All Chapters of โปรดอย่ารักนางร้าย: Chapter 31 - Chapter 40

  ไช่เสิ่งเจี๋ยเดินไปกระชากแขนของหลี่จื้อฉิงทันทีที่คนพวกนั้นพ้นออกไปจากเรือนไข่มุก เหตุใดนางจึงยิ้มได้อย่างหน้าระรื่นเช่นนั้นซ้ำยังยินยอมให้เขาจุมพิตที่ศีรษะอีกด้วย“ท่านไปคุยอะไรกับมัน” เขากระชากแขนนางและพาตัวกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง“ปล่อยนะ ข้าเจ็บ” นางดิ้นแต่ก็มิอาจต้านแรงเขาได้ “ไช่เสิ่งเจี๋ย ข้าเจ็บ”“ข้าถามว่าท่านคุยอะไรกับมัน” แววตาของชายหนุ่มเป็นสีเทา ยามสนทนากับนางและไม่มีทีท่าว่าจะกลับไปเป็นสีนิลดั่งเช่นเวลาปกติ“ข้าจะคุยอะไรกับเขา มันใช่เรื่องของท่านหรือ” นางเชิดหน้าขึ้น ถูกต้องแล้ว มันต้องเป็นเช่นนี้นั่นแหละ “ในเมื่อเขาเป็นคู่หมั้นของข้า ในอนาคต ข้าจะได้เป็นฮองเฮา...” นางโกหก เมื่อไปอยู่ที่นั่นนางจะได้เป็นเพียงสนมขั้นต่ำ“แต่ท่านเป็นภรรยาของข้าแล้ว เรากราบไหว้ฟ้าดินกันไปแล้ว” เขาผลักนางจนแผ่นหลังประชิดกับกำแพง“มีแค่ข้า ท่าน และเสด็จแม่ รวมถึงองครักษ์ของพระองค์เพียงคนเดียวที่รู

 นางให้เขาไปจัดการเรื่องของตนเอง บอกว่าอีกไม่นานจะเริ่มดำเนินแผนการ ซีหยางเว่ยเจียงแวะมาที่เรือนไข่มุกของนางอยู่บ่อย ๆ หลี่จื้อฉิงแสดงบทบาทเป็นสตรีที่กำลังอยู่ในอาการตกหลุมรักได้เป็นอย่างดี โดยมีไช่เสิ่งเจี๋ยอยู่ข้าง ๆ นาง ยืนเฝ้ามองการกระทำของนางด้วยสีหน้าเรียบ ชั่วเวลาหนึ่งนางเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองใจ เคียดแค้นใจ หญิงสาวได้แต่หยิกตัวเองว่า อย่าได้ลืมหน้าที่ของตน หน้าที่อะไรสักอย่างก็ไม่รู้ที่นางถูกบังคับให้แบกรับเมื่อคิดถึงก็ตลกดีเหมือนกัน หลายวันมานี้นางไม่ได้ไปพบบิดา เพราะเข็ดขยาดหวั่นเกรงว่า ตนนั้นจะไปได้ยินความลับอะไรของพวกเขาอีก นางไม่อยากฟัง ไม่อยากรับรู้เรื่องราวใด ๆ ทั้งสิ้นแล้ว ส่งไช่เสิ่งเจี๋ยกลับแผ่นดินเกิด จากนั้นก็จากไปอย่างสงบสุข วันงานเลี้ยงมาถึง ขุนนางและชนชั้นสูงทั่วทั้งฉางหมิงต่างก็ได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานเลี้ยงอย่างพร้อมเพรียงกัน แน่นอนว่าครอบครัวแม่ทัพและเสนาบดีก็ถูกรับเชิญให้เข้าร่วมด้วยเครื่องประดับที่ถูกส่งมาเป็นของกำนัลให้กับนาง เดิมทีนั้นถูกส่งมามอบให้กับหลี่ซินอี้ ถูกสับเปลี่ยนมาให้มาให้กับหลี่

  อี้หลานนั่งมองดวงตะวันที่กำลังจะตกดินอย่างคิดอะไร ดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้าเป็นสีแดงคล้ายกับอะไรบางอย่างที่นางเองก็คิดไม่ออกว่ามันเหมือนกับสิ่งใด“พี่อี้หลาน มานั่งดูพระอาทิตย์ตกดินอีกแล้ว” เด็กชายตัวน้อยวิ่งมาจูงมือของพี่สาวร้องเรียกให้นางกลับบ้านได้แล้ว“อ้อ...” อี้หลานพยักหน้า มือข้างหนึ่งจับไม้เท้าเพื่อที่ตนจะได้เดินได้สะดวก“วันนี้ข้าจับปลาได้ ข้าเลยขอให้ท่านตาช่วยต้มข้าวต้มปลา” สือโต้วกล่าวอย่างอารมณ์ดีนางเดินกะโผลกกะเผลกตามเด็กชายกลับเข้าไปในบ้าน ไม่แน่ใจว่า ก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้น แต่ลืมตาอีกทีอี้หลานก็พบว่าตนนอนอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง มีท่านตาชรากับเด็กชายตัวจิ๋ว นั่งอยู่ข้าง ๆ ไม่ยอมห่างไปไหน จากอุบัติเหตุที่นางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ขาข้างขวาของนางได้รับบาดเจ็บหนัก นางตั้งครรภ์อ่อน ๆ และสูญเสียบุตรที่ไม่รู้เพศไปเนื่องจากตกลงมาจากที่สูง มิอาจใช้การได้ดังเดิม อี้หลานกลายเป็นสตรีพิการใช้ไม้ค้ำยืนไปตลอดชีวิตความทรงจ

