All Chapters of เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ: Chapter 151 - Chapter 160

เซวียมั่นมาแล้วเธอมองดูความยุ่งเหยิงบนพื้น ยังมีต้นฉบับการออกแบบที่สกปรกของซ่งหว่านชิวและหลินจืออี้ ก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ไม่รอให้คนอื่นเอ่ยปาก เสิ่นเยียนก็ก้าวเข้าไปชี้หน้าเฉินฮวนด้วยสีหน้าเจ็บปวด"ประธานเซวีย เฉินฮวนเทกาแฟลงบนกระดานวาดภาพของคุณซ่งและจืออี้ค่ะ!"เซวียมั่นมีสีหน้าเคร่งขรึมและหันไปมองเฉินฮวนที่หวาดกลัวแก้มของเฉินฮวนแดงก่ำและอธิบายว่า "ประธานซู่ ฉันไม่ระวังจริงๆ ฉันทําสิ่งเหล่านี้ทุกวันและไม่เคยผิดพลาด ทุกคนสามารถเป็นพยานให้ฉันได้ค่ะ"เพื่อนร่วมงานที่เคยได้รับความเมตตาจากเธอก็พากันออกมา"ประธานเซวีย เฉินฮวนเป็นคนแรกที่ช่วยทุกคนเตรียมกาแฟทุกวันจริงๆ เธอใส่ใจมาก ไม่เคยผิดพลาด ครั้งนี้ต้องไม่ได้ตั้งใจแน่ๆ "เฉินหวนผิงเป็นคนที่กระตือรือร้นที่สุดในการทําสิ่งต่างๆ และไม่บ่น เธอไม่มีความคิดที่ไม่ดีเธอพูดคําไหนคํานั้น ทุกคนกําลังปกป้องเฉินฮวนอยู่นี่ทําให้เสิ่นเยียนที่ออกหน้าเป็นพยานว่าเฉินฮวนไม่ใช่คนทั้งภายในและภายนอก รู้สึกอับอายเป็นพิเศษเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งพูดเสริมอย่างหงุดหงิดว่า "แต่คนบางคนไม่ไปทํางานของตัวเอง แล้วมาทําอะไรที่ออฟฟิศ?"เสิ่นเยียนตกใจ ทําท่าทาง

ซ่งหว่านชิวพูดเป็นนัยๆ เพื่อนร่วมงานที่อยู่บนโต๊ะประชุมพากันจ้องมองหลินจืออี้ ในนั้นมีคนมากมายกําลังรอดูละครสนุกๆ หลินจืออี้ประคองโต๊ะลุกขึ้นช้าๆ "ขอโทษนะ ขาชาไปหน่อย"“ขอบคุณสําหรับความห่วงใยของคุณซ่ง ฉันได้เตรียมต้นฉบับอิเล็กทรอนิกส์ไว้เช่นเดียวกับคุณค่ะ”พอพูดจบสีหน้าของซ่งหว่านชิวแข็งทื่อไปชั่วขณะ จ้องเขม็งไปยังหลินจืออี้ที่หยิบแฟลชไดรฟ์ออกมาเมื่อเทียบกับความประหลาดใจของซ่งหว่านชิวแล้ว การแสดงออกของเฉินฮวนนั้นน่าสนใจกว่าไม่ใจร้อนไม่ลนลานก็ใช่ เธอเอาแนวคิดการออกแบบของหลินจืออี้มาเว้นเสียแต่ว่าหลินจืออี้จะระเบิดแรงบันดาลใจออกมาภายในหนึ่งชั่วโมงนี้ ไม่อย่างนั้นจะไม่สามารถออกแบบที่ดีออกมาได้จนกระทั่งการออกแบบบนหน้าจอปรากฏออกมาอย่างสมบูรณ์ ดวงตาของเฉินฮวนก็ตกตะลึง เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อหลินจืออี้อธิบายอย่างมั่นใจ "หัวข้อหลักของฉันคือ... น้ำ"“ทุกคนรู้แต่วิธีการของประธานอวี๋ แต่ฝนในวิลล่าทําให้ฉันเห็นความอ่อนโยนของประธานอวี๋”“ดังนั้นฉันจึงออกแบบห่วงโซ่นี้ในสภาพที่ฝนตก สร้อยคอโดยรวมใช้ความไม่สมมาตรด้านซ้ายและขวา เชื่อมต่อกันด้วยไข่มุกที่ไล่ระดับขนาด อ่อนโยน สง่างา

ไม่กี่วันต่อมา เมื่อซ่งหว่านชิวมุ่งเป้าไปที่เฉินฮวน หลินจืออี้ก็เสร็จสิ้นการออกแบบของเธออย่างเงียบๆ กังวลว่าจะเกิดปัญหาอะไรขึ้น เธอจึงส่งไปที่สํานักงานใหญ่อวี๋ด้วยตัวเองประธานอวี๋ลูบไล้เครื่องประดับอย่างพึงพอใจ เลิกคิ้วแล้วจ้องมองหลินจืออี้ "เธอไม่อยากรู้ว่าทําไมฉันต้องสั่งงานออกแบบของเธออีกเหรอ?"หลินจืออี้รู้ฐานะของตัวเองดี เรื่องที่ไม่ควรถามก็ไม่ถามเธอยิ้มบางๆ "ประธานอวี๋ชอบก็ดีแล้วค่ะ"ประธานอวี๋เท้าคาง พูดอย่างมีความหมายว่า "มีคนเสียเงินก้อนใหญ่แล้ว""หืม? อะไรนะคะ" หลินจืออี้มองประธานอวี๋อย่างไม่เข้าใจใครจะรู้ว่าประธานอวี๋เปลี่ยนหัวข้ออย่างกะทันหันว่า "เธอมายังไง?"หลินจืออี้ชะงักแล้วตอบว่า "เรียกแท็กซี่มาค่ะ"ประธานอวี๋ปากโค้ง ดวงตาฉายความคลุมเครือออกมา "งั้นฉันหาคนมาส่งเธอกลับ""ไม่ต้อง ไม่..."ไม่รอให้หลินจืออี้ปฏิเสธ ประธานอวี๋ก็ตะโกนเข้าไปในห้องทํางาน"ยังอ่านสัญญาไม่เสร็จเหรอ? ถ้ายังไม่ออกมาอีก คนอื่นจะไปแล้วนะ”เมื่อได้ยินเสียง หลินจืออี้ก็เงยหน้ามองไปทางห้องทํางานประตูเปิดออกและร่างที่ลึกล้ำค่อยๆ เดินออกมาเมื่อเห็นอีกฝ่ายอย่างชัดเจน หลินจืออี้ก็หัวเร

