All Chapters of Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน: Chapter 11 - Chapter 20

ติณณ์หลังจากที่เมื่อคืนผมคุยกับมะปรางเสร็จผมก็ต้องรีบกลับมานอนเพราะต้องตื่นเช้าไปส่งมะปรางที่โรงเรียน มันไม่ได้ลำบากอะไรหรอกนะถ้าทำให้คนที่ตัวเองรัก เพราะนอกจากคะแนนจะเพิ่มแล้วผมก็ยังได้อยู่ใกล้มะปรางอีกด้วย“ทีหลังจะนอนดึกอีกมั้ย” ผมถามคนที่กำลังนั่งหาวอยู่ผมมารับมะปรางตั้งแต่เช้าแล้วและผมเองก็ยังไม่ได้นอนด้วยไปส่งมะปรางที่โรงเรียนเสร็จเดี๋ยวค่อยกลับมานอนเพราะตอนเย็นจะมีเซอร์ไพรส์ไอ้เฮคเตอร์“เพราะพี่ติณณ์นั่นแหละ” ผมรีบหันมองคนที่นั่งเถียงผมอยู่“เกี่ยวอะไรกับพี่อ่ะ ปรางนอนไม่หลับเองนะ” ผมรีบบอกไป“ไม่ต้องมาพูดเลยนะ ก็ปรางเคยคุยกับพี่ติณณ์ทุกวันนี่คะพอไม่ได้คุยแล้วมันรู้สึกเหมือนอะไรหายไป”แม่ง....เด็กน้อยของผมจะรู้มั้ยวะว่าผมดีใจขนาดไหน จะยิ้มก็ไม่ได้เพราะมะปรางยิ่งขี้สงสัยอยู่ด้วย“แล้วจะให้พี่ทำยังไงล่ะ” ผมถามกลับไป“ต่อไปก็ไม่ต้องคุยสิคะ ปรางก็จะได้ไม่ต้องนอนดึกด้วย”แค่นั้นแหละผมไม่คุยด้วยอีกเลยคือคำตอบผิดกับที่ผมคิดไว้มากไงมะปรางแม่งพูดไม่คิดเลยสักนิดเถอะ ผมขับรถมาส่งมะปรางที่โรงเรียนโดยที่ไม่คุยด้วยสักคำ เอาจริงนะเว้ยถึงมะปรางจะพูดไม่ได้คิดอะไรแต่คนฟังอย่างผมแม่งโคตรจะน้อยใ

ติณณ์"ไอด้า"ผมพูดขึ้นมาพร้อมมองผู้หญิงที่กำลังเดินเข้ามาหาผมไอด้าคือแฟนเก่าของผมเองครับอย่างที่ผมเคยบอกไปว่าเราสองคนเลิกกันด้วยดี เพราะฉะนั้นก็ไม่แปลกที่เราจะยังคงเหลือความเป็นเพื่อนกันไว้"ไม่เจอนานมากเลย"ไอด้ารีบเข้ามาทักทายผม"กลับมาเมื่อไหร่"ผมถามแล้วหันกลับไปมองมะปรางที่ยืนมองผมกับไอด้าอยู่"เมื่อวานน่ะ""แป๊บนะ"ผมเดินมาหามะปรางที่ยืนรอผมอยู่ ตอนนี้สีหน้าของมะปรางเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ไม่ยิ้มหรือพูดอะไรเลยจนผมทำตัวไม่ถูกแล้วเนี่ย"ปรางเข้าไปรอพี่ในร้านก่อนนะครับ พี่ขอคุยกับเพื่อนกัน"ผมบอก"ได้ค่ะ"มะปรางเดินเข้าร้านไปโดยที่ไม่ถามผมเลยสักคำว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ผมจึงรีบเดินกลับมาหาไอด้าที่ยืนรอผมอยู่"เดี๋ยวนี้กินเด็ก"ไอด้าเอ่ยแซวผม"กลับมานี่กลับมาทำงานหรือกลับมาพัก"ผมถามเธอไป"มาเที่ยวแต่อีกสองเดือนไอจะกลับมาทำงานที่ไทยแล้วแหละ""ไอกลับมาดูด้วยตัวเองเลยหรอ"ที่ผมถามเพราะงานที่ว่ามันเป็นงานที่บริษัทของผมกับบริษัทของพ่อไอด้าร่วมกันทำ ผมเองไม่คิดว่าไอด้าจะมาดูงานเองแต่ก็ดีทำงานกับคนรู้จักจะได้ไม่มีปัญหา"ติณณ์ไปหาน้องเขาเถอะ รอนานแล้วนั่น"ไอด้าบอกพลางชี้ไปทางมะปรางที่นั่งอย

