บททั้งหมดของ โซ่สวาทร้อนรัก: บทที่ 51 - บทที่ 60

คาเรนที่นั่งอยู่ในรถเห็นรินลดาเดินตามผู้หญิงคนหนึ่งออกมา ก็ใจตุ่มๆต่อมๆรินลดาไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด เธอยังสวย ยังมีรอยยิ้มที่สดใสเหมือนเดิม“เปิดประตู” คาเรนเอ่ยบอกเสียงเข้มก่อนจะเก๊กหน้าขรึมๆ พอประตูเปิดเขาก็ก้าวลงรถทันที พร้อมกับกำชับชุดสูทอย่างเท่ๆ“สวัสดีค่ะ บ้านรักน้ำยินดีต้อนรับค่ะ” ผกาเอ่ยพูดออกไปเป็นภาษาไทย สงสัยคงต้องพึ่งลูกสาวของเธอซะแล้ว เพราะดูจากแขกแล้ว มีคนไทยแค่สองคน นอกนั้นก็หน้าฝรั่งไปหมดคงต้องให้ลูกสาวเธอช่วยดูแล แต่คนที่ลงมานี่ดูหล่อสมาร์ทกว่าทุกคน น่าจับให้คู่กับลูกสาวของเธอซะจริง ผกาคิดในใจส่วนรินลดาที่ตามมาถึงกลับอึ้งเพราะคนที่เป็นแขกของที่นี่ก็คือ คาเรน เขามาที่นี่ทำไมกัน แล้วเขามาได้ยังไง มันจะบังเอิญไปไหม รินลดาคิดในใจอย่างตื่นเต้น เธอดีใจที่เจอเขาและรู้สึกกลัวว่าเขามาที่นี่ทำไม“สวัสดีครับ” คาเรนออกไป แต่สายตาของเขามองไปที่รินลดาตาเป็นมัน จนผกาต้องหันไปมองตามสายตาของหนุ่มฝรั่งคนนี้ พอเห็นเป็นลูกสาวก็เอ่ยพูดออกมา“ทับทิม เอาพวงมาลัยมาคล้องคอคุณเขาสิลูก มัวแต่อึ้งอยู่นั่นแหละ” ผกาเอ่ยบอกออกไป เพราะไม่รู้ว่าหนุ่มฝรั่งตรงหน้าของเธอคือ ลูกเขยของเธอนั่นเอง“ค่ะ ค่ะ

“สวัสดีคามีล ไม่คิดว่าจะเจอนายที่นี่นะ” คาเรนเอ่ยพูดไปขณะจับมือของคามีลที่จับมือเมียของเขาอยู่ออกอย่างรวดเร็ว เขาไม่รู้ว่าคามีลมาที่นี่ได้ยังไง แต่ที่รู้ๆก็คือเขาไม่ชอบที่คามีลมาจับมือถือแขนเมียของเขา พอเขาเห็นรินลดาเดินออกมาพูดกับคามีลเขาก็อยากจะเข้าไปกระชากร่างบางออกมาตั้งแต่เมื่อกี้ แต่ติดที่ห้องของเขาอยู่ห่างจากฝั่งตรงข้ามอยู่มาก“อ่าว นายมาที่นี่ได้ยังไงวะคาเรน ไหนปู่บอกว่านายอยู่อเมริกาไง” คามีลเอ่ยถามออกไปอย่างสงสัย เมื่อเห็นลูกพี่ลูกน้องหนุ่มอยู่ที่นี่ด้วย“ก็นี่บ้านเมียฉัน ทำไมฉันจะมาไม่ได้” คาเรนพูดออกไปอย่างเสียงดังฟังชัด พร้อมกับจ้องมองคามีลเขม็ง เพราะเขาจะไม่ยอมให้คามีลมายุ่งกับเมียเขาอีกแน่ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลไหนก็ตาม“อะไรนะ นายว่าใครเป็นเมียนายนะ” คามีลถามด้วยสีหน้าตกใจ เมื่อคาเรนบอกเขาว่านี่คือบ้านของเมีย งั้นแสดงว่ารินลดาก็ต้องเป็นเมียของคาเรนสิ คามีลคิดไปอย่างงงๆ“ก็คนนี้แหละเมียฉันเอง” คาเรนบอกไปก็เอามือไปโอบไหล่ของรินลดาอย่างเป็นเจ้าของ ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นของใคร เมียคนนี้เขาหวง“ใครเมียคุณกัน ปล่อยฉันนะ” รินลดาพูดไปก็สะบัดตัวออกจากวงแขนที่เขาโอบไหล่ของเธออยู่

“ผมทำตัวดีกับคุณเสมอรินลดา มีแต่คุณที่คอยเอาแต่ทำให้ผมโมโหตลอด” คาเรนเอ่ยเถียงรินลดาออกไป เพราะถ้าเธอไม่ทำให้เขาหึง เขาก็คงไม่ดุไม่ว่าเธอ“ถ้ายังคิดไม่ได้ก็อย่าพึ่งคุยกันเลยค่ะ ลูกคนเดียวฉันเลี้ยงได้” รินลดาบอกเสียงเข้ม ก็เอาผ้าเช็ดหน้าใส่ชามแล้วทำท่าจะเดินหนีออกมา แต่คาเรนก็คว้าข้อมือของเธอไว้“อย่าพึ่งงอนสิ ผมยอมคุณแล้วไงทับทิม ขอแค่คุณไปอยู่อเมริกากับผมนะคนดี” คาเรนพูดไปก็ทำหน้าตาอ้อนวอนรินลดาให้ยอมไปกับเขา“ไม่ค่ะ ฉันจะอยู่ที่เมืองไทย จะไม่ไปไหนทั้งนั้น และที่ฉันยอมให้คุณอยู่ที่นี่ก็เพราะว่าคุณเป็นแขกหรอกนะ อย่ามาทำตัวรุ่มร่ามกับฉันอีกคุณคาเรน ไม่งั้นฉันจะหนีไปไม่ให้คุณตามเจอแน่” รินลดาขู่ไปก็ดึงมือของเธอออก แล้วมองคาเรนด้วยสายตาจริงจัง นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นเขายังต้องเจออีกเยอะ“ผมต้องทำยังไงคุณถึงจะให้โอกาสผมได้พิสูจน์ว่าผมอยากจะดูแลคุณกับลูกจริงๆทับทิม คุณบอกผมได้ไหม ” คาเรนเอ่ยถามออกไป เพราะเขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมรินลดาถึงไม่ยอมไปอยู่กับเขาที่อเมริกา ทั้งที่เขาก็รวยพอที่จะทำให้เธอสบายไปทั้งชาติ“คุณจะทำสิ่งที่ฉันขอได้เเหรอคะ ฉันว่าอย่าเลยค่ะ คนแบบคุณทำสิ่งที่ฉันขอไม่ได้หรอก”

