All Chapters of Caged by the Possessive Billionaire: Chapter 61 - Chapter 70

KABANATA 61Fiancee niya yun e, dapat lang na unahin niya. Naibulong ko na lang habang itinutulak na ni Doc Gino ang wheel chair papunta sa garden ng hospital. Pagkalabas pa lang namin ng pinto at nakalanghap ng sariwang hangin ay napangiti na lang ako. Namiss ko yung ganito, yung makalabas labas man lang. Kahit nung nasa condo ako ni Colton ay lumalabas ako papunta sa mga mall para mag-ikot ikot. Kaya nagugulat na lang ako na may biglang tumatawag ng pangalan ko. Magkakilala pala talaga kami, sadyang nakalimutan ko lang sila kaya hindi ko nakilala. Hanggang ngayon ay pilit kong iniisip kung paano ako nawalan ng alaala, kung aksidente ba o ano. Pero walang sagot na naibibigay ang isip ko. “Ang layo naman ng iniisip mo, Fily,” natatawang saad ni Doc Gino. Napatingin tuloy ako sa kanyang nasa harapan ko na pala. “Ay, kanina pa ba ako nakatulala Doc?” nakangiwing tanong ko pero marahan lang siyang tumawa at ginulo ang buhok ko. “Anong iniisip mo? Akala ko ba gusto mo magpahangin at

KABANATA 63: Hindi ko ipagkakaila na kinabahan ako sa text message ng unknown sender na iyon. May iniisip man akong taong gumagawa nun ay wala akong ebidensya. Pero bakit niya pa ako kailangan takutin kong nasa kanya si Colton? Wala na akong inaagaw sa kanya, mas lalong wala na siyang kaagaw sa fiancee niya. “Sa wakas, makakaalis din sa hospital,” masayang sambit ko habang nagbibihis ng damit mula sa ilang araw na hospital gown lang ang suot ko. “Masayang ka bang makakauwi ka na ng bahay anak?” tanong ni inay habang busy sa pagliligpit ng mga gamit sa hospital room. “Oo naman po nay, na-miss ko po ang bahay, ang palayan at mga kapitbahay,” magiliw na wika ko at ramdam ko rin na wala ng kahit anong masakit sa katawan ko. Ilang linggo ring nakatutok sina Doc sa ‘kin para mai-sure na walang kahit anong komplikasyon. Nagpaalam na rin ako kay Doc Gino at kay Glia na anak niya nung isang araw. “Glia, kapag nakalabas na ako ng hospital ipapasyal kita ha? Pwede naman Doc diba? Para nama

KABANATA 65“Na-miss ko ‘to Migs, pero bakit tayo nandito?” nagtatakang tanong ko habang ninanamnam ang malamig na simoy ng hangin. “Magkwento ka na, anong nangyari habang nasa Manila ka, Fily? Anong ibig sabihin mong kapalit ng sampung milyon na iyon ay na-aksidente ka. At anong paninira yung binanggit mo? Saksi ka sa pagmamahal ng mga magulang mo, kaya hindi ko maintindihan na nagawa mo ang manira ng relasyon ng iba?” naguguluhang tanong ni Miggy at umupo sa damuhan. “W-wala akong choice, Miggy. Kailangan ni inay ng agarang operasyon at nag-offer si Colton ng malaking pera at magagaling na doktor kapalit nun ay kahit kailan pwede niya akong g-gamitin,” saad ko sa kanya at umupo sa tabi niya. Hindi ako makatingin kay Miggy, totoo naman ang sinabi niyang idol ko talaga ang mga magulang ko dahil sa pagmamahalan nila sa isa’t isa. Pero heto ang unica hija niya mas piniling manira ng relasyong sa ngalan ng pera. “Sa kanya galing ang sampung milyon na iyon?” tanong niya habang hindi pa

KABANATA 67Hindi ko tuloy alam kung tinatakot niya ba ako o pinapaalalahanan. Pero medyo na-scared ako dahil sa sinabi niya. Pero inaasahan ko naman na baka masungit o nakakatakot ang magiging kasama ko. Kalahating araw na akong nakaupo at nagpapa-ikot ikot sa upuan ko. Wala pa si Miss Olive at tapos na rin akong turuan ni Cecile, pangalan nung babaeng nakasalamin. Siya pala ang dating assistant secretary ng malipat siya bilang secretary ng COO. Good for her though,ang labo na ng mata niya dahil sa kakatutok sa computer no. Nag-text na rin ako kay Miggy na baka matagalan ako dahil start na ako agad. Aba ni-like lang ang chat ko, lagot talaga sa ‘kin ang lalaking iyon. Hindi man lang ako kinamusta ha. Nang magutom ay pupuntahan ko sana si Miggy ng may mabunggo akong babae. Parang takot na takot siya kaya hinawakan ko siya sa balikat.“Hey miss! Breath! Nasa safe place ka, may humahabol ba sa ‘yo?” tanong ko pero nagtago lang siya sa likod ko. Mukhang may tinataguan nga siya kase

KABANATA 69Masaya ko pang binabaybay ang palayan hanggang sa nakita ko ang mga katrabahong magsasaka ni itay. “Hello po, Mang Fred, Mang Nilo, Mang Badong at Mang Del!” sigaw ko at kumaway sa mga magsasakang kasama ni itay sa pagha-harvest. Kung hindi ako nagkakamali ay palayan iyon nila Mang Nilo, naging tradisyon na ata iyon nila itay. Na sa tuwing season ng harvest ay sila-sila ang tatrabaho at kapalit ay isang kaban ng palay. At may kasama pang snack at inuman pagkatapos, hindi man ganoon karangya pero ayun na ang nakasanayan nila. Dahil rin sa tradisyong ito ay naging magkakasangga ang mga magsasaka lalo na kapag may kinakaharap na problema ang isa. Lahat ay handang tumulong at magbigay kahit pare-parehong walang pera. “Tay!” saad ko ng pinuntahan ko siya. Napangiti na lang ako ng makitang busy siya sa pagkuha ng mga palay. “Kahit wag na po kayong lumingon, focus lang po kayo diyan. May gusto lang po akong itanong, bakit po wala akong litrato noong highschool? Wala rin po ak