All Chapters of Crazy Rain ฝนคลั่ง : Chapter 41 - Chapter 50

ปาลินกับพิรุณคิดจะชวนเจ้าสัวเทิดวิชและคุณแม่เพชรไพรไปเที่ยวด้วยกันแต่กั้งกับคิงก็ไปเคาะเรียกคุณท่านทั้งสองแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมาจากห้อง ลูกชายและลูกสะใภ้ที่เป็นห่วงจึงได้ไปตามอดีตคู่รักด้วยตนเอง "พ่อ พ่ออยู่กับแม่ไหม เฮ้ยตาแก่!" พิรุณตะโกนเสียงดังเข้าไปในห้องแล้วก็โทรจิกพ่อกระหน่ำด้วยความกังวล ครู่หนึ่งเจ้าสัวจึงได้เปิดประตูออกมาและยืนอยู่ในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำผมเผ้าเปียกรุงรังพร้อมกับสาวด้านข้างที่ใส่ชุดคลุมอาบน้ำสภาพไม่ต่างกันยืนโอบเอวกันแนบชิดต่อหน้าลูกชายและสะใภ้"มอร์นิ่งจ้ะเรน ลิน" พิรุณกับปาลินสบตากันไม่อย่างอยากเชื่อ"นี่..นี่อย่าบอกนะว่า แม่กับพ่อได้เสียเป็นผัวเมียกันอีกรอบแล้วเหรอครับ" คุณเพชรไพรอายม้วน เจ้าสัวจึงได้โอบไหล่ภรรยาเข้ามาแล้วระดมจูบเมียต่อหน้าลูกชายเพื่อการันตีความสัมพันธ์อันดีที่เชื่อมประสานกันอีกครั้งหนึ่ง"เออสิวะ แม่แกเสร็จพ่อเรียบร้อยฮ่าฮ่า" เจ้าสัวพูดอย่างมีอารมณ์ขันปาลินเองจึงยื่นมือไปจับแม่สามีเพื่อแสดงความยินดี"หนูดีใจด้วยนะคะ แบบนี้หนูก็คงไม่ต้องช่วยแล้วสิ" คุณเพชรไพรอมยิ้มให้ลูกสะใภ้"โอเคผมก็นึกว่าแม่หนีพ่อไปแล้วซะอีก คืนดีกันได้ผมก็สบายใจ แล้ว

3 เดือนผ่านไป แง่!!!! แง่!!! "โอ๋โอ๋ปะป๊ามาแล้ว มาเปลี่ยนแพมเพิสกันนะครับลูก" พิรุณที่เพิ่งกลับมาจากการปั่นจักรยานไปซื้อแพมเพิสหน้าปากซอยวิ่งเข้าบ้านมาอย่างกระหืดกระหอบ ส่วนปาลินที่กำลังอาบน้ำให้พราวมนต์อยู่นั้นถึงกับต้องรีบเอาผ้าห่อตัวลูกสาวออกมาดูว่าสามีรับมือกับกลเมฆ ลูกชายจอมแผดเสียงรอดไหม"พี่เรนคะ...เหงื่อแตกเต็มเลยไปกินน้ำก่อนไหมคะเดี๋ยวลินเปลี่ยนแพมเพิสลูกเองค่ะ" ปาลินวางพราวมนต์ลงนอนในเบาะที่นอนเด็กอ่อนที่วางอยู่ในคอกกั้นเด็กอีกที"ไม่เป็นไรครับพี่อยากทำให้ลูกเอง ถ้าพี่ให้ลินทำซะหมด ลินก็เหนื่อยตายเลย" สามีผู้แสนดีกล่าวระหว่างที่กำลังทำความสะอาดก้นของลูกชายอย่างพิถีพิถัน จนก้นขาวของกลเมฆสะอาดเอี่ยมอ่องแล้วบรรจงสวมแพมเพิสให้ลูกชายด้วยท่าทางทะมัดทะแมงจุ๊บ!แก้มที่ชื้นเหงื่อถูกภรรยาประทับจูบลงมา นัยน์ตาเรียวคมปลายตามองยิ้มมุมปาก"ขอบคุณนะคะ""ถ้าจะให้ดีขอบคุณพี่ด้วยอย่างอื่นได้ไหมล่ะครับ" คุณสามีที่ได้คืบจะเอาศอกพูดแล้วรั้งเอวของภรรยาเข้ามาบดเบียด"แอ้!พ่อแม่ที่เตรียมจะสวีทหวานสะดุ้งเฮือกเมื่อกลเมฆ เจ้าลูกชายวัยสามเดือนส่งเสียงแอ้ดังกังวาน"โถเมฆน้อย ปะป๊าขอสวีทกับมะม๊าไม่ได

