All Chapters of นางร้ายของท่านอ๋องปีศาจ: Chapter 1 - Chapter 10

มีประกาศจากทางวังหลวง ให้สาวงามที่พ้นวัยปักปิ่นทุกคนในเมืองให้ไปรับการคัดเลือกเป็นพระชายาของท่านอ๋องอี้หลงในอีกสามวันถัดไป หากผู้ใดมีคุณสมบัติดังกล่าวแล้วไม่ไปแสดงตัวเพื่อรับการคัดเลือกที่ท้องพระโรงต่อหน้าพระพักตร์ของฮ่องเต้นั้นมีความผิดโทษโบย 50 ไม้ที่จวนของเสนาบดีเสนาบดีหลินบรรยากาศกรุ่นไปด้วยความวิตกกังวล เพราะว่ามีบุตรสาวสองคนที่มีคุณสมบัติจะต้องไปเข้ารับการคัดเลือกเป็นพระชายาของท่านอองอี้หลงเหมือนกัน จึงจำต้องพาบุตรสาวทั้งสองเข้ารับการคัดเลือกที่ท้องพระโรงพร้อมกับบุตรสาวของขุนนาง คหบดีและชาวเมืองอื่นๆ เมื่อไปถึงท้องพระโรงสาวงามที่คุณสมบัติดังกล่าวต่างยืนเข้าแถวยาวเต็มท้องพระโรงเพื่อรอฮ่องเต้และฮองเฮาเสด็จมาเมื่อถึงเวลาฮ่องเต้และฮองเฮาเสด็จมาเป็นประธานในพิธีในการคัดเลือกสาวงามเพื่อเข้ารับตำแหน่งพระฉายาของท่านอ๋องอี้หลงแล้วนั้น หลี่กงกงก็ประกาศเริ่มพิธีการคัดเลือกสาวงามเข้ารับตำแหน่งพระชายาของท่านอองอี้หลง หลี่กงกงประกาศว่าหากสาวงามคนใดต้องรับการคัดเลือกให้ก้าวขาออกจากแถวมายืนตรงหน้าเบื้องพระพักตร์ เมื่อสิ้นประกาศของหลี่กงกงในท้องพระเงียบกริบไม่มีแม้แต่เสียงหายใจเนื่องจากทุกคน

เมื่อราชโองการแจ้งกำหนดวันงานแต่งงานท่านอ๋องอี้หลงกับหลิวชิงชิงมาถึง จวนเสนาบดีก็ตระเตรียมงานและจัดเตรียมชุดเจ้าสาวและสินเดิมเพื่อให้เจ้าสาวนำติดตัวไปยังตำหนักท่านอ๋องอี้หลง หลิวชิงชิงนั่งอยู่หน้าเรือนของตัวเองเองดวงตาเหม่อลอยมองไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย"คุณหนูเจ้าคะ เป็นอะไรหรือไม่ บ่าวเรียกคุณหนูตั้งนานแล้ว แต่คุณหนูไม่ขานรับเลยเจ้าคะ" ชิงชิงเหลือบตามองหยงเอ๋อ " ชีวิตของข้าจบแล้วหยงเอ๋อ ข้าวาดฝันจะได้ตบแต่งกับบุรุษหล่อเหลา รูปร่างกำยำ กล้ามใหญ่ๆ ฐานะร่ำรวย แท้ๆ ฮื้อ ฮือ ทำไมข้าได้อ๋องปีศาจมาเป็นสามีเล่า " หยงเอ๋อเหลือบตามองบนกับถ้อยคำรำพันของคุณหนู "แต่เมื่อคิดในแง่ดี ท่านอ๋องผู้นั้นก็ร่ำรวยนะเจ้าคะ อย่างน้อยสิ่งที่คุณหนูปรารถนาสำเร็จไปหนึ่งประการ " ชิงชิงเหล่ตามองหยงเอ๋อ นางจึงรีบหุบปากลงทันใด " เอาล่ะ อย่างน้อยที่เจ้าพูดมาก็ถูกข้าได้สามีร่ำรวยแน่นอน แต่ความหล่อนั้น เฮ้อ !! คงต้องทำใจแล้วล่ะ เพราะไม่อาจแก้ไขสิ่งใดได้แล้ว แต่ก็ดีนะ อย่างน้อยข้าจะได้ตำแหน่งพระชายามาอวดเบ่งกับคุณหนูจวนอื่นที่ไม่ถูกกับข้า ถ้าข้ายังเหลือชีวิตจนถึงวันนั้นน่ะนะ ถึงวันงานเกี้ยวแปดคนหามมารับเจ้าสาวต

หลิวชิงชิงใช้ชีวิตอยู่ในเรือนเล็กท้ายตำหนักของท่านอ๋องอี้หลงอย่างเรียบง่าย ชีวิตเหมือนเดิมในทุกๆวันเช้าขึ้นมาเมื่อนางอาบน้ำชำระกายเปลี่ยนเครื่องแต่งกายเรียบร้อย นางก็เข้าไปในครัวกับหยงเอ๋อเพื่อลงมือทำอาหารเช้าที่นางชอบกินกันกับหย่งเอ๋อ 2 คนจากนั้นเมื่อทำอาหารเสร็จเรียบร้อยและลงมือทานกันแล้วบางวันนางก็ลงมือทำขนมกินเล่นที่เป็นขนมแห้งทั้งหลายที่เก็บไว้ได้นานเอาใส่ขวดโหลเรียงรายเอาไว้ในครัวเพื่อจะเอามานั่งกินกับน้ำชายามบ่ายจากนั้นนางก็จะนั่งเล่นหน้าเรือนของนางเงียบๆมองดูทิวทัศน์และบรรยากาศอันร่มรื่นหน้าเรือนอย่างสบายใจหรือไม่บางวันนางก็จะเอาผ้าจากในหีบสินเดิมของนางออกมาตัดเย็บเสื้อผ้าของนางหรือของหยงเอ๋อหรือเป็นพวกเครื่องใช้เช่นผ้าม่านผ้าคลุมโต๊ะหรือผ้าผวยที่ใช้นุ่นยัดเข้าไปอีกที เพื่อจะเอาไว้ใช้ในฤดูหนาว ขณะที่เย็บผ้ากันอยู่นั้นอุปกรณ์การตัดเย็บที่นำมาด้วยจากจวนเสนาบดีมีไม่ครบอาจจะต้องออกไปหาซื้อที่ตลาดมาเพิ่มเติม ลายผ้าบางลายนั้นนางก็เบื่อแล้วอยากจะไปหาลายใหม่ๆมาเพิ่มเติมเพื่อตัดเย็บเสื้อผ้าหรือเครื่องใช้อื่นๆอีก จึงให้หยงเอ๋อออกไปบอกพ่อบ้านว่าจะขอออกไปที่ตลาดให้เตรียมรถม้าไว้ให้นางด

