All Chapters of วัตถุโบราณตระกูลหลี่: Chapter 31 - Chapter 40

ร้านอาหารจีน เหยียนหวงตี้“เลือกอาหารที่ชอบมาสักอย่างสองอย่างเถอะครับ ไม่ต้องเกรงใจไป” เฉินเฉวียนฟานพูดจบก็ยื่นแผ่นเมนูให้หลี่เหม่ยถิง หลังจากรับมาดูคร่าว ๆ รอบหนึ่ง หันไปสั่งอาหารโปรดของน้องสาวและตัวเองคนละ 2-3 อย่าง“เอ…เหม่ยถิงเธอชอบกินรสจัดแบบเสฉวนค่ะ แต่จริง ๆ ก็กินได้ทุกอย่างนะ งั้นเอาม๋าผัวโต้วฝู ละกันเนอะ”ชายหนุ่มลอบพิจารณาเด็กสาวที่นั่งข้างน้องสาวอีกฝั่งบนโต๊ะกลมของเฟอร์นิเจอร์ไม้ฝังมุก เขาได้ยินคำกล่าวชื่นชมถึงเพื่อนรักจากหยานหยานบ่อยครั้ง มีโอกาสได้พบกันครั้งแรกกลับมองลักษณะนิสัยไม่ออก‘เด็กสาววัยนี้แต่ท่าทางเรียบเฉยเฉียบขาด’จากพื้นเพที่หยานหยานเล่าให้ที่บ้านฟัง การให้ซินหยานคบก็ไม่ได้แย่อะไร คงต้องเฝ้าดูสักระยะแววตาใคร่ครวญของเฉินเฉวียนฟานเองก็ถูกหลี่เหม่ยถิงจดจ้องอยู่ก่อน ก็ไม่แปลกลูกสาวคนเดียวของตระกูล การจะมีเพื่อนสนิทสักคนไม่ใช่เรื่องเล็ก คงต้องมีการเฝ้าระวังตรวจสอบภูมิหลังให้ดีพวกตระกูลใหญ่ที่จะขยับทำอะไรทีก็คิดถึงแต่ผลประโยชน์ ทำเธอเอียนจะแย่ละ ความอยากอาหารลดลงทันที“ไม่ถูกปากเหรอเหม่ยถิง” ซินหยานที่เห็นหลี่เหม่ยถิงวางตะเกียบก็ถามอย่างใส่ใจ

เวลาเที่ยงวันต่อมาสามสาวจากตระกูลหลี่พากันเดินทางไปยังถนนหลงหูเทียน ถนนการค้าที่มีร้านของแบรนด์ระดับไฮเอนด์ทั้งแบรนด์ในประเทศและต่างประเทศ เปิดสาขาเป็นแนวยาวตลอดเส้น มีลูกค้าที่เป็นที่นับหน้าถือตาในวงสังคมเชิงตูเดินกันขวักไขว่‘เป่ยชุนฮัว’ เป็นร้านเสื้อผ้าสำเร็จรูปที่ต้องจองคิวล่วงหน้านานหลายเดือน เจ้าของร้านเรียนจบแฟชั่นดีไซน์จากมหาวิทยาลัยชื่อดังในประเทศ แล้วไปเรียนต่อพร้อมสร้างชื่อจากงานประกวดในต่างประเทศ พอกลับมาเปิดร้านที่เฉิงตูจึงเป็นที่ยอมรับกันในวงสัมคมชั้นสูงของเฉิงตูแทบจะทันที‘ต้องยอมรับว่า ติงหรูอี้สร้างภาพได้ดี ลงทุนจองคิวร้านนี้ให้เธอหรือจะเรียกว่าพวกเธอทั้งสามดีล่ะ เธอคงเป็นแค่ผลพลอยได้มากกว่า’ หลี่เหม่ยถิงปราดมองป้ายชื่อร้านด้วยความแปลกใจ แล้วเดินตามเข้าไปในร้านเสื้อผ้าที่ตกแต่งสไตล์โมเดิร์น ด้วยโทนสีขาว แดงและดำ “ยินดีต้อนรับค่ะ คุณผู้หญิงมีนัดไว้ล่วงหน้าหรือเปล่าคะ” ติงหรูอี้แจ้งหมายเลขลำดับการจองออกไปพนักงานจึงเชื้อเชิญให้นั่งรอก่อนถงไฉ่หงดีไซเนอร์เจ้าของร้าน ออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง“คุณนายหลี่ สวัสดีค่ะคิวที่นัดหมายไว้ 2 ท่านนะคะ” หลี่เหม่ยถิงเบี่ยงต