เช้าวันอาทิตย์เป็นวันเกิดปีที่ 23 ของปาลินพิรุณจึงตื่นตั้งแต่ตีสามและใช้เวลาในช่วงที่ภรรยาอดหลับอดนอนดูแลลูกแฝดทั้งสองโทรนัดให้ขุนพลสิบคนของเรดเรนมาช่วยเตรียมการจัดปาร์ตี้ที่บ้านเขาอยากให้ภรรยาตื่นมาในตอนเช้าแล้วพบว่าบรรยากาศที่บ้านนั้นเปลี่ยนไป เขาอยากให้คนรักผ่อนคลายและได้พักผ่อน เพราะสำหรับเขาการดินเนอร์หรูกับปาลินท่ามกลางภยันตรายในช่วงนี้คงไม่เหมาะเท่าไหร่นัก บวกกับมีลูกน้อยสองคนทำให้ชายหนุ่มคิดว่าการจัดงานฉลองวันเกิดที่บ้านให้กับเธอน่าจะเป็นไอเดียที่ภรรยาน่าจะชอบมากที่สุดแล้วบริเวณรอบตัวบ้านบนพื้นที่เกือบสองไร่ถูกตกแต่งด้วยลูกโป่งหลากสีสัน และม่านประดับเลื่อนและตัวอักษร Happy Birthday ปาลิน ที่ผูกติดอยู่กลางสนามหญ้า นัยน์ตาเรียวเหลือบมองเหล่าลูกน้องที่กำลังช่วยกันรังสรรค์งานวันเกิดอย่างพิถีพิถัน ระหว่างที่ตนนั้นกำลังเย็บตุ๊กตาหมาไซบีเรียนฮัสกี้ที่อยู่ในสภาพตายทั้งเป็นของปาลินอย่างตั้งใจ"ไม่เหลือเค้าโครงเดิมเลย แล้วมันจะกลายเป็นไอ้ฮัสกี้ตัวเดิมได้ยังไงวะเนี่ย" พิรุณพลิกตัวตุ๊กตาแล้วขมวดคิ้วมองรูปร่างที่ยับเยินจนจำไม่ได้ว่ามันคือตุ๊กตา เพราะมองยังไงมันก็ไม่ต่างกับเศษผ้าหลุดลุ่ย

โรงแรมห้าดาวชื่อดังเป็นสถานที่จัดงานเปิดตัวโครงการใหญ่แห่งใหม่ระหว่างโทนธรรม ประเมคินทร์ และ ชนะศร ภพนคร ภายในงานเต็มด้วยสื่อมวลชนจำนวนมาก ชายหนุ่มใบหน้าหล่อนิ่งเย็นชาในมาดนักธุรกิจผู้มีเชื่อและผู้บริหารเลานจ์หรูในกลางมหานคร พิรุณ ประมะเมคินทร์เป็นที่จับตามองของทั้งบุคคลผู้มีชื่อเสียง และเหล่านักธุรกิจหนุ่มสาวจำนวนมากทว่าทุกคนภายในงานก็ต้องตื่นตาตื่นใจกับคู่ควงที่ไม่เคยมีใครแทบจะได้พบเห็นหน้าตา และเป็นภรรยาหนึ่งเดียวของชายหนุ่มผู้มีดวงหน้าขาวสว่างดั่งจันทร์สาดส่อง ไม่ว่าใครที่ชายตามองตางก็ต้องหยุดพิจารณาความสุขุมของมาเฟียนักธุรกิจผู้นี้แต่ใครจะปรายตามองหว่านเสน่ห์ให้เขามากเพียงใด จริตน้อยใหญ่ทั้งหลายที่โปรยมาให้เขาได้เชยชม เขาก็ไม่อาจตอบรับหญิงใดได้อีก เพราะเขามีสายตาและหัวใจมอบให้แด่ ปาลิน ประมะเมคินทร์แต่เพียงผู้เดียว"พี่เรนคะ คนเยอะจังเลยลินไม่ค่อยชินที่มีแต่คนจ้องมองมาที่ลินตลอดเวลา" มือเย็นเฉียบกอบกุมมืออุ่นของสามี นัยน์ตาละมุนหลุบมองมือที่สั่นระริกของภรรยาแล้วจูงให้เธอเดินมาในมุมมืดของโถงทางเดินด้วยกัน"หายใจเข้าลึก ๆ ไหนลองสิครับ" ปาลินสูดหายใจเข้าออกช้า ๆ แล้วส่งยิ้มให้สามี

หลังจากที่ปาลินกับดาเนียทักทายกันและพูดคุยกันอย่างถูกปากถูกคอ โทนธรรมก็เดินมาพร้อมกับเชสแล้วกวักมือเรียกพิรุณให้เข้ามาหา เขาทำหน้าเคร่งเครียดเล็กน้อยเมื่อได้รับรู้ว่า พันธมิตรคู่ค้าหนุ่มคนใหม่ที่มีอายุไล่เลี่ยกับหลานชายนั้นมีประวัติโชกโชนมาก่อน"ถึงฉันจะเรื่องมากไม่อยากให้แม่หนูปาลินนั่นแต่งงานกับแก แต่ดู ๆ แล้วก็คงไม่มีใครรับมือแกได้ดีเท่าหนูลินอีกแล้ว อีกเรื่องลุงขอโทษด้วยล่ะกันที่คอยยัดเยียดผู้หญิงให้แกตลอด ส่วนเรื่องชนะศรลุงจะคอยจับตาดูให้อีกแรง ถ้ามันคิดตุกติกกับฉัน ยังไงฉันก็ไม่เก็บมันไว้หรอก แกพาเมียกลับบ้าน ป่านนี้ลูกกระจองอแงกันหมดแล้ว""ทำไมลุงถึง" พิรุณรู้สึกอึ้งแล้วเหลือบมองหน้าเชส มือขวาคนสนิทได้แต่ยิ้มส่งให้เป็นคำตอบ เขาแทบจะไม่เชื่อเลยว่าลุงจะยอมรับเมียของเขา ทั้งที่ผ่านมาคัดค้านมาตลอด"เฮ้อ!....ถ้าแกจะถามฉันว่าเพราะอะไร ก็คงเป็นเพราะลูกแฝดของแก เด็กมันไม่รู้เรื่องอะไร ฉันก็ขี้เกียจจะพรากพ่อแม่ลูก แค่แม่ยัยเนียตายไปตั้งแต่ยัยเนียยังเด็กฉันก็รู้สึกว่าตัวเองมีเวรกรรมติดตัวมากพ่อแล้ว ถึงต้องใช้ชีวิตโดดเดี่ยวมาตลอดแบบนี้""แสดงว่าคุณปู่โทนธรรมเห่อหลานซะแล้ว แต่ต่อไปยัยเนียก