Nakaharap si Ella sa malaking salamin sa loob ng kanilang kwarto, suot ang isang itim na fitted blazer na madalas niyang ginagamit sa trabaho. Pilit niyang inaayos ito, hinihila ang tela upang maitago ang umbok ng kanyang tiyan. Subalit kahit anong gawin niya, hindi na talaga kasya."Ugh!" Napairap siya bago mabilis na tinanggal ang butones, hinayaang nakabukas ang blazer sa halip na piliting ipasara. Ibinaba niya ang isang kamay sa kanyang bewang at matamang pinagmasdan ang sarili sa salamin. Kahapon lang, pakiramdam niya ay mukha pa rin siyang normal. Pero ngayon, ramdam niyang kahit sino ay mapapansin na ang pagbabago sa kanyang katawan.Mabigat ang kanyang buntong-hininga nang lingunin niya si Rico, na nakaupo sa kama at walang pakialam na nakatutok sa phone nito, abala sa pagbabasa ng kung anong article. Dahil sa inis, itinuro niya ito nang mariin."Alam mo, Rico, kasalanan mo ’to!" bulalas niya, sabay irap.Napataas ng kilay si Rico at dahan-dahang ini-lock ang phone niya, saka
Mas pinatagal ni Ella ang pananatili sa opisina kahit alam niyang uwian na. Nakaupo siya sa swivel chair, nakatanaw sa malalawak na bintana ng opisina. Ang city lights sa ibaba ay kumikislap sa dilim ng gabi, ngunit hindi iyon sapat para mapawi ang bigat na bumabalot sa kanyang dibdib.Hindi niya namalayang bumukas ang pinto at tahimik na pumasok si Rico. Hindi ito nagparamdam agad, sa halip, pinagmasdan siya nito—ang bahagyang pagkakunot ng noo, ang malalim na buntong-hininga, at ang kamay niyang walang tigil sa marahang paghagod sa kanyang umbok na tiyan.Maya-maya pa, walang sabi-sabing umupo si Rico sa harap niya. Hindi niya kailangang magsalita para ipaalam sa kanyang nandiyan lang siya."You okay?" basag nito sa katahimikan, puno ng pag-aalala ang tinig.Saglit siyang natigilan bago dahan-dahang tumango.Pinagmasdan siya ni Rico, tila hinuhulaan kung anong laman ng isip niya. Hindi niya rin natiis ang sariling titigan ang asawa. Sa ilalim ng malamlam na ilaw ng opisina, kita niy
Habang nanonood sila ng pelikula, hindi maiwasan ni Rico na mapansin ang pagiging tahimik ni Ella. Bagaman nakasandal ito sa kanya, halata niyang hindi ito masyadong nakatutok sa pinapanood nila. Hindi man nito sinasabi, alam niyang may bumabagabag dito. Ang kamay nito ay walang direksyong naglalaro sa laylayan ng kumot, at paminsan-minsan, bahagyang kumikibot ang labi na tila may gustong sabihin ngunit hindi matuloy.Samantala, hindi niya maalis ang tuwa sa dibdib. Hindi niya akalaing aamin si Ella ngayon na mahal din siya. Hanggang ngayon, parang panaginip pa rin ang lahat sa kanya. Ang babaeng ilang beses niyang inintindi, hinintay, at inalagaan—ngayon ay nasa tabi niya na, hindi lang bilang isang kasama kundi bilang isang babaeng sa wakas ay handa nang iparamdam ang pagmamahal nito.Hinaplos niya ang buhok nito, marahang isinuksok ang ilang hibla sa likod ng tainga. “May iniisip ka?” tanong niya sa malambing na tinig.Saglit na natahimik si Ella bago sumagot. “Weekend na bukas, ch
