All Chapters of ข้ามภพมารักเธอ: Chapter 51 - Chapter 60

“โจรา โจวา โจวา ปะรายันติ”พี่เข้มเอ่ยบริกรรมคาถาบทหนึ่งขึ้นมาเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเเข็งกร้าวและดุดันและจริงจัง ถึงเขาจะแค่พึมพำแต่บทสวดแปลกๆนี้กลับดังก้องกังวานอยู่ในโสตประสาทของผมบทสวดซ้ำๆและตามด้วยบทคาถาสวดที่ผมฟังไม่รู้เรื่อง แต่ผมคิดว่าน่าจะเป็นภาษาเขมรโบราณ“พวู้วววววว”พี่เข้มเป่าปากออกไปเมื่อเขาบริกรรมคาถาเสร็จ และทันใดนั้น ลมที่แรงกระหน่ำอย่างว่าเล่นก็หายหยุดพัดไปเสียดื้อๆราวกับว่าเมื่อสองสามนาทีก่อนมันไม่เคยเกิดลมพายุพัดกระหน่ำมาก่อนผมจึงลืมตาขึ้นมาถึงจะรู้สึกเคืองๆดวงตาทั้งสองข้างอยู่ก็เถอะ เพราะเศษผงและเศษดินคงจะพัดเข้าตาของผมทำให้ผมระเคืองตาได้“วีดดดดดดดดดด”เสียงค่างฝีทั้งฝูงร้องเสียงดังและสอดส่องสายตามองไปรอบๆร่างของผมกับพี่เข้มด้วยความตื่นตกใจและเหมือนพวกมันจะหัวเสียมากเลยทำให้ผมแอบสงสัย ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่“เอ็งเดินตามข้ามา….อย่างช้าๆห้ามส่งเสียงดังและอย่าปล่อยมือจากข้าเป็นอันขาด…..”เสียงของพี่เข้มเอ่ยขึ้นมาทำให้ผมหันไปมองหน้าเขาทันทีแต่ก็พบว่าเขาไม่ได้มองหน้าผมและผมมั่นใจว่าเสียงของพี่เข้มที่ผมได้ยินเขาไม่ได้เปล่งเสียงของมาแน่ แต่มันเป็นเสียงที่ดังก้องอยู่ในหูข

ที่ผมได้พบเจอคนคนนี้“พ่อ!”ผมเอ่ยอุทานเรียกเจ้าของร่างแสนคุ้นตาที่ยืนยิ้มกริ่มให้ผมอยู่ใช่ เขาคือพ่อของผมแน่ๆพลตำรวจเอกพงศพัศษ์ โมจิโพชัยผู้บังคับบัญชาตำรวจยศใหญ่โต“ใช่…พ่อเอง…พ่อมารับลูกกลับบ้าน…ดาวเหนือ^_^”เสียงทุ้มโทนเสียงที่แสนคุ้นหูของพ่อผมเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่ผมแสนคุ้นเคยและคิดถึง ผมถึงกับยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจและทำท่าจะปีนลงจากต้นไม้ใหญ่ที่ผมนั่งอยู่เพื่อจะลงไปหาพ่อของผม ที่ยืนรอผมอยู่ด้านล่างผมหายมาสืบคดีหลายวัน ท่านคงจะเป็นห่วงผม จึงออกตามหาผมสินะ พรึบข้อมือของผมถูกฝ่ามือเล็กของใครสักคนจับไว้อย่างรวดเร็ว ทำให้ผมต้องหยุดชะงักการปีนป่ายต้นไม้และหันไปมองเจ้าของมือที่นั่งอยู่เหนือหัวผมด้วยความสงสัยและขัดใจเล็กน้อย“รัก?…หรือยม?”เมื่อผมเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของมือก็ต้องเอ่ยอุทานออกมาอย่างงุนงงว่าเด็กผมจุกตรงหน้าผม คือรักหรือยมที่เป็นรูปปั้นแกะสลักของพี่เข้มกันแน่“ยมจ้า^_^”เด็กผมจุกตอบผมพร้อมยิ้มแป้นจนตาปิด ผมก็พยักหน้าเข้าใจและยิ้มบางๆให้ยมไป“พี่ดาวเหนือจะไปไหนเหรอจ๊ะ?”ยมร้องถามผมอีกครั้งด้วยความตกใจ ที่ผมทำท่าจะปีนลงมาจากต้นไม้ ผมก็เงยหน้าขึ้นไปมองหน้ายมอีกครั้งก่อนจะ

และตอนนี้ดูเหมือนสถานการณ์ฝ่ายพี่เข้มและควายธนูสีดำตัวใหญ่ที่มีดวงตาแดงก่ำสองตัวที่ปลุกเสกโดยพี่เข้มจะได้เปรียบเพราะผีป่ากองกอยได้ล้มตายเกลื่อนพื้นไปหลายร้อยตัวแล้ว แต่ไม่รู้ว่าทำไมจำนวนของพวกมันถึงยังไม่ลดลงสักทีโฮกกกกกกกกกกกกกกก(เสียงร้องคำรามของเสือเจ้าป่า)“เกิดอะไรขึ้นน่ะ?”ผมอุทานออกมาอย่างตกใจที่ภาพเบื้องหน้าของผมในตอนนี้ได้แปรเปลี่ยนไปแล้วตัวประหลาดที่เรียกขานว่า กองกอยผีป่าได้แปรสภาพเหลือเพียงแค่ศีรษะที่หน้าตาของพวกมันเหมือนคนแก่อายุร้อยปีที่มีรอยเหี่ยวย่นตามใบหน้าฟันของมันเล็กแหลมกำลังฉีกยิ้มให้พี่เข้มอย่างชัยชนะทันทีที่พวกมันได้ยินเสียงร้องคำรามของเสือที่ดังก้องสะท้านไปทั่วทั้งผืนป่าแห่งนี้“โถ่เว้ย!!!!!”“ไอ้พรายสมิงงงงงง!!!!!”พี่เข้มสบถออกมาอย่างหัวเสีย ผมก็หันกลับไปมองหน้ายมอย่างสงสัยกับอาการหัวร้อนของพี่เข้มในตอนนี้ที่เขากำลังเอาเท้าของเขาเตะพื้นดินทรายอย่างเกรี้ยวกราดเหมือนคนที่กำลังโมโหอะไรบางอย่าง“เกิดอะไรขึ้นหรือยม?”ผมถามยมอย่างสงสัยสีหน้าของยมที่ซีดลงค่อยๆละสายตาจากร่างของพี่เข้มกลับมามองหน้าผม“เราโดนไอ้พรายสมิงมันหลอกจ๊ะ”“มันปลุกผีป่าพวกนี้มาเพื่อกันทางไม่ให้

