All Chapters of The Billionaire's Unplanned Heir: Chapter 91 - Chapter 100

Ang katahimikan sa kwarto ay may halong bigat at init—parang yakap na puno ng pang-unawa. Sa mahinang liwanag ng bedside lamp, pinagmasdan ni Ella ang kanyang ina. Kita niya ang bahagyang pagod sa mukha nito, ang bahagyang pangangayayat, ngunit hindi nawala ang lambing sa mga mata ni Christy.Alam ni Ella na hindi madali para sa kanyang ina na tanggapin ang mga pagbabagong nangyayari, pero sa kabila ng lahat, ramdam niya ang suporta at pagmamahal nito. Noon, si Christy ang laging nag-aalaga sa kanya—ngayon, siya na ang kailangang mag-alaga rito.Nagtagal sila sa ganitong katahimikan, hanggang sa marahang bumuntong-hininga si Christy at ipinikit ang mga mata, waring ninanamnam ang sandali."Pagod ka na, Ma?" tanong ni Ella, bahagyang inalis ang kamay sa kamay ng ina upang ayusin ang unan nito."Hindi naman… pero gusto kong ipahinga sandali ang mga mata ko," sagot ni Christy, bahagyang lumalambing ang tinig.Napangiti si Rico at marahang tumayo. "Sige, Ma. Pahinga ka muna. Dito lang kam

Isang linggo na ang nakalipas, at isang linggo na rin halos hindi lumalabas ng bahay si Ella. Maliban na lang kung pupunta siya sa ospital para dalawin ang kaniyang ina. Habang ang lahat sa labas ay patuloy sa kanilang mga pang-araw-araw na gawain, siya naman ay ginugugol ang oras sa pagtulog, pag-eehersisyo tuwing umaga, at pagguhit ng mga disenyo ng alahas sa kanyang sketchbook. Nakahiga siya sa sofa sa sala, hawak ang lapis habang pinagmamasdan ang mga linya ng kanyang bagong disenyo. Nang biglang marinig niya ang boses ni Rico mula sa kabilang kwarto. “Love,” tawag nito. Kahit hindi pa niya sinasabi ang dahilan, alam na ni Ella kung ano ang kailangan niya. Napabuntong-hininga siya bago tumayo at lumabas mula sa walk-in closet, suot ang puting robe. Lumapit siya kay Rico na kasalukuyang inaayos ang kuwelyo ng kanyang polo. Hinawakan niya ang dulo ng kurbata nito at sinimulang itali nang maayos. “Naiinip ka na, no?” tanong ni Rico habang tinititigan siya, ang mga mata’y puno

Maya-maya, dumating na ang kanilang pagkain. Inihain ang grill salmon na puno ng mga makukulay na gulay, at ang wagyu steak ay mala-kristal ang lutong, samantalang ang tempura ay nakakagutom na tignan.Nagpasalamat sila sa waiter at nagsimulang mag-enjoy sa kanilang pagkain. Habang kumakain, patuloy ang mga pag-uusap tungkol sa kanilang mga plano sa negosyo. Si Ella ay nagbigay ng mga insights at suggestions, habang si Levi naman ay binigyan siya ng feedback."I have to say," sabi ni Levi habang tinatanggal ang bone sa steak, "I’m impressed with your ideas, Ella. You really know your stuff.""Salamat, Levi," sagot ni Ella na medyo nahihiya. "I’ve been working on this idea for a long time, so I’m just glad it’s starting to come together."Nagpatuloy pa ang kanilang usapan, at sa bawat sagot ni Ella, nagiging mas komportable siya kay Levi. Napansin ni Ella na bukod sa pagiging seryoso sa trabaho, may humor at charm din si Levi na nakakapagpa-relax sa kanya.Maya-maya, natapos nila ang p

Pagod na ibinagsak ni Ella ang lapis sa ibabaw ng sketchpad, kasabay ng pagbuntong-hininga. Mula sa kanilang silid, sinulyapan niya ang magulong disenyo ng relo na hindi niya matapos-tapos. Paulit-ulit na niyang sinusubukang buuin ang bawat linya at mekanismo, ngunit laging may kulang, may mali. Dalawang linggo na ang lumipas mula nang mag-resign siya sa trabaho—isang desisyong akala niya’y magpapahinga sa kanya mula sa nakakapagod na mundo. Noong una, inakala niyang masisiyahan siya sa pagkakataong magpahinga, gumising nang walang iniintinding deadline, at hayaan ang sarili sa tahimik na mga umaga. Pero habang lumilipas ang mga araw, lalo lang siyang nababagot.Tumayo siya mula sa upuan at lumabas ng kwarto, hinihimas ang nananakit na batok, marahang pinipisil ito upang kahit paano'y maibsan ang tensyon. Pagdating sa ibaba, sandali siyang huminto sa tapat ng kusina, tinapunan ng tingin ang malinis na counter—walang kahit anong kalat, walang senyales ng anumang gawain. Isang malalim n

Hindi siya agad nakapagsalita. Sa halip, pinagmasdan niya ang mukha ni Rico—ang lalim ng mga matang waring gustong basahin ang nasa isip niya, ang bahagyang kunot sa noo na dulot ng matagal na pagbabasa ng dokumento, at ang kaunting pagkapagod na hindi maitatago ng kanyang mahinahong kilos.Nang mapansin nito ang insulated bag na hawak niya, bahagya itong napangiti. “Love, is that?”Tumango siya, saka marahang lumapit at inilapag iyon sa maliit na coffee table sa gilid ng opisina. “Alam kong hindi ka pa kumakain nang maayos.”Hindi sumagot si Rico. Sa halip, lumapit ito sa kanya at marahang hinawakan ang kanyang kamay, hinahagod ng hinlalaki ang nanlalamig niyang mga daliri. Ramdam niya ang init ng palad nito—isang bagay na palaging nagbibigay sa kanya ng kakaibang kapanatagan.“Ikaw?” tanong nito, bahagyang pinipisil ang kamay niya. “Kumain ka na ba?”Napalunok siya at iniwas ang tingin. “Oo naman.”Mabilis siyang sinilip ni Rico, halatang hindi kumbinsido. Alam niyang kahit anong sa