“คุณคาเรน เดี๋ยวคุณเอากิ่งไม้ที่ติดค้างตรงหน้าท่าน้ำออกด้วยนะ มันจะได้ดูสวยๆไม่รกสกปรก” รินลดาตะโกนบอกคาเรนออกไป จนทุกคนพากันอดยิ้มขำไม่ได้ คาเรนที่เคยเป็นคนหยิ่งผยอง มั่นใจในตัวเองตอนนี้กลับกลายเป็นแมวเชื่องๆได้อย่างไม่น่าเชื่อ“ครับ” คาเรนพูดรากเสียงยาวออกมาอย่างเหนื่อยๆ ก่อนจะเดินไปหาอะไรมาเขี่ยกิ่งไม้ที่ติดท่าน้ำออก“เฮ้อ ผมว่าผมไปเที่ยวดีกว่านะครับ ไม่อยากจะเห็นภาพแบบนี้แล้วล่ะ แล้วนี่คุณทับทิมจะพาผมไปเที่ยวหรือว่าเด็กเมื่อวานครับ” คามีลบอกไปก็ทำหน้าเบื่อหน่ายออกไป พร้อมกับแกล้งเอ่ยถามถึงวาสิตากับรินลดา“คงเป็นยัยวาแหละค่ะ เพราะทับทิมคงต้องคอยดูคุณคาเรน ยังไงคุณก็ไปเที่ยวก่อนเลยนะคะ ไม่รู้ว่าลูกน้องของคุณคาเรนจะไปด้วยหรือเปล่า เดี๋ยวทับทิมไปถามพวกแปปนะคะ” รินลดาเอ่ยบอกก็เดินไปหาเจเดนและคนอื่นๆ ก่อนจะเอ่ยถามออกไป แต่ก็ไม่มีใครยอมไป เพราะรอลุ้นเจ้านายว่าจะได้ทำอะไรต่อไป“คุณคามีลคงต้องไปกับยัยวาสองคนแล้วล่ะค่ะ พวกนั้นไม่มีใครไปซักคนเลย” รินลดาเอ่ยบอกไปก็ยิ้มให้คามีล จนคาเรนที่แลมองอยู่ตลอดเอ่ยตะโกนเสียงดังออกมา“ยิ้มนานไปแล้วนะทับทิม หุบยิ้มได้แล้ว” คาเรนตะโกนพูดออกมาเสียงดัง จนทุก

ด้านคาเรนพอเข้ามาในห้องก็เดินไปอาบน้ำทันที เพราะมันอาจจะช่วยลดอารมณ์สวาทที่มันก่อตัวขึ้นมาเพราะในหัวของเขามันเอาแต่นึกถึงภาพตอนที่เขาและรินลดาเคยร่วมรักกันส่วนรินลดาก็มานั่งคิดว่าเธอควรจะยอมคาเรนดีหรือเปล่า เพราะยัยเด็กนิดก็พูดถูกอยู่เหมือนกันว่าคาเรนนั้นมีความต้องการสูง ถ้าเขาคิดนอกใจเธอไปเอากับเด็กนั่นล่ะ เธอจะทำยังไงดีนะ รินลดาคิดไปก็กดโทรศัพท์ลองหาข้อมูลเกี่ยวกับแฟนจะนอกใจในอินเตอร์เน็ตดูว่าเธอควรจะทำยังไง“ทำไมมีแต่ใช้เรื่องบนเตียงมัดใจสามีเนี่ย ไม่มีอันอื่นเลยรึไงนะ” รินลดาบ่นไปก็อ่านบทความในอินเตอร์เน็ตที่เขาแชร์ประสบการณ์ต่างๆของวิธีการทำยังไงให้แฟนไม่นอกใจ ให้เขารักและหลงเราคนเดียว แต่เท่าที่อ่านส่วนใหญ่ก็นอนคุยกันแทบทุกราย หรือเราควรจะทำแบบเขากันนะ รินลดคิดในใจก็อ่านต่อไปจนเจอวิธีการยั่วขั้นปรมาจารย์ก็อยากจะลองดูบ้าง“เขาก็เป็นพ่อของลูกเรา เขาจะต้องเป็นของเราคนเดียวสิ จะให้ใครหน้าไหนมาทำหน้าที่แทนได้ยังไงกัน เอาน่ายัยทับทิม แกทำเป็นไม่เคยไปได้” รินลดาพูดบอกตัวเองไปก็คิดได้ เธอก็รีบเดินดุ่มๆไปที่ห้องพักของคาเรน ก่อนจะมองซ้ายขวาเมื่อเห็นว่าไม่มีคน เธอก็เปิดประตูเข้าไปข้างใน พ