All Chapters of Hiding my Stepfather's Daughter: Chapter 41 - Chapter 50

Tahimik lamang silang nakaupo ngayon sa sala ng condo ni Aiden. Yes, this is Aiden’s condo. Napag-alaman niya ito nang makita ang banyo kanina; napupuno ng mga gamit panlalaki. Hinayaan siya ni Aiden na magbanlaw muna saglit and now she’s wearing his shirt. Hanggang tuhod niya nga ang haba nito, e.“What do you want us to talk about?” mahina niyang tanong.Medyo nakakaramdam pa rin siya ng pagkahilo ngunit kahit papano ay nahihimasmasan na siya sa kanyang pagkakalasing. Hangover na lamang ito ngayon.“What are you doing here in Manila? You’re supposed to be in Pangasinan.”“I should be the one to ask that,” salungat niya rito. “What are you even doing here? Why did mom say you’re in the farm? Is that the farm she’s talking about?”Hindi niya mapigilan ang sariling magbato ng maraming katanungan. She didn’t really expect to see him here, not in her wildest dream. Hindi niya nga alam kung paanong nakilala siya kaagad ni Aiden. Sa dami ng tao roon, nakita pa talaga siya?Mariing kinagat n

Inabala ni Bliss ang sarili sa pagtitingin sa labas ng bintana habang si Aiden naman ay seryosong nakatingin sa kalsada sa unahan. Hindi niya maiwasang makaramdam ng pagkailang dahil sobrang tahimik nilang dalawa. Not even the stereo is turned on. Sobrang tahimik lamang nila. Ang sabi ni Aiden, sira raw ang helicopter nito kaya’t hindi pwedeng gamitin. The rest is under maintenance. So yeah, she’s stuck here with him; inside the damn car.“Are you hungry?” tanong nito na hindi man lang siya binibigyan ng tingin.Ngumiwi siya at humugot ng malalim na hininga. “I am. We’ve been driving for… hours. And you didn’t even bother going to some drive thru to get me something to eat. And now, you are asking me if I’m hungry?”Hindi na niya mapigilan ang sariling magreklamo. She’s hungry as hell, okay? She wanted to eat. Kanina niya pa nga gusto sabihin. It’s past six in the evening, okay? Natagalan sila dahil sa traffic dahil marami nang mga umuuwi galing sa ibang bansa.And that is why it’s pa

Hindi na mabilang ni Bliss kung ilang beses na silang tumatakbo at nagtatago. Aiden is holding a gun but he didn’t even bother firing it up. At sa totoo lang, nagsisimula na siyang mainis dito. Anong silbe ng baril kung hindi rin naman nito gagamitin? Decoration lang ba ‘yon?“Oh my gosh!” Agad siyang napatakip sa kanyang tenga nang matamaan ang drum sa kanilang tabi.Napamura naman ang binata at agad siyang hinawakan sa kamay at sabay silang tumakbo. Pagod na ang kanyang mga paa sa kakatakbo. She’s even wearing a damn four inches heels, and it’s not helping at all! Sobrang sakit ng kanyang mga paa.They are running endlessly. Para ring walang kapaguran ang mga taong naghahabol sa kanila dahil kanina pa sila nito hinahabol. At mukhang unlimited ang mga bala nito dahil hindi man lang nauubos.“Aiden…” Bahagyang bumagal ang kanyang pagkakatakbo at napansin ‘yon ni Aiden dahilan para lingunin siya nito. “I’m tired. We can’t keep running away from them.”“Do you wanna die?”“How about you

The rain is pouring heavily. Madilim ang kalangitan at mukhang wala itong planong tumigil. And she’s stuck here, in this Nipa Hut with this man she hates the most. Ang pinakaayaw niya ay ang makasama ang lalaking ito. But then fate is sometimes screwed up. Pakiramdam niya ay talagang sinusubok ng langit ang kanyang pasensya.Wala sa sarili siyang napatingin kay Aiden nang mabuksan nito ang pinto. Pumasok ito sa loob na siyang ikinataas ng kanyang kilay. Tignan mo ‘tong lalaking ‘to. Kung makapangaral kanina e parang galit. Ano nga ulit ‘yung sinabi ng binata kanina? Hindi pwedeng magpapahinga na lang sa bahay ng kung sino-sino?E sino itong pumasok sa isang bahay na hindi man lang nagpapaalam sa may-ari?“Holy sh—” Malakas siyang napasinghap nang biglang kumulog nang malakas.“Get inside,” saad ng isang tinig.Walang sinayang na oras. Agad siyang pumasok sa loob sa takot na muling kumulog. Kapag talaga kamalasan ang usapan, palaging si Aiden ang kanyang kasama.Is this some kind of a

“Why did you have to hug me? Nabasa ka pa tuloy,” usal nito.Pinunasan niya ang luha sa kanyang mga mata at suminghot. “I was just happy. Akala ko ay iiwan mo na ako rito mag-isa because I was very mean to you.”Hindi ito sumagot. Abala ito sa pagbabalik ng apoy. He’s just rubbing the wood against each other. Alam niyang possible ‘yon, ngunit hindi niya lang alam kung ano ang tamang technique.Napatingin siya sa dala nito at nangunot ang kanyang noo.“Where did you get this?” she asked as she looked at the food.Yes, it was a ready made food. Mukhang sinadyang iluto. Mayroon din itong dalang blanket and isang extrang damit. Mukhang para lamang ito kay Aiden. Ngunit dahil niyakap niya ito kanina ay basa na rin siya ngayon.“I walked ahead and saw a house. They helped me and let me borrow on of their shirt,” sagot ng binata. “Go and change. You might catch cold.”“What about you?” tanong niya rito.“I’m good.”Ngumiwi siya ngunit hindi na rin nagreklamo. Sinunod niya ang utos ni Aiden.