All Chapters of พิษรักร้าย Toxic Love: Chapter 81 - Chapter 85

เช้าวันต่อมาร่างบางรู้สึกตัวขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน ฉันลืมตาขึ้นมาแต่กับไม่เจอคนที่นอนร่วมห้องมาด้วยตลอดทั้งคืนใบหน้าหวานที่งัวเงียอยู่นั้นถึงกับขมวดคิ้วมาด้วยความสงสัย นินิวกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องแต่กับไม่เจอเจ้าของห้อง ให้ตายเถอะ นี่เขาหายไปไหน ของเขากั" พี่หายไปไหนกันน๊าพี่ริก " เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาขณะที่ยังนั่งอยู่บนเตียงนอนภายในห้องเพียงลำพัง หรือเขาจะพลานโกรธเรื่องเมื่อคืนที่ฉันไม่ยอมให้เขานอนร่วมเตียงด้วย"เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้พี่คงไม่ได้ถอดใจหนีฉันกลับไทยไปหรอกใช่ไหม" ฉันพยายามที่จะคิดในแง่ดี แค่คิดว่าเขากลับไทยโดยไม่มีฉันจู่ๆ อารมณ์ความน้อยอกน้อยใจมันก็วิ่งขึ้นมาจุกภายในอกฉัน"หึ...! ตื่นแล้วไม่คิดจะปลุกฉันเลยหรือไงคนบ้า แล้วยังหนีหายไปไม่บอกไม่กล่าวฉันอีก เมื่อคิดได้ดังนั้นมือเรียวบางหยิบกระเป๋าใบเล็กคว้าหาสมาร์ตโฟนขึ้นมาเพื่อจะโทรหาเขา แต่ใบหน้าหวานกับต้องชะงักอีกครั้ง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าฉันไม่มีเบอร์พี่ริกเลย ความน้อยใจของอารมณ์คนท้องมันเริ่มมีมากขึ้น อารมณ์ที่มีคนคอยเอาอกเอาใจเราทุกอย่าง แต่จู่ๆ เช้ามากลับหายไปแบบนี้ ร่างบางแทบจะร้องไห้ออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทั้งๆที่ ผ่

กลุ่มฉันเราก็นั่งกันพวกผู้หญิง ที่มียัยเซนั้นทำหน้าที่เป็นเด็กเอ็นสมัครเล่นในงานเลี้ยงเล็กๆ ของค่ำคืนนี้นั่งกันไปได้ซักพักยัยมีนนาที่กระดกไม่หยุด อีกไม่นานก็คงจะคอพับ ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งทานน้ำเปล่าและนั่งมองพวกเพื่อนๆ ที่นั่งดื่มกัน ยัยไรราที่มองฉันมา"ยัยนินิวจะคลอดแล้ว กูก็ยังเงียบกริบเลยค่ะ" จู่ๆ ยัยไรราที่โดนฤทธิ์แอลกอฮอล์ครอบงำถึงกับเข้าไปเอ่ยถึงเรื่องลูกขึ้นมากับพวกฉัน"แกก็รีบมีซะสิ เรนิสคลอดมาจะได้มีเพื่อนเล่น" ฉันเอ่ยกับยัยไรรา พร้อมกับยิ้มให้กำลังใจ ที่นางอยากจะมีเจ้าตัวเล็กมาวิ่งเล่นในบ้านบ้าง"ฉันลุ้นทุกเดือนอะแก" ยัยไรราเอ่ยกับพวกฉันมา"ดูอย่างยัยรีนสิ มาครั้งเดียวสองคนเลย รวดเร็วทันใช้มาก" ฉันว่าและหันมองหน้ายัยเชอรีนที่มาครั้งนี้ นางไม่ยอมพาเจ้าแฝดมาด้วย เสร็จจากเซอร์ไพรส์ฉันพรุ่งนี้พวกเพื่อนๆ ฉันก็แยกย้ายกันไปสวีทกับผู้ของพวกนางต่อ"เออ ที่แกไม่มีเพราะไอ้ตินไม่มีน้ำยาหรือเปล่า" จากที่นั่งดื่มเงียบๆ เอ่ยขึ้นมาบ้าง พวกฉันถึงกับลั่นขำกันห้อง แต่มีไอ้ติณคนเดียวที่ขำไม่ออก หน้านิ่งมาเชียว"ใครเสียงใคร ว่าฉันไม่มีน้ำยา นินิวเธอว่าฉันเหรอ" ไอ้ออสติณหูเพี้ยนที่ได้ยินเป็นเสียง

@คฤหาสน์ นินิวหลังจากที่พี่ริกพาฉันและเรนิสออกไปทานอาหารเสร็จแล้ว และตอนนี้พี่ริกเขาก็พาฉันและเจ้าตัวแสบกลับมาถึงคฤหาสน์ในเวลา สองทุ่ม เศษๆ โดยมีคุณย่าสุดสวยและคุณปู่ ที่นั่งรอรับเจ้าตัวแสบในห้องรับแขก ที่มีคุณแม่ของพี่ริกนั้นโทรตามพวกเราแทบจะทุกสิบนาที เนื่องจากท่านเป็นห่วงเรนิส เพราะพี่ริกนั้นพาเรนิสออกไปตั้งแต่เมื่อเช้า คุณแม่ท่านเป็นห่วงเจ้าตัวแสบมากกว่าลูกชายทั้งสองของท่านซะอีก ส่วนเจ้าตัวแสบพอเห็นคุณปู่คุณย่าที่นั่งอยู่บนโซฟา ก็ลงจากอ้อมแขนของพี่ริก เดินเข้าไปออดอ้อนคุณปู่คุณย่าอย่่างรู้งานตามประสาของเด็กขี้อ้อนที่มักจะทำเช่นนี้กับคุณปู่คุณย่าของเขาทุกวัน ฉันเห็นภาพนี้ที่ไรถึงกับอดยิ้มให้กับความน่ารักน่าซังของลูกสาวไม่ได้ฉันรู้สึกโชคดีมากที่ครอบครัวของพี่ริกนั้นรักฉันและเรนิสมากๆ"เรนิสคะมาหาคุณย่า นะคะลูก หือ...ย่าคิดถึงหนูที่สุดเลยคะลูก" ห่างกันไม่ถึงวันคุณหญิงปรางทิพย์ก็อดคิดถึงเจ้าตัวแสบนั้นไม่ได้ ที่นับวันยิ่งรู้ความมากขึ้น คุณย่่าสุดสวยพอหลายสาวเดินเข้าหา ก็ทั้งฟัดทั้งหอมเจ้าตัวแสบ ส่วนคนโดนอย่างหลานสาวตัวจ้ำม่ำก็เอาแต่หัวเราะคลิกๆ มาอย่างชอบใจ จนฉันเองอดหมั้นใส้เรนิสไม่ไ