All Chapters of พิษรักร้าย Toxic Love: Chapter 71 - Chapter 80

แม้จะต่อหน้าพนักงานใครสิบคนที่จ้องมองมาที่ฉันและเขาแต่นั้นใช่ว่าคนเจ้าอารมณ์อย่างพี่ริกเขาจะคิดสนใจ"หมับ" ร่างสูงคว้ามือจับเข้าที่แขนเรียวเล็กของนินิวพร้อมกับสบตากับคนตัวเล็กและเดินออกจากบริษัท ต่อหน้าพนักงานและใครอีกหลายคน ร่างบางถึงกับตาเปิดกว้างด้วยความตกใจ นี่เขาลืมอะไรไปหรือเปล่าถึงได้ทำกับเธอเช่นนี้ คนโดนจับมือถึงกับมองค้อนให้ แต่นั้นใช่ว่าริกจะสนใจร่างสูงกับผุดรอยยิ้มร้าย และเดินต่อ ร่างบางพยายามที่จะต่อต้าน แต่เธอกับได้รับสายตาคู่ดุของริกที่มองมาอย่างห้ามปราม ทำให้นินิวยอมเดินมากับริกที่ลานจอดรถของบริษัทริกใช้เวลาพานินิวมาถึงร้านอาหารเพียงไม่กี่นาทีก็มาถึง เขาเลือกร้านอาหารที่ใกล้บริษัทมากที่สุด เพราะกลัวว่าลูกในท้องนั่นจะหิว ร่างบางจ้องคนตรงหน้าด้วยสีหน้าอันบึ้งตึง ที่จู่ๆ ริกก็ลากเธอออกมาทานอาหารร่วมกับเขา ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็เห็นอยู่ว่าทั้งเขาและเธอมีท่าทีบึ้งตึงต่อกัน นินิวถึงกับเปลี่ยนอารมณ์ตามคนใจร้ายแทบไม่ทัน"คุณไม่น่าพาฉันออกมาแบบนี้เลย คนอื่นเขาจะคิดยังไง" เมื่อได้โอกาสนินิวก็ต่อว่าคนหลายอารมณ์ทันที ป่านี้เธอคงโดนพนักงานนินทาถึงไหนต่อไหนแล้ว แต่นั้นกับทำให้คนใจร้าย

อีกด้านของริกตั้งแต่ร่างสูงแยกตัวออกจากนัตตี้และไดโน่ พอมาถึงคลับหรูย่านใจกลางเมือง ริกก็กระดกแก้วไวน์ในมือลงคออย่างไม่มีท่าทีจะหยุดเป็นแบบนี้ตั้งแต่มาถึง ริกนั่งดื่มกับกลุ่มเพื่อนโดยมีอรัณริวและเรียวตะที่พวกเขานัดกันออกมา ด้านริวเองก็ไม่ได้สงสัยหรืออะไร เพราะที่ริกดื่มหนักแบบนี้ก็คงไม่พ้นเรื่องลูกเมีย ที่ทำให้พี่ชายนั้นกลุ้มใจหนัก ทั้งสองหนุ่มอย่าง อรัณและเรียวตะไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสองหนุ่มกับขมวดคิ้วและเสมองหน้าเพื่อนมาอย่างสงสัย ริกนั่งได้ไม่ทันไรก็เริ่มเมานำหน้าพวกเขาไปเสียแล้ว ทั้งสองหนุ่มถึงกับมองเป็นตาเดียวกัน ออนเดอะร็อค มีหวังได้น๊อคคาที่แน่ครับ อรัณได้แต่คิดในใจ!! อึก อึก !! คนกลุ้มใจได้แต่เทบรั่นดีลงคอราวกับน้ำเปล่า อรัณถึงกับงงงวยกับท่าทีของริก ...อาการราวกับคนอกหัก สีหน้าและแววตาของริกนั้นดูเศร้ามากจนผิดสังเกต ได้ข่าวว่าริกพึ่งจะถอนหมั้นกับนัตตี้มาสดๆ ร้อนๆ ดูท่าไอ้ริกมันคงจะเสียใจมากถึงขั้นเมาหนักแบบนี้เชียวหรือ แต่แล้ว อรัณก็อดที่จะถามเพื่อนไม่ได้"ถอนหมั้นกับนัตตี้ถึงขั้นต้องโทรให้พวกกูออกมานั่งดื่มยอมใจ เป็นเพื่อนเลยเหรอวะ" ปากหยักหนาอรัณที่นั่งดื่มขนาบข้างริวและเรีย

