“Sir, pahiram ako ng gamit mo?”Isang mapang-akit na tinig ng babae ang nagmula sa nakaparadang itim na Sarao jeep sa gilid ng kalsada. Paos ngunit puno ng alindog, malambing ngunit may halong panunukso.Sa loob ng malamlam na sasakyan, si Rico Velasquez ay malamig ang titig at walang bahid ng emosyon habang nakatingin sa babaeng nasa kandungan niya. Mabilis na kumalat naman agad sa maliit na espasyo ang amoy ng alak.“Get out.”Ang malamig na boses na iyon ay tila bumalik sa diwa ni Ella Gatchalian. Ngunit, palibhasa at lasing at wala sa sarili, kumapit pa siyang lalo sa leeg ng lalaki, desperado, habang ang mapuputing braso ay nanghihina at mahigpit ang pagkakakapit. Ang hininga niyang may samyo ng alak ay mapang-akit na dumadampi sa leeg nito.“I beg you, please... tulungan mo ‘ko. Babayaran kita kahit magkano.”Damang-dama ni Ella ang init na umaakyat sa kanyang katawan na siyang unti-unting sinisira ang kanyang katinuan. Hanggang sa ang mapuputi niyang kamay ay kusang gumalaw pab
Tulalang hawak ang mapulang pisngi ni Lani dahil sa malalakas na sampal mula kay Ella. Hindi niya inaasahan ang ginawa nito.Nang makabawi siya sa gulat, binalak niyang tumayo upang lumayo, ngunit mahigpit na hinawakan ni Ella ang kanyang pulsuhan. Yumuko ito at bumulong sa kanyang tainga, “Kung maglakas-loob kang magsumbong, ang pinakamasamang mangyayari ay pareho tayong mamamatay.”Kung may nagtangkang pagsamantalahan siya, dalhin sa kama ng lalaki, kailangan saluhin ni Lani ang pagkabigo at galit niya ngayon.Kung iisipin, ang dalawang sampal na natamo nito ay maliit na kabayaran lamang kumpara sa katotohanang nawala ang kaniyang pinagkakaingat-ingatang dangal.Salamantala, ang malamig na boses ni Ella ay parang bulong ng mga kaluluwang ligaw mula sa impiyerno para kay Lani. Tila pilit na nilulubog siya sa isang walang hanggang bangin. Ngunit, napatigil si Lani at nanatiling nakatitig kay Ella nang may pagkamuhi ngunit walang magawa. Ni hindi niya makayanang magsalita o lumaban. Ba
Habang nag-iisip si Ella, biglang pumasok si Jasmine Ortiz, ang kanilang secretary general. Professional ito sa lahat ng kilos at nasa 30 years old na, masipag at matalas din ang diskarte. Matapos tanawin ang mga sekretarya sa opisina, malakas itong nagsalita, “Let’s move! All of you! Alam niyo naman kung gaano ka-strikto si President Velasquez. Huwag kayong tatamad-tamad dito.”“Danika, ipadala mo kay Assistant Danceco ang schedule ni Mr. Velasquez para sa hapon. Clay, ayusin mo naman ang lahat ng mga dokumentong isinumite ng iba’t ibang departamento sa nakaraang dalawang buwan. May posibilidad na basahin ito ni Mr. Velasquez. At ikaw naman, Mariz, ikaw ang bahala sa report tungkol sa kasalukuyang kalagayan ng kumpanya.”“At ikaw naman, Ella…” Napahinto si Jasmine nang banggitin ang pangalan niya.Tumakbo sa kaniya isip ang insidente noong nasa Development Department pa si Ella—ang pagsampal niya sa kasamahan na mabilis na kumalat sa mga maliliit na grupo sa kumpanya. Kaya naman ang
