Hindi pinansin ni Ella ang munting kilos ng lalaking nasa kanyang palad at umiiling na nagsalita, "Lahat sila magaganda, pero wala akong gustong bilhin. Pero 'yung relo doon, ang ganda talaga. Gusto ko sanang bilhin para sa’yo, pero ayaw naman ibenta nung designer." May bahagyang panghihinayang sa kanyang tinig.Saglit na huminto si Rico sa paghagod ng daliri at tinitigan siya, may bahagyang lambing sa kanyang mga mata."Hayaan mo na. Sa susunod, mahal ko, ikaw na lang ang mag-design ng relo para sa akin.”Uminit ang pisngi ni Ella nang matumbok nito ang iniisip niya. Para mapagtakpan ito, pabirong sinaway niya si Rico, "Sino’ng nagsabing gagawan kita? Nananaginip ka na naman."May ideya nga siya, pero hindi niya ipapaalam—baka lumaki pa lalo ang ulo nito."Okay, nananaginip ako," sagot ni Rico, sabay taas ng kilay. "Pero sino 'yung lalaking kausap mo kanina? Mukhang tuwang-tuwa kang kasama siya."Kanina pa niya pinipigilan ang sarili, pero sa huli, hindi rin siya nakatiis. Kitang-kit
“May pakiramdam ako na si Mrs. Velasquez ang nagbigay nito,” turan ni Trixie, na hindi na mapigilan ang mga pumapasok sa kanyang isipan.Kinakabahan ang mga kamay ni Ella habang umiinom ng milk tea, at halos mabulunan siya ng brulee na dumaan sa kanyang lalamunan.Nabanggit lang niya kanina kay Rico na sa mga ganitong panahon, masarap uminom ng milk tea na may kasabay na cake, pero hindi niya inasahan na magiging mabilis kumilos si Rico.Higit pa rito, ang milk tea at mga dessert ay isinasaalang-alang ang kanyang mga paborito. Kamakailan lang kasi ay naging fan siya ng Matcha, at nahulog na siya ng lubos sa mga pagkain na may Matcha flavor."Posible," sumang-ayon si Clay.Agad na nagtutok ang mga mata ng lahat kay Cedric. Bilang isang taong palaging sumusunod kay Rico, sigurado silang may alam ito sa mga detalye. “Assistant Danceco, may alam ka bang mga inside info?” tanong ni Clay na may halong pangungusap.Bawal sa kumpanya ang pag-uusap tungkol sa pribadong buhay ni President Velas
Biglang namula si Ella nang maramdaman ang mainit na pag-atake sa kanyang sensitibong punong tainga. Ang kanyang makinang na mga mata ay napuno ng manipis na hamog, mistulang malinaw na tubig ng isang lawa sa umaga. Galit siyang nagsalita, "Rico, hindi mo talaga inilulugar yang masasama mong balak!"Akala niya talaga, nagbago na ang ugali ng lalaki—na ang tradisyon nilang pagpapalibre ng unang tasa ng milk tea at unang dessert tuwing unang taglamig ng taon ay isang simpleng kasunduan lamang.Ngunit sa bandang huli, may kapalit pala ang lahat.At bakit nga ba siya lang ang dapat magbigay ng regalo kung buong kumpanya naman ang nilibre niya ng pagkain?Binitiwan ni Rico ang kanyang punong tainga. Walang bakas ng kagat, pero may naiwan itong bahagyang basa. "Napakasimple lang naman ng gusto ko, Mrs. Velasquez."Mukhang inosente ang ekspresyon nito, pilit pinipigilan ang sarili na buwagin ang distansya sa pagitan nila. Muli, dahan-dahan niyang ipinaliwanag, tila tinatantiya ang pasensya n
Pumasok si Secretary General Jasmine, dala ang kanyang tablet, at walang anumang emosyon sa mukha. Direkta niyang itinama ang kanyang tingin kay Rico, tila hindi alintana ang presensya ni Ella, ngunit sa gilid ng kanyang mata, may bahagyang kislap na dumaan—isang banayad na kilos na hindi nakaligtas kay Ella. "Mr. Velasquez, narito na po ang final report para sa shipment ng bagong batch ng medical machines. Kailangan po ng confirmation para sa schedule." Walang alinlangan, mabilis na kinuha ni Rico ang tablet mula sa kamay ni Jasmine, sinulyapan ang dokumento, saka tumango. "Approve it. Siguraduhin mong maayos ang coordination with the hospitals. Ayoko ng anumang delay." "Noted, sir," sagot ni Jasmine, walang pagbabago sa tono ng boses. Ngunit bago siya tumalikod, saglit niyang nilingon ang paligid, at sa bahagyang galaw ng kanyang mga mata, parang sinilip niya si Ella sa gilid ng kanyang paningin. Napakabilis lang ng kilos, pero sapat para mapansin ni Ella ang kakaibang kilos ng s
