50. แขกพิเศษ

ส่วนรินลดาก็เดินตามหาวาสิตา จนกระทั่งเจอวาสิตากำลังเดินออกมาจากห้องนอนข้างๆห้องของเธอ

“เอาของเก็บเสร็จแล้วเหรอวา” รินลดาเอ่ยถามออกไป

“ค่ะพี่ทับทิม เสร็จแล้วค่ะ พี่ทับทิมมีอะไรรึเปล่าคะ” วาสิตาเอ่ยถามออกไป แล้วเดินมาหารินลดาก่อนจะพากันเดินไปที่โต๊ะรับแขกของโฮมสเตย์

“พี่อยากจะให้วาไปรับแขกแทนพี่หน่อยได้ไหม เขาเป็นแขกที่มาจากต่างประเทศน่ะก็เลยมาไม่ถูก เราพูดภาษาอังกฤษได้อยู่นิ คงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม” รินลดาเอ่ยพูดไปก็มองหน้าของวาสิตาไปด้วย

“ได้ค่ะ เรื่องแค่นี้เองสบายมากค่ะพี่ทับทิม” วาสิตาบอกไปก็ยิ้มแก้มปริอย่างน่ารัก

“อย่าซนนะ คนนี้เป็นทั้งแขกทั้งเพื่อนของพี่นะยัยวา แล้วก็ไม่ต้องแต่งตัวสวยๆไปนะ คนนี้เจ้าชู้มาก ระวังตัวไว้บ้างนะอย่าไปหลงคารมณ์ของเขาเชียว” รินลดาบอกกำชับกับวาสิตา เพราะวาสิตานั้นซนมาตั้งแต่เด็กชอบทำอะไรไม่คิดอยู่เรื่อยไป ยิ่งมาเจอคนแบบคามีลด้วยแล้วเธอไม่อยากจะเสี่ยง เพราะขนาดเธอเองยังเอาคาเรนไม่อยู่เลย แล้ววาสิตาจะเอาอยู่ได้ยังไง หวังว่าคามีลจะไม่สนใจเด็กแบบวาสิตาหรอกนะ

“พี่ทับทิมก็ วาไม่ได้ซนสักหน่อยรับรองค่ะว่าจะไม่แกล้งไม่กวนเพื่อนของพี่ทับทิมเลย” วาสิตาเอ่ยบอกแล้วเอามื