Ang boses na iyon ay nagdulot ng pagtataka at pagbaling ng tingin ng tatlong iba pang tao sa opisina patungo sa kinatatayuan ni Ella. Biglang nahinto ang pag re-report ni Mariz. Dahilan upang tuluyang mabalot ng di-pangkaraniwang katahimikan ang paligid.Dahan-dahang humarap si Ella, pilit pinanatili ang isang simple at maaliwalas na ngiti, at direktang tiningnan ang malamig na mga mata ni Rico Velasquez.“Sir, mayroon po ba kayong ipag-uutos?”Sa unang pagtama ng malamig niyang mga mata sa mukha ni Ella, saglit na lumitaw ang bakas ng pagkabigla dito. Matapos ang ilang segundo ng pagkatulala, inilapag ni Rico ang tasa ng kape at nagsalita sa malamlam na boses. “Ikaw ba ang gumawa ng kape?”Ang tanong na ito ay parang tumama sa dibdib ni Jasmine Ortiz, na biglang nakaramdam ng pag-aalala. Dati, si Clay ang gumagawa ng kape, kaya naman inisip niyang baka hindi nagustuhan ni Rico ang gawa ni Ella ngayon. At dahil ayaw niyang mapagalitan si Ella sa unang pagkakataon nitong makaharap si R
Napansin ni Rico ang kanyang kilos bago nagsalita sa malinaw na boses, “Hindi mo ba gusto ang pagkain? Kung hindi mo gusto, mag-order ka pa ng iba.”Habang sinasabi iyon, handa na ito para tumawag ng waiter.Agad naman siyang pinigilan ni Ella, umiling at sinabing, “Ayos lang po. Siguro nagka-trangkaso lang ako nitong mga nakaraan. Medyo nasusuka ako at hindi makakain ng karne.”Sa loob ng dalawang araw, tila hindi niya matiis ang mamantikang pagkain. Siguro ay dahil ito sa biglaang pagbabago ng panahon. Mabuti na lang at hindi naman ito malala, kaya hindi niya masyadong inintindi.Bahagyang namang kumunot ang noo ni Rico, tinitigan siya ng ilang sandali nang tahimik, at saka tumawag ng waiter.“Pakihanda ng brown sugar ginger water. Huwang mong kalimutang tanggalin ang luya bago i-serve.”“Opo, sir,” sagot ng waiter sabay alis.Napatingin si Ella kay Rico, hiyang hiya dahil tila naabala pa niya ang boss niya.Mukhang nabasa naman ni Rico ang iniisip nito kaya't ngumiti nang bahagya.
Binuksan ni Rico ang bag ng gamot at nakita ang higit sa isang dosenang pregnancy test sticks sa loob. Napagtanto niya na binili ni Cedric ang lahat ng brand ng pregnancy test sticks mula sa mga botika malapit sa kanila."Sinigurado kong lahat ng posibleng pagpipilian ay narito," paliwanag nito.Tumingin si Ella sa mga pregnancy test sticks sa loob ng bag at nagtatakang nagtanong, "Kailangan ba talaga ng ganito karami?"Matapos silipin ni Rico ang laman ng bag, iniabot niya ang mga pregnancy test sticks kay Ella."Pumili ka ng ilan para subukan," sabi niya. "Nandoon ang lounge ko, may banyo sa loob."Pagkasabi nito, itinaas niya ang kanyang baba at itinuro ang secret door sa tabi ng bookshelf.Hinawakan ni Ella nang mahigpit ang tali ng bag habang nakatingin sa direksyong tinuro ni Rico. Tila nag-ipon siya ng lakas ng loob para maglakad papunta roon, ngunit nang dumampi ang kanyang kamay sa pinto, umatras siya, tumalikod, at muling tumingin kay Rico. Ayaw niyang mabuntis.Nakita ni Ri
“Magpakasal? You mean, magpapakasal… tayo? Ako at ikaw?" Bahagyang lumaki ang mga mata ni Ella, at nanginginig niyang itinuro si Rico, pagkatapos ay inilipat sa kaniyang sarili.Pakiramdam niya’y mali ang narinig niya.“Oo, papakasalan kita,” sagot ni Rico sa matibay na tono, may bahagyang ngiti sa kanyang malinaw na mga mata.Hindi agad nakapag-react si Ella at naibulalas ang iniisip niya, “Hindi ba dapat bigyan mo ako ng cheque at sabihan akong ipanganak ang bata, pero huwag nang magpakita sa mundo mo kahit kailan?"“Mukha ba akong ganoong klaseng tao?” Tanong ni Rico, tila naguguluhan. Pakiramdam niya, hindi naman niya ibinigay kay Ella ang ganitong impresyon.Awkward na napangiti si Ella, at naramdaman niyang sumiklab ang hiya sa kanyang puso. Paano niya sasabihing masyado siyang maraming nabasang mga nobelang tungkol sa mga mapangahas na CEO?“Balik tayo sa usapan. Tungkol sa kasal—kalimutan na lang natin. Ang isang kasal na nakatali dahil sa bata ay hindi magiging masaya.” Diret
