All Chapters of After the Daylight : Chapter 111 - Chapter 120

MARK STEVE YOUTAN POV. Now, I know the truth, hinding-hindi ko talaga palalagpasin ang ginawa nang lalaking 'yon sa akin, sa mga kaibigan ko, kay Mommy, at mas lalong kay Kuya Darck. Siya pala ang naging punot dulo nang lahat ng mga nangyayari ngayon. Alexios, is right. Tama ang sinabi niya kanina."Ohh, wow, this kid. Malayo sa kanyang Daddy ahh, mabuti na lang hindi niya nakuha ang masamang ugali ng Dad niya, tsk!""Psh! Ano ka ba, let's remove that na lang muna. Let's be happy this day, for our friend, okay?" Prince said with a low tone."Okay, fine.""What do you mean po? May Dad is not bad. He's a good person. I know, sometimes walang oras sa akin ang Daddy ko, because of his businesses. But, it doesn't mean na masama na po siya agad. Uncles, he's a good Dad for me. Kasi ginagawa niya ang lahat to protect me, kahit minsan hinihigpitan niya po ako." "Alexios..." "I love my Dad, he's not bad..." Tama ang naging hinala ko noon, pamangkin ko nga si Alexios. Matapos kong makuha ang

SOMEONE POV."WHAT THE HELL! ISANG BATA LANG NATAKASAN PA KAYO! ANONG KLASENG MGA BANTAY BA KAYO??? MGA WALANG KWENTA! NAGBANTAY BA TALAGA KAYO HAAA! KATANGAHAN ANG LAMAN NG KUKUTI NIYO! MGA WALANG SILBI!""Come on, just relax okay? Makukuha rin naman natin ulit ang bata, don't worry.""What??? Gago ka talaga noh, dahil diyan sa kalokohan mo, malamang na diskubre na nila na hindi ikaw ang tunay na Darck! How can I relax in this fucking situation?? Tell me! Sh*t hindi mo man lang naisip na maari na nilang malaman ang mga plano natin. Hindi mo man lang nilagay sa KUKUTI mo ang mga pwedeng mangyari! Gusto mo bang mawalan na lang ng saysay ang lahat ng mga pinaghirapan natin???""Okay, fine, it's my fault. Sorry, gagawa pa rin ako nang paraan para makuha ulit ang bata.""Hindi na madali 'yon baliw ka talaga." "I know, I know, pero kung 'yan talaga ang gusto mo. I'll do everything, for you.""Tsk! walang hiya, huwag ka magsalita nang ganyan, huwag na huwag mong gayahin ang walang kwentan

Nang nakarating kami sa hotel, agad kong kinuha ang mag-ina ko, upang ilipat agad sa mansion. Mabuti na lang at pumayag siya alang alang sa mga bata."Love, mag-iingat ka ahh. Huwag niyong pabayaan ang isa't isa. Nagtitiwala rin ako, na maayos agad ang problemang 'to.""Thank you for understanding, my wife. Don't worry, mag-iingat kami. At mas lalong mag-iingat rin kayo, okay? Mga ilang araw na naman kaming wala, kaya doon muna kayo kina, Mommy at Daddy, dahil mas maraming nagbabantay doon. Hindi kayo basta-basta mapapahamak.""Oum, salamat."Ilang oras, tuluyan na silang nagpaalam para magtungo sa tamang paroroonan. Ang asawa ko na ang magiging bahala sa mga anak namin at sa pamangkin ko. Hindi ko pwede ang hayaan na lang si Kuya na gumalaw nang mag-isa. And now, naririto pa rin kami sa hotel, to plan again with my friends. May ilang mga impormasyon silang nalalaman, mas lalo na si, Ruan. Hindi ko masisisi na mahilig siyang gumalaw nang palihim."So, what are we gonna do?" Prince ask

Habang tinatanaw kong matulog ang mga bata, may kung anong pumasok sa dibdib ko. Hindi ko masyadong maintindihan ang pakiramdam na 'to. Napahawak ako sa tiyan ko upang, alalahanin ang sanggol ko. Ngayon ko lang naalala na hindi ko pa pala nasabi ang tungkol dito sa asawa ko. Ilang araw na naman akong maghihintay sa pagbabalik niya bago ko masabi ang bagay na 'to. Ramdam ko naman ang kaligayahan ngunit, may kung anong lamig ang yumakap sa aking katawan. Tila'y, biglang nagbago ang aking emosyon at dahan-dahan na may tumulong luha sa aking mga mata, na hindi ko naman alam kung bakit. Dali dali akong napapunas sa aking luha ng gumalaw ang anak ko. Huminga ako nang malalim at huminga sa tabi nila. Ngunit bago ako tuluyan na natulog, pinagmasdan ko muna ang litrato ng asawa ko. Ramdam ko na naman ngayon ang sobrang pananabik sa kanya.FAST FORWARD Maaga akong nagising at agad din akong nag-asikaso. Iniwan ko muna ang mga bata dahil sarap na sarap sa kanilang pagtulog. Nang makababa ako, i

Nagtungo kami sa loob ng cafeteria. Hindi ko maiwasan ang mapalingon lingon kahit saan dahil sa dulo nang katahimikan. Kaming dalawa lang ang naririto at ang mga waiter. Kahit hindi ko titigan ang mga taong 'yon, nararamdaman ko na parang malalim ang tingin nila sa amin."Ahmm Dave, bakit pala ang tahimik dito? Alam mo ba kung bakit?""Actually, pinareserve ko talaga ang lugar na 'to para sa ating dalawa.""Huh? Pero hindi naman na 'yon kailangan pa.""Kailangan 'yon, Zinnia. Ngayon na lang tayo muling nagkita kaya mas maigi na walang mag storbo sa ating dalawa."Hindi ko maintindihan si Dave, ngayon. Pero, siguro nga tama siya kaya magtitiwala na lamang ako. Kailanman naman talaga ay hindi ko pa nagawang pagdudahan siya. Dahil, mabuti siyang tao."Ahm, Dave kumusta ka na pala?" nakangiting tanong ko."Ayos lang ako, Zinnia. ehh ikaw kumusta ka?" "Ahmm, ito okay lang din naman.""Ganun ba? Ahm, let's go, lumakad muna tayo. Matagal tagal na rin na hindi tayo nakakapaglakad lakad kung