Sa gitna ng tag-ulan, malayang bumabagsak ang ambon, at ang makapal na hamog ay bumabalot sa mga sanga ng punongkahoy. Ang malamig na hangin ay banayad na dumadaloy sa paligid, tila bumubulong ng mga lihim sa katahimikan ng umaga. Habang patuloy ang pagbuhos ng ulan, ilang dahon ang hindi kinaya ang bigat ng tubig at dahan-dahang bumagsak sa lupa, kasabay ng pagpatak ng maliliit na patak sa mga bintana ng lungsod.Bihirang umulan nang tuloy-tuloy sa Maynila, ngunit ibang klase ang panahon ngayon—madilim ang himpapawid, halos walang sinag ng araw na lumulusot sa makapal na ulap. Basa ang mga kalsadang yari sa aspalto, nagkikintaban sa ilalim ng malalabong ilaw ng poste. Ang mga sasakyan ay dahan-dahang bumabaybay sa lansangan, maingat na iniiwasan ang tubig na unti-unting naiipon sa ilang bahagi ng lungsod. Ang tunog ng ulan na pumapatak sa bubong at sa mga dahon ng puno ay tila musika sa mga nananatili sa loob ng kanilang mga tahanan.Subalit sa loob ng kwarto ng isang marangyang mans
Gaya ng napag-usapan, dumating si Rico sa Repulse Bay ng 3pm upang sunduin si Ella. Sa loob ng kanyang sasakyan, panay ang tingin niya sa orasan habang hinihintay itong lumabas. Mula sa driver's seat, nakita niyang bumukas ang pinto ng bahay. Muling gumapang sa kanyang dibdib ang hindi maipaliwanag na pakiramdam nang makitang nakasuot si Ella ng maternity dress sa kauna-unahang pagkakataon—simple lang ang suot nito. Isang kulay light yellow na bistida hanggang sakong kung saan mas lalong kapansin-pansin ang umbok ng kaniyang tiyan, ngunit hindi iyon nakabawas sa ganda nito.“You look so good, love,” bati niya habang binuksan ang pinto ng sasakyan para rito.“Sus, nambol pa,” sagot naman ni Ella, bahagyang nakangiti ngunit halatang pinipigil ang ngiti.Nang makapasok na sila sa sasakyan at magsimulang magmaneho si Rico, naramdaman niyang tahimik si Ella. Karaniwan itong maingay tuwing magkasama sila, lalo na kapag nag-uusap tungkol sa kung ano-ano. Pero ngayon, tila may bumabagabag dit
Matapos makuntento sa kanyang makeup, muling humarap si Ella sa salamin. Sandali siyang tumitig sa repleksyon niya, sinisilip kung may kailangan pang ayusin. Nang masigurong maayos na ang lahat, kinuha niya ang cellphone at nag-type ng mensahe.[John, isasama ko ang asawa ko sa party, huh. Pa save naman ako ng slot. Salamat!][Wow! Kasal ka na? Hindi ka man lang nagpaalam sa kasal mo, napaka-daya naman, Ella.]Napangiti siya habang binabasa ang message ni John, ang dating class monitor nila. Mula ito sa isang pamilyang kilala sa jewelry industry—mga supplier ng hilaw na materyales sa paggawa ng alahas. Pagkatapos ng kolehiyo, hindi na ito nag-aksaya ng oras at agad na minana ang negosyo ng kanilang pamilya. Ngayon, sinusundan na nito ang yapak ng ama sa mundo ng negosyo.Alam niyang magugulat ito sa balita. Wala naman talagang nakakaalam tungkol sa kasal nila ni Rico.Bukod sa pagiging magaling sa jewelry design, si Ella ay isa rin sa kinikilalang kagandahan ng kanilang departamento.