บนห้องนอนชั้น 3หลังแยกจากเกาอี้ผู้น่าสงสาร หลี่เหม่ยถิงก็แอบเดินกลับมาห้องของตัวเองโดยไม่มีผู้ใดพบเห็น ส่วนทำไมเกาอี้จึงน่าสงสารน่ะหรือเพราะได้ของเล่นใหม่ หลี่เหม่ยถิงผู้มีหัวใจใฝ่รู้จึงเดินออกไปตามจุดต่าง ๆ ในบ้านแล้วเป่านกหวีดเรียก หลังเป่าไม่นานการ์ดเกาก็รีบปรากฏตัวออกมาทันทีครั้งแรกท่าทางร้อนรนแทบจะบินมาได้ นานเข้าครั้งที่ 10 11 12 ก็มาทุกครั้งแต่ความแตกตื่นหายไปแล้ว เธอจึงหยุดเล่น แค่ก...หยุดทดลอง ทดลองน่ะ เธอเรียนวิทยาศาสตร์จะให้เชื่ออะไรที่ไม่ได้รับการพิสูจน์ได้ยังไงกัน ใช่ไหม?หลี่เหม่ยถิงกำลังแกะริบบิ้นสีน้ำเงินออกจากกล่องกระดาษยาวสีฟ้าอ่อน ด้านในมีผ้ากันฝุ่นวางทับอีกชั้น เธอใช้นิ้วปัดผ้าบาง ๆ นั่นออกไปสิ่งที่ปรากฏสู่สายตาคือชุดฉีเพ่า แบบทันสมัยสีฟ้าอ่อน ตัวชุดด้านบนเป็นคอจีนเข้ารูปประดับลูกไม้ แขนยาวถึงข้อศอก ตัวเสื้อเข้ารูปปักลายดอกบีโกเนีย สีฟ้าอมม่วง ส่วนกระโปรงจีบรอบแบบสั้น ชายด้านหลังยาวจับช่อ ด้านบนเป็นผ้าโปร่งปักลายช่อบีโกเนียต้องยอมรับว่าพี่ใหญ่ฉินมีสายตาแหลมคมมาก หลี่เหม่ยถิงเองเป็นคนไม่ชอบแต่งตัวยังยอมรับว่าชุดนี้ดูเข้ากับบุคลิกของเธอ มันสวยแบบไม่โอ้อว

งานดำเนินต่อไปจนจวนจะถึง 2 ทุ่ม หลี่ซีซวนก็ให้สัญญาณพนักงานไปเรียกหลี่เหม่ยถิงลงมาด้านล่างเสียงฝีเท้าในรองเท้าส้นสูง ก้าวเดินอย่างระวังมาจากทางบันได หลี่ซีซวนยังไม่ทันจะหันไปมองก็กล่าวแนะนำกับแขกที่มาร่วมงาน“ท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน วันนี้ผมมีความยินดีที่จะแนะนำให้รู้จักกับบุตรสาวคนโตของตระกูลหลี่ ‘หลี่เหม่ยถิง’ พูดจบก็ผายมือไปยังบันได แล้วจึงเงยหน้ามองบุตรสาวการมองครั้งนี้ทำเอาเขาปวดใจปนไม่อยากจะเชื่อ หันมองหน้าภรรยาข้างกายที่มีใบหน้าร้อนรน ต่อให้เป็นคนไม่มีเซนส์เรื่องการแต่งกายหรือแฟชั่น เขาก็ยังพอรู้ว่าถิงเออร์เวลานี้ไม่ใกล้เคียงกับคำว่างดงามเลย“นี่ลูกสาวคนโตตระกูลหลี่จริงเหรอ แต่งตัวดูไร้รสนิยมมาก”“ตระกูลหลี่กำลังเล่นตลกอะไรกันหรือเปล่า?”“นี่มันดูตลกมากเลยนะ เหมือนเด็กสาวกำลังพยายามเติบโตเกินวัย”“ชุดนี่ไม่เหมาะกับรูปร่างเธอเลย”อุ๊บ คิก คิก คิกพอหลี่เหม่ยถิงเดินลงมายืนบนฟลอร์ด้านล่างเรียบร้อย คนในครอบครัวที่เหลือก็มายืนรวมตัวกัน“ถิงเออร์...” หลี่ซีซวนเรียกชื่อลูกสาว แต่ไม่รู้จะกล่าวสิ่งใดต่อ เขาอยากจะพาเธอกลับเข้าด้านในเพื่อเลี่ยงคำนินทา สบประมาทพวกนั้น

เฉินเฉวียนฟานที่มองท่าทางผิดปกติของน้องสาวอย่างไม่เข้าใจ เลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นจากนั้นดึงตัวเฉินซินหยานที่สั่นเทาออกจากที่นั่งไปยืนแอบตรงหลังเสาทางที่จะไปยังส่วนหลังของตัวบ้าน“หยานหยาน เกิดอะไรขึ้น เล่ามาให้ชัดเจนหน่อย” เมื่อถูกพี่ชายถามเฉินซินหยานก็พร่างพรูสิ่งที่เห็นออกมาจนหมดเปลือกระหว่างที่สองพี่น้องกำลังคุยกันอยุ่ในมุมอับ น่าจะผ่านมาสักพักใหญ่ หลี่เหม่ยถิงสังเกตเห็นความปิดปกติของซินหยานแต่จนใจที่ยังลงจากเวทีไม่ได้ เพราะมีคนมาขอชนแก้วเป็นระยะตอนนี้ผ่านไป 10 กว่านาทีเธอเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ ความร้อนที่เริ่มประทุมาจากช่องท้อง เริ่มลามขึ้นมาตามแขนขา ใบหน้าขึ้นสีชมพูจาง แก้วเหล้าไม่สะอาด ต้องมีใครใส่อะไรลงไปแน่ไม่ใช่ไม่ระวังตัว แต่จนใจที่อยู่บนเวทีทุกสายตากำลังจ้องมอง เพราะหาทางเลี่ยงไม่ได้จึงดื่มลงไปบ้าง จากทีแรกทำท่าจิบแล้วอมไว้ในปาก พอมีคนมาชนต่อต้องมีการพูดคุยเลยจำใจกลืนลงคอไป“คุณพ่อคะ...หนูท่าจะเมาแล้วค่ะ ขอตัวกลับไปพักก่อนนะคะ” เธอรีบเดินไปกระซิบแจ้งคุณพ่อ จังหวะเดียวกับจ้าวลี่จูเดินแทรกคนเข้ามาเพื่อจะชนแก้ว เห็นท่าทางผิดปกติเข้าหลี่เหม่ยถิงพยักหน้าให้จ้าวลี่