Nakaupo sina Rachel at Sharia sa sofa habang tahimik na umiinom ng tsaa, maingat na sinusuri ang bawat sulok ng sala.Bihira nang mapunta si Rachel sa Repulse Bay, pero malinaw pa rin sa kanyang alaala ang itsura ng lugar noon—malamig, walang buhay, at mahigpit ang pagkakatali sa monotonong kulay itim, puti, at abo. Ang buong ambiance ay parang isang gusali sa halip na isang tahanan. Walang init. Walang kaluluwa.Pero ngayon… may mga bagay na hindi tugma sa dating imahe ng bahay. May kulay-rosas na palamuti, malalambot na teddy bear na hugis strawberry, magkapares na baso, mga bulaklak, at luntiang halaman na nagbibigay ng kakaibang contrast sa dating malamig na espasyo. Sa halip na maging mas maaliwalas, nagmistulang magulo ang kabuuang itsura ng bahay—parang pilit na pinaghalo ang dalawang mundong hindi dapat magtagpo.Habang pinagmamasdan ito, unti-unting nagbago ang pakiramdam ni Rachel.Noon, naniniwala siyang ang mundo ng kanyang anak ay mananatiling malamig at walang kulay hang
Habang nakikinig sa tinig nitong may bahid ng emosyon, hindi lang si Rachel ang nakaramdam ng pagkailang—lalo na si Sharia. Lihim siyang naiinggit, hanggang sa puntong parang mababaliw. Piniga niya ang kanyang palad, mahigpit na pinipigil ang sarili na ipakita ang nag-aalab niyang galit.Si Rachel naman, sa tindi ng inis, namutla at naningkit ang mga mata. Nang makita ni Sharia na hindi gumalaw si Rachel, siya na ang bumasag sa katahimikan. Pilit siyang ngumiti bago nagsalita."Ang tagal mo nang nakatengga sa bahay. Hindi ka ba nababagot? Sa panahon ngayon, hinihikayat ang mga babae na maging independent. Kung gusto mong respetuhin, dapat may sarili kang career."Bahagya niyang tinaasan ng kilay si Ella bago idinugtong, "Hindi naman puwedeng umasa na lang sa lalaki habambuhay."Malinaw ang gustong ipahiwatig ni Sharia—na wala siyang nakikitang direksyon sa buhay ni Ella. Para lang siyang ibong nakakulong sa hawla, isang sekretaryang walang sariling pangarap. At dahil doon, natural la
Matagal na hindi nakahinga si Sharia bago pinilit ang isang ngiti sa kanyang mukha. “Twenty-five na ako noong January. Ikaw ba, Miss Ella? Ilang taon ka na?”Alam naman niya ang edad at kaarawan ni Ella, pero kailangan pa rin niyang magkunwari.Bahagyang tumaas ang kilay ni Ella, at isang mapanuksong ngiti ang gumuhit sa kanyang mapupulang labi. May lambing sa kanyang tinig, pero may bahid din ng pang-aasar. “Ibig sabihin, ilang buwan lang ang tanda mo sa akin, Sharia. Pero ayos lang ‘yon! Huwag mong isipin na dahil tinawag mo akong ‘Ate’ ay matanda na ako.”“We can just call each other according to seniority.”Sa unang dinig, parang wala lang ang sinabi ni Ella, pero may kurot ito sa puso ni Sharia.Teka—pinaparinggan ba siya ni Ella na matanda na siya?Napakuyom ang mga palad ni Sharia, halos mapigtas ang maganda niyang manicure sa sobrang inis. Bahagyang nagbago ang kanyang ekspresyon, pero dahil parehong nakatingin sa kanya ang dalawa, napilitan siyang ngumiti at pigilin ang pagka