“Sir, pahiram ako ng gamit mo?”Isang mapang-akit na tinig ng babae ang nagmula sa nakaparadang itim na Sarao jeep sa gilid ng kalsada. Paos ngunit puno ng alindog, malambing ngunit may halong panunukso.Sa loob ng malamlam na sasakyan, si Rico Velasquez ay malamig ang titig at walang bahid ng emosyon habang nakatingin sa babaeng nasa kandungan niya. Mabilis na kumalat naman agad sa maliit na espasyo ang amoy ng alak.“Get out.”Ang malamig na boses na iyon ay tila bumalik sa diwa ni Ella Gatchalian. Ngunit, palibhasa at lasing at wala sa sarili, kumapit pa siyang lalo sa leeg ng lalaki, desperado, habang ang mapuputing braso ay nanghihina at mahigpit ang pagkakakapit. Ang hininga niyang may samyo ng alak ay mapang-akit na dumadampi sa leeg nito.“I beg you, please... tulungan mo ‘ko. Babayaran kita kahit magkano.”Damang-dama ni Ella ang init na umaakyat sa kanyang katawan na siyang unti-unting sinisira ang kanyang katinuan. Hanggang sa ang mapuputi niyang kamay ay kusang gumalaw pab
Matapos makuntento sa kanyang makeup, muling humarap si Ella sa salamin. Sandali siyang tumitig sa repleksyon niya, sinisilip kung may kailangan pang ayusin. Nang masigurong maayos na ang lahat, kinuha niya ang cellphone at nag-type ng mensahe.[John, isasama ko ang asawa ko sa party, huh. Pa save naman ako ng slot. Salamat!][Wow! Kasal ka na? Hindi ka man lang nagpaalam sa kasal mo, napaka-daya naman, Ella.]Napangiti siya habang binabasa ang message ni John, ang dating class monitor nila. Mula ito sa isang pamilyang kilala sa jewelry industry—mga supplier ng hilaw na materyales sa paggawa ng alahas. Pagkatapos ng kolehiyo, hindi na ito nag-aksaya ng oras at agad na minana ang negosyo ng kanilang pamilya. Ngayon, sinusundan na nito ang yapak ng ama sa mundo ng negosyo.Alam niyang magugulat ito sa balita. Wala naman talagang nakakaalam tungkol sa kasal nila ni Rico.Bukod sa pagiging magaling sa jewelry design, si Ella ay isa rin sa kinikilalang kagandahan ng kanilang departamento.
Gaya ng napag-usapan, dumating si Rico sa Repulse Bay ng 3pm upang sunduin si Ella. Sa loob ng kanyang sasakyan, panay ang tingin niya sa orasan habang hinihintay itong lumabas. Mula sa driver's seat, nakita niyang bumukas ang pinto ng bahay. Muling gumapang sa kanyang dibdib ang hindi maipaliwanag na pakiramdam nang makitang nakasuot si Ella ng maternity dress sa kauna-unahang pagkakataon—simple lang ang suot nito. Isang kulay light yellow na bistida hanggang sakong kung saan mas lalong kapansin-pansin ang umbok ng kaniyang tiyan, ngunit hindi iyon nakabawas sa ganda nito.“You look so good, love,” bati niya habang binuksan ang pinto ng sasakyan para rito.“Sus, nambol pa,” sagot naman ni Ella, bahagyang nakangiti ngunit halatang pinipigil ang ngiti.Nang makapasok na sila sa sasakyan at magsimulang magmaneho si Rico, naramdaman niyang tahimik si Ella. Karaniwan itong maingay tuwing magkasama sila, lalo na kapag nag-uusap tungkol sa kung ano-ano. Pero ngayon, tila may bumabagabag dit