Habang nakaupo sa kotse ni Rico, nakaramdam ng matinding pagkailang si Ella. Sa isip niya, may posibilidad na baka ito ang parehong kotse noong gabing iyon.Ngunit iba ang pagmamaneho ni Rico ngayon—mas mabagal, mas maingat, at halatang iniisip ang kapaligiran niya. Pakiramdam ni Ella, alam nito ang pinagmumulan ng kanyang pag-aalala.Ngumiti si Rico at tumingin sa kanya. “Hindi ito ang kotse na iyon.”Biglang nanigas ang katawan ni Ella at nagpanggap na hindi naintindihan ang sinabi nito. “Huh? Sorry, hindi ko gets,” aniya sabay kuha ng telepono, kunwari’y nag-check ng messages, kahit nasa home screen lang naman ito. Sa isip niya, basta piliin niyang kalimutan at itago ang nararamdaman, pwede siyang magpanggap na walang nangyari.Narinig naman niya ang mababang tawa ni Rico—isang mahina pero malinaw na tawa na tumagos sa maliit na espasyo ng sasakyan. Namula ang maputi niyang tainga at mabilis na iniwas ang tingin sa bintana, kunwari’y abala sa tanawin sa labas.Nang makarating sila
Matapos makuntento sa kanyang makeup, muling humarap si Ella sa salamin. Sandali siyang tumitig sa repleksyon niya, sinisilip kung may kailangan pang ayusin. Nang masigurong maayos na ang lahat, kinuha niya ang cellphone at nag-type ng mensahe.[John, isasama ko ang asawa ko sa party, huh. Pa save naman ako ng slot. Salamat!][Wow! Kasal ka na? Hindi ka man lang nagpaalam sa kasal mo, napaka-daya naman, Ella.]Napangiti siya habang binabasa ang message ni John, ang dating class monitor nila. Mula ito sa isang pamilyang kilala sa jewelry industry—mga supplier ng hilaw na materyales sa paggawa ng alahas. Pagkatapos ng kolehiyo, hindi na ito nag-aksaya ng oras at agad na minana ang negosyo ng kanilang pamilya. Ngayon, sinusundan na nito ang yapak ng ama sa mundo ng negosyo.Alam niyang magugulat ito sa balita. Wala naman talagang nakakaalam tungkol sa kasal nila ni Rico.Bukod sa pagiging magaling sa jewelry design, si Ella ay isa rin sa kinikilalang kagandahan ng kanilang departamento.
Gaya ng napag-usapan, dumating si Rico sa Repulse Bay ng 3pm upang sunduin si Ella. Sa loob ng kanyang sasakyan, panay ang tingin niya sa orasan habang hinihintay itong lumabas. Mula sa driver's seat, nakita niyang bumukas ang pinto ng bahay. Muling gumapang sa kanyang dibdib ang hindi maipaliwanag na pakiramdam nang makitang nakasuot si Ella ng maternity dress sa kauna-unahang pagkakataon—simple lang ang suot nito. Isang kulay light yellow na bistida hanggang sakong kung saan mas lalong kapansin-pansin ang umbok ng kaniyang tiyan, ngunit hindi iyon nakabawas sa ganda nito.“You look so good, love,” bati niya habang binuksan ang pinto ng sasakyan para rito.“Sus, nambol pa,” sagot naman ni Ella, bahagyang nakangiti ngunit halatang pinipigil ang ngiti.Nang makapasok na sila sa sasakyan at magsimulang magmaneho si Rico, naramdaman niyang tahimik si Ella. Karaniwan itong maingay tuwing magkasama sila, lalo na kapag nag-uusap tungkol sa kung ano-ano. Pero ngayon, tila may bumabagabag dit
