All Chapters of พิษรักร้าย Toxic Love: Chapter 51 - Chapter 60

อีกด้านของคนที่ทำให้คู่หมั้นสาวนั้นหงุดหงิด ด้านริกหลังจากที่ร่างสูงกลับมาจากเที่ยวน้ำตกเล็กๆ ในเกาะระแวกแถวนี้ ร่างสูงก็เดินมายังบ้านของลุงดิษฐ์และป้าปริม ริกมานั่งคุยกับพวกท่านอยู่ซักพักใหญ่โดยที่นินิวนั้นหลับอยู่บ้านพักของอรัณเพียงลำพังด้านนินิวหลังจากกลับมาจากน้ำตกในเวลาห้าโมงกว่าๆ ร่างกายที่รู้สึกเหนื่อยและเพลียๆ มาตลอดทั้งวัน เนื่องจากแดดและลมทะเลค่อนข้างที่จะแรงมาก พอกลับมาถึงร่างบางก็เผลอหลับ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็เวลาทุ่มเศษๆ ฉันมองไปรอบๆ ห้องก็ไม่เจอพี่ริก ร่างบางลุกออกจากที่นอนและเดินสำรวจไปยังรอบๆ ของตัวบ้านพัก แต่สายตากับสะดุดเข้ากับประตูทึบด้านหลังที่ติดกับตัวห้องนอน ประตูไม่ได้ล็อก!! แก๊ก...!! ฉันเปิดประตูออกมาถึงกับตาลุก วาว...ที่ตรงนี่ที่มีสระว่ายน้ำส่วนตัวขนาดกลางมันสวยและวิวดีมักมาก ฉันพึงจะสังเกตว่าวิวที่นี่มันวิวดีสุดๆ ไปเลยแอบเสียดายที่ใช่กลางวัน ร่างบางถึงกับเดินหยุดที่ขอบสระ และสูดอากาศของธรรมชาติเข้าจนเต็มปอด ให้ตายเถอะทำไม่ฉันพึงมาเห็นวิวในตอนเย็นแบบนี้ สระวายน้ำที่มองออกไปเห็นวิวทะเลด้านนอกได้อย่างสวยงามสุดสายตา ใบหน้าหวานถึงกับเผยรอยยิ้มออกมาไม่หยุด ถ

@บริษัทของริกหนึ่งสัปดาห์ต่อมาร่างสูงของริกนั่งลงบนโต๊ะทำงานด้วยสีหน้าอันหงุดหงิด ตั้งแต่เขากลับมาจากพัทยา เขาไม่เจอนินิวเข้ามาทำงานที่บริษัทเลยซักวัน ทั้งที่จริงนินิวต้องเข้ามาสามวันต่อหนึ่งสัปดาห์ ร่างสูงเดินมาหยุดที่หน้าห้องทำงานของเธอ แต่กลับเจอแค่ความว่างเปล่า ริกถึงกับอยู่ไม่ติดตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาเขาไม่ได้เจอหน้านินิว มันยิ่งทำให้ร่างสูงนั้นรู้สึกกระวนกระวายใจ เขาทั้งโทรทั้งไลน์แต่นินิวเธอก็ไม่อ่าน@ คอนโดนินิวด้านนินิว หลังจากที่ฉันกลับมาจากพัทยา ร่างบางเอาแต่คุ้นคิดเรื่องราวทั้งหมด เธอรู้สึกไม่สบายใจที่ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับคนอย่างริกอย่างหักห้ามตัวเองไม่ได้ ถ้าเป็นเช่นนี้คนที่เจ็บปวดมากที่สุดก็คือฉันเองหลายครั้งต่อหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยจำ อย่างว่าแหละฉันไม่เคยมีแฟน และมีความรักมาก่อน พอมาเจอคนที่ฉันรักเขามาก ยิ่งใกล้ชิดกันทุกวัน มันยิ่งถลำลึกดิ่งลงเหวอย่างไม่รู้ตัว ทั้งที่ฉันเตรียมใจเอาไว้ว่าจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่แต่ก็ทำมันไม่ได้ซักที ยิ่งสิ่งที่เขาพูดมามันทำให้ฉันรู้สึกลังเลใจอย่างบอกไม่ถูก จนมันทำให้ฉันไม่อยากจะอยู่ใกล้และร่วมงานกับเขา ฉันไม่ได้กลัวอะไรเลย นอกเสียจากกลัว

นินิวฉันเดินกลับเข้ามารวมกลุ่มกับเพื่อน แต่กับต้องมาเจอคำถามของยัยไรรา ...พอได้ฟังยัยไรราคุยกับคุณเปรม ฉันรู้เลยว่ายัยไรรานั้นสนิทกับเขามากขนาดไหน และตอนนี้ยัยไรราก็คอยแต่สะกิดฉันอยู่หยิกๆ อยากรู้เรื่องของฉัน และสายตาที่ยัยไรรามองฉันตอนนี้ฉัน รู้เลยว่ายัยนี้กำลังคิดอะไร ส่วนยัยเชอรีนและยัยมีนนาเองก็เป็นเชิงถามฉันมาด้วยสายตาเช่นเดียวกัน แต่ติดแค่ว่าตอนนี้คุณเปรมเขาอยู่ด้วย ยัยเชอรีนและยัยมีนนาเลยไม่กล้าถามอะไรฉันมาก แต่จะให้ฉันตอบไปยังไงละ ในเมื่อเราแค่บังเอิญมาเจอกันอย่างที่คุณเปรมบอกไปนั้นแหละฉันว่าเขาก็เป็นคนที่คุยสนุกนะ ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไร เปรมณัฐพูดคุยกันกับนินิว มีนนา เชอรีน ที่พูดถึงวีรกรรมของรุ่นน้องอย่างไรรา ทำเอาสาวๆ ถึงกับขำและยิ้มกันไม่หุบ เสียงพูดคุยกลุ่มสาวๆ ดังไปจนถึงหูของริกที่อยู่กับอีกกลุ่มเพื่อนไม่ได้ไกลมาก สายตาคมของริกจับจ้องมายังนินิวและเปรมณัฐตลอดเวลา เขาไม่ชอบและไม่ถูกชะตากับผู้ชายคนนี้มักมาก ยิ่งเห็นนินิวเผยรอยยิ้มให้เปรมณัฐไม่ขาดยิ่ง ทำให้ริกนั้นหงุดหงิด เมื่อคิดได้ดังนั้นริกจึงหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาต่อสายหานินิวขณะที่สายตาคมเข้มยังจับจ้องไปยังพวกเขาทั้งสอง ที่พ