Sa gitna ng tag-ulan, malayang bumabagsak ang ambon, at ang makapal na hamog ay bumabalot sa mga sanga ng punongkahoy. Ang malamig na hangin ay banayad na dumadaloy sa paligid, tila bumubulong ng mga lihim sa katahimikan ng umaga. Habang patuloy ang pagbuhos ng ulan, ilang dahon ang hindi kinaya ang bigat ng tubig at dahan-dahang bumagsak sa lupa, kasabay ng pagpatak ng maliliit na patak sa mga bintana ng lungsod.Bihirang umulan nang tuloy-tuloy sa Maynila, ngunit ibang klase ang panahon ngayon—madilim ang himpapawid, halos walang sinag ng araw na lumulusot sa makapal na ulap. Basa ang mga kalsadang yari sa aspalto, nagkikintaban sa ilalim ng malalabong ilaw ng poste. Ang mga sasakyan ay dahan-dahang bumabaybay sa lansangan, maingat na iniiwasan ang tubig na unti-unting naiipon sa ilang bahagi ng lungsod. Ang tunog ng ulan na pumapatak sa bubong at sa mga dahon ng puno ay tila musika sa mga nananatili sa loob ng kanilang mga tahanan.Subalit sa loob ng kwarto ng isang marangyang mans
Pumasok si Secretary General Jasmine, dala ang kanyang tablet, at walang anumang emosyon sa mukha. Direkta niyang itinama ang kanyang tingin kay Rico, tila hindi alintana ang presensya ni Ella, ngunit sa gilid ng kanyang mata, may bahagyang kislap na dumaan—isang banayad na kilos na hindi nakaligtas kay Ella. "Mr. Velasquez, narito na po ang final report para sa shipment ng bagong batch ng medical machines. Kailangan po ng confirmation para sa schedule." Walang alinlangan, mabilis na kinuha ni Rico ang tablet mula sa kamay ni Jasmine, sinulyapan ang dokumento, saka tumango. "Approve it. Siguraduhin mong maayos ang coordination with the hospitals. Ayoko ng anumang delay." "Noted, sir," sagot ni Jasmine, walang pagbabago sa tono ng boses. Ngunit bago siya tumalikod, saglit niyang nilingon ang paligid, at sa bahagyang galaw ng kanyang mga mata, parang sinilip niya si Ella sa gilid ng kanyang paningin. Napakabilis lang ng kilos, pero sapat para mapansin ni Ella ang kakaibang kilos ng s
Biglang namula si Ella nang maramdaman ang mainit na pag-atake sa kanyang sensitibong punong tainga. Ang kanyang makinang na mga mata ay napuno ng manipis na hamog, mistulang malinaw na tubig ng isang lawa sa umaga. Galit siyang nagsalita, "Rico, hindi mo talaga inilulugar yang masasama mong balak!"Akala niya talaga, nagbago na ang ugali ng lalaki—na ang tradisyon nilang pagpapalibre ng unang tasa ng milk tea at unang dessert tuwing unang taglamig ng taon ay isang simpleng kasunduan lamang.Ngunit sa bandang huli, may kapalit pala ang lahat.At bakit nga ba siya lang ang dapat magbigay ng regalo kung buong kumpanya naman ang nilibre niya ng pagkain?Binitiwan ni Rico ang kanyang punong tainga. Walang bakas ng kagat, pero may naiwan itong bahagyang basa. "Napakasimple lang naman ng gusto ko, Mrs. Velasquez."Mukhang inosente ang ekspresyon nito, pilit pinipigilan ang sarili na buwagin ang distansya sa pagitan nila. Muli, dahan-dahan niyang ipinaliwanag, tila tinatantiya ang pasensya n
“May pakiramdam ako na si Mrs. Velasquez ang nagbigay nito,” turan ni Trixie, na hindi na mapigilan ang mga pumapasok sa kanyang isipan.Kinakabahan ang mga kamay ni Ella habang umiinom ng milk tea, at halos mabulunan siya ng brulee na dumaan sa kanyang lalamunan.Nabanggit lang niya kanina kay Rico na sa mga ganitong panahon, masarap uminom ng milk tea na may kasabay na cake, pero hindi niya inasahan na magiging mabilis kumilos si Rico.Higit pa rito, ang milk tea at mga dessert ay isinasaalang-alang ang kanyang mga paborito. Kamakailan lang kasi ay naging fan siya ng Matcha, at nahulog na siya ng lubos sa mga pagkain na may Matcha flavor."Posible," sumang-ayon si Clay.Agad na nagtutok ang mga mata ng lahat kay Cedric. Bilang isang taong palaging sumusunod kay Rico, sigurado silang may alam ito sa mga detalye. “Assistant Danceco, may alam ka bang mga inside info?” tanong ni Clay na may halong pangungusap.Bawal sa kumpanya ang pag-uusap tungkol sa pribadong buhay ni President Velas