Sa gitna ng tag-ulan, malayang bumabagsak ang ambon, at ang makapal na hamog ay bumabalot sa mga sanga ng punongkahoy. Ang malamig na hangin ay banayad na dumadaloy sa paligid, tila bumubulong ng mga lihim sa katahimikan ng umaga. Habang patuloy ang pagbuhos ng ulan, ilang dahon ang hindi kinaya ang bigat ng tubig at dahan-dahang bumagsak sa lupa, kasabay ng pagpatak ng maliliit na patak sa mga bintana ng lungsod.Bihirang umulan nang tuloy-tuloy sa Maynila, ngunit ibang klase ang panahon ngayon—madilim ang himpapawid, halos walang sinag ng araw na lumulusot sa makapal na ulap. Basa ang mga kalsadang yari sa aspalto, nagkikintaban sa ilalim ng malalabong ilaw ng poste. Ang mga sasakyan ay dahan-dahang bumabaybay sa lansangan, maingat na iniiwasan ang tubig na unti-unting naiipon sa ilang bahagi ng lungsod. Ang tunog ng ulan na pumapatak sa bubong at sa mga dahon ng puno ay tila musika sa mga nananatili sa loob ng kanilang mga tahanan.Subalit sa loob ng kwarto ng isang marangyang mans
Pumasok si Secretary General Jasmine, dala ang kanyang tablet, at walang anumang emosyon sa mukha. Direkta niyang itinama ang kanyang tingin kay Rico, tila hindi alintana ang presensya ni Ella, ngunit sa gilid ng kanyang mata, may bahagyang kislap na dumaan—isang banayad na kilos na hindi nakaligtas kay Ella. "Mr. Velasquez, narito na po ang final report para sa shipment ng bagong batch ng medical machines. Kailangan po ng confirmation para sa schedule." Walang alinlangan, mabilis na kinuha ni Rico ang tablet mula sa kamay ni Jasmine, sinulyapan ang dokumento, saka tumango. "Approve it. Siguraduhin mong maayos ang coordination with the hospitals. Ayoko ng anumang delay." "Noted, sir," sagot ni Jasmine, walang pagbabago sa tono ng boses. Ngunit bago siya tumalikod, saglit niyang nilingon ang paligid, at sa bahagyang galaw ng kanyang mga mata, parang sinilip niya si Ella sa gilid ng kanyang paningin. Napakabilis lang ng kilos, pero sapat para mapansin ni Ella ang kakaibang kilos ng s
Biglang namula si Ella nang maramdaman ang mainit na pag-atake sa kanyang sensitibong punong tainga. Ang kanyang makinang na mga mata ay napuno ng manipis na hamog, mistulang malinaw na tubig ng isang lawa sa umaga. Galit siyang nagsalita, "Rico, hindi mo talaga inilulugar yang masasama mong balak!"Akala niya talaga, nagbago na ang ugali ng lalaki—na ang tradisyon nilang pagpapalibre ng unang tasa ng milk tea at unang dessert tuwing unang taglamig ng taon ay isang simpleng kasunduan lamang.Ngunit sa bandang huli, may kapalit pala ang lahat.At bakit nga ba siya lang ang dapat magbigay ng regalo kung buong kumpanya naman ang nilibre niya ng pagkain?Binitiwan ni Rico ang kanyang punong tainga. Walang bakas ng kagat, pero may naiwan itong bahagyang basa. "Napakasimple lang naman ng gusto ko, Mrs. Velasquez."Mukhang inosente ang ekspresyon nito, pilit pinipigilan ang sarili na buwagin ang distansya sa pagitan nila. Muli, dahan-dahan niyang ipinaliwanag, tila tinatantiya ang pasensya n
“May pakiramdam ako na si Mrs. Velasquez ang nagbigay nito,” turan ni Trixie, na hindi na mapigilan ang mga pumapasok sa kanyang isipan.Kinakabahan ang mga kamay ni Ella habang umiinom ng milk tea, at halos mabulunan siya ng brulee na dumaan sa kanyang lalamunan.Nabanggit lang niya kanina kay Rico na sa mga ganitong panahon, masarap uminom ng milk tea na may kasabay na cake, pero hindi niya inasahan na magiging mabilis kumilos si Rico.Higit pa rito, ang milk tea at mga dessert ay isinasaalang-alang ang kanyang mga paborito. Kamakailan lang kasi ay naging fan siya ng Matcha, at nahulog na siya ng lubos sa mga pagkain na may Matcha flavor."Posible," sumang-ayon si Clay.Agad na nagtutok ang mga mata ng lahat kay Cedric. Bilang isang taong palaging sumusunod kay Rico, sigurado silang may alam ito sa mga detalye. “Assistant Danceco, may alam ka bang mga inside info?” tanong ni Clay na may halong pangungusap.Bawal sa kumpanya ang pag-uusap tungkol sa pribadong buhay ni President Velas