Ang umaga ay nagdala ng banayad na liwanag sa kanilang silid, dumadampi sa mga kurtina at unti-unting sumasayad sa kanilang mga balat. Pagmulat ng mata ni Ella, una niyang naramdaman ang malambot at mainit na haplos sa kanyang tiyan. Paglingon niya, naroon si Rico, nakahilig sa tabi niya, tahimik na nakamasid na parang iniukit sa kanyang isipan ang bawat detalye ng kanyang mukha. Sa mga mata nitong puno ng lambing, para siyang isang mahalagang obra maestra na gusto nitong titigan nang habambuhay.“Good morning, love,” bulong ni Rico, malalim at puno ng init, bago inilapat ang isang halik sa kanyang noo.Napangiti si Ella, inilapat ang kanyang kamay sa pisngi ng asawa, hinahaplos iyon na parang tiniyak sa sariling hindi siya nananaginip. “Good morning,” sagot niya, bahagyang paos ang tinig mula sa mahimbing na pagtulog.May bahagyang pag-aalala sa mga mata ni Rico nang tanungin siya nito, “Okay ka lang ba? May masakit ba sa’yo?”Umiling siya, pilit na ipinaparamdam na nasa maayos siyan
Matapos ang kanilang check-up, lumabas sila ng ospital na may ngiti sa labi. Magkahawak-kamay silang naglakad patungo sa sasakyan, at kahit walang salitang namutawi sa kanilang mga bibig, dama nila ang parehong pananabik. Sa bawat hakbang, pakiramdam ni Ella ay parang lumulutang siya—para bang sa wakas, hawak na nila ang isang panibagong yugto ng kanilang buhay.Pagkaupo sa loob ng kotse, hindi napigilan ni Ella ang mapatitig kay Rico. Nakangiti ito habang nakatutok sa kalsada, ngunit paminsan-minsan ay sumusulyap sa kanya, tila iniisip kung totoo nga ang lahat ng ito.“Ang galing mo naman humula.” Biro niya, pilit na pinipigil ang mapangiti.Napangiti si Rico at saglit na nilingon siya bago muling ibinalik ang atensyon sa daan. “Kahit ako nagulat.”Ramdam ni Ella ang init sa kanyang puso. Sa loob ng mahabang panahon, ngayon lang niya naramdaman ang ganitong klase ng saya. Ngumiti siya at hinawakan ang kamay ni Rico, marahang pinisil iyon.“So, kailangan na nating paghandaan ang nurse
Maagang nagising si Ella kinabukasan. Hindi niya alam kung dahil ba sa sikat ng araw na marahang pumapasok sa bintana o sa bigat ng damdaming gumising sa kanya bago pa man ang alarm clock. Tahimik siyang umupo sa gilid ng kama, hinahaplos ang kanyang tiyan, iniisip ang lahat ng nagbago sa buhay niya nitong mga nakaraang buwan. Mula sa pagiging isang simpleng babae na inuuna ang sarili niyang mga pangarap, hanggang sa ngayon—isang babaeng may dalang bagong buhay sa sinapupunan, isang babaeng humaharap sa reyalidad ng isang pamilyang unti-unting naglalaho sa kanyang mga kamay.Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya bago siya tumayo at lumapit sa bintana. Mula roon, tanaw niya ang langit na may bahagyang kaulapan, ngunit hindi sapat upang itago ang kalinawan ng umagang ito. Tulad ng kanyang puso—may dilim, may alinlangan, ngunit sa kabila nito, naroon ang liwanag na dala ng isang pag-asa.Ramdam niya ang banayad na pagyakap ni Rico mula sa kanyang likuran, ang init ng kata
Tahimik na inilapag ni Ella ang mga dalang pagkain sa maliit na mesa sa tabi ng kama ng kanyang ina. Ang plastik na lalagyan ay bahagyang nagkaluskos nang isa-isang buksan niya ang takip, pinapalaya ang masarap na amoy ng mainit na sopas, kanin, mais, at mashed potatoes. Sa ibang pagkakataon, baka naisip niyang nakakagutom ito. Pero ngayon, wala siyang nararamdamang gutom.Mas matimbang ang bigat sa kanyang dibdib habang pinagmamasdan ang kanyang ina. Ang dating malakas at masiglang si Christy, ngayon ay nakahilig sa mga unan, mukhang pagod at mas payat kaysa sa huli niyang nakita. Ang mga pisngi nitong dati’y may bahagyang pamumula ay maputla na, at ang payat nitong mga daliri ay mahina niyang ipinatong sa kumot.Huminga nang malalim si Ella bago binitiwan ang isang mahinang ngiti. Pilit niyang kinakalma ang sarili bago lumapit sa kama."Ma, kumain ka na, please," maingat niyang sabi, pilit na pinapakalma ang nanginginig niyang boses.Bahagyang ngumiti si Christy, pero ramdam ni Ella
