All Chapters of ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย: Chapter 61 - Chapter 70

เว่ยจื้อโหยวพาทหารกลับเข้าไปในหมู่บ้าน ในหมู่บ้านตอนนี้ไม่มีชาวบ้านอาศัยอยู่แล้วตั้งแต่ที่ทหารทัพหน้ามาถึงชาวบ้านก็อพยพไปอยู่ในที่ปลอดภัยแล้ว รอเพียงแค่สงครามจบพวกเขาถึงจะย้ายกลับมาเว่ยจื้อโหยวแบกหมีเดินนำหน้าทหารทั้ง 15 นายกลับเข้าหมู่บ้าน แต่ละคนนั้นไม่รู้จะตกใจหรือว่าอะไรดี ฮูหยินของนายกองเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนกัน รูปร่างนางก็ผอมบางน่าทะนุถนอมเสียขนาดนี้ เหตุใดถึงได้มีพละกำลังมากมายกว่าพวกเขาที่เป็นบุรุษไปได้“โอ้ย ข้าตกใจจะตายแล้ว ฆ่าหมีตายในครั้งเดียวก็ว่าน่าตกใจแล้ว แล้วพวกเจ้าดูสิดู เบิ่งตาดูที่นางแบกไว้บนบ่าน่ะหมีควายเลยนะ หมีควายที่หนักหลายร้อยชั่ง พวกเราสองคนหามก็ไม่แน่ว่าจะยกขึ้นหรือไม่ แต่พวกเจ้าดู ดูให้ชัด ๆ เหตุใดนางถึงได้เดินเหมือนแบกไม้ไผ่แค่หนึ่งท่อนเท่านั้น” โม่ซวนหนึ่งในทหารที่ได้รับมอบหมายให้มาหาเสบียง“นั่นน่ะซี้ แบบนี้ข้ามองเห็นอนาคตนายกองอวิ๋นได้เลยนะ หากกล้าชายตาแลหญิงสาวหรือออกนอกลู่นอกทางแล้วล่ะก็ เละ” จ้านเสียนพูดพร้อมกับทำท่าทางเอานิ้วปาดคอไปด้วย“ใช่ ข้าเห็นด้วยกับอาเสียนนะ แต่ถ้าหากตัวเองทำตัวดีไม่มักมากแล้วจะกลัวไปทำไม สมัยนี้การมีภรรยาดี ๆ มันยากเสียยิ่ง

หลังจากเว่ยจื้อโหยวได้อาบน้ำทำความสะอาดร่างกายจนสะอาดแล้ว นางนำชุดที่เปื้อนเลือดพวกนั้นไปต้มในน้ำร้อนและซักจนสะอาด นางลืมตัวไปเสียสนิทว่าตัวเองมาอยู่ที่ชายแดนย่อมมีเรื่องต้องใช้กำลัง เมื่อเช้าดันลืมเปลี่ยนชุดเป็นสีดำเสียได้“ฮูหยิน ของที่ยึดมาจากแคว้นลั่วจะให้จัดการอย่างไรขอรับ” โม่ซวนรีบเดินเข้ามาถามทันทีที่เห็นเว่ยจื้อโหยวเดินออกมาจากเรือนนอน“ข้าวหนึ่งเกวียนเก็บเอาไว้ที่นี่ ส่วนเครื่องปรุงและอาหารแห้งบอกหัวหน้าห้องเสบียงไปแบ่งออกมา กะจำนวนให้พวกเราที่นี่ได้กินอิ่มท้องทั้งสามมื้อ อ้อ ไม่สิ ไม่ต้องเอาอาหารแห้งแบ่งเอาไว้หรอก พวกเราจะล่าเนื้อในป่า จับปลาในลำธารมาทำอาหารกิน เอาส่งไปให้ทัพใหญ่ทั้งหมด บอกหัวหน้าหยุนไห่แบ่งเครื่องปรุงเอาไว้ก็พอ”“ขอรับฮูหยิน แล้วจะให้ใครไปส่งเสบียงให้ทัพใหญ่ขอรับ”“เจ้าไปเลือกคนมา เอาที่ยิงหน้าไม้ได้แม่นที่สุด ตามจำนวนเกวียน และคนคุ้มกันเสบียงอีก เกวียนละ 5 คน ส่วนที่นี่ไม่ต้องเป็นห่วงข้าจัดการได้”“ขอรับฮูหยิน ข้าจะรีบไปจัดการให้เดี๋ยวนี้ขอรับ”เว่ยจื้อโหยวเดินมาดูอาการของอี้หลุนที่ตอนนี้หลับไปเพราะฤทธิ์ยา โชคยังดีไม่ได้บาดเจ็บสาหัส มีเพียงแผลภายนอกเท่านั

