All Chapters of พิศวาส 3000 ปี: Chapter 31 - Chapter 40

ฟางหยางฮ่องเต้ทรงคิดหาวิธีที่จะทดสอบความจงรักภักดีของพระอนุชาขึ้นมาทันที ก่อนจะนึกวิธีทดสอบที่พระองค์เคยมองข้ามนั่นก็คือสมรสพระราชทานนั่นเอง เป็นวิธีที่สามารถทำให้พระองค์หยั่งรู้ว่าพระอนุชาจงรักภักดีด้วยใจจริงหรือไม่ “ถ้าเช่นนั้นก็ดี! ไหนๆ ก็พำนักอยู่ในวังหลวง อีกทั้งเจ้าเองก็อายุเข้าสู่ปีที่ยี่สิบเก้าแล้ว จนถึงป่านนี้ยังไม่ยอมอภิเษกสมรสมีพระชายาเสียที มิสู้ให้ข้าช่วยจัดการหาองค์หญิงจากต่างแคว้นที่เดินทางมาแต่งงานตามสัญญาสงบศึกให้เจ้าได้มีพระชายาดั่งเช่นผู้อื่นบ้างมิดีหรือไร เจ้ามัวแต่ทำศึกสงครามจะหาเวลาใดพึงใจสตรีได้จริงหรือไม่” ฟางหยางฮ่องเต้เริ่มต้นแผนการทันที “จริงด้วยพ่ะย่ะค่ะเสด็จอา ตอนนี้หลานๆ ทั้งหมดของพระองค์ที่ถึงวัยแต่งงานต้องรับพระราชทานองค์หญิงเหล่านั้นมาเป็นพระชายา จนตอนนี้ตำหนักแน่นไปหมดแล้ว เสด็จอามาประทับอยู่เช่นนี้มิสู้รับองค์หญิงจากต่างแคว้นไปเป็นพระชายาบ้างหรือพ่ะย่ะค่ะ เป็นการแบ่งเบาภาระเสด็จพ่อไปพร้อมกันด้วย” องค์รัชทายาทรับสั่งสนับสนุนตามประสาซื่อโดยมิล่วงรู้อะไรแม้แต่น้อย  และถ้อยรับสั่งขององค์รัชทายาทสร้างความพึงพอพระทัยให้แก่ฟางหยางฮ่องเ

ในขณะที่พระวรกายสูงใหญ่ของจอมมารเสด็จพระดำเนินก้าวไปเข้าไปภายในงาน ก่อนจะมาหยุดยืนอยู่ตรงพระพักตร์ของฟางหยางฮ่องเต้ พร้อมยกพระหัตถ์ประสานเข้าหากันถวายคำนับ “ถวายพระพรฝ่าบาท กระหม่อมขออภัยที่มาร่วมงานล่าช้า” ครั้นฟางหยางฮ่องเต้ทรงทอดพระเนตรพระอนุชาทรงยืนอยู่พระพักตร์และได้ยินเช่นนั้น พระองค์จะทำเช่นไรต่อไปได้นอกจากแสร้งทำเป็นพระเชษฐาผู้มีน้ำพระทัยงามต่อไป “ตามสบายเถิดชินอ๋องไม่ต้องมากพิธี ข้ารู้ว่าเจ้ามิชอบงานครึกครื้น แต่ก็มาร่วมงานเลี้ยงฉลองสมรสของถงเอ๋อร์ รู้ไหมหลานชายของเจ้าดีใจมากแค่ไหน” ทันทีที่ฟางหยางฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งเช่นนั้น องค์รัชทายาทจื่อถงทรงยกพระหัตถ์ประสานเข้าหากันทันที “ขอบพระทัยเสด็จอาที่ทรงมาร่วมงานเลี้ยงฉลองวันนี้พ่ะย่ะค่ะ” จอมมารก้มพระพักตร์ลงเพียงนิดเมื่อองค์รัชทายาทรับสั่งเช่นนั้น “เจ้าเป็นหลานข้า... สมควรที่จะต้องมาร่วมแสดงความยินดีกับเจ้าอยู่แล้วถงเอ๋อร์” รับสั่งพร้อมพระดำเนินตรงไปยังตั่งที่ประทับพลางทรุดพระวรกายลงนั่งติดกับฟางหยางฮ่องเต้ ตามลำดับฐานันดรศักดิ์ที่ทรงได้รับ พร้อมเสียงของฟางหยางฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งถามขึ้น “

ในขณะเดียวกันทางด้านพระตำหนักบูรพาร่างงามระหงของเฉินวาวาเดินรับลมที่พาดผ่านอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่ตำหนักรับรอง จนมาถึงศาลากลางน้ำ ภายในนั้นมีตั่งพระที่นั่งพร้อมโต๊ะซึ่งมีชุดน้ำชาวางเอาไว้ บนโต๊ะมีกระดานหมากล้อมซึ่งเล่นค้างเอาไว้วางอยู่หญิงสาวค่อยๆ ก้าวเดินตรงไปบริเวณดังกล่าวทันที“มีคนเล่นหมากล้อมค้างไว้อย่างนั้นเหรอ” หญิงสาวพึมพำด้วยความสงสัยพลางก้มลงมองไปที่กระดานหมากล้อมตรงหน้าเพื่อพิจารณาหมากเกมนั้นที่ยังเดินไม่จบกระดานสมองอันชาญฉลาดของเฉินวาวาที่มีไอคิวอยู่ในระดับสูงมองปราดเดียวก็ล่วงรู้ว่าจะแก้หมากกระดานนี้ได้อย่างไร ด้วยในยุคอนาคตหญิงสาวเรียนรู้การเล่นหมากรุก รวมไปถึงหมากล้อมของจีนโบราณด้วยความชื่นชอบเป็นส่วนตัวจนได้รับรางวัลมาแล้วมากมาย มือเรียวสวยค่อยๆ หยิบตัวหมากที่อยู่ในถ้วยซึ่งทำจากหยกเนื้อดีค่อยๆ วางตัวหมากเพื่อแก้เกมบนกระดาน ก่อนจะหยิบตัวหมากมาเพิ่มพร้อมวางลงไปท่ามกลางสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์อย่างเห็นได้ชัด“คนที่เล่นหมากล้อมบนกระดานนี้ค้างไว้เก่งมากเลย วางหมากได้ยอดเย

