Lahat ng Kabanata ng ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย: Kabanata 81 - Kabanata 90

เวลาผ่านไปอีกนับเดือนทุกอย่างในบ้านของแต่ละครอบครัวล้วนแล้วเปลี่ยนไปในทางที่ดี กู้ตงและครอบครัวมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น กู้เป่ยเองก็ไม่กล้ามาระรานอดีตลูกเลี้ยงหรือจะเรียกง่าย ๆ ว่าหลานอีก ไม่รู้ว่าเพราะกลัวกู้ตงจะลงมือหรือเพราะละอายใจกันแน่แต่ไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไรล้วนแล้วแต่เป็นผลดีกับกู้ตงทั้งนั้นกู้ตงสร้างบ้านใหม่ในที่ดินของปู่กับย่า เป็นบ้านไม้ที่มุงด้วยหลังคากระเบื้อง ด้วยเงินที่เขามีไม่ได้มากมายอะไร แต่ไม้ในป่ามีมากมายให้ตัดเอามาสร้างบ้านได้ ส่วนกู้หยวนพ่อของเขานั้นหลังจากที่แกล้งบาดเจ็บสาหัสมานานตอนนี้ก็หายดีแล้วเช่นเดียวกัน กว่าที่บ้านใหญ่กู้จะรู้ว่ากู้หยวนเล่นละครตบตาก็สายไปเสียเสีย แถมตอนนี้เจ้าเด็กกู้ตงยังเปลี่ยนไปมาก ไม่เพียงแต่พูดหากแต่ว่าเขากลับลงมือทันทีที่พูดนางจางซื่อกลัวว่ากู้ตงจะไปแจ้งทางการจริง ๆ นางจึงไม่กล้ามาหาเรื่องอีก ถึงนางจะเกลียดกู้ตงมากมายเท่าไหร่แต่ก็ไม่หามาหาเรื่องเขาและคนในบ้าน กู้ชิงมีความตั้งใจว่าสักวันเขาจะได้พบกับฮูหยินผู้นั้นที่สั่งสอนน้องชายของเขามาเป็นอย่างดี อีกทั้งท่านพ่อท่านแม่ของเขาเองก็อยากจะขอบคุณนางด้วยตัวเองสักครั้ง แต่กู้ชิงไม่ได้ร

ตั้งแต่วันนั้นมากู้ตงก็ได้ชื่อว่าชายงามปากร้าย จนกู้หยวนกันนางติงซื่อกลัวว่าเขาจะหาภรรยาแต่งเข้าบ้านไม่ได้ แต่เจ้าตัวกลับบอกว่าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรแค่มีงานให้ทำมีเงินให้ใช้ก็พอแล้ว อะไรจะดีไปกว่าการมีเงิน อีกอย่างเขามีพี่ชายอีกทั้งสองคน ต่อไปพี่ชายก็ต้องมีภรรยามีลูกเขาก็แค่เอาหลานมาเลี้ยงสักคนก็พอแล้วเมื่อได้ฟังความคิดของลูกชายนางติงซื่อแทบอยากจะเอาไม้มาฟาดเขาเสียเดี๋ยวนั้น การที่เขาเปลี่ยนแปลงตัวเองมันก็ดีอยู่หรอกนะ แต่ไม่คิดว่าจะเปลี่ยนเป็นคนปากร้ายได้ขนาดนั้น แม้กระทั่งหญิงสาวเขายังไม่ละเว้นแต่ดูเหมือนว่ากู้หยวนจะทำใจได้มากกว่าภรรยา อีกหน่อยลูกชายก็จะต้องไปทำงานที่สำนักคุ้มภัยเรื่องหาภรรยาก็ยกให้ฮูหยินจัดการไปเสียก็สิ้นเรื่อง นางเองก็อบรมเสี้ยมสอนลูกชายของเขามาไม่น้อยไม่มีทางหาคนไม่ดีมาแต่งงานกับเขาแน่นอน เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงวางใจและไม่คิดอะไรอีกทางด้านเมืองหลวงเองหลังจากที่ขุดรากถอนโคนพวกที่คิดคดต่อบ้านเมืองเรียบร้อยแล้ว องค์ชายใหญ่ถูกแต่งตั้งเป็นรัชทายาท โดยมีองค์ชายสามเป็นผู้ควบคุมกำลังทหารตามเดิมในตอนแรกฮ่องเต้จะทรงแต่งตั้งองค์ชายสามขึ้นเป็นรัชทายาทแต่พระองค์ไม่ต้องการ แต่

เฟยหลงกับหยวนจิ้งมาอยู่ที่หมู่บ้านต้าลี่ได้หลายวันแล้ว แต่ละวันเขาช่วยฝึกฝนให้กับคนในสำนักคุ้มภัยแทนอวิ๋นเซียวกับเซี่ยเหิงที่แพ้ท้องแทนเมียอย่างหนัก จะให้น้องสะใภ้มาฝึกคนเองก็คงจะไม่ได้เพราะนางกำลังอุ้มท้องหลานของเขาอยู่ ด้วยเหตุนี้องค์ชายสามจึงส่งหนังสือขอลาราชการจนกว่าน้องชายร่วมสาบานจะหายจากการแพ้ท้องแทนเมียฮ่องเต้เมื่อได้รับหนังสือลากิจของบุตรชายก็ได้แต่ถอนหายใจ แต่พอมาคิดอีกทีก็พระองค์ก็คิดว่าดีเหมือนกัน เฟยหลงเอาแต่หมกตัวอยู่ในค่ายทหารตอนนี้ดีแล้วได้ออกไปคลุกคลีอยู่กับประชาชนบ้าง หากมองเห็นปัญหาของประชาชนจะได้หาทางแก้ไขส่วนทางด้านแคว้นลั่วนั้นได้ส่งของบรรณาการมาให้พร้อมกับร่วมลงนามสงบศึกไปจนชั่วลูกชั่วหลาน หลังจากจบสงครามต่างฝ่ายต่างหันไปทำนุบำรุงแคว้นของตัวเอง องค์ชายใหญ่ที่ตอนนี้ดำรงตำแหน่งรัชทายาท กำลังเลือกพระชายาด้วยตัวเอง เพราะเชื่อฟังคำพูดของน้องชายอย่างองค์ชายสาม การมีภรรยาหลายคนก่อให้เกิดความวุ่นวายและขัดแย้ง พี่น้องเข่นฆ่ากันเอง สตรีหลังบ้านย่อมอิจฉาริษยาแย่งชิงความโปรดปราน เหล่าขุนนางต้องการส่งลูกสาวเข้ามาเพื่อแสวงหาอำนาจ เช่นนั้นหากอยากให้บ้านเหมืองสงบสุข หลังบ้าน