ในร้านหรูหลินจืออี้เข้าไปแล้วก็บอกชื่อ พนักงานต้อนรับคุณอย่างอบอุ่น พาคุณนั่งลงแล้วก็เสิร์ฟน้ำชาให้"คุณหลิน รอสักครู่นะ ฉันให้คนส่งชุดราตรีมาตรวจหน่อย""ได้"หลินจืออี้จิบชาคําหนึ่ง กําลังจะผ่อนคลาย หน้าจอฝั่งตรงข้ามกําลังถ่ายทอดสดพรมแดงของงานเลี้ยงอยู่น่าจะเป็นแบรนด์นี้สนับสนุนดาราสักคนหลินจืออี้นึกถึงคําพูดของกงเฉิน ให้คุณติดตามรายงานข้อมูลของงานเลี้ยงมีสิทธิ์อะไร?คุณหยิบรีโมทคอนโทรลบนโต๊ะกาแฟขึ้นมาเตรียมปิด ใครจะรู้ว่าพนักงานจะบังหน้าจอพอดี"คุณหลิน ชุดราตรีของคุณมาแล้ว กรุณาตรวจสอบหน่อยค่ะ""อืม"หลินจืออี้ถอนหายใจ วางรีโมทลง แล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปใกล้ชุดราตรีแม้จะเคยใส่มาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ทุกครั้งที่เห็นก็ยังทําให้คุณทึ่งพนักงานจับกระโปรงและยิ้ม "ชุดนี้เหมาะกับคุณหลินจริงๆ บวกกับสั่งทําตามขนาดของคุณ ฉันเดาว่าคงไม่มีใครใส่ชุดนี้ได้อีกแล้ว"มือของหลินจืออี้ที่ลูบคลําชุดราตรีชะงักงัน จ้องพนักงานร้านอย่างประหลาดใจเล็กน้อย"สั่งทําตามขนาดของฉันเหรอ?""ใช่สิ คุณดูป้ายนี้เขียนว่าขนาดไซส์อยู่" พนักงานชี้ไปที่ป้ายบนไม้แขวนเสื้อหลินจืออี้ชะโงกหน้าเข้าไปดู เป็นไซส์ข

ประธานอวี๋ยิ้มเบาๆ ลูบขนหมาไปด้วย"คิดอะไรอยู่? แน่นอนว่าฉันใช้ปุ๋ยได้ดีและบางครั้งก็โรยน้ำมูลสัตว์เล็กน้อย ถึงเติบโตได้ดีมากแบบนี้”"คุณซ่ง คุณแซ่ซ่ง ยังไม่แซ่กง จุดนี้คุณสู้หลินจืออี้ไม่ได้ เธอรู้ดีกว่าคุณ"“รอวันไหนได้นั่งตําแหน่งฮูหยินสามของตระกูลกงจริงๆ ค่อยมาโวยวายกับเธอเถอะ”พูดจบ ประธานอวี๋ก็ไม่มองซ่งหว่านชิวและเดินจากไปทันทีซ่งหว่านชิวกลืนน้ำลายไม่ลง หันหลังคิดจะฟ้องกงเฉินแต่กงเฉินก็จากไปแล้วเธอทําได้แค่ยิ้มให้กับกล้องและรักษาภาพลักษณ์นางฟ้าของเธอ และเดินไล่ตามกงเฉินไป"คุณชายสาม ฉัน..."“ฉันไม่ฟังคําอธิบายที่เสียเวลา การออกแบบเครื่องประดับธีมดอกชา เอควรรู้ผลที่ตามมา” กงเฉินพูดอย่างเย็นชา"แต่คุณสามารถเตือนฉันได้นี่คะ" ซ่งหว่านชิวพูดจาไม่ปะติดปะต่อ ถึงขั้นบ่นว่ากงเฉินกงเฉินจ้องมองคุณ ดวงตาที่เหมือนสระน้ำลึกหรี่ลงเล็กน้อย ดวงตาเย็นชาเหมือนน้ำแข็งที่เสียดแทงกระดูก“ส่งผลกระทบต่อความร่วมมือของฉันกับประธานอวี๋ ฉันจะถอนการลงทุนทั้งหมดของฉันในตระกูลซ่ง”"ไม่! คุณทําแบบนี้กับฉันไม่ได้ คุณเคยสัญญาว่าจะช่วยฉัน”ซ่งหว่านชิวจับแขนของคุณอย่างอ้อนวอนกงเฉินดึงมือของเธอ