Sa paggalang, inutusan ni Rico ang driver na ihatid si Sharia pauwi, habang sumakay naman siya sa sasakyan ni Rachel. Tahimik ang mag-ina sa buong biyahe patungo sa isa pang bahay sa lungsod.Bihira lang silang bumalik sa lumang bahay kapag may libreng oras. Maraming ari-arian ang pamilya Velasquez, at dahil mas gusto nilang magkaroon ng sariling espasyo, hindi sila sanay na magsama-sama sa iisang tirahan.Nanirahan si Rico sa Repulse Bay, isang high-end subdivision sa Makati dahil malapit ito sa negosyo niya, samantalang mas pinili nina Rachel at ng kanyang asawa ang tahimik na buhay sa isang exclusive village sa Alabang. Karamihan sa mga nakatira roon ay kaedad nila, at madalas silang bumisita sa isa’t isa tuwing weekdays.Ang bawat bahay sa village ay malalawak, may malalaking bakuran at matataas na gate, kaya may sapat na privacy ang bawat pamilya. Dumaan ang itim na SUV sa driveway, nag-iwan ng bahagyang alikabok sa sementadong daan.Pagpasok sa gate ng bahay, agad bumaba si Rach
Ang araw ay unti-unting lumubog, unti-unting nilalamon ng gabi ang nag-aapoy na pulang kalangitan. Sa buong villa, nagningning ang mga ilaw, nagbigay ng malambot at mainit-init na liwanag sa paligid.Tahimik na pumasok si Rico sa sala pagkarating niya, ngunit walang taong sumalubong sa kanya. Wala ni isang ingay.Papunta na sana siya sa elevator nang mapansin niya ang bakuran sa labas ng malawak na bintana. Sa ilalim ng amber na liwanag, may isang pamilyar na pigura—si Ella. Naka-backless na puting dress siya, may manipis na cardigan na bahagyang nakasayad sa kanyang mga balikat. Nakatayo siya roon, nakatalikod sa kanya, abala sa pagbuo ng isang estatwa gamit ang buhangin.Malaya ang kanyang mahahabang buhok na dumadaloy sa kanyang likod habang dahan-dahan niyang hinuhugis ang estatwa. May kakaibang aliwalas sa kanyang mukha—isang kasiyahang bihirang masaksihan ni Rico.Napangiti siya nang hindi namamalayan. Pakiramdam niya, unti-unting nababawasan ang pagod mula sa maghapong trabaho.
Ang malamig na hangin ay bahagyang humahampas sa kanilang balat, kaya hindi sila nagtagal sa labas. Matapos kumuha ng ilang litrato, umakyat sila sa rooftop ng villa, kung saan may isang glass greenhouse na nagsisilbing pahingahan.Kapag tumingala ka roon, makikita mo ang malawak na kalangitan na pinapalamutian ng kumikislap na mga bituin. Sa paligid, may mga halamang namumulaklak, nagbibigay ng preskong hangin at aliwalas sa loob ng mainit-init na silid na yari sa salamin.Hindi naman sila matakaw, kaya matapos lang ang kaunting iniihaw na karne at gulay, nag-relax si Ella sa isang semi-enclosed na upuang rattan. Hawak niya ang baso ng orange juice at dahan-dahang hinihigop ito habang nakatingin sa labas.Maluwag ang upuan—kasya ang dalawa. Kaya nang patayin ni Rico ang mga baga sa ihawan, umupo siya sa tabi ni Ella, dala ang isang platito ng seresa. Ipinatong niya ito sa maliit na mesa bago kumuha ng isa gamit ang mahahabang daliri.Dahan-dahan niyang inilapit ang prutas sa labi ni
Nakaharap si Ella sa malaking salamin sa loob ng kanilang kwarto, suot ang isang itim na fitted blazer na madalas niyang ginagamit sa trabaho. Pilit niyang inaayos ito, hinihila ang tela upang maitago ang umbok ng kanyang tiyan. Subalit kahit anong gawin niya, hindi na talaga kasya."Ugh!" Napairap siya bago mabilis na tinanggal ang butones, hinayaang nakabukas ang blazer sa halip na piliting ipasara. Ibinaba niya ang isang kamay sa kanyang bewang at matamang pinagmasdan ang sarili sa salamin. Kahapon lang, pakiramdam niya ay mukha pa rin siyang normal. Pero ngayon, ramdam niyang kahit sino ay mapapansin na ang pagbabago sa kanyang katawan.Mabigat ang kanyang buntong-hininga nang lingunin niya si Rico, na nakaupo sa kama at walang pakialam na nakatutok sa phone nito, abala sa pagbabasa ng kung anong article. Dahil sa inis, itinuro niya ito nang mariin."Alam mo, Rico, kasalanan mo ’to!" bulalas niya, sabay irap.Napataas ng kilay si Rico at dahan-dahang ini-lock ang phone niya, saka
