Lahat ng Kabanata ng The Billionaire's Unplanned Heir: Kabanata 61 - Kabanata 70

"Bastos?" Matalim ang tingin ni Rico habang nagsalita siya sa isang mapanganib na tono.Hindi sinasadyang umurong si Ella at bahagyang iniwas ang tingin, ramdam ang pag-aalalang bumalot sa paligid.Nakita ito ni Rico ngunit hindi siya gumawa ng anumang dagdag na kilos. Sa halip, pinunasan niya ang kanyang bibig, isinuot ang itim niyang windbreaker, at kinuha ang bag at coat na nasa tabi ni Ella."Anong ginagawa mo?" Mabilis na hinawakan ni Ella ang laylayan ng kanyang windbreaker, pilit siyang pinipigilan. Tumingala siya upang tingnan ito.Matangkad si Rico, at bahagya siyang yumuko upang titigan si Ella. Napako ang tingin niya sa bahagyang nakabukang mapulang labi nito—kumikinang at makintab mula sa mantika ng barbecue. Isang tukso na mahirap balewalain."Mukhang nabusog ka na, misis Velasquez. Umuwi na kaya tayo, para mapatunayan natin ‘yang sinasabi mo," mapang-akit na sambit niya habang marahang pinunasan ang labi ni Ella gamit ang isang panyo. Malambot ang kanyang kilos, ngunit p

Ang purong itim na seda na kamiseta ay maluwang at ganap na natatakpan ang kurbadong katawan ng babae. Ang laylayan nito ay halos natatakpan ang kanyang pangupo, sumasayaw sa may bahagi ng kanyang mga hita. Ang puti at tuwid niyang mga binti ay lalong nakakakita ng mata ng sinumang makakakita.Ang balat niya ay parang porselana, at sa ilalim ng itim na kamiseta, ang puti nito ay kumikislap, nakakakuha ng pansin ng mabagsik na lobo sa loob ng kwarto.Yumuko si Ella upang maghanap ng hair dryer sa drawer. Nang marinig ang ingay, itinaas ni Rico ang kanyang mata, at ang magandang binti ng babae ay tumambad sa kanya. Agad niyang pinagsisihan na hindi niya ito binilhan ng pajama.Akala niya’y nagpapalipas siya ng oras sa kanyang mata, ngunit hindi niya inasahan na pinaparusahan lang niya ang sarili.Mainit na mainit siya at halos mawalan ng ulirat. Tumayo siya, nilapitan si Ella, niyakap ang kanyang napakapayat na beywang, at ginamit ang lakas upang idiin ang kanyang mukha sa kanyang taing

Hindi pinansin ni Ella ang munting kilos ng lalaking nasa kanyang palad at umiiling na nagsalita, "Lahat sila magaganda, pero wala akong gustong bilhin. Pero 'yung relo doon, ang ganda talaga. Gusto ko sanang bilhin para sa’yo, pero ayaw naman ibenta nung designer." May bahagyang panghihinayang sa kanyang tinig.Saglit na huminto si Rico sa paghagod ng daliri at tinitigan siya, may bahagyang lambing sa kanyang mga mata."Hayaan mo na. Sa susunod, mahal ko, ikaw na lang ang mag-design ng relo para sa akin.”Uminit ang pisngi ni Ella nang matumbok nito ang iniisip niya. Para mapagtakpan ito, pabirong sinaway niya si Rico, "Sino’ng nagsabing gagawan kita? Nananaginip ka na naman."May ideya nga siya, pero hindi niya ipapaalam—baka lumaki pa lalo ang ulo nito."Okay, nananaginip ako," sagot ni Rico, sabay taas ng kilay. "Pero sino 'yung lalaking kausap mo kanina? Mukhang tuwang-tuwa kang kasama siya."Kanina pa niya pinipigilan ang sarili, pero sa huli, hindi rin siya nakatiis. Kitang-kit

Biglang namula si Ella nang maramdaman ang mainit na pag-atake sa kanyang sensitibong punong tainga. Ang kanyang makinang na mga mata ay napuno ng manipis na hamog, mistulang malinaw na tubig ng isang lawa sa umaga. Galit siyang nagsalita, "Rico, hindi mo talaga inilulugar yang masasama mong balak!"Akala niya talaga, nagbago na ang ugali ng lalaki—na ang tradisyon nilang pagpapalibre ng unang tasa ng milk tea at unang dessert tuwing unang taglamig ng taon ay isang simpleng kasunduan lamang.Ngunit sa bandang huli, may kapalit pala ang lahat.At bakit nga ba siya lang ang dapat magbigay ng regalo kung buong kumpanya naman ang nilibre niya ng pagkain?Binitiwan ni Rico ang kanyang punong tainga. Walang bakas ng kagat, pero may naiwan itong bahagyang basa. "Napakasimple lang naman ng gusto ko, Mrs. Velasquez."Mukhang inosente ang ekspresyon nito, pilit pinipigilan ang sarili na buwagin ang distansya sa pagitan nila. Muli, dahan-dahan niyang ipinaliwanag, tila tinatantiya ang pasensya n

Sa gitna ng tag-ulan, malayang bumabagsak ang ambon, at ang makapal na hamog ay bumabalot sa mga sanga ng punongkahoy. Ang malamig na hangin ay banayad na dumadaloy sa paligid, tila bumubulong ng mga lihim sa katahimikan ng umaga. Habang patuloy ang pagbuhos ng ulan, ilang dahon ang hindi kinaya ang bigat ng tubig at dahan-dahang bumagsak sa lupa, kasabay ng pagpatak ng maliliit na patak sa mga bintana ng lungsod.Bihirang umulan nang tuloy-tuloy sa Maynila, ngunit ibang klase ang panahon ngayon—madilim ang himpapawid, halos walang sinag ng araw na lumulusot sa makapal na ulap. Basa ang mga kalsadang yari sa aspalto, nagkikintaban sa ilalim ng malalabong ilaw ng poste. Ang mga sasakyan ay dahan-dahang bumabaybay sa lansangan, maingat na iniiwasan ang tubig na unti-unting naiipon sa ilang bahagi ng lungsod. Ang tunog ng ulan na pumapatak sa bubong at sa mga dahon ng puno ay tila musika sa mga nananatili sa loob ng kanilang mga tahanan.Subalit sa loob ng kwarto ng isang marangyang mans