaya ang atmospera, ngunit hindi rin naiwasang magkaroon ng mga mapanuring mata at matatalas na tanong mula sa mga reporter.Isa sa mga unang tanong na ibinato kay Maricar ay tungkol sa kanyang kalagayan matapos niyang malaman na siya pala ang apo ng isa sa pinakamayamang negosyante sa bansa."Maricar, ano ang pakiramdam ng malaman mong bahagi ka pala ng isang bilyonaryong pamilya? May nagbago ba sa pananaw mo sa buhay?" tanong ng isang reporter.Kalma lamang siyang ngumiti bago sumagot. "Marami ang nagbago, pero hindi ako. Ako pa rin si Mari

THIRD PERSON:Naglalakad sina Maricar at Alejandro sa isang tahimik na lugar na napapalibutan ng mga bulaklak at malalaking puno. Ang mga ilaw sa paligid ay kumikislap nang banayad, at ang malamig na simoy ng hangin ay may dalang halimuyak ng mga bulaklak. Wala ni isang tao sa paligid—parang silang dalawa lang ang naroon."Hmm, ang ganda naman dito," sambit ni Maricar habang huminga nang malalim at pumikit sandali upang damhin ang kapayapaan ng lugar. "Buti hindi matao dito, no?""Ganito daw talaga kapag ganitong oras," sagot ni Alejandro habang nakangiti at nakatanaw sa malayo. "Wala nang nagpupunta dito. Kaya sinadya kong dalhin ka rito para makapag-relax ka nang walang istorbo."Napangiti si Maricar at tiningnan si Alejandro. "Salamat...""Alam kong gusto mo rin minsan na makalayo sa gulo at ingay... Kaya naisip ko, baka magustuhan mo rito."Tumigil si Maricar sa paglalakad at humarap kay Alejandro. 'Sobrang gusto ko nga. Parang ang gaan sa pakiramdam... para bang kahit saglit, nak

THIRD PERSON:Habang dahan-dahang lumalapit si Maricar kay Don Sebastian, hindi niya maiwasang maramdaman ang pagbilis ng tibok ng kanyang puso. Para bang may mabigat na pader sa pagitan nila, isang pader na hindi basta-basta mabubuwag ng simpleng paglapit lamang. Subalit sa bawat hakbang na kanyang ginagawa, unti-unting napapalitan ng determinasyon ang kanyang kaba. Hindi niya maaaring hayaang magtagal pa ang distansyang ito sa pagitan nila.Nang sa wakas ay tumigil siya sa harap ng kanyang lolo, isang matagal na katahimikan ang namayani. Nag-aalangan si Don Sebastian, tila hindi makapaniwala na nasa harap na niya mismo ang kanyang apo. Hindi niya alam kung dapat ba siyang ngumiti, magsalita, o yakapin ito. Samantalang si Maricar naman ay pilit pinipigilan ang sarili na magpakita ng labis na emosyon.Sa halip, biniro niya ito.“Magpapa-autograph din po ba kayo?” Tanong ni Maricar, pilit na ngumiti kahit may bahagyang pag-aalinlangan sa kanyang tinig.Nataranta si Don Sebastian, halat