Semua Bab ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย: Bab 21 - Bab 30

ระหว่างทางเข้าเมืองสองพ่อลูกพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เว่ยเจี้ยนป๋อดีใจมากที่เขาตัดสินใจแยกบ้านและพาครอบครัวย้ายมาอยู่บ้านเดิมของภรรยา ลูกสาวเขามีชีวิตที่ดีขึ้นทุกวันและยังนำพาให้เขาและพี่ชายภรรยาอยู่สุขสบายไปด้วย ที่สำคัญลูกสาวของเขามีความสุข ถึงแม้ว่านางจะต้องแต่งงานไปอย่างรวดเร็วก็ตามที“อาโหยวเข้าป่าก็ระวังตัวให้ดีนะลูก ตอนนี้พวกเราพอจะมีเงินขึ้นมาบ้างแล้วไม่ได้ขัดสนเหมือนเมื่อก่อน ไม่จำเป็นลูกอย่าเข้าป่าลึกให้มาก”“เจ้าค่ะท่านพ่อ แต่ท่านพ่อเจ้าคะเข้าป่าลึกก็ไม่เป็นอันใดเจ้าค่ะ ข้าเอาตัวรอดได้ ท่านพ่อข้าอยากให้ท่านพ่อสร้างบ้านพักคนงานเอาไว้ในที่ดินที่ท่านพ่อซื้อมาใหม่ด้วยนะเจ้าคะ เราจะหาคนมาช่วยท่านพ่อทำนา ต่อไปข้าคิดจะทำการค้าหากว่าสงครามสงบลงแล้ว ท่านพ่อจะต้องช่วยข้านะเจ้าคะ ส่วนน้อง ๆ ก็ให้ส่งไปอยู่สถานศึกษาให้หมด หากจะให้ดี ท่านพ่อรีบมีน้องให้ข้าอีกคนดีหรือไม่เจ้าคะ ท่านแม่จะได้ไม่เหงาด้วยหากน้องชายทั้งสองคนไม่อยู่” “ทำการค้าหรือ หากเจ้าอยากทำพ่อจะสนับสนุนเจ้าเอง แต่เรื่องมีน้องเอาไว้รอบ้านใหม่เสร็จก่อนนะลูก ตอนนี้ทำอะไรได้ไม่สะดวก แต่อย่าได้ไปพูดกับแม่ของเจ้าเชียวล่ะ มีหวังพ่อไ

เช้าวันต่อมาเว่ยเจี้ยนป๋อกับเหลียนอี้ปิงยังมาเก็บปลาจากกับดักไปส่งที่เหลาอาหารเช่นเคย เว่ยจื้อโหยวเองหลังจากที่นางกลับจากไปตรวจดูกับดักที่วางเอาไว้อย่างเช่นทุกวัน เช้าวันนี้เว่ยจื้อโหยวได้ไก่ป่ามาเพียงแค่ 8 ตัวเท่านั้น นางจึงไม่คิดนำไปขาย ไก่ป่าที่ดักมาได้ทั้งหมดถูกปล่อยลงไปในเล้าไก่ที่นางทำเอาไว้ ส่วนคอกกระต่ายนางจะให้ท่านพ่อช่วยสร้างให้ภายหลัง หลังจากกลับจากตรวจดูกับดัก นางก็เข้าครัวหุงหาอาหารเอาไว้ จากนั้นก็เริ่มรดน้ำในแปลงผัก แต่ก็ต้องตกใจผักที่นางเป็นคนปลูกเติบโตเร็วเกินไปหรือไม่ นางคิดเอาไว้ว่าหลังจากตัดผักชุดนี้หมดแล้วจะยังไม่ปลูกผักชุดใหม่จนกว่ากำแพงบ้านจะเสร็จเพราะนางไม่ต้องการให้คนที่คิดร้ายกับครอบครัวนางได้เห็นว่าภายในบ้านมีอะไรหรือปลูกอะไรเอาไว้บ้างน้องทั้งสองคนตื่นขึ้นมาในยามเหม่าดังเช่นทุกวัน หลังจากล้างหน้าล้างตาจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองคนต่างรีบไปช่วยงานพี่สะใภ้ที่แปลงผักหลังบ้านทันที“พี่สะใภ้พวกเรามาแล้วขอรับ ผักที่พวกเราปลูกโตเร็วมากเลย อีกไม่นานเราจะสามารถตัดไปขายได้แล้วนะขอรับ”“นั่นสิเจ้าคะพี่สะใภ้ ข้าก็ว่าผักบ้านเรางามกว่าที่คนอื่นปลูกอีกนะเจ้าคะ”“ที