Mas pinatagal ni Ella ang pananatili sa opisina kahit alam niyang uwian na. Nakaupo siya sa swivel chair, nakatanaw sa malalawak na bintana ng opisina. Ang city lights sa ibaba ay kumikislap sa dilim ng gabi, ngunit hindi iyon sapat para mapawi ang bigat na bumabalot sa kanyang dibdib.Hindi niya namalayang bumukas ang pinto at tahimik na pumasok si Rico. Hindi ito nagparamdam agad, sa halip, pinagmasdan siya nito—ang bahagyang pagkakunot ng noo, ang malalim na buntong-hininga, at ang kamay niyang walang tigil sa marahang paghagod sa kanyang umbok na tiyan.Maya-maya pa, walang sabi-sabing umupo si Rico sa harap niya. Hindi niya kailangang magsalita para ipaalam sa kanyang nandiyan lang siya."You okay?" basag nito sa katahimikan, puno ng pag-aalala ang tinig.Saglit siyang natigilan bago dahan-dahang tumango.Pinagmasdan siya ni Rico, tila hinuhulaan kung anong laman ng isip niya. Hindi niya rin natiis ang sariling titigan ang asawa. Sa ilalim ng malamlam na ilaw ng opisina, kita niy
Mula sa bulsa ng mamahaling bistidang suot ni Lola Gina, marahan niyang hinugot ang isang kapirasong papel—kulubot na sa dami ng beses na marahil niyang hinawakan. Seryoso ang kanyang mukha habang inaayos ang salamin sa ilong, bago tumikhim nang malakas para makuha ang buong atensyon ng mag-asawa.“Oo, bilin! At kailangan mong sumunod, kundi, ako mismo ang magbabantay sa’yo araw-araw,” matapang na pahayag ni Lola Gina, sabay hampas ng papel sa kanyang palad para bigyang-diin ang kanyang babala.Nagkatinginan si Rico at Ella. Si Ella ay mariing napalunok, habang si Rico naman ay mukhang aliw na aliw sa nangyayari. Alam niyang hindi basta nagpapatawa si Lola Gina—seryoso ito pagdating sa mga ganitong bagay. Pero sa kabila ng lahat, hindi niya maiwasang mapangiti.“La, alam na namin ang gagawin. You have nothing to worry about. Saka, baka hindi kayanin ni Ella ang ganyang bantay-sarado. Masyadong strict,” aniya, nagtatago ng ngiti habang pasimpleng nililingon si Ella.“Tumigil ka, Rico,”
Habang nginunguya ang mansanas sa bibig, nangunot ang noo ni Ella nang mapansing may nanunuksong kislap sa mga mata ni Rico. Agad siyang nagduda. Kilala niya ang asawang ito—may binabalak na naman.Sa ilalim ng dapithapong langit, kung saan ang ginintuang sinag ng araw ay marahang bumabalot sa kanilang paligid, naramdaman niya ang init ng yakap ni Rico nang hinila siya nito palapit. Mahinang ihip ng hangin ang dumaan, bahagyang niyugyog ang mga dahon ng puno sa kanilang hardin, habang ang pabugso-bugsong awit ng mga ibon ay tila nag-aambag sa kanilang munting mundo ng katahimikan at kasiyahan.Pinayagan niyang sumandal ang ulo sa dibdib ng asawa, ramdam ang mahinang pagtaas-baba nito sa bawat paghinga. May kakaibang kapayapaang dala ang presensya ni Rico, ngunit sa sandaling ito, may halong kutob siyang nararamdaman—lalo na’t narinig niyang humagikgik ito bago biglang nagtanong.“Naalala mo ba kung paano tayo unang nagkita?” tanong nito, may bahagyang tawa sa tinig.Napakunot-noo si E