เช้าวันต่อมานินิวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเวลาเจ็ดโมงกว่าๆ แต่ขณะที่รางบางกำลังลุกจากเตียงนอนกับรู้สึกมีก้อนอะไรบางอย่างวิ่งเข้ามาจุกที่ลำคอของฉันจนรู้สึกทนไม่ไหวถึงกับวิ่งเข้าไปอวกในห้องน้ำ"โอก อาก" ร่างบางอ้วกออกมาจนหมด รู้สึกเพลียและเวียนหัวเอามักมาก ให้ตายเถอะเมื่อคืนกว่าจะข่มหลับให้หลับลงได้ก็เกือบถึงสว่าง บวกกับเรื่องเมื่อวานทำให้ฉันเคลียดและคิดหนัก จึงทำให้ร่างกายของฉันนั่นพักผ่อนไม่เพียงพอสินะ ร่างบางได้แต่คุ้นคิดเพียงลำพังเก้าโมงกว่าๆ ร่างบางเข้ามาบริษัทใน และวันนี้รู้สึกเพลียมากยังไงบอกไม่ถูก ฉันรู้สึกว่าร่างกายตัวเองไม่เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างเช่นทุกวัน ร่างบางที่เดินเข้ามาได้กลิ่นน้ำของของพนักงานที่เดินผ่านกับเธอ อาการพะอืดพะอมมันกลับวิ่งขึ้นมาอีกรอบ จนฉันต้องรีบพาตัวเองนั้นไปให้ถึงห้องทำงาน ยังโชคดีดีที่ในลิ้นชักยังไม่ยาดม มือเรียวหยิบหลอดยาดมขึ้นมาสูดเข้าจนเต็มปอดค่อยยั่งชั่วขึ้นมาบ้าง "อย่างพึ่งมาอ่อนแอเป็นอะไรนะร่างกายฉัน" ร่างบางได้แต่พึมพำออกมาขณะที่มือยังจับยาดมสูดเข้าจมูก เมื่อรู้สึกดีขึ้นมาบ้างแล้ว นินิวก็ไม่รอช้าร่างบางเข้าไปพบกับพี่ชาย แต่เธอไม่ได้ถามน๊อตเรื่องที่

ด้านนินิวตลอดสองสามวันที่ผ่านมาฉันนั่งทำงานที่บริษัท เอสดีว่า ฉันไม่ได้เข้าบริษัทซัมอาร์ เนื่องจากไม่อยากไปเจอหน้าคนใจร้ายที่ทำให้ฉันและพี่น๊อตทะเลาะกันแทบจะมองหน้ากันไม่ติด ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาฉันรู้สึกเพลียมากจนจะลุกจากที่นอนแทบจะไม่ไหว แต่ด้วยที่อยากจะช่วยแบ่งเบาภาระพี่ชาย ไหนจะหนี้สินของบริษัทที่พี่ชายและครอบครัวนั้นแบกรับเอาไว้อีกจึงทำให้ฉันท้อไม่ได้@คอนโดนินิวร่างบางในชุดนอนเสื้อสายเดี่ยวกระโปรงยาว ยังคงนั่งที่โต๊ะที่ทำงานในห้องนอนของตนยังไม่มีท่าทีจะหยุด ตั้งแต่กลับมาจากอ๊อฟฟิต ร่างบางเหลือบมองนาฬิกาอีกไม่กี่นาทีก็จะเป็นเวลาตีสี่ให้ตายเถอะตั้งแต่กลับมาจากบริษัทฉันได้พักจริงๆ แค่เวลาทานข้าวและอาบน้ำ ตอนนี้ฉันรู้สึกเพลียร่างเอามากๆ รู้สึกร่างกายแทบจะทนไม่ไหวและช่วงนี้ฉันรู้สึกได้ถึงร่างกายนั้นไม่ปกติ นั่งทำงานไปได้ซักพักจู่ๆ กับรู้สึกมีอะไรวิ่งมาจุกที่ลำคอฉันที่พึงทานขนมปังไปได้ไม่กี่นาที ในที่สุดก็ทนไม่ไหวรู้สึกอึดอัดท้องและหน้าอกคลื้นใส้จนต้องวิ่งอ้วกในห้องน้ำ ฉันเป็นแบบนี้มาซักพักใหญ่ๆ แล้วแหละ!! โอกอาก!! ร่างบางโก่งคออาเจียนออกมา รู้สึกเพลียแทบจะไม่ไหว มีเม็ดเหงือไหลออกมาผ