Ang katahimikan sa kwarto ay may halong bigat at init—parang yakap na puno ng pang-unawa. Sa mahinang liwanag ng bedside lamp, pinagmasdan ni Ella ang kanyang ina. Kita niya ang bahagyang pagod sa mukha nito, ang bahagyang pangangayayat, ngunit hindi nawala ang lambing sa mga mata ni Christy.Alam ni Ella na hindi madali para sa kanyang ina na tanggapin ang mga pagbabagong nangyayari, pero sa kabila ng lahat, ramdam niya ang suporta at pagmamahal nito. Noon, si Christy ang laging nag-aalaga sa kanya—ngayon, siya na ang kailangang mag-alaga rito.Nagtagal sila sa ganitong katahimikan, hanggang sa marahang bumuntong-hininga si Christy at ipinikit ang mga mata, waring ninanamnam ang sandali."Pagod ka na, Ma?" tanong ni Ella, bahagyang inalis ang kamay sa kamay ng ina upang ayusin ang unan nito."Hindi naman… pero gusto kong ipahinga sandali ang mga mata ko," sagot ni Christy, bahagyang lumalambing ang tinig.Napangiti si Rico at marahang tumayo. "Sige, Ma. Pahinga ka muna. Dito lang kam
Ang mapusyaw na liwanag ng dapithapon ay naglalaro sa malawak na dalampasigan, hinahalikan ng banayad na alon ang pinong buhangin. Sa malayo, ang dagat ay kumikislap, tila nagsasayaw sa huling silahis ng araw. Malamig ang simoy ng hangin, sapat upang pagaanin ang init ng nagdaang araw.Sa ilalim ng isang malaking canopy na itinayo sa buhanginan, naroon ang pamilya at malalapit na kaibigan nina Rico at Ella. Ang halakhakan ay malayang lumilipad sa hangin habang ang bawat isa ay abala sa kanilang masasayang kwentuhan. Sa gitna ng lahat, si Rico at Ella ay magkatabing nakaupo sa isang malambot na banig, pinagmamasdan si Rielle na masayang naglalaro ng buhangin kasama si Gia.“Mas gumanda ka, Ella,” biro ni Chelsey. “Bagay sa ‘yo ang pagiging misis ni Kuya.”Napatawa si Ella habang umiiling. “Dati pa naman.”“Wow! Confident na talaga siya!” ngising malawako na sagot ni Chelsey. Sa di kalayuan, isang pigura ang dahan-dahang lumapit. Si Nurse Nita, may hawak na wheelchair kung saan nakaupo
Nagkagulo ang lahat nang biglang sumigaw si Rico. "Run!"Sa isang iglap, hinatak niya si Ella habang mahigpit na hawak si Rielle bago kinarga. Nabigla si Anton, ngunit agad niyang kinuha ang baril mula sa baywang niya."Putangina, Rico!" sigaw ni Anton bago nagpaputok.Bumagsak ang isang ilaw sa warehouse nang tamaan ng bala, nagdulot ng bahagyang kadiliman. Napasigaw si Sharia Lee, hindi makapaniwalang nakakalaban sila. "Stop them, Dad! Damn it!"Hinila ni Rico si Ella at Rielle papunta sa isang bakal na estante, ginagamit itong panangga sa sunod-sunod na putok ni Anton. Ramdam niya ang takot ni Ella sa mahigpit nitong kapit sa anak nila, pero wala siyang oras para magdalawang-isip. Kailangan nilang makatakas."Rico, hindi natin sila matatakasan nang ganito!" halos lumuluha nang sabi ni Ella.Napatingin siya kay Rielle, mahigpit na nakayakap sa kanya, umiiyak ngunit pilit na nilalabanan ang takot. Hindi siya pwedeng mabigo ngayon.Mabilis siyang luminga-linga, hinahanap ang pinakamab