"ทำไมล่ะยม"ผมเอ่ยถามยมไปด้วยความสงสัย พลางขมวดคิ้วอย่างงุนงง ยมก็ละสายตาจากใบหน้าของผมกลับไปมองที่พี่เข้ม ผมเองก็มองตามสายตาของยมไป ก็เริ่มเห็นรอยสักบนตัวของพี่เข้มชัดขึ้นอักขระภาษาแปลกๆเริ่มเข้มขึ้นและไหนจะรอยสักที่เป็นรูปเป็นร่างของสัตว์อะไรสักอย่างที่ผมไม่แน่ใจ รวมไปถึงยันต์หลากหลายยันต์บนแผ่นหลังของพี่เข้มอีก"พ่อกำลังปลุกของในตัวเพื่อรักษาบาดแผลที่เกิดจากอาคมจ๊ะพ่อสักน้ำมันเลยมองด้วยตาเปล่าไม่เห็นจะเห็นรอยสักพวกนี้ได้ชัดเจนก็ต่อเมื่อพ่อบริกรรมคาถาปลุกอาคมในตัวจ๊ะ"ยมกระซิบบอกผม ทำให้ผมเข้าใจขึ้นมาทันทีพร้อมกับพยักหน้ารับคำยม "เสียงอะไรนะยม?"ผมที่ได้ยินเสียงฮือฮาคล้ายเสียงครวญครางของตัวอะไรสักอย่างก็หันมาถามยมอย่างสงสัย และในจังหวะนั้น เเสดงสว่างจากพระจันทร์ก็ค่อยๆถูกบดบังด้วยกลุ่มก้อนเมฆทำให้ที่แห่งนี้และบริเวณโดยรอบๆตัวของผมมืดลงอย่างเห็นได้ชัด "อื้อหือ"ผมยกมือขึ้นมาอุดจมูกแทบไม่ทันเมื่อจมูกของผมได้กลิ่นตุๆเหม็นเน่าคล้ายมีตัวอะไรมาตายได้หลายวัน"มันมาแล้ว""อะไรยม?"ผมหันมาถามยมทั้งๆที่มือยังคงอุดจมูกด้วยควสมเหม็นจนอยากจะอาเจียนออกมา"สัตว์เดรัจฉานวิชาที่ไอ้พรายสมิงมันเลี้ยงไว้

"ระวังตัวด้วยนะจ๊ะ"รักกับยมเอ่ยขึ้นมาพร้อมกันเมื่อเห็นว่าผมที่กำลังจะก้าวขาออกมาจากด้ายสายสิญจน์ที่พี่เข้มขรึงไว้ก็เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ผมก็ยิ้มให้พวกเขา"พี่จะระวังตัวให้มากที่สุดนะ"ผมเอ่ยบอกรักกับยมแค่นั้นก่อนนะหยิบด้ายสายสิญจน์ขึ้นและลอดร่างออกมาจากด้ายสายสิญจน์และไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับสัปประหยาดพวกนั้นแต่พอเมื่อผมได้เห็นพวกมันใกล้ๆผมก็ต้องถึงกับหน้าเหวอและตกใจที่เห็นหน้าตารูปร่างของพวกมันชัดเจนขึ้นมันมีรูปร่างเป็นคนแต่ใบหน้าของพวกมันไม่ใช่คนแต่เป็นหัวของหมี ใช่หน้ามันคือหมี ผมกับถึงขนลุกซู่กับสัตว์ประหลาดตรงหน้ายืนสตั้นทำอะไรไม่ถูก"ช่วยปกปักรักษาคุ้มครองผมด้วยนะครับอาจารย์ของพี่เข้ม"ผมยื่นมือขึ้นมากุมหน้าผากเสือที่แขวนคอผมที่พี่เข้มเป็นคนให้ยกขึ้นมาไหว้พร้อมกับเอ่ยบอกอาจารย์ของพี่เข้มไปเมื่อผมไล่ความกลัวออกไปจากความคิดได้แล้วผมก็มองหาสิ่งของอะไรสักชิ้นที่พอจะโยนใส่ให้พวกมันมองเห็นผมได้พวกมันต่างพากันเดินมุ่งไปที่ปรัมพิธีเหมือนต้องมนต์สะกดยังไงยังงั้นเลย"ข้ามันนักแม่นปืน"ผมเอ่ยออกมาก่อนจะหยิบหินก้อนเล็กๆหลายๆก้อนขึ้นมาและไม่รอช้าเขวี้ยงปาหินใส่ร่างของพวก