หลังจากตากข้าวจนแห้งดีแล้วจากนั้นเหล่าชายหนุ่มในสำนักคุ้มภัยก็ช่วยกันนวดข้าว ที่นาทั้งหมด 45 หมู่ ได้ข้าวจำนวน 45,000 ชั่ง นับว่าที่ดิน1หมู่ สามารถปลูกข้าวได้ 1,000 ชั่ง นับว่าเป็นผลผลิตที่สูงมาก และที่สำคัญข้าวยังมีรสชาติอร่อยอีกทั้งยังมีกลิ่นหอมอีกด้วย เว่ยจื้อโหยวเรียกข้าวชนิดนี้ว่าข้าวหอมมะลิ จากนั้นนางก็ให้คนงานไถกลบฟางข้าวในนาทั้งหมด ตากหน้าดินอีก 7 วัน นางจะให้ท่านพ่อและท่านลุงปลูกพืชตระกูลถั่วเพื่อบำรุงหน้าดินข้าวที่ได้เฟยหลงซื้อเพื่อนำไปเป็นเมล็ดพันธุ์ข้าวเอาไปปลูกที่ไร่หลวง จำนวน 10,000 ชั่ง จากนั้นพอเก็บเกี่ยวผลผลิตแล้วจะได้มีเมล็ดพันธ์เอาไว้แจกจ่ายให้ประชาชนนำไปเพาะปลูกต่อไปในอนาคตข้างหน้าเว่ยจื้อโหยวเองก็ขายให้ชาวบ้านนำไปปลูกด้วยเช่นเดียวกัน รวมถึงหมู่บ้านข้าง ๆ ด้วย นางหวังเพียงว่าสิ่งที่นางมีจะสามารถช่วยเหลือชาวบ้านให้อยู่ดีกินดีไม่ต้องมีใครล้มตายเพราะอดอยาก อย่างน้อย ๆ ก็คนที่นางมีความสัมพันธ์อันดีด้วย ครอบครัวของคนในสำนักคุ้มภัยได้รับแจกจ่ายพันธุ์ข้าวทุกคน คนละ 100 ชั่ง เพื่อนำไปให้ครอบครัวของพวกเขาได้ปลูกในฤดูเพาะปลูกฤดูกาลหน้า เว่ยจื้อโหยวยังได้บอกวิธีการทำนาพร

ตอนนี้ที่บ้านของอวิ๋นเซียวกำลังวุ่นวายมาก เว่ยจื้อโหยวที่นั่งกินมื้อเช้าอยู่เกิดปวดท้องจะคลอดลูกขึ้นมากะทันหัน ทั้งหมอ ทั้งหมอตำแย ทั้งสาวใช้วิ่งกันให้วุ่นเว่ยเจี้ยนป๋อกับเหลียนอี้ปิงเองก็มาแล้วเช่นเดียวกัน อวิ๋นเซียวที่ทำอะไรไม่ถูกด้วยความเป็นห่วงภรรยา แต่ก็ได้พ่อตากับท่านลุงใหญ่มาช่วยปลอบใจ เขาถึงได้สงบลงมาได้ท่านยายเหลียน ท่านป้าสะใภ้ ท่านแม่ยาย ท่านตาก็มากันครบแล้วทุกคน ไม่เว้นแม้แต่เสี่ยวซีน้อย เว่ยจื้อโหยวปวดท้องอยู่ครึ่งชั่วยามก็คลอดลูกออกมา เสียงเด็กน้อยร้องไห้จ้าดังลั่นบ้านบ่งบอกว่าเขาสุขภาพดีมาก “ยินดีด้วยนายท่าน เป็นคุณชายน้อยเจ้าค่ะ” เหมยฮวาโผล่หน้าออกมาบอก จากนั้นนางก็กลับเข้าห้องคลอดไปอีกครั้ง แล้วก็มีเสียงเด็กร้องไห้ออกมาอีกครั้ง และครั้งนี้เหมยฮวาออกมาแจ้งอีกเช่นเคย“ยินดีด้วยเจ้าค่ะ นายท่าน เป็นคุณชายน้อยทั้งสองคนเลยเจ้าค่ะ”“เจ้าว่าอะไรนะ สองคนหรือ ลูกสาวข้าคลอดหลานออกมาสองคนหรือ”“เจ้าค่ะนายท่านใหญ่”“ภรรยาข้าเป็นอย่างไรบ้าง”“นายหญิงปลอดภัยดี นายท่านรอให้เก็บกวาดทำความสะอาดห้องเสร็จก่อนถึงจะเข้าไปได้เจ้าค่ะ”“ฮ่า ฮ่า พี่ใหญ่ พวกเราได้หลานแฝดล่ะ เสี่ยวซี ลูกจะเป็