All Chapters of โซ่สวาทร้อนรัก: Chapter 21 - Chapter 30

​“อ่อ จะดีเเหรอคะคุณคามีล ฉันว่ามันคงไม่ควร” รินลดาเอ่ยบอกแล้วมองคนอื่นๆที่มองมาที่โต๊ะของเธอ“ดีสิครับ เรายังไม่ได้คุยกันเลยนะครับวันนี้” คามีลเอ่ยพูดแล้วส่งมือให้กับหญิงสาว เพื่อที่เธอจะได้ไม่ปฎิเสธเขา ต่อหน้าคนอื่นๆ โดยเฉพาะคาเรนที่ตอนนี้กำลังมองมาที่เขาอยู่“ก็ได้ค่ะ” รินลดาเอ่ยพูดก็ลุกขึ้นเอง โดยไม่จับมือของคามีล อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้ปฎิเสธเขาทั้งหมด รินลดาก็เดินนำคามีลไปหาอะไรกินแถวบาร์อาหารของงานคาเรนที่มองตามไปก็รู้สึกไม่ชอบใจเท่าไหร่นัก เขาจึงส่งข้อความสั่งให้บาคัสจัดการพารินลดาไปที่โรงแรมอีกที่ที่เขาเลือกเอาไว้ลงโทษเธอ“เมื่อกี้คุณสวยมากนะครับ สวยมากจริงๆ” คามีลเอ่ยชมรินลดาขณะที่เธอกำลังมองหาอาหารอยู่“เหรอคะ ทับทิมไม่ได้สวยขนาดนั้นหรอกค่ะ จริงๆในงานมีคนสวยกว่าทับทิมตั้งเยอะ” รินลดาเอ่ยพูดแล้วเธอก็เดินไปเรื่อยๆ เพราะไม่รู้จะกินอะไร“พี่คามีลคะ” รียาเพื่อนสาวของเคียร่าเดินเข้ามาทักคามีลด้วยเสียงใส ก่อนจะมองผู้หญิงที่คามีลกำลังยืนคุยอยู่“อ่าวรียา ทำไมพึ่งมาล่ะ งานจะจบแล้วนะ” คามีลเอ่ยถามรียา ซึ่งเป็นเพื่อนของน้องสาว และเธอก็เป็นน้องสาวของอองรี ลาตูลเลาะ เจ้าของธุรกิจรถหรูในสห

“เขาก็แค่เพื่อนใหม่ของฉัน คุณจะให้ฉันคิดอะไรกับเขาได้ ถ้าฉันยังไม่นอนกับคุณก็ว่าไปอย่าง บางทีฉันอาจจะชอบเขาก็ได้” รินลดาเอ่ยตอบอย่างไม่ใส่ใจ เพราะไม่รู้ว่าคาเรนจะถามไปทำไม เธอจึงตอบเขาแบบกวนๆ“ต่อไปเลิกยุ่งกับคามีลซะ อย่าให้ผมเห็นมันมาจีบคุณเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นผมจะเอาคุณทุกครั้งที่คามีล หรือไอ้ผู้ชายหน้าไหนมาจีบคุณ อ้อ แล้วก็แฟนคุณที่เป็นดารานั่นก็เลิกกับมันซะ เพราะผมจะให้คุณนอนกับผมตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป” คาเรนเอ่ยบอกด้วยเสียงเข้มอย่างจริงจัง“ฉันไม่นอน” รินลดางงกับสิ่งที่คาเรนบอกมาก่อนจะพูดออกไปเสียงดังอย่างไม่ชอบใจ เขามีสิทธิ์อะไรมาห้ามเธอคบกับใคร แล้วทำไมเธอต้องเชื่อฟังเขา อีกอย่างดาราที่เขาพูดถึงคือใครกัน หรือว่าจะเป็นพี่ภาค รินลดาคิดไปอย่างสงสัย“คุณต้องนอน เพราะผมเป็นผัวของคุณ แล้วถ้าคุณไม่ทำอย่างที่ผมบอกแล้วยังฝืนอ่อยคนนั้นทีคนนู้นที ผมจะปิดบริษัทสาขาประเทศไทยทิ้งซะ เพื่อนๆของคุณจะได้ตกงานเพราะคุณไง และถ้าคุณยังจะดึงดันไม่ยอมไปเลิกกับไอ้ดารานั่น ผมจะให้เพื่อนของผมที่ไทย สั่งแบนงานไอ้หมอนั่นไม่ให้อยู่ในสังคมได้เลย คุณจะลองไม่เชื่อที่ผมพูดก็ได้นะรินลดา” คาเรนขู่หญิงสาวออกไป แล้ว