เมื่อลืมตาตื่นมาเช้าวันใหม่จริงๆและเหมยเอ๋อก็ทำภารกิจประจำวันตามปกติทั้งสอง เข้าครัวทำอาหารเหมือนเดิมและช่วยกันนำไก่ที่ซื้อมาเก็บไว้เอามาหั่นเป็นชิ้นไม่ใหญ่มาก หมักจนได้ที่แล้วก็เอาไม้ไผ่ที่ทำไว้มาเสียบไก่ย่างในเตาถ่านเล็กๆที่อยู่ในครัว กลิ่นไก่ย่างหอมกรุ่นไปทั้งเรือน ช่วยกันทำผัดผักขึ้นมาอีก 2 อย่างเมื่ออาหารเสร็จแล้ว ก็ลำเลียงอาหารออกไปตั้งที่โต๊ะกลางในห้องโถงหน้าเรือนเล็ก และนั่งลงกินข้าวเช้ากันสองคน เมื่อกินข้าวเช้ากันเรียบร้อยแล้วหยงเอ๋อทยอยนำถ้วยชามออกไปล้างในครัวด้านหลัง ชิงชิงลุกขึ้นเดินออกมาเพื่อย่อยอาหารที่เพิ่งกินอิ่มไปนางเดินไปก้มลงมองตามอ่างบัวที่อยู่ที่ชายคานเรือนเรียงรายเป็นแถวยาวทั้งสองข้างนั้น เห็นปลาหางนกยูงแหวกว่ายไปมาอยู่ในอ่างบัวสลับกับปลาตัวเล็กๆสีแดงสีทองสีขาวตัวอ้วนว่ายกระดุ๊กกระดิ๊กอยู่ในอ่างบัวนั้นนางมองดูปลาแวกว่ายจนพอใจแล้ว ก็เดินไปดูดอกไม้ที่ด้านหน้าเรือน ก้มลงมองดูว่ามีพื้นที่ไหนบ้างที่นาจะปลูกดอกไม้สีต่างๆกันนั้นแซมได้อีก เมื่อรู้สึกเมื่อยก็กลับขึ้นไปหน้าเรือนเพื่อนั่งลงตรงเก้าอี้โยกตัวโปรด เอนกายแล้วก็นั่งมองตรงไปยังสวนด้านหน้าของเรือนตัวเอง สักพัก

เมื่อทานอาหารเย็นเรียบร้อยชิงชิงบอกหยงเอ๋อว่าจะไปเดินเล่นย่อยอาหาร อาจจะนานสักหน่อยไม่ต้องตามหาเดี๋ยวจะกลับมาเอง ชิงชิงเดินเล่นที่สวนหน้าเรือนเล็ก จากนั้นเลาะเดินไปด้านข้างเล็กน้อยเพื่อมองดูที่จะทำแปลงผักเล็กๆ เอาไว้กินจะได้ไม่ต้องออกไปหาซื้อเพราะอยู่กันแค่สองคนใช้ผักปริมาณไม่มากสักพักก็เห็นกระต่ายตัวสีขาวอ้วนๆวิ่งเล่นอยู่นางเดินเข้าไปใกล้ๆมันเพื่อดูให้ชัดๆ แต่มันวิ่งหนีไปนางจึงวิ่งไล่มันไปเรื่อยๆ จนเข้ามาในป่าละเมาะด้านหลังของตำหนักอ๋อง พอเดินมาถึงนางก็มองหากระต่ายตัวนั้นแต่ก็ไม่เห็นมัน จึงพยายามมองหามันตามพุ่มไม้ สักพักเห็นหลังมันไวๆ จึงเดินตามมันไปค่อยๆเพราะกลัวมันจะเตลิดหนีไปอีก จนได้ยินน้ำไหลรินนางมองหาเจ้ากระต่ายขาวตัวนั้นแต่ไม่เห็นจึงเดินตามเสียงน้ำไหลรินนั้นไป จนไปถึงบ่อน้ำแร่ที่ควันลอยกรุ่นขึ้นมา นางเดินไปมองอย่างสนใจ เมื่อเดินไปใกล้ๆไออุ่นน้อยๆปะทะร่างกายนาง นางยืนมองอย่างสนใจ วันหลังจะต้องแอบมาลงแช่ตัวในบ่อน้ำแร่นี้ดูบ้างแล้ว ขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้นร่างของนางก็ถูกรวบขึ้น อุ้มลงไปในบ่อน้ำแร่นั้น นางกรีดร้องอย่างตกใจ เมื่อร่างใหญ่นั้นอุ้มนางลงไปในบ่อน้ำแร่ด้วยกันเมื่อย