ทหารช่างทั้งสามคนกำลังนั่งหารือเรื่องทำเครื่องยิงโดยยึดตามแบบที่เว่ยจื้อโหยวได้วาดเอาไว้ให้ ทหารช่างทั้งสามคนตื่นเต้นมากที่จะได้ลองทำเครื่องยิง หากทำสำเร็จนั่นย่อมหมายความว่าแคว้นเป่ยมีโอกาสชนะสงครามในครั้งนี้"นายกองอวิ๋น ข้าขอถามหน่อยได้หรือไม่ว่าใครเป็นผู้คิดค้นเครื่องยิงหรือที่เรียกว่าเครื่องโยนหินนี้" หนึ่งในทหารช่างถามออกมาด้วยความสนใจ เพราะคนที่คิดค้นสิ่งเหล่านี้ได้ถือว่าเป็นอัจฉริยะเลยก็ว่าได้“ภรรยาของข้าเอง ทำไมรึ หรือว่าเครื่องยิงมีความสลับซับซ้อนเกินไป พวกท่านไม่เข้าใจตรงไหนสอบถามกับภรรยาของข้าได้นะ”“เปล่า ๆ ที่ข้าถามก็แค่คิดว่าคนผู้นี้เป็นอัจฉริยะจริง ๆ พวกเราสามารถทำได้ เพราะแบบที่ภรรยาของท่านวาดเอาไว้มีการอธิบายอย่างละเอียด”“เช่นนั้นจะลงมือสร้างเมื่อใด ข้าอยากให้พวกท่านเร่งมือหน่อย เครื่องยิงเหล่านี้มีความจำเป็นกับทัพใหญ่มาก” อวิ๋นเซียว“พวกท่านไม่ได้จะเอาไว้ใช้ที่ทัพหน้าหรอกหรือ”“ไม่ หลังฤดูหนาวผ่านไปข้าจะยกทัพเข้าไปในแคว้นลั่วแล้วค่อย ๆ กำจัดค่ายย่อยของพวกมัน จากนั้นก็ตลบหลังทัพใหญ่ลั่ว คาดว่าคงทันตลบหลังในตอนแคว้นลั่วบุกเข้าโจมตีทัพใหญ่ของเราพอดี”“ท่านพูดจริงหรือ