Hindi pinansin ni Ella ang munting kilos ng lalaking nasa kanyang palad at umiiling na nagsalita, "Lahat sila magaganda, pero wala akong gustong bilhin. Pero 'yung relo doon, ang ganda talaga. Gusto ko sanang bilhin para sa’yo, pero ayaw naman ibenta nung designer." May bahagyang panghihinayang sa kanyang tinig.Saglit na huminto si Rico sa paghagod ng daliri at tinitigan siya, may bahagyang lambing sa kanyang mga mata."Hayaan mo na. Sa susunod, mahal ko, ikaw na lang ang mag-design ng relo para sa akin.”Uminit ang pisngi ni Ella nang matumbok nito ang iniisip niya. Para mapagtakpan ito, pabirong sinaway niya si Rico, "Sino’ng nagsabing gagawan kita? Nananaginip ka na naman."May ideya nga siya, pero hindi niya ipapaalam—baka lumaki pa lalo ang ulo nito."Okay, nananaginip ako," sagot ni Rico, sabay taas ng kilay. "Pero sino 'yung lalaking kausap mo kanina? Mukhang tuwang-tuwa kang kasama siya."Kanina pa niya pinipigilan ang sarili, pero sa huli, hindi rin siya nakatiis. Kitang-kit
Bukod sa iba't ibang uri ng natatanging disenyo ng alahas, tampok din sa jewelry exhibition sa Tokyo ang mga kakaibang uri ng relo. Sa loob ng exhibition hall, maraming tao ang nagtipon-tipon—pangkat-pangkat sa tatlo o apat—masiglang nag-uusap at nagbabahagian ng kaalaman. Sila’y binubuo ng mga tanyag na designer, manufacturer, at kolektor.Pagkatapos ipakita ni Ella ang imbitasyon, kalmado niyang tinahak ang daan papasok sa exhibition hall. Ang imbitasyon ay nakuha ni Rico mula sa kung saan. Sa estado at kayamanan nito, tila napakadali lang para sa kanya na makakuha ng ganoong eksklusibong pagkakataon.Iba’t iba ang mga naka-display na alahas—mga gemstone, perlas, amber, diyamante, agata, garing, at iba pa. Sadyang nakakabighani ang dami ng magagandang bagay na makikita. Dahan-dahang naglakad si Ella mula sa labas patungo sa loob, maingat na pinakikinggan ang mga pag-uusap ng mga tao sa paligid.Bukod sa paghanga sa makabago at natatanging disenyo ng ilang designer, natutunan din niy
Ang purong itim na seda na kamiseta ay maluwang at ganap na natatakpan ang kurbadong katawan ng babae. Ang laylayan nito ay halos natatakpan ang kanyang pangupo, sumasayaw sa may bahagi ng kanyang mga hita. Ang puti at tuwid niyang mga binti ay lalong nakakakita ng mata ng sinumang makakakita.Ang balat niya ay parang porselana, at sa ilalim ng itim na kamiseta, ang puti nito ay kumikislap, nakakakuha ng pansin ng mabagsik na lobo sa loob ng kwarto.Yumuko si Ella upang maghanap ng hair dryer sa drawer. Nang marinig ang ingay, itinaas ni Rico ang kanyang mata, at ang magandang binti ng babae ay tumambad sa kanya. Agad niyang pinagsisihan na hindi niya ito binilhan ng pajama.Akala niya’y nagpapalipas siya ng oras sa kanyang mata, ngunit hindi niya inasahan na pinaparusahan lang niya ang sarili.Mainit na mainit siya at halos mawalan ng ulirat. Tumayo siya, nilapitan si Ella, niyakap ang kanyang napakapayat na beywang, at ginamit ang lakas upang idiin ang kanyang mukha sa kanyang taing