All Chapters of Falling For My Runaway Bride: Chapter 21 - Chapter 30

Amara's Point of View* Dahan-dahan akong napatayo ngayon at napatingin ako kay Leo na mahimbing na natutulog ngayon sa tabi ko. Napatingin ako sa orasan at ito na ang oras para magsimula. Nakaramdam ako ng sakit sa baba ko at muscle pain sa boung katawan ko habang tumatayo. Napatingin ako kay Leo na natutulog pa din kaya dumiretso na ako sa loob ng dressing room at agad na akong naghilamos at nakikita ko talaga ang mga kiss at bite marks na iniwan ni Leo sa boung katawan ko. Nagmamadali na akong nagbihis matapos kong maligo at dahan-dahan akong lumabas at napatingin ako kay Leo na mahimbing pa ding natutulog. Actually nilagyan ko ng pampatulog ang tubig na ininom niya kagabi matapos kaming magt*lik kaya mamaya pa siya magigising. Ngayon ko pa kasi nasubukan yang sleeping pills baka kasi magising kaya dahan-dahan pa din ako gumagalaw. Umupo ako sa tabi niya at hinawakan ko ang pisngi ni Leo at biglang tumulo ang luha ko habang nakatingin doon. "Hubby, thank you for everything a

Amara's Point of View* 5 years later... "And that's for all, thank you." Dahan-dahan naman akong napatango sa sinabi ng presentor sa harapan. "Okay, you may now go now." "Thank you, Ms. Bennette." Ngumiti naman ako at umalis na sila sa opisina at napatingin naman ako sa labas ng bintana kung saan makikita ang magandang tanawin sa boung america. Yes, maayos na ang buhay ko dito sa america kasama ang mga taong importante sa akin. Nagmamay-ari na ako sa isa sa mga malalaking pastry sa boung mundo. At yung nagpresenta kanina ay para yun sa bagong branch sa Japan. Napabuntong hininga na lang ako at napatingin ako sa relo ko at nakita ko na oras na para sunduin ang mga anak ko. Kinuha ko ang phone ko nung biglang nakita ko ang tatlong miscalls ng teacher ng mga anak ko. "Hello, Ms. Bennette." "Hi, Mrs. Smith, did something happen to my kids?" "About that, there was just a minor fight. I hope you can come over here." "Ah, alright, I’ll head there now." Binaba ko na ang tawag

3rd Person's Point of View*Binuhat ni Dimitri si Amara papasok sa bahay nito at tinulungan naman siya ng dalawang anak ni Amara sa pagbukas sa pintuan at pagpasok sa mga gamit nito."Thank you, babies.""We're not babies," sabay ani nilang dalawa."Shh, okay, hindi na. Let your mommy sleep, okay?"Dahan-dahan naman silang tumango at inihiga ni Dimitri sa malaking sofa si Amara at dahan-dahan ding tinanggal nito ang sapatos nito. Kinuha naman ng dalawa ang kumot at unan para maayos ang pagkakahiga ni Amara."Okay, good. Magbihis na kayo sa kwarto ninyo para makahanda na ako ng pagkain doon sa kitchen."Tumango naman sila at lumakad na sila papasok sa mga kwarto nila at lumakad na din siya papunta sa kusina at agad niyang inilabas ang mga ingredients na kakainin nila ngayon. "Okay, sisimulan ko."Agad na siyang naghiwa ng mga ingredients sa pagluluto dito. Nakita niya ang mga bata na tapos ng magbihis at dahan-dahan itong lumakad para di magising ang Mom nila.Nasasanay na din si Di

Amara's Point of View* Napangiti na lang ako habang nakatingin kay nanay. 'Sana isama mo ang mga anak mo. Matagal na naming gustong makita ang mga apo namin.' Napangiti naman ako. Malaki ang utang na loob ko sa kanila at isa din sila na may nakaka-alam na may anak ako. "Okay, nay, pupunta kami ng mga anak ko diyan po." 'Talaga? Salamat naman kung ganun. Excited na kaming makita ang mga apo namin.' Nagka-usap na sila ng mga anak ko noon pero hindi pa nila ito nakikita sa personal. "Kagaya ng dati po ay mag-iingat ka din kayo at yung mga bawal kainin po ha." Natawa naman ito. 'Oo naman hindi namin kakalimutan.' Wala naman kasi silang anak noon pa man at namatay pa ang ka-isa isahan nilang anak noon pa man na ka-edad ko na sana ngayon. Kaya ako ang tinuring nila na parang anak at isa din sila tumulong sa akin na makatapos ng college noon hanggang sa makapatayo na ako ng negosyo. 'Sige, hindi ka na namin eestorbohin. Ihahanda ko ang kwarto ninyo dito para okay ang pagbisita ng

Amara's Point of View* Nasa sasakyan kami ngayon ay sinamahan nila ako ngayong mag lunch sa isang magandang restaurant. Di pa din ako makapaniwala na makita ko ang may-ari ng business na tinitingala ko noon pa man. Pero mas magaan ang loob ko sa kanila kesa sa mga magulang ko. "By the way ano nga ang whole name mo? Alam mo kasi nung huling kita namin ay hindi pa buntis ang kapatid ko na si Marites nun kaya wala akong alam na may maganda pala siyang anak na kagaya mo." "Ah ako nga po pala si Amara Zuri Bennette, 27 years old na po ako." Natigilan naman sila sa sinabi ko. "27? Hindi ko alam na ka-edad lang pala kayo ng anak namin. Buntis na pala si Marites nung huling kita natin sa kanya, hon?" "Mukhang ganun na siguro. Pero hindi naman halata sa katawan niya nun na buntis siya. By the way, Ilan na ba ang anak ni Marites?" tanong ni Uncle. "Lima po." Natigilan naman sila ulit. "Naka-isa lang kami pero siya ay naka-lima na agad." "Kaya po mas lalo akong naghirap at umalis na