ภายในตำหนักรับรอง กระจกสัมฤทธิ์ขัดจนขึ้นเป็นมันวาวสะท้อนเงาของสตรีที่มีใบหน้างดงามเย้ายวนใจชวนน่าหลงใหลเป็นยิ่งนัก ทว่าในเวลานี้เฉินวาวากำลังจัดการแต่งหน้าของเธอด้วยเครื่องสำอางจากยุคอนาคตเพื่อกลายสภาพให้เธอเป็นคนป่วย ใบหน้างดงามถูกทาทับด้วยแป้งผัดหน้าจนขาวซีด ตามด้วยลิปสติกสีนู้ดที่คล้ายดั่งคนป่วยหนัก ช่างสมบทบาทและแนบเนียนเสียนี่กระไร ทั้งนี้เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะพานพบกับองค์รัชทายาทจื่อถง ที่แวะเวียนมาหาเธอที่ตำหนัก เช้า กลางวัน เย็น จนจะเข้านอนรัชทายาทรูปงามก็ยังมิวายที่จะมาหาเธอ ไม่ได้เห็นใบหน้างามก็ขอให้ได้เห็นหลังคาพระตำหนักก็ยังดี โดยมีสายตาขององค์รักษ์ลู่เหอและนางกำนัลมู่อิงยืนมองด้วยความสงสัยระคนแปลกใจอย่างยิ่งยวดเหตุใดหนอองค์หญิงของตนจึงต้องทรงหลีกเลี่ยง พยายามหลบหน้าด้วยวิธีการสารพัดและต้องแกล้งป่วยเช่นนี้หนอ “องค์หญิงเพคะหม่อมฉันไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดจึงทรงทำเช่นนี้ เมื่อคืนองค์รัชทายาทส่งหมอหลวงมาเพื่อตรวจอาการด้วยเพราะทรงเป็นห่วงแต่ก็ทรงไม่ยอมให้ตรวจ มิหนำซ้ำยังไล่องค์รัชทายาทให้กลับไปทางอ้อมด้วยการดับเทียนเข้าบรรทมเสียดื้อๆ จนหม่อมฉันรู้สึกสงสารพระองค์มากเลยเพคะ” มู่อิ

ยามห้าย ศาลากลางน้ำ พระวรกายใหญ่ของจอมมารชินซางเสด็จออกจากตำหนักที่ประทับตรงไปศาลากลางน้ำ หลังจากสรงน้ำและเสวยพระกระยาหารค่ำแล้วเสร็จ ฉลองพระองค์สีนิลกาฬพร้อมผ้าคลุมสีเดียวกันทาบทับอยู่บนพระวรกายสูงใหญ่ ท่ามกลางสายลมที่พัดมาเอื่อยๆ ครั้นทรงพระดำเนินมาหยุดยืนอยู่ภายในศาลากลางน้ำ พระเนตรมีอันต้องเบิกกว้างขึ้นมาทันที เมื่อหมากบนกระดานที่พระองค์ทรงวางกลพิสดารเอาไว้ ถูกแก้ได้อีกครามิหนำซ้ำยังวางหมากแก้ลำกลับคืนชนิดที่ว่าฝีมือขั้นเทพแค่ไหนก็ต้องปวดขมับขึ้นมาโดยพลัน “อะไรกัน! แก้หมากของข้าได้อีกแล้วหรือนี่”รับสั่งด้วยความรู้สึกทึ่งในฝีมือของผู้ที่แก้หมากเกมนี้ของพระองค์ พระพักตร์หล่อเหลาคมคร้ามหันกลับไปทอดพระเนตรตำหนักรับรอง ซึ่งพระองค์อนุญาตให้องค์หญิงจากแคว้นฉู่เข้ามาพำนักเป็นการชั่วคราว ก่อนจะทรงทอดพระเนตรแสงไฟในห้องบรรทมดับวูบลงเมื่อเวลาล่วงเลยเข้าสู่ยามวิกาล “องค์หญิงแคว้นฉู่เป็นเจ้าจริงๆ อย่างนั้นหรือที่สามารถแก้กระดานหมากล้อมของข้าได้ มิหนำซ้ำยังวางกลหมากพิสดารทำให้ข้าต้องขบคิดอย่างยิ่งยวดเช่นนี้ ฝีมือไม่ธรรมดาเลยทีเดียว” รับสั่งรำพึงพลางหันกลับไปทอดพระเนตรกลหมากพิสดารบนกระดานต