Tatlong araw na ang lumipas mula nang huling pumasok si Ella sa opisina para pormal na magpaalam at ipakilala ang sarili bilang asawa ni Rico. Sa kabila ng iba't ibang reaksyon ng mga empleyado, hindi niya malilimutan kung paano siya malugod na tinanggap ng secretarial department. Si Trixie nga ay agad na nagprisintang maging ninang ng kanyang anak, habang si Jasmine, sa kabila ng pagiging kalmado, ay ipinakita ang respeto at maingat na pakikitungo sa kanya. Hindi rin niya maitatanggi ang pasasalamat kay Jasmine sa pagiging mabuting kasamahan.Ilang beses na siyang naabutan ni Rico sa opisina, ngunit hindi ito nag-ingay tungkol sa kanilang relasyon. Tahimik lang, parang walang nangyari, pero alam niyang aware ito sa mga usap-usapan.Ngayon, nasa bahay na siya, at ramdam niya ang kakaibang katahimikan. Sanay siya sa maingay na mundo ng trabaho—mga meeting, tawag, at kung ano-anong inaasikaso. Pero ngayon? Tahimik. Walang deadlines, walang report na kailangang ipasa, at higit sa lahat,
Muli siyang napasinghap nang maramdaman ang palad ni Rico sa kanyang hita, banayad na hinahaplos ang balat niya habang ang mga halik nito ay bumaba pa lalo sa kanyang leeg. Hindi niya alam kung paano siya nakakapit pa sa lalaki—parang natutunaw siya sa init ng bawat pagdampi ng labi nito sa kanyang balat."You're so beautiful," bulong ni Rico habang hinahaplos ng hinlalaki niya ang kanyang panga. "And you're mine, Ella."Alam niyang dapat siyang magprotesta sa huling sinabi nito—pero paano, kung sa bawat paghawak nito sa kanya ay parang sumasang-ayon ang buong pagkatao niya?Dahan-dahang bumaba ang kanyang kamay, hinaplos ang matigas na dibdib nito sa ilalim ng mamahaling suit. Saglit na natigil ang paghinga ni Rico at tinitigan lang niya si Ella—nagniningning ang kanyang madilim na mga mata sa pagnanasa, paghanga, at isang mas malalim pang damdamin.Hindi niya na napigilan ang pagngiti. "What?"Ngumisi si Rico, hinagod ng hinlalaki niya ang kanyang pang ibabang labi. “You’re dangerou
Tahimik ang buong opisina, tanging ang bahagyang ugong ng air conditioning ang maririnig. Nakatayo pa rin si Ella sa harap ni Rico, ramdam pa rin sa kanyang balat ang init ng mga bisig nitong yumakap sa kanya kanina. Hindi niya alam kung ang tindi ng damdamin niya o ang lalim ng titig ni Rico ang nagpapahirap sa kanya para makagalaw.Ang lalaking ito… siya ang dahilan kung bakit nagbago ang mundo niya sa paraang hindi niya inakala.Mabagal ngunit sigurado ang kilos ni Rico nang lumapit ito sa kanya. Inabot nito ang kanyang pisngi, hinaplos iyon ng marahan gamit ang hinlalaki. Napapikit siya sa lambing ng dampi nito—parang hinuhubad ang lahat ng pangamba at pagdududa sa kanyang sistema."You’re mine, Ella. And I’ll make sure you feel it every single day," bulong ni Rico, malalim at puno ng pangako.Napasinghap siya nang maramdaman ang mainit niyang labi sa kanyang noo—hindi minadali, hindi pabigla. Isang halik na puno ng kasiguruhan, isang halik na nagsasabing pag-aari na siya nito, at
Sa kabila ng malalakas na palakpak na umaalingawngaw sa buong hall, hindi pa rin mapigilan ni Ella ang pangangatal ng kanyang dibdib. Hindi ito dahil sa kaba o takot—kundi dahil sa bigat ng bagong realidad na ngayon ay hindi na niya matatakasan.Mula sa entablado, tanaw niya ang samu’t saring reaksyon ng mga empleyado. May mga tapat na natuwa, gaya nina Trixie at iba pang kasamahan niya sa secretarial office, na nakangiti habang pumapalakpak. May ilan namang nakakunot-noo, tila hindi pa rin makapaniwala. At syempre, may mga matang nag-uusisa, nagtatantiya kung sino nga ba talaga siya sa buhay ni Rico.Ang lahat ng ito ay parang malabong tunog sa kanyang pandinig, ngunit ang tanging naririnig niya nang malinaw ay ang mahihinang tibok ng kanyang puso—paulit-ulit, bumibilis.“Thank you for your time,” muling sabi ni Rico, walang bahid ng pag-aalinlangan sa boses. At bago pa niya maiproseso ang susunod na nangyari, marahang hinila siya ng asawa pababa ng entablado. Mahigpit ang hawak nito
Pagsapit ng umaga, nagising si Ella sa banayad na dampi ng mga labi ni Rico sa kanyang noo. Dahan-dahan siyang nagmulat ng mata at bumungad sa kanya ang maamong mukha nito—nakangiti, ngunit may bakas ng pananabik sa mga mata."Good morning, love," bulong ni Rico bago muling dampian ng halik ang kanyang noo. "Are you ready?"Bahagyang nag-inat si Ella at huminga nang malalim. "Wala na akong choice, ‘di ba?"Napangiti si Rico, sinakop ng init at saya ang kanyang mukha. "Lagi kang may choice, Ella. But this time, you chose to stand beside me."Hindi siya agad nakasagot. Sa halip, hinaplos niya ang kanyang tiyan, ramdam ang mahinang galaw ng kanilang anak sa loob. Kahapon, sigurado na siya. Pero ngayong nandito na ang sandali, hindi niya maiwasang makaramdam ng bahagyang kaba.Naupo siya sa kama, habang si Rico naman ay maingat na lumuhod sa harapan niya, hinawakan ang kanyang mga kamay. "You're not alone in this, Ella," malambing na sabi nito. "Whatever happens, I'm right here. We face t
Isang mahinang pagkatok ang pumukaw sa kanyang pansin. Bumuntong-hininga siya bago tumayo at binuksan ang pinto.Si Rico.Nakatayo ito sa harapan niya, suot pa rin ang kanyang puting dress shirt na bahagyang nakabukas ang unang dalawang butones. Mula sa ekspresyon nito, halatang alam na niyang gising pa si Ella at hinihintay siya.Walang salitang dumaan sa pagitan nila sa loob ng ilang segundo. Tila binabasa ni Rico ang kanyang mukha, naghahanap ng kahit anong bahid ng pangamba o pag-aalinlangan. Pero wala siyang makikita.Ella stepped aside, giving him silent permission to come in.Pagkasara ng pinto, marahan siyang lumapit kay Ella at hinaplos ang kanyang pisngi. "You're thinking too much again," bulong nito.Napangiti siya, kahit may bahagyang lungkot sa kanyang mga mata. "Paano ba hindi mag-isip kung alam mong malapit nang magbago ang lahat?"Hinila siya ni Rico papalapit, ipinatong ang kanyang baba sa tuktok ng ulo nito habang marahang hinihimas ang kanyang likod. "Change isn't a
Kahit pa gaano kalihim sina Rico at Ella sa relasyon nila, hindi na napigilan ang paglaganap ng tsismis sa buong building. Mabilis na kumalat ang bulungan—sa bawat departamento, bawat mesa, at kahit sa pantry kung saan ang mga empleyado ay kunwaring nagkakape pero palihim na nag-uusap tungkol sa “asawa” ni President Velasquez na bumisita kanina.“Buntis daw ‘yung babae,” bulong ng isang secretary habang nilalagyan ng gatas ang kanyang kape. “At ang sabi, nutritionist siya?”“Nutritionist pero parang donya kung umasta?” sagot naman ng isa, sinabayan pa ng bahagyang pagtaas ng kilay. “Kita mo ba ‘yung suot niya? Hindi naman pang-nutritionist ‘yun.”Sa kabilang panig ng opisina, dalawang empleyado naman ang palihim na nag-uusap habang inaayos ang mga dokumento sa file cabinet.“Ikaw ba, naniniwala kang hindi niya asawa ‘yun? Kita mo naman kung paano siya tiningnan ni Pres kanina.”“At si Mr. Salcedo pa ang nagsabi! Kung totoo ‘yung hinala niya, ibig sabihin, matagal nang kasal si Sir Ric