All Chapters of All I'm Asking For Is A Second Chance: Chapter 11 - Chapter 20

PAUL Napaka wrong timing naman bakit pa ngayon nagkaproblema, kung kailan pagkakataon ko na sana sabihin sayo Nads kung gaano kita kamahal. Saglit lang ako Nads, aayusin ko lang kung ano man ang nangyari sa planta. Babalik agad ako. Yun ang tumatakbo sa isip ko habang pinapaharurot ko ang sasakyan. Napasobra ang bilis ng pagpatakbo ko, nang biglang nagmenor yung sa unahan ng sasakyan ko. Alanganin ang pagtapak ko sa preno kaya sumalpok yung sasakyan ko sa unahan. Tapos hindi ko na alam ang mga nangyari. Nagising na lang ako sobrang sakit ng nararamdaman ko. Pagmulat ko, nakita ko mama ko na naiyak kausap yung doktor. Saka ko lang napagtanto na nasa ospital na pala ako. Nakita ako ni mama na gumalaw kaya patakbo syang pumunta sa akin. "Anak, salamat naman at nagising ka na. Kausap ko ang doktor kanina, sabi nya under observation ka pa habang nag aantay sila ng result ng CT's scan mo at MRI. Maya pa schedule ng xray ng paa mo "Sabi ng mama ko habang alalang alala sa akin.

JENELLE FRIAS REYES Nakakapanibago talaga pag wala si Nadine. Pati pag gogrocery ko mag isa na lang ako. Nakakalungkot din lalo na pag ganitong restday ko. Habang pilit kong inaabot ang nakalagay na napkin sa itaas ng rack. Medyo hindi naman kasi ako ganun katangkad sa height ko na 5 feet and 2 inches. Nang may biglang kumuha ng inaabot kung napkin at binigay sa akin. Ang tagal naming nagkatinginan sabay banggit ng pangalan ko. Pero ako naman hindi ko talaga siya matandaan pero medyo pamilyar siya. "Jen!!! Ikaw ba iyan?" Sabi ng kausap ko. Habang ako'y nakatingin lang sa kanya ng may pagtataka. "Si Cris ito, remember?" Sabi pa rin nya. "Ah Cris Oliveros? Yung nasa civil engineering dati?" Sabi ko. "Oo ako nga ito." Sabay pa kami nagtanungan ng "anong ginagawa mo dito?" Ang gwapo na niya, ibang iba siya nung college days pa kami. Payat siya dati at maputi na parang lambutin. Pero ngayon ay napakatikas at medyo moreno na. Wow parang hunk na talaga siya. "Ah may project kasi

JenSabado ng hapon nagmomovie marathon lang ako sa bahay. Ayaw ko kasing gumala nang may biglang kumatok sa pinto. Nakakapagtaka lang at wala naman akong inaasahang darating."Sino yan!" Pasigaw na tanong ko. Baka kasi hindi marinig at nakasara pa ang pinto."Si Paul ito." Sabay bukas ko ng pinto."Paul kumusta ka na?" Tuloy ka. May dalawang buwan na pala ang nakalipas, kasi nakakalakad na nga si Paul eh. Akmang papaupo na si Paul sa sofa nang tinanong ko kung ano ang gustong inumin."Wag ka na mag abala, hindi naman ako magtatagal." Sabi naman ni Paul."Paul pasensya ka na kong naiblock kita sa sa fb ha. Hindi ko rin kasi alam ang nangyari sayo eh." Sabi ko."Kailan ba ang uwe ni Nadine?" Tanong naman ni Paul."Pasensya ka na. Hindi ako pwedeng magbigay ng impormasyon na walang pahintulot ni Nadine." Sabi ko habang si Paul naman ay nakayuko."Paul, paprangkahin na kita ha. Ano ba talaga ang plano mo sa kaibigan ko? Kasi kung nakikipag ayos ka lang naman, matagal ka nang napatawad n

Jen "Kaya nga binalikan ko agad ikaw, kahit medyo may kalayuan na rin yung natatakbo ko, gawa ng napakaimportante nito." Ani Cris habang inaabot sa akin ang wallet. "Naku salamat naman kung ganun." Sabay kuha ng wallet ko. Medyo natahimik kami pareho kasi naiilang talaga ako. Siya na ulit ang nagsalita. "Hindi ka ba natatakot dito at mag-isa ka lang pala" "Saan sa multo" tanong ko. "Hahaha, hindi. Sa mga masasamang loob dito sa paligid mo, malay mo may nakatanda at alam na mag- isa ka lang dito. Alam mo na, buti kong manakawan lang, eh paano kung may gawing masama pa sayo." "Wag mo naman akong takutin. Kaya nga parating nakasara ang pinto eh. Tsaka matagal na kami dito." "Wag ka masyado pakakampante, basta mag iingat ka na lang." Sabay tayo at nagcheck ng mga grills ng bintana ng bahay at yung doble lock ng pinto. "Medyo matibay naman yung grills pati ang lock." Sabi nya, palibhasa'y engineer nga. "So, paano, ako'y aalis na, ingat ka dito." nakalabas na siya nang

Nadine Schedule ng flight ko sa makalawa, habang ako'y nag iimpake ng gamit, napag desisyunan ko na umuwe muna sa probinsya kasi binigyan naman kami ng 2 weeks na bakasyon para daw sa pamilya. May halong pananabik ang naramdaman ko kasi pauwe ako kina inay at itay. Balik tanaw na naman ako sa nakaraan kasi matagal tagal na din pala ako hindi nakauwe. Malapit na rin makagraduate ang kapatid ko sa college na siyang pinapaaral ko. At yung isang kapatid ko naman dalawang taon pa siguro ang bubunuin bago makapagtapos. Halos tapos na rin yung bahay na pinapaayos ko. Kaya lang pilit na naman sumasagi sa isipan ko si Paul. Nasa proseso din talaga ang paghilom ng sakit. At saka siguro yung pagtanggap na halos kasalanan ko naman lahat. Hindi ko naman pwede isisi kay Paul kung bakit nya ako nasaktan. Sa tuwing naiisip ko mga pinag gagawa ko napapatawa na lang ako at may hiyang nararamdaman sa sarili. Siguro if ever man na magcross ang landas namin, palagay ko kaya ko na. Kasi mangyayari at m