ติณณ์หลังจากที่ผมคุยกับไอ้กายและไอ้พีตาร์เสร็จผมก็ขับรถกลับคอนโดตัวเองทันที ก็อย่างที่ผมบอกไปนั่นแหละครับผมไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นคนดีร้อยเปอร์เซ็นต์แต่ผมก็ไม่ได้เลวร้อยเปอร์เซ็นต์เช่นกัน คนเราย่อมมีสองด้านเสมอถ้าไอด้าไม่ยุ่งกับหัวใจของผมมันก็โอเคแต่ถ้าเธอยุ่งเมื่อไหร่พวกคุณคิดว่าผมจะยอมหรอครืด ครืดผมก้มมองมือถือตัวเองที่ดังอยู่ข้าง เป็นไอด้าที่โทรมาสงสัยไม่เห็นผมไปตามนัดก็เลยจะโทรมาตาม(ติณณ์อยู่ไหนแล้วเนี่ย)"พอดีติดธุระด่วนน่ะก็เลยไม่ได้โทรบอก โทษทีนะ"(วันหลังเลี้ยงข้าวด้วยนะติณณ์)"โอเค เราขับรถอยู่แค่นี้ก่อนนะไอ"(โอเคไว้เจอกัน)ผมกดวางสายไอด้าทันที ผมไม่ได้อยากไปหรอกเพราะเพื่อนของไอด้าแต่ละคนผมไม่ได้สนิทด้วยอย่างน้อยก็เซฟตัวเองไว้ก่อน ผมขับรถกลับคอนโดตอนนี้ก็ตีสองแล้วที่จริงอยากจะโทรหามะปรางแต่ป่านนี้น้องคงจะนอนแล้วมั้งติ้ง!!มะปราง : พี่ติณณ์ผมหยิบมือถือขึ้นมามองเมื่อคนที่ส่งข้อความมาคือคนที่ผมกำลังคิดถึงอยู่ ผมยิ้มออกมาเหมือนคนบ้าก่อนจะกดเข้าไปอ่านข้อความมะปราง : อยู่ไหนคะกลับคอนโดแล้วหรอติณณ์ : พึ่งถึงห้องครับ ทำไมนอนดึกอ่ะเรามะปราง : ปรางอ่านหนังสือเพลินไปหน่อยค่ะก็เ

มะปรางฉันยืนมองพี่ติณณ์ที่เดินออกไป มะ...เมื่อกี้ฉันคงฝันไปแน่ๆ เลยใช่มั้ยแต่ถ้ามันเป็นความฝันทำไมหน้าฉันถึงร้อนแบบนี้ล่ะแล้วที่พี่ติณณ์ทำพี่เขาทำไปเพื่ออะไรกัน"นี่ง้อหรอคะ"ฉันพูดเสียงเบาก่อนจะเดินเข้าบ้าน"คุณหนูไปทำอะไรมาคะเนี่ย ทำไมหน้าแดงแบบนี้คะ"ทันทีที่ฉันเดินเข้ามาใบ้านคุณป้าแม่บ้านก็รีบเข้ามาถามฉัน หน้าฉันแดงมากขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย"ปะ...เปล่าค่ะแค่แดดมันร้อน"ฉันบอกคุณป้าแม่บ้านไปแล้วรีบเดินขึ้นห้องตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่หน้ากระจกนี่หน้าฉันแดงมากขนาดนี้เลยหรอ จะว่าเป็นไข้ก็ไม่น่าใช่แล้วที่ฉันหน้าแดงมันเป็นเพราะอะไรกัน ส่วนเรื่องวันนี้อย่างที่บอกไปนั่นแหละค่ะว่าฉันไม่มีสิทธิ์โกรธหรืองินอะไรพี่ติณณ์ทั้งนั้นและฉันเองก็ไม่เข้าใจความหมายสิ่งที่พี่ติณณ์พูดด้วย ทำไมผู้ใหญ่ถึงชอบพูดอะไรที่มันฟังยากด้วยนะครืด ครืดฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงของมือถือตัวเองก่อนจะรีบหยิบขึ้นมาดู ฉันจ้องมันอยู่แบบนี้จนสายมันตัดไปคงไม่ต้องบอกนะคะว่าใครโทรมาเพราะมีอยู่คนเดียวนั่นแหละติ้ง!!ติณณ์ : ถ้าไม่รับสายพี่จะไปหาที่บ้านอีกรอบฉันอ่านข้อความที่พี่ติณณ์ที่ส่งมา เอาจริงๆ นะตอนนี้ฉันไม่กล้าแม้แต่จะฟังเ

มะปรางนี่น่ะหรอคนที่เรียกตัวเองว่าผู้ใหญ่ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีผู้หญิงแบบนี้บนโลกด้วย ฉันเดินมานั่งที่ป้ายรถเมย์ส่วนเรื่องพี่ติณณ์ฉันเองคงทำอะไรไม่ได้เพราะมันเป็นสิทธิ์ของพี่เขา ถ้าเขาสองคนจะกลับไปรักกันฉันก็ยินดีด้วย"เฮ้อออออ ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้"ฉันนั่งรอรถเพื่อที่จะกลับบ้านฉันยอมรับเลยนะว่ากลัวพี่ไอด้ามาก ฉันไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไรกันแน่ เธอต้องการพี่ติณณ์คืนหรือเธอแค่มาขู่ให้ฉันกลัว"อ้าว....ปรางมานั่งทำอะไรตรงนี้"ฉันหันมองพี่จ๊อบที่เดินเข้ามาทักฉัน ทุกคนคงจะรู้แล้วใช่มั้ยว่าพี่จ๊อบเป็นใคร"ปรางนั่งรอรถกลับบ้านค่ะ"ฉันบอกพี่เขาไป"วันนี้ไม่มีคนมารับหรอ ปกติพี่เห็นปรางมีคนมารับนี่"พี่จ๊อบถามฉัน"พอดีวันนี้พี่เขาไม่ว่างค่ะ แล้วพี่จ๊อบทำไมพึ่งกลับบ้านคะ"ฉันกับพี่เขาก็สนิทกันระดับนึงแหละ"พอดีพี่พึ่งเตะบอลเสร็จน่ะ ปรางจะกลับกับพี่มั้ย"ฉันนั่งนิ่งไม่ได้ตอบอะไรพี่จ๊อบไปส่วนพี่เขาก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ พี่จ๊อบเป็นคนดีคนนึงเลยนะแถมยังเป็นหนุ่มที่สาวๆ ตามกรี๊ดอีกด้วย"งั้นพี่ขอนั่งรถไปส่งปรางได้มั้ย"".........................""ทางกลับบ้านพี่ด้วย พี่แค่อยากคุยกับปรางเท่านั้นเอง"ฉันหันมอง