Hindi pinansin ni Ella ang munting kilos ng lalaking nasa kanyang palad at umiiling na nagsalita, "Lahat sila magaganda, pero wala akong gustong bilhin. Pero 'yung relo doon, ang ganda talaga. Gusto ko sanang bilhin para sa’yo, pero ayaw naman ibenta nung designer." May bahagyang panghihinayang sa kanyang tinig.Saglit na huminto si Rico sa paghagod ng daliri at tinitigan siya, may bahagyang lambing sa kanyang mga mata."Hayaan mo na. Sa susunod, mahal ko, ikaw na lang ang mag-design ng relo para sa akin.”Uminit ang pisngi ni Ella nang matumbok nito ang iniisip niya. Para mapagtakpan ito, pabirong sinaway niya si Rico, "Sino’ng nagsabing gagawan kita? Nananaginip ka na naman."May ideya nga siya, pero hindi niya ipapaalam—baka lumaki pa lalo ang ulo nito."Okay, nananaginip ako," sagot ni Rico, sabay taas ng kilay. "Pero sino 'yung lalaking kausap mo kanina? Mukhang tuwang-tuwa kang kasama siya."Kanina pa niya pinipigilan ang sarili, pero sa huli, hindi rin siya nakatiis. Kitang-kit
Bukod sa iba't ibang uri ng natatanging disenyo ng alahas, tampok din sa jewelry exhibition sa Tokyo ang mga kakaibang uri ng relo. Sa loob ng exhibition hall, maraming tao ang nagtipon-tipon—pangkat-pangkat sa tatlo o apat—masiglang nag-uusap at nagbabahagian ng kaalaman. Sila’y binubuo ng mga tanyag na designer, manufacturer, at kolektor.Pagkatapos ipakita ni Ella ang imbitasyon, kalmado niyang tinahak ang daan papasok sa exhibition hall. Ang imbitasyon ay nakuha ni Rico mula sa kung saan. Sa estado at kayamanan nito, tila napakadali lang para sa kanya na makakuha ng ganoong eksklusibong pagkakataon.Iba’t iba ang mga naka-display na alahas—mga gemstone, perlas, amber, diyamante, agata, garing, at iba pa. Sadyang nakakabighani ang dami ng magagandang bagay na makikita. Dahan-dahang naglakad si Ella mula sa labas patungo sa loob, maingat na pinakikinggan ang mga pag-uusap ng mga tao sa paligid.Bukod sa paghanga sa makabago at natatanging disenyo ng ilang designer, natutunan din niy
Ang purong itim na seda na kamiseta ay maluwang at ganap na natatakpan ang kurbadong katawan ng babae. Ang laylayan nito ay halos natatakpan ang kanyang pangupo, sumasayaw sa may bahagi ng kanyang mga hita. Ang puti at tuwid niyang mga binti ay lalong nakakakita ng mata ng sinumang makakakita.Ang balat niya ay parang porselana, at sa ilalim ng itim na kamiseta, ang puti nito ay kumikislap, nakakakuha ng pansin ng mabagsik na lobo sa loob ng kwarto.Yumuko si Ella upang maghanap ng hair dryer sa drawer. Nang marinig ang ingay, itinaas ni Rico ang kanyang mata, at ang magandang binti ng babae ay tumambad sa kanya. Agad niyang pinagsisihan na hindi niya ito binilhan ng pajama.Akala niya’y nagpapalipas siya ng oras sa kanyang mata, ngunit hindi niya inasahan na pinaparusahan lang niya ang sarili.Mainit na mainit siya at halos mawalan ng ulirat. Tumayo siya, nilapitan si Ella, niyakap ang kanyang napakapayat na beywang, at ginamit ang lakas upang idiin ang kanyang mukha sa kanyang taing