คาเรนที่เริ่มปลดปล่อยน้ำรักในตัวของรินลดาแล้ว ก็ถอดถอนแก่นกายออกจากร่องสาวที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำรักของเขาออกอย่างเสียวๆ เพราะร่องสาวของรินลดาตอดเขาอยู่ตลอดเวลา“อ่าส์ ทับทิมขอพักก่อนนะคะ ตอนนี้ทับทิมแสบร่องมากเลย” รินลดาที่นอนฟุบนอนลงเอ่ยพูดด้วยความอ่อนแรง เพราะกลัวว่าเขาจะมีอะไรกับเธออีกครั้ง“แสบมากเลยรึไง” คาเรนเอ่ยถามไปก็เขยิบตัวลงมานอนหงายข้างๆร่างบางที่นอนคว่ำอยู่ จนเขามองเห็นหน้างามที่หันหน้ามาทางเขาอย่างสงสาร เพราะหน้าของรินลดาเต็มไปด้วยเหงื่อชุ่มใบหน้า“อือ ลองเป็นคนโดนแทงบ้างไหมล่ะ จะได้รู้ว่ามันเจ็บแล้วก็แสบขนาดไหน” รินลดดาเอ่ยประชดออกไป แล้วมองค้อนคาเรนที่นอนมองจ้องหน้าของเธออยู่“นี่รินลดา ผมเอาผู้หญิงมานับไม่ถ้วนก็มีแต่คุณนี่แหละที่บอกว่าเจ็บบอกว่าแสบอยู่คนเดียว คนอื่นเขาไม่เห็นเป็นเหมือนคุณเลยสักคน อีกอย่างผมไม่มีทางจะให้ใครมาแทงผมง่ายๆหรอก เป็นคนแทงมันส์กว่าเยอะ” คาเรนเอ่ยบอกไปด้วยรอยยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ เพราะมันก็เป็นจริงอย่างที่เขาพูดทุกอย่าง ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนบ่นเรื่องเซ็กส์ของเขาสักคนมีแต่คนชอบเซ็กส์ของเขาทั้งนั้น แต่รินลดายังใหม่อยู่เลยทำให้เธอปรับตัวยังไม่ได

“แผล็บ แผล็บ” คาเรนเลียร่องสาวของรินลดาอย่างเอาแต่ใจ เขาเน้นปลายลิ้นลงที่ติ่งเสียวรัวๆ ก่อนจะค่อยๆเลียลงมาในร่องสาว แล้วแยงลิ้นเข้าไปอย่างชำนาญ รสชาติน้ำหวานจากร่องสาวของรินลดามันช่างหอมหวานจนเขาไม่อยากจะละไปไหน คาเรนคิดไปก็เอามือสอดไปใต้ข้อพับแล้วรั้งสะโพกบางไม่ให้ถอยหนี“อือ อ้า อือ อ้า อือ” รินลดาครางอย่างเสียวทั้งที่หลับตาอยู่ แต่ก็เริ่มลืมตาขึ้นมาอย่างเบลอๆ เธอแลมองด้านข้างก็ไม่เห็นคาเรนนอนอยู่เธอจึงคิดว่าเขาออกไปแล้ว แต่ไม่สิเธอรับรู้ได้ถึงความเสียวที่ใจกลางความสาวเหมือนมีอะไรกำลังทำอะไรอยู่ที่น้องสาวของเธอ ก่อนจะหันมามองผ้าห่มที่มันดิ้นดุ๊กดิกอยู่ตรงหว่างขาของเธอด้วยความตกใจ จนเธอลืมตาตื่นอย่างตกใจ เมื่อคิดไปว่าคาเรนแน่ๆที่กำลังเล่นกับน้องสาวของเธออยู่“อ้ะ ไม่นะ” รินลดาครางบอกไปก็เอามือดึงผ้าห่มสะบัดออกไปด้านข้าง จนทำให้เห็นภาพคาเรนกำลังเลียร่องสาวของเธออย่างเมามันส์“ตื่นได้สักทีนะ” คาเรนเงยหน้ามาตอบรินลดาด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะก้มลงไปเลียร่องสาวแล้วเริ่มแทรกนิ้วเรียวเข้าไปในร่องสาวพร้อมๆกัน ในเมื่อเธอตื่นแล้วก็ถึงเวลาลงโทษรินลดาแล้ว หลังจากที่เขายอมนอนกับเธอแค่รอบเดียวเมื่อคืน“อ

หลังจากที่คาเรนและรินลดาจมอยู่ในห้องนอนมานานกว่าหนึ่งอาทิตย์ วันนี้เขาก็ต้องออกไปคุยเรื่องธุรกิจเขาจึงพารินลดามาด้วย เพราะรินลดาขออนุญาตเขามาหาเพื่อนร่วมงานของเธอที่โรงแรม“อย่าให้ผมเห็นคุณกับคามีลนะรินลดา ไม่งั้นคุณจะได้โดนผมลงโทษ” คาเรนเอ่ยบอกขณะนั่งอยู่ในรถลีนมูนซีนคันหรูที่มารับส่งเขา ที่ตอนนี้กำลังจอดอยู่ที่หน้าโรงแรมของคามีล“ค่ะ ทับทิมคงไม่ทำให้ตัวเองไม่ได้หลับไม่ได้นอนหรอกค่ะ แค่หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาทับทิมก็อึดอัดจะแย่” รินลดาเอ่ยบอกไปด้วยเสียงงอน เพราะเธอนอนกับเขามาตลอดหนึ่งอาทิตย์มานี้ เธอแทบจะไม่ได้เห็นแสงเดือนแสงตะวันนอกจากน้ำทะเลนั่น“อึดอัด คุณหมายความว่าไงรินลดา” คาเรนเอ่ยถามออกไป เมื่อได้ยินรินลดาบอกเขาว่าเธออึดอัด“ก็คุณให้นอนแต่ห้องใต้ทะเลนั่น ทับทิมเบื่อค่ะ ทับทิมอยากนอนห้องธรรมดาที่มีอากาศบ้างก็แค่นั้นเอง” รินลดาเอ่ยบอกไป แล้วทำหน้าเศร้าลงเมื่อมันก็ได้แต่เป็นเพียงคำพูดที่เขาไม่ใส่ใจจะฟัง“ลงรถไปได้แล้ว เดี๋ยวตอนเย็นผมจะให้เจเดนมารับคุณที่นี่” คาเรนเอ่ยบอกไปก็ทำเป็นไม่ใส่ใจที่เธอพูด“ค่ะ” รินลดาเอ่ยบอกไปแค่นั้นก็ลงรถไปทันที โดยไม่หันกลับมามองคาเรนที่นั่งอยู่ในรถสักน