เว่ยจื้อโหยวให้ม้าเร็วไปส่งสารถึงสามีเพื่อแจ้งกับเขาว่านางจะยังไม่กลับไปที่ค่ายย่อย เพราะนางต้องช่วยทัพใหญ่หาเสบียงก่อน เวลาก็ผ่านไปนานแล้วเสบียงจากเมืองหลวงยังไม่ส่งมาอีก จะให้ทหารที่ชายแดนกินลมกินหิมะเป็นอาหารหรืออย่างไร นางเองก็ทนไม่ได้ที่จะเห็นทหารออกรบทั้ง ๆ ที่ท้องไม่มีอาหารเลย แบบนี้ไม่ต่างจากวิ่งไปหาความตาย“ท่านรองแม่ทัพ เตรียมพร้อมหรือยังเจ้าคะ”“เตรียมพร้อมทั้งคนทั้งเลื่อนแล้ว เจ้าเอาจริงหรือนี่”“เอาจริงเจ้าค่ะไม่ได้ล้อเล่น หรือพวกท่านจะทนหิ้วท้องวิ่งไปในสนามรบ ข้าว่ายังไม่ทันที่จะได้โดนทหารแคว้นลั่วสังหารหรอกเจ้าค่ะ พวกท่านจะหิวไปเลยก่อน ข้าวกินไม่อิ่มยังจะเอาแรงที่ไหนไปรบอีก คอยดูเอาไว้เลยเรื่องเสบียงที่ยังส่งมาไม่ถึงจะต้องมีคนรับผิดชอบ”“ตกลง ตกลง เจ้าอย่าโมโหไปเลย ใจเย็น ๆ ลงก่อน แล้วเจ้าจะเอาคนตามไปด้วยกี่คน” หยวนจิ้ง“ทหารที่ติดตามข้ามามี 3 คน เช่นนั้นข้าขอมือดีอีก 2 คนเจ้าค่ะ”“เพ้ย 5 คน รวมเจ้าด้วยเป็น 6 คน ไม่น้อยไปรึ เจ้ามั่นใจหรือไม่ว่าจะรอดกลับมาได้”“เพราะข้ามั่นใจถึงได้พาไปแค่นี้ หรือจะให้ข้าไปเองคนเดียวก็ย่อมได้นะเจ้าคะ ข้าไม่เกี่ยง”“ตกลง ๆ เอาที่เจ้าสบาย

เว่ยจื้อโหยวพาพวกโม่ซวนกลับทัพหน้าเพื่อเตรียมการเคลื่อนกำลังพลเข้าไปในแคว้นลั่ว อวิ๋นเซียวเองในระหว่างที่ภรรยาไม่อยู่ก็ได้เตรียมการรอนางเอาไว้แล้วเช่นเดียวกัน ด้วยเพราะเขารู้เจตนาของภรรยาอยู่แล้ว และครั้งนี้พวกเขาวางแผนเอาไว้รัดกุมมาก การเคลื่อนพลเข้าไปในแคว้นลั่วครั้งนี้ คนที่อยู่ที่ค่ายย่อยแห่งนี้จะมีหลี่อ้ายหลิน และหยุนไห่หัวหน้ากองเสบียง รวมถึงอี้หลุนที่เว่ยจื้อโหยวให้เขาอยู่เฝ้าค่าย ไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปร่วมรบด้วย ม้าที่ติดตามเจ้าเฟยหู่มาทั้งหมด จะมีอี้หลุนเป็นคนดูแล นอกจากนี้ยังมีทหารที่บาดเจ็บที่ยังต้องพักรักษาตัวอยู่ที่ค่ายแห่งนี้ เว่ยจื้อโหยวส่งสารไปขอกำลังพลเพื่อมาคอยดูแลความปลอดภัยให้กับคนที่เหลืออยู่ที่ค่ายย่อยแห่งนี้ด้วยเช่นกัน เมื่อเฟยหลงได้รับสารก็รีบส่งคนมาภายในวันนั้นเช่นเดียวกัน“ท่านพี่ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือไม่เจ้าคะ”“เรียบร้อยดี พร้อมจะเคลื่อนพลได้ทุกเมื่อ”“พี่เหิง ท่านจะอยู่กับอ้ายหลินที่นี่ก็ได้นะเจ้าคะ เพราะอี้หลุนเองก็ยังไม่หายดีเท่าไหร่ ข้าเองก็ห่วงอ้ายหลินไม่น้อย ข้ารับรองว่าครั้งนี้พวกเราจะต้องชนะ”“แต่ข้าว่ามันจะดูไม่ดีหรือไม่ อาเซียวพี่น้องคนอื่นยัง