มีนนามองมายังหญิงสาวคนแปลกหน้า ที่ยืนตัวสั่นในเหตุการณ์ สายตาเฉียบคมเพ่งเล็งไปยังหญิงสาวคนนั้น"แกไม่ได้ทำแล้วใครเป็นคนทำ" มีนนาถามนัตตี้เสียงดังลั่นทำเอาพนักงานในร้านหลายคนถึงกับหันมามองกับเหตุการณ์ตรงหน้า"ไม่นะ...ฉันไม่ได้เป็นคนทำ แกอย่ามองฉันแบบนั้นสิ นังบ้า" นัตตี้ตอบมาด้วยเสียงสั่น ไม่นะฉันไม่ได้ตั้งใจ"ฉันเห็นเต็มสองตาว่าแกเป็นคนผลักเพื่อนฉัน แล้วยังมายืนปากดีด่าฉันฉอดๆ อีก" มีนนา ที่มีนิสัยไม่ยอมคนเป็นทุนเดิม บวกกับเป็นคนมีความอดทนต่ำ คนอย่างมีนนาไม่มีทางให้นังยัยผู้หญิงปากแดงคนนี้มาด่าเล่นฟรีแน่นอน และสายตาที่นางมองนินิวไม่มีความเป็นมิตรเอาเสียเลย ฉันเห็นเต็มสองตาว่าผู้หญิงคนนี้ตั้งใจผลักยัยนินิวแต่นางก็ยังปฏิเสธ"แกด่าฉัน ฉันยังจะพอทนได้ แต่แกทำเพื่อนฉันถึงกับเลือดตกยางออกแบบนี้ ฉันทนแกไม่ได้" มีนนาบอกมาอย่างเหลืออดพร้อมกับพุ่งเข้าไปกระชากผมของนัตตี้ด้วยแรงของเธอ"ฝ่ามือเรียวของมีนนาตบเข้าที่ใบหน้าสวยของนัตตี้ อย่างไม่ออมแรง เธอปล่อยคนนิสัยแบบนี้ไปไม่ได้จริงๆ มันต้องมีเอาคืนกันหน่อย"เพี้ยะ""อย่าได้คิดมาปากดีด่าฉันอีก" มีนนากระชากคนตัวเล็กกว่าหันมาเผชิญหน้า อย่างไม่มีท่าทีเ

วันต่อมา ด้านริกหลังจากที่รับรู้ว่าตนและนินิวนั้นสูญเสียลูกไป มันเป็นอะไรที่ทำให้เขารู้สึกทรมานใจที่สุด ไหนจะสภาพจิตใจของนินิวที่เธอเป็นคนอุ้มท้องลูกของตน แต่กับต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายอะไรเช่นนี้ ใบหน้าคมสันของริกถึงกับคิดหนัก เขาไม่อยากจะทำอะไรเช่นนี้เลย แต่ก็ยอมให้คนที่ทำร้ายนินิวและลูกนั้นลอยนวลและผ่านไปง่ายๆ เขาเองก็ยอมมันไม่ได้เช่นกัน ร่างสูงไม่รอช้าต่อสายหาณัฐลูกน้องคนสนิทและให้ทำหน้าที่ตามคำสั่งของตนทันทีด้านนัตตี้หลังจากที่เรื่องในวันนั้นเกิดขึ้นกับยัยนินิว สายของฉันรายงานมาว่าลูกของนังนินิวมันตาย ดีซะอีก โดนฉันผลักแค่นั้นลูกของริกกับนังนินิวตายๆ ไปได้ยิ่งดี ริกจะได้รู้ซะบ้างว่าการสูญเสียมันเป็นยังไง เขาจะต้องไม่มีความสุข ริมฝีปากแดงของนัตตี้นั่งดื่มไวน์ของตนด้วยท่าทีที่มีความสุข และความสุขนั้นก็อยู่กับเธอได้ไม่นานRrrrrrr Momเมื่อกดรับสายจากมารดาที่อยู่อีกซีกโลก นัตตี้ถึงกับต้องตกใจอีกครั้ง"แกนังโง่ คิดแต่จะทำอะไรโง่ๆ เพราะแกคนเดียวที่ต้องให้แด๊ดแกโดนฝั่งคุณไพโรจน์ นั่นถอนหุ้นออกจากบริษัท ไหนจะสินสอดของหมั้นที่แกควรจะได้ ตาริกก็ยึดของแกไปหมด เพราะความโง่ของแกคนเดียวนังเด็

ร่างสูงจับแขนคนตัวเล็กให้ออกมาคุยกับเขาที่อีกมุมของภายในร้านอาหาร ซึ่งเวลานี้เหลือเพียงพนักงานในร้าน 2-3 และเซบาสเตียนเก็บร้านอยู่อีกมุม ร่างสูงเสมองใบหน้าเรียวเล็กของนินิว ที่ดวงตากลมเล็กกำลังมีน้ำใสๆ ไหลออกมา เขาไม่โกรธหรือโทษนินิวเลยซักนิดที่เธอปิดบังเขาสายตาคมจับจ้องไปยังหน้าท้องนูนของร่างบาง"ไม่เป็นไรใช่ไหม นินิวและตัวเล็กในท้องสบายดีใช่ไหมครับ" ริกเอ่ยถามนินิวมาเสียงเรียบ นินิวถึงกับรู้สึกจุกขึ้นมาในทรวงอก ใบหน้าที่เคยหล่อเหลากับซูบผอมลงจนดูผิดตา"ฉันไม่ได้เป็นอะไร ฉันสบายดี" นินิวเอ่ยตอบและพยายามจะไม่ให้เสียงสั่น แต่นั้นกับทำให้ริกนั้นเผยรอยยิ้มออกมาที่มุมปากหยักของตน"เจอหน้าพี่ถึงกับร้องไห้เลยเหรอครับ ไม่ร้องสิ เดี๋ยวตัวเล็กในท้องก็ร้องตามหรอก" ริกเอ่ยบอกพร้อมกับปลายนิ้วสัมผัสแก้มนวลใสของคนตัวเล็กริกเช็ดคราบน้ำตาออกให้กับนินิวมาอย่างเบามือ"พี่มาได้ยังไงกัน ไกลขนาดนี้พี่ยังตามฉันมา อีกเหรอ" นินิวเอ่ยถามร่างสูงมาด้วยเสียงเรียบ พร้อมกับสบตาเข้ากับใบหน้าคมสันของคนตรงหน้า"พี่มาตามเมียกับลูกกลับบ้านของเราครับ พี่ขอโทษ อย่าหนีพี่มาไกลขนาดนี้เลยนะครับ พี่ขอโทษที่ไม่เคยชัดเจนกับเร