หลังจากวันที่เว่ยจื้อโหยวพาน้อง ๆ เข้าเมืองแล้วเกิดเรื่อง เวลาก็ผ่านมาแล้ว 5 วัน ต่อมาหลังจากนั้นเศรษฐีเฒ่าโดนเจ้าหน้าที่ของกรมรักษาเมืองเข้าจับกุมหลายข้อหา เจ้าหน้าที่กรมเมืองยังได้ช่วยเหลือบรรดาหญิงสาวที่เศรษฐีเฒ่าถูกตาต้องใจแต่ทว่าหญิงสาวเหล่านั้นและครอบครัวไม่ยินยอม เขาจึงสั่งให้คนไปดักฉุดเอามาขังเอาไว้เพื่อที่จะสะดวกแก่การหักหาญน้ำใจหญิงสาวเหล่านั้นส่วนฮูหยินเอกของเศรษฐีเฒ่าด้วยเพราะนางไม่มีส่วนรู้เห็นกับผู้เป็นสามี ทางกรมรักษาเมืองจึงไม่ได้จับกุมนางและบุตรชายหญิง อีกทั้งก่อนที่เจ้าหน้าที่จะนำตัวสามีของนางไปนางจึงเขียนหนังสือหย่าให้เศรษฐีเฒ่าประทับลายมือ ต่อแต่นี้ถือว่าเขาและนางไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันอีก ส่วนบรรดาอนุภรรยาที่รับเข้ามาก็ปล่อยให้กลับบ้านกันหมด ไม่เว้นแม้กระทั่งลูกสาวของเว่ยอี้หานที่เป็นพี่ชายแท้ ๆ ของเว่ยเจี้ยนป๋อหรือก็คือท่านพ่อของเว่ยจื้อโหยวนั่นเองถึงแม้ว่าเศรษฐีเฒ่าจะโดนจับไปแล้ว ฮูหยินเอกได้ปล่อยอนุให้กลับสู่ครอบครัวของพวกนาง ฮูหยินเอกก็ไม่ได้ใจดำให้พวกนางไปมือเปล่า นางให้เงินทองไปเป็นทุนรอนในการเริ่มต้นชีวิตใหม่ คนละ 50 ตำลึงทอง พร้อมทั้งสิ่งของอันใดที่เคยเป

เช้าวันรุ่งขึ้นเว่ยจื้อโหยวยังตื่นขึ้นมาในยามอิ๋นเช่นเคย หลังจากล้างหน้าล้างตาเสร็จแล้วก็ขึ้นเขาเข้าป่าไปตรวจดูกับดัก หลังจากตรวจดูกับดักครบทั้งสิบอันแล้วนางรีบกลับบ้านทันทีเมื่อกลับมาถึงบ้านก็รีบไปตักน้ำมารดผักที่นางปลูกเอาไว้ ระหว่างที่ตักน้ำจากลำธารมานั้นนางแอบนำน้ำแร่ผสมลงไปรดผักด้วย ทำให้ตอนนี้ผักของนางเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วอีกทั้งมีลำต้นที่อวบอ้วนน่ากินมากวันนี้นางตั้งใจว่าจะตัดผักให้ท่านพ่อนำไปเสนอขายที่เหลาอาหารดู หากว่าที่เหลาอาหารรับซื้อนางก็ไม่จำเป็นจะต้องไปตั้งแผงขายในเมือง เพราะตอนนี้นางไม่พร้อมที่จะไปตั้งแผงขายผักในเวลายามโหย่วท่านลุงกับท่านพ่อของนางก็มาจับปลาที่หลุมดักปลาดังเช่นทุกวัน จากนั้นก็จะนำไปขายให้กับเหลาอาหารในเมือง รวมถึงไก่ป่าและกระต่ายป่าของนางด้วยและวันนี้ก็มีผักกวางตุ้งต้นอวบ ผักบุ้ง ผักกาดขาวอย่างละเข่ง เว่ยเจี้ยนป๋อไม่เคยเดินไปดูแปลงผักบ้านลูกสาวสักครั้ง พอมาวันนี้เขาเห็นผักทั้งสามเข่งลำต้นอวบอ้วน ผักบุ้งเองก็ยอดอวบอ้วนเช่นเดียวกันแค่เห็นก็หิวแล้ว ผักสด ๆ ดูน่ากินมาก ส่วนเหลียนอี้ปิงมองผักทั้งสามเข่งด้วยความโง่งม เหตุใดผักของหลานสาวถึงได้แตกต่างจากผัก

เว่ยจื้อโหยวเดินมาถึงตลาดค้าสัตว์ ในตลาดค้าสัตว์แห่งนี้มีสัตว์มากมายหลายชนิดให้เลือกซื้อ ส่วนม้าที่นางต้องการซื้อนั้นจะมีขายอยู่ช่วงท้ายของตลาด ต้องเดินลึกเข้าไปอยู่ถัดจากร้านขายลาใช้เวลาไม่นานนางก็เดินมาถึงร้านขายม้า ร้านแห่งนี้นับว่าใหญ่พอสมควร มีม้ามากมายให้เลือก เสี่ยวเอ้อร์เมื่อเห็นนางเดินมาหยุดอยู่หน้าร้านจึงรีบออกไปต้อนรับทันที“แม่นางท่านต้องการม้าเอาไว้ใช้งานใช่หรือไม่ เชิญเข้ามาเลือกดูก่อนได้เลยขอรับ ว่ามีตัวไหนที่ถูกใจท่านหรือเปล่า”“ข้าต้องการม้าหนุ่มที่แข็งแรงฝีเท้าจัด พอจะมีหรือไม่”“มีขอรับเชิญด้านนี้เลยขอรับ”เว่ยจื้่อโหยวเดินตามเสี่ยวเอ้อร์เข้าไปในร้านที่มีคอกม้าอยู่มากมาย เมื่อเดินมาจนถึงเกือบถึงหลังร้าน บริเวณนี้มีคอกม้าแค่ 3 ถึง 4 คอกเท่านั้นม้าหนุ่มท่าทางแข็งแรง เว่ยจื้อโหยวเดินดูไปเรื่อย ๆ แต่นางยังไม่มีตัวที่ถูกใจ เว่ยจื้อโหยวเดินดูม้าไปเรื่อย ๆ ออกจากคอกนั้นไปคอกนี้ จนมาถึงคอกสุดท้ายที่มีม้าสีดำอยู่เพียงตัวเดียวเท่านั้นเจ้าม้ามองมายังนางด้วยสายตาไม่แยแส อีกทั้งมันยังหันหน้าเมินนางอีกด้วย เว่ยจื้อโหยวมองเจ้ามาจอมหยิ่งด้วยความถูกใจและต้องการจะเอาชนะ เสี่ยวเอ้