 เขาตามหาหลี่จื้อฉิงมาตลอดสามปี เวลานี้ไช่เสิ่งเจี๋ยสามารถรวบรวมแผ่นดินเฉียนซีให้เป็นปึกแผ่นได้แล้ว และขึ้นครองราชย์สถาปนาตนเป็นฮ่องเต้แห่งแผ่นดินเฉียนซี ฉางหมิงที่เคยรุ่งเรืองทรงอำนาจ ถูกเขาเผาทำลายทิ้งจนราบคาบ หลี่หย่าถิงถูกเขาจับตรึงเอาไว้กับโซ่ตรวนขนาดใหญ่ ไม่ยอมให้นางเห็นเดือนเห็นตะวันอีกต่อไป บัญชีหนี้แค้นที่ติดค้างเขาเอาไว้ถูกเอาคืนทบต้นทบดอกฉางหมิงกลายเป็นประเทศราชของเฉียนซีที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกรไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไช่เสิ่งเจี๋ยปลดปล่อยเชื้อพระวงศ์ที่ถูกจับมาเป็นตัวประกันกลับคืนสู่ดินแดนบ้านเกิดของตน รวมถึงบิดาของหลี่จื้อฉิงกับคนรักของเขา เหล่าทหารและคนของที่ไม่ยอมก้มหัวให้กับเขาถูกตัดหัวประหารทั้งสิ้น ปั๋วจวินถูกเขาจับและตัดศีรษะเสียบประจานเอาไว้ที่กำแพงเมือง ครอบครัวของเขาถูกยึดทรัพย์ และใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก คุณหนูปั๋วจำใจต้องแต่งงานเป็นอนุภรรยาของขุนนางในเฉียนซี ส่วนปั๋วเจิ้งเวลานี้กลายเป็นเพียงนายกองธรรมดาไช่เสิ่งเจี๋ยทำทุกอย่างเพื่อสนองให้กับสิ่งที่ตนเองและประชาชนเฉียนซีสูญเสียไป มีเพียงสิ่งเดียวที่เขาติดค้างในใจ นั่นก็คือการหายตัวไปของนา

  เกาเจี๋ยและสือโต้วถอยร่นออกมาอยู่ด้านนอก ปล่อยให้ครรลองทุกอย่างมันดำเนินต่อไป โดยที่พวกเขาไม่สามารถเข้าไปกีดขวางได้ทั้งสองคนแปลงกายกลับมาอยู่ในร่างเดิม เฝ้ามองคนสองคนสนทนากัน“เจ้าหมอนั่นโกหกท่านอา” สือโต้วบ่น“ก็ทุกอย่างมันถูกลิขิตมาให้เป็นเช่นนี้ พวกเราจะไปทำอะไรได้ล่ะ” เกาเจี๋ยโบกพัดขนนกยูงของตนเองไปมา “อย่างไรเราก็ต้องส่งนางกลับเข้าสู่ห้วงวัฏสงสารเดิมแบบที่ควรจะเป็น เรายื่นมือเข้ามาสอดก็นับว่าวุ่นวายเกินพอแล้ว หากท่านซือมิ่งรู้ มีหวังพวกเราได้ถูกบ่นจนหูชา”“ว่าแต่แล้วไข่ใบนั้นท่านเอาเขาไปเก็บไว้ที่ไหน”ในวันที่หลี่จื้อฉิงตกลงมาจากผาตัดใจ ในครรภ์ของนางมีหนึ่งชีวิต พวกเขาทั้งสองคนจึงอาสานำเด็กคนนั้นไปใส่ไว้ในไข่ ใช้พลังเซียนบำรุงดูแลอยู่ในตำหนักเซียนของมหาเทพ แล้วจึงลงมาช่วยเหลือนางบนโลกมนุษย์ พวกเขาเองมิอาจปล่อยให้ความพยายามของมหาเทพสูญเปล่าได้ จึงไม่สนว่าเมื่อกลับคืนสู่ฟ้าเบื้องบนแล้ว และนางรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น จะลงโทษเขาหรือไม่