Ang mga gulong ng sasakyan ay lumilikha ng matinis na tunog habang mabilis na bumabaybay ang convoy sa makitid at madilim na kalsada patungo sa abandonadong warehouse sa may pier. Ang katahimikan sa loob ng sasakyan ay mas mabigat pa sa bagyong paparating—bawat isa ay may sariling iniisip, pero iisa ang layunin.Mabawi si Rielle.Si Rico, nakaupo sa harapan, mahigpit na nakakapit sa manibela, ramdam ang pagpintig ng kanyang sintido sa tindi ng emosyon. Mula sa gilid ng kanyang paningin, nakita niya ang bahagyang nanginginig na kamay ni Ella. Hindi niya alam kung dahil ito sa takot o sa galit—pero anuman iyon, alam niyang pareho sila ng nararamdaman.“Lahat ng units, standby,” utos niya sa radio, pilit pinapanatili ang boses na matatag. “Walang gagalaw hangga’t hindi ko ibinibigay ang signal.”Sa kabila ng kanyang panlabas na katahimikan, ang loob niya ay isang naglalagablab na bagyo ng galit at takot. Hindi niya matanggap na sa isang iglap, nasa panganib ang pinakamahalagang kayamanan
Ang gabi ay dapat tahimik, pero sa loob ng safe house nina Rico, ang tanging maririnig ay ang mabibigat nilang paghinga at ang tunog ng mabilis na takbo ng sasakyan ni George. Nakatakas sila, pero alam nilang hindi pa tapos ang laban.Habang nakaupo sa likod, mahigpit na niyakap ni Ella si Rico. Nanginginig ang kanyang mga kamay, hindi lang dahil sa kaba kundi sa takot na anumang oras, maaaring bumalik ang panganib.Pero bago pa sila makapag-isip ng susunod na hakbang, biglang tumunog ang cellphone ni Rico. Isang unknown number na naman.Nagkatinginan sila ni Ella bago niya sinagot ang tawag.“Velasquez.”Isang nakakatakot na tawa ang sumagot sa kanya. "You’re really getting on my nerves, Rico."Nanginig ang panga ni Rico. "Who the hell are you?""The last person you should've messed with."Ngunit bago pa siya makasagot, isang pamilyar na tinig ang narinig niya mula sa kabilang linya."D-daddy…"Nanlaki ang mga mata ni Rico. "Rielle?!""Daddy, please help me…" humihikbing sabi ng kany
Sa gabing iyon, nagtipon-tipon sina Rico, Ella, George, at Don Salvador sa isang safe house upang suriin ang impormasyong iniwan ni Jasmine. Nasa harapan nila ang isang laptop, at hawak ni Rico ang maliit na flash drive na iniabot ni Cedric, ang kanyang assistant, na kararating lang.Nanginginig ang kamay ni Cedric habang inaabot ang flash drive. "Sir… si Jasmine… wala na."Napaatras si Ella, nanlalaki ang mga mata. "Ano?!"Napakuyom ng kamao si Rico. "How?"Lunok-lunok ni Cedric ang kaba bago sumagot. "I don't know, her heart just…stopped after she gave me this drive."Natahimik ang buong silid. Kahit alam nilang malubha ang tama ni Jasmine, umaasa pa rin silang makakaligtas ito."Hindi pwedeng masayang ang sakripisyo niya," mahina ngunit matigas na sabi ni Rico.Umupo siya sa harap ng laptop at isinaksak ang USB. Saglit na nag-loading ang screen bago lumabas ang confidential financial documents—mga rekord ng money laundering, illegal transactions, at pangalan ng mga taong sangkot. I
Habang bumabagtas ang sasakyan nila Rico at Ella patungo sa lugar kung saan naghihintay si Mr. Salvador, ramdam nila ang tensyon sa paligid. Tahimik si Rico, malalim ang iniisip, habang si Ella naman ay hindi mapigilan ang kaba. Alam niyang delikado ang sitwasyong pinapasok nila, ngunit mas pinili niyang manatili sa tabi ng kanyang asawa.Pagdating nila sa isang pribadong rest house sa labas ng lungsod, nagbukas agad ang gate, at sinalubong sila ng isang grupo ng mga bodyguard. Agad silang inihatid sa loob, kung saan naghihintay si Mr. Salvador—isang lalaking may awtoridad sa kanyang tindig, ngunit may kakaibang sigla sa kanyang mga mata nang makita si Rico."Rico," malalim ang boses ni Mr. Salvador, ngunit may bahid ng kasiyahan. "Matagal ko nang hinihintay ang araw na ito."Nagpalitan ng tingin sina Rico at Ella bago ito sumagot. "Anong ibig mong sabihin?"Ngumiti si Mr. Salvador at sumandal sa kanyang upuan bago itinuro ang lalaking nakaupo sa tabi niya.Napatigil si Rico nang maki
Habang nakatayo si Rico sa may pinto, pilit na pinapakalma ang kanyang ina, biglang bumukas ang pinto ng kusina. Lumabas si Ella, bitbit ang isang baso ng tubig. Kita sa mukha niya ang pag-aalala habang pinagmamasdan ang dalawa."Mom?" Napahinto siya, nagtatakang nilingon si Rico bago bumaling sa ina nito. "Anong ginagawa niyo rito?"Halos hindi na napansin ni Rache ang pagtawag ni Ella. Agad siyang lumapit at hinawakan ang kamay nito. "Ella... Ano bang nangyayari rito? May problema ba?"Nagkatinginan sina Ella at Rico. Alam niyang hindi niya basta-basta masasabing walang nangyayari, lalo na't dama niya ang tensyon sa paligid."Ma, wala kayong dapat alalahanin," pagsingit ni Rico, subukang ilihis ang usapan. "Wala namang masyadong nangyayari—""Walang nangyayari?" matalim ang tingin ni Rachel sa anak. "Rico, sinong niloloko mo? May mga guwardiya sa bahay, sa eskwelahan ni Rielle, tapos may sasakyan pang nakaparada sa labas na hindi natin alam kung sino ang nasa loob!"Nanlamig ang pak
Pagkapasok nina Ella at Rico sa bahay, tumakbo na si Rielle papunta sa kusina kasama ang kanyang yaya, excited sa cookies na ipinangako ni Ella. Nanatili namang nakatayo ang mag-asawa sa may sala, pareho nilang pinapanood ang anak habang naglalaro at kumakain.Tahimik si Rico, tila may gustong sabihin ngunit hindi alam kung paano sisimulan. Napansin iyon ni Ella, kaya siya na ang bumasag sa katahimikan."Hindi natin pwedeng hayaang madamay si Rielle sa gulong ‘to," mahina niyang sabi, pero may diin sa bawat salita.Napatingin si Rico sa kanya, ang matapang na maskara nitong laging suot ay unti-unting bumagsak. Sa likod ng matapang niyang postura, naroon ang takot—hindi para sa sarili, kundi para sa pamilya niya."Gagawin ko ang lahat para protektahan kayo," mahina ngunit matibay na sagot ni Rico. "Kahit ano, Ella. Kahit ano."Umiling si Ella at lumapit dito. "Hindi lang ikaw ang may responsibilidad sa ‘min, Rico. Ako rin. Hindi kita hahayaang harapin ‘to mag-isa."Napabuntong-hininga
Pagpasok ni Ella sa bahay, bumungad agad sa kanya si Rico na nakaupo sa sala, hawak ang isang basong whiskey. Hindi na siya nagulat na gising pa ito.Dahan-dahang lumapit siya. “Rico…”Lumingon ito sa kanya, kita sa mga mata ang bigat ng pagod. “You’re home late.”Nilapag ni Ella ang bag niya at umupo sa tabi nito. “I met Christ.”Rico exhaled sharply. “I know.”Nagkatinginan sila, ngunit agad ring naiisip ni Ella na sinabi siguro ng kaniyang mga bodyguard kanina. Nagtanong si Ella, "Gaano ka na katagal alam ang lahat ng 'to?"Hindi sumagot si Rico agad. Ininom nito ang natitirang whiskey sa baso bago inilapag iyon sa mesa. “Matagal na. Pero hindi ko masabi sa’yo dahil alam kong mas mahihirapan ka.”Ella clenched her fists. “Rico… alam kong wala kang kasalanan. Pero bakit hindi mo agad sinabi?”Napayuko si Rico, halatang pinipigil ang emosyon. “Dahil hindi mo ako titigilan hangga’t hindi mo sinusubukang ayusin ang gulong ‘to. At hindi kita hahayaang madamay